All Chapters of LOVE POSITIONS พิษสวาท : Chapter 31 - Chapter 40

พิษสวาท | ตอนที่ 30 |แขก VVIPเวลา 2 ทุ่มตรงห้องรับประทานอาหาร"ไงมึงรถติดปะ?" รันเวย์เอ่ยทักทายไพลอทที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับสาวสวยอีกสองคน"ไม่ค่อยติดเท่าไรนะ" ไพลอทเอ่ยตอบพร้อมกับเดินเข้าไปสวมกอดพี่ชายที่เคารพรักของเขาทันที"คิดถึงเฮียชะมัดเลย" หนุ่มเพลย์บอยรีบพูดขึ้นอย่างอ้อน ๆ และกอดรัดฟัดเหวี่ยงพี่ชายที่เขานับถืออย่างหยอกล้อกันราวกับเด็ก ๆ"กูเพิ่งไปดื่มกับมึงมาเมื่อคืนเองนะ!" เขาผลักไพลอทออกห่างจากตัวทันที"เออเฮีย...เห็นลุงดีเลย์บอกว่าเฮียจะเข้ามาทำงานเดือนหน้าใช่เปล่า?" ไพลอทลืมตัวชวนเฮียของเขาคุยเรื่องงาน จนลืมสาว ๆ ด้านหลังไปสนิทเลย"อืม กูไม่อยากอยู่เฉย ๆ นาน ๆ มันเบื่อ" รันเวย์เลิกคิ้วตอบไพลอทไปพร้อมกับถอนหายใจออกมาอีกครั้ง"เอ่อ..ไพลอทค่ะ" สาวคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาควงแขนไพลอทในทันที"นี่คุณไม่คิดจะแนะนำ มิล่ากับยาหยีให้คุณรันเวย์รู้จักหน่อยเหรอคะ?" สาวสวยในชุดเดรสสีแดงพูดขึ้นเสียงอ่อย ๆ ส่งสายตาหวานฉ่ำให้ทั้งไพลอทและรันเวย์อย่างออกนอกหน้า"อ้อ..คนนี้มิล่า อีกคนยาหยีครับ" ไพลอทเอ่ยแนะนำสองสาวทรงไฮโซไปตามมารยาท"สาวสวยที่จะมาแก้เหงาให้พวกเราคืนนี้...เป็นไงเฮียถูกใจคนไหน?"

พิษสวาท | ตอนที่ 32 | เปรียบเทียบ"เธอเป็นหมอรึไง มาเฝ้าแล้วจะช่วยอะไรได้?" รันเวย์เอ่ยถามกลับไปเสียงแข็งกร้าว ซึ่งปลายสายจึงเงียบไปในทันที"ฉันจะโทรมาบอกแค่นี้แหละ และน้องเธอก็หลับไปแล้ว" เขาตอบกลับไปเพียงเท่านั้น(เอ่อ คุณรันเวย์..แล้วก็คุณยาหยีเธอบอกว่าจะรอคุณรันเวย์อยู่ที่บ้านนะคะ) ตาลรีบเอ่ยขึ้นมาก่อนที่รันเวย์จะตัดสายเธอไป(ไม่ทราบว่าคุณรันเวย์จะกลับบ้านกี่โมงเหรอคะ) ตาลถามไปโดยที่ไม่ได้คิดอะไร"บอกไปว่า คืนนี้ฉันไม่กลับบ้าน" รันเวย์พูดใส่โทรศัพท์ไป"อาจจะไปต่อผับแถว ๆ นี้ " รันเวย์ตอบกลับไปเพียงเท่านั้นก่อนจะกดตัดสายเธอไปทันที02:00 AMเด็กสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาเล็กน้อย ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ และดูเหมือนว่าพิษไข้จะลดลงจนเกือบจะปกติแล้ว เธอค่อย ๆ กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องพักสุดหรูของโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำแห่งนี้"ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยอยู่ห้องหรูขนาดนี้มาก่อนเลยอะ" เธอพึมพำออกมาเพียงลำพัง ซึ่งภายในห้องนี้มีเพียงเธอนอนอยู่ตามลำพังเท่านั้น"ฉันควรจะพูดความจริง หรือควรจะยอมทำตามที่เขาบอกดีนะ?" ตะวันดึงผ้าห่มหนาคลุมกายของเธอ และครุ่นคิดถึงคำขู่ของรันเวย์มาโดยตลอด "โอ๊ย ทำไมเรื่องแ

พิษสวาท | ตอนที่ 34 | แค่ที่ระบาย"มีอะไร?" รันเวย์กระชากประตูเปิดออก ซึ่งคนที่มาเคาะประตูก็คือพยาบาลที่เฝ้าเวรอยู่นั่นเอง"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คือถึงเวลาเปลี่ยนน้ำเกลือ และก็ตรวจไข้ วัดความดันนะคะ" พยาบาลสาวเอ่ยตอบรันเวย์ด้วยท่าทีสุภาพ"งั้นเหรอ" เขาตอบกลับไปเพียงเท่านั้น แต่ก็เปิดประตูให้พยาบาลทั้งสองคนเดินเข้ามาในห้องทันที"คนไข้เป็นยังไงบ้างคะ?" พยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายตะวันตามปกติ"ขออนุญาตปิดผ้าม่านนะคะ เพื่อจะเช็ดตัวคนไข้นะคะ" พยาบาลคนแรกเดินมาจับผ้าม่านที่กั้นอยู่รอบ ๆ เตียงผู้ป่วย ซึ่งรันเวย์ก็เลิกคิ้วตอบกลับไปอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร เขาเดินกลับไปนั่งรอที่โซฟาและปล่อยให้พยาบาลตรวจเช็กอาการต่าง ๆ ของตะวันไปด้วย"ไม่มีไข้แล้วนะคะ แต่ชีพจรเต้นเร็วมากเลยค่ะ" พยาบาลเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ"เอ่อ คือ.." ตะวันตะกุกตะกักเล็กน้อย"ยังไงเดี๋ยวอีกสักชั่วโมงหนึ่ง ให้คุณหมอตรวจอีกทีก็แล้วกันนะคะ" คุณพยาบาลเขียนผลตรวจชีพจรลงไปทันที"เพราะชีพจรเต้นเร็วแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่นอนอยู่เฉย ๆ อาจจะมีอะไรผิดปกติก็ได้" คุณพยาบาลเอ่ยตอบคนไข้ไปตามตรง เพราะเสียงชีพจรของเธอมันไม่ได้เหมือนคนที่เพิ่งตื่นนอน แต่เ

พิษสวาท | ตอนที่ 36 | ความเจ็บปวด(รันเวย์)มือเล็ก ๆ ของเธอค่อย ๆ ลูบใบหน้าของเขาอย่างเบามือ เธอสระผมและนวดที่ท้ายทอยให้เขา ก่อนจะชำระล้างด้วยน้ำสะอาด ซึ่งรันเวย์ก็นอนหลับตาพริ้มบนหน้าตักของเธออย่างสบายตัว(นี่เขาหลับจริง ๆ รึเปล่าเนี่ย) ตะวันที่นวดไปก็บ่นพึมพำในใจไปด้วย(จะว่าไปตอนเขาหลับเนี่ย เหมือนเซอร์เวย์มาก ๆ เลยเหมือนกันนะ) แต่พอได้จ้องมองใบหน้าของคนใจร้ายดี ๆ มันก็รู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมาเหมือนกัน...(อยากจะขยุ้มหัว และกดน้ำให้หายปากเสียเลยจริง ๆ ตาลุงจอมโหด) เธอบ่นพึมพำ ๆ อย่างชอบใจอยู่คนเดียว แต่เมื่อได้พินิจพิจารณาใบหน้าของเขาดี ๆ แล้ว ตาลุงคนนี้ก็หล่อมากจริง ๆ นั่นแหละโดยรวมแล้วรันเวย์เป็นผู้ชายที่มีโครงหน้าหล่อเหลา ค่อนข้างจะไปทางหวานละมุนมากกว่าคมเข้ม ริมฝีปากเรียวเล็ก จมูกโด่งเป็นสันเข้ารูป แต่สิ่งที่ขัดกับความหวานละมุนและโดดเด่นที่สุดบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็คือ บริเวณดวงตา และคิ้วที่หนาเข้ม มันจึงส่งให้แววตาของเขาดูคมคายและดุดันมากยิ่งขึ้นบวกกับอุปนิสัยขี้โมโหของเขาแล้ว จึงไม่แปลกที่ใคร ๆ จะกลัวสายตาคู่นี้ แม้แต่เธอเองก็ยังกลัวเลยสาวน้อยเปิดน้ำเติมลงไปในอ่างจากุซซี่สุดหร

พิษสวาท | ตอนที่ 38 | ลุ้นผลเช้าวันต่อมา "เฮ้ออ..." เด็กสาวนั่งถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หลังจากที่เธอขีดฆ่าวันที่ลงบนปฏิทินตั้งโต๊ะ วันนี้เป็นวันประกาศรายชื่อผู้มีสิทธิ์เข้าสอบข้อเขียน และสัมภาษณ์ ของมหาลัยที่เธอตั้งใจจะเข้าศึกษาต่อ หลังจากที่เธอสอบไม่ติดมาถึงสองรอบ ครั้งนี้จะเป็นการยื่นคะแนนและรอคัดเลือกรอบสุดท้ายแล้วจริง ๆสิ่งที่เด็กมัธยมปลายทุกคนกลัวก็คือการสอบตกในรอบนี้นี่แหละเนื่องจากการสอบในสองรอบแรกคะแนนของเธอสู้ใครไม่ได้เลย ส่วนที่สอบติดมหาลัยก็อยู่ไกลจากบ้านมาก ๆ ทำให้จำต้องสละสิทธิ์ ครั้งนี้จึงเป็นการยื่นคะแนนสมัครกับทางมหาลัยแบบรับตรง ซึ่งภาษาที่เรียกกันทั่ว ๆ ไปก็คือ รอบเก็บตก เพราะมันจะเป็นโอกาสที่จะเข้ามหาลัยรอบสุดท้ายแล้วในปีนี้และเหตุผลที่ตะวันเลือกมหาลัยนี้ก็เพราะมันอยู่ใกล้บ้านมากที่สุด เพราะเธอก็คงไม่กล้าที่จะปล่อยพี่ตาลอยู่ตามลำพังแน่ ๆ ยิ่งย้ายมาอยู่บ้านรันเวย์แบบนี้แล้ว ยิ่งไม่กล้าทิ้งพี่สาวไปไกลเลยจริง ๆ"มีอะไรรึเปล่าตะวัน...พี่เห็นแกตื่นมาก็นั่งคิ้วขมวดเลย?" ตาลที่เพิ่งตื่นนอนและยืนเก็บผ้าปูที่นอน เอ่ยทักน้องสาวที่นั่งจ้องโทรศัพท์อย่างหน้านิ่วคิ้วขมวด"เปล่