Lahat ng Kabanata ng รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย : Kabanata 1 - Kabanata 10

เดย์ ตรัยคุณ บอดี้การ์ดคู่ใจของแทนไท ทั้งคู่เติบโตมาด้วยกัน ด้วยการเลี้ยงดูของคุณทิพวรรณแม่ของแทนไท กับป้าแช่ม ป้าแท้ๆ ของตรัยคุณพ่อของตรัยคุณเป็นเพื่อนกับพ่อของแทนไท ทั้งสามคนประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนไปดูที่ดินสำหรับสร้างโรงงานที่ต่างจังหวัด มีเพียงคุณทิพวรรณที่รอดมาได้ ในเวลานั้นตรัยคุณมีอายุเพียง 3 ขวบ แทนไท 5 ขวบ ในระหว่างที่คุณทิพวรรณรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ป้าแช่มเป็นคนดูแลเด็กน้อยทั้งสองคนแทนไทอายุมากกว่าตรัยคุณ 2 ปี ทั้งคู่เปรียบเสมือนพี่น้องกัน เรียนโรงเรียนเดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกัน จบปริญญาโทเหมือนกัน เรียนการต่อสู้ทุกแขนงมาตั้งแต่เด็กด้วยกันทุกช่วงชีวิตของแทนไทจะมีตรัยคุณอยู่ข้างๆ แม้แต่ตอนที่ ดาริน แม่ของ อาชิ อินทัช หนีตามผู้ชายคนอื่นไป เขาก็ช่วยแทนไทเลี้ยงลูกน้อย สร้างอาณาจักรแทนไท คอร์ปอเรชั่น มาด้วยกัน แต่เขาก็รู้จักเจียมตัว ไม่เคยตีตัวเสมอแทนไท ถึงแทนไทจะคิดว่าเขาคือน้องชายก็ตามตรัยคุณมีเพื่อนสนิทผู้หญิงคนหนึ่ง คบกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง และเขา...แอบรักเพื่อนตัวเอง รักมาตลอด แต่เธอ...รักคนอื่น วันหนึ่งเขากับเธอก็ต้องแยกจากกันด้วยหน้าที่การงาน เธอต

วันนี้ยลดาตื่นแต่เช้าพิเศษ เพราะรู้สึกอยากกินโจ๊ก เธอเดินเลียบชายหาดมาเรื่อยๆ ก็เห็นกองถ่ายพรีเวดดิ้ง รักกำลังโพสท่าให้ช่างภาพได้กดชัดเตอร์ เธอมองไปยิ้มไปให้กับคู่รักตรงหน้า ตามประสาเด็กสาวช่างฝัน"ดูเขารักกันจัง" ยลดาพูดกับตัวเอง และยิ้มให้กับภาพตรงหน้าเธอเดินเข้าไปใกล้ๆ เพราะอยากเห็นคู่รักที่สวยหล่อคู่นั้น แต่เธอเห็นแต่หน้าว่าที่เจ้าบ่าว ว่าที่เจ้าสาวยืนหันหลังให้เธออยู่"อย่างกับดารา นายแบบเลย โอปป้ามาก" เธอพึมพำ หลงใหลได้ปลื้มในตัวของว่าที่เจ้าบ่าว เหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่เห็นคนหล่อเหลาก็ออกอาการปลาบปลื้ม"พี่พาย" เด็กสาวพึมพำกับตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา เมื่อว่าที่เจ้าสาวคนนั้นหันหน้ามาทางเธอเธอเดินเข้าไปใกล้กองถ่ายพรีเวดดิ้งมากขึ้น จนเธอแน่ชัดแล้วว่า ว่าที่เจ้าสาวคนนั้นก็คือพี่พายของเธอ เธอยืนรอจังหวะ เพื่อไม่ให้รบกวนการทำงานของทีมงาน เมื่อดูท่าว่าเขาถ่ายกันเสร็จแล้ว เธอจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปทันที"พี่พาย" ยลดาร้องเรียกพร้อมทั้งวิ่งเข้าไปหาด้วยความดีใจ"พี่พายจริงๆ ด้วย ยูมิคิดถึงพี่พาย" ยูมิสวมกอดพรพระพายไว้"ยูมิ!" พรพระพายตกใจเล็กน้อยที่เห็นหน้าเด็กสาวข้างบ้านที่เคยมาคลุกคล

"ชักช้าจริงๆ ฉันไม่ได้มีเวลามากพอที่จะมาเสียเวลากับเด็กใจแตกอย่างเธอนะ" ตรัยคุณเอ่ยอย่างหงุดหงิดขณะยืนกอดอกพิงรถยนต์คันหรู"แล้วใครให้มามิทราบ ยูมิก็บอกแล้วว่าจะมาเอง อยากจุ้นตามมาทำไม""ก็ฉันไม่ไว้ใจเด็กใจแตกอย่างเธอไง ขึ้นรถ" ตรัยคุณบอกก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ"คำก็ใจแตก สองคำก็ใจแตก ไอ้ผู้ใหญ่ปากมอม" ยลดาว่า แต่อีกฝ่ายไม่ได้ยิน"ชิ!!!" เมื่อเข้ามาในรถเด็กสาวก็สะบัดหน้าใส่ชายหนุ่มทันที ตรัยคุณตีหน้ายักษ์ใส่ ไม่พอใจเช่นกัน ก่อนจะขับรถกลับคอนโดมิเนียมหรูริมทะเล"รออยู่ตรงนี้แหละ รอคุณแทนกับพายลงมาก่อนว่าจะเอายังไงกับเด็กแก่แดดอย่างเธอ" บอดี้การ์ดหนุ่มเอ่ยบอกเมื่อกลับมาถึงคอนโดมิเนียม เขาให้เด็กสาวรออยู่ตรงบริเวณสระว่ายน้ำของคอนโดมิเนียม"ยูมิไม่ได้แก่แดดนะ อย่ามาว่ายูมิ" ยลดาพูดด้วยอารมณ์ที่เริ่มโมโห ตอนแรกก็ว่าเธอเป็นเด็กใจแตก ตอนนี้ยังจะมาว่าเธอเป็นเด็กแก่แดดอีก"ถ้างั้นก็คงเป็นเด็กใจแตกหนีออกจากบ้าน" ตรัยคุณยังคงพูดว่าเด็กสาว โดยไม่รู้เลยว่าถ้อยคำเหล่านั้นจะทิ่มแทงหัวใจดวงน้อยเพียงใด"ยูมิไม่ได้เป็นเด็กใจแตกด้วย ไอ้ผู้ใหญ่ปากเสีย""แล้วเด็กดีๆ ที่ไหนเขาหนีออกจากบ้านมาอยู่ที่แบ

"ยูมิมากินข้าวด้วยกันสิ" คุณทิพวรรณพูดขึ้นขณะที่ทุกคนกำลังรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน โดยมีคุณทิพวรรณ แทนไท พรพระพาย เด็กชายอินทัช และตรัยคุณ"ไม่เป็นไรค่ะ ยูมิกินกับคนอื่นๆ ในครัวจะดีกว่า" ยลดาเจียมเนื้อเจียมตัว ด้วยตนเองเป็นเพียงคนอาศัย"มาเถอะน่า แช่มด้วยมากินด้วยกัน นานๆ ฉันจะกลับมา มานั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน""แต่เด็กนี่..." ตรัยคุณตั้งท่าโต้แย้ง แต่ยังพูดไม่ทันจบคุณทิพวรรณก็พูดแทรกขึ้นเสียก่อน"อย่าเป็นคนใจแคบไปหน่อยเลยตาเดย์ ยูมิไปหยิบจานข้าวมาสิ" คุณทิพวรรณว่า"ค่ะ"เด็กสาวถือจานข้าวมานั่งฝั่งตรงข้ามกับบอดี้การ์ดหนุ่ม ตรัยคุณมองหน้ายลดาอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เธอก็จ้องหน้ากลับอย่างไม่กลัวเกรงเช่นกัน"กินข้าวกันสิ นั่งจ้องหน้ากันอยู่แบบนั้นจะอิ่มกันไหม" คุณทิพวรรณว่า เมื่อตรัยคุณกับยลดาเอาแต่จ้องหน้ากัน"ใจตรงกังเยย" อินทัชพูดขึ้น เมื่อตรัยคุณกับยลดายื่นมือมาตักถั่วลันเตาผัดกุ้งพร้อมกัน ทั้งคู่รีบชักมือกลับไป"เดย์ก็ตักให้ยูมิหน่อยสิ" คุณทิพวรรณพูด"มือก็มี ก็ให้ตักกินเองสิครับ""ตาเดย์นี่ ปากร้ายนักนะ" คุณทิพวรรณเอ่ยเสียงดุ"ไม่เป็นไรค่ะคุณทิพย์ ยูมิตักเองได้""อาชิกินกุ้งครับ

"หู้ยยยย หมาน้อย" เด็กชายอินทัชร้องด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นลูกสุนัขที่ยลดากำลังอาบน้ำให้ ก่อนจะนั่งยองดูอยู่ห่างๆ"อาชิมาดูใกล้ๆ สิคะ" เด็กสาวกวักมือเรียกบ๊อกๆๆๆ"พี่ยูมิไปเอามาจากไหนฮับ" อินทัชเดินเข้ามาใกล้ๆ"พี่ยูมิเจอเจ้าตัวเล็กถูกทิ้งอยู่ข้างทางค่ะ พี่ยูมิสงสารก็เลยอุ้มกลับมา""มังชื่อตัวเย็กเหยอฮับ""พี่ยูมิยังไม่ได้ตั้งชื่อเลยค่ะ พี่ยูมิเห็นมันตัวเล็ก พี่ยูมิก็เลยเรียกเจ้าตัวเล็ก""อาชิจับเจ้าตัวเย็กได้ไหมฮับ"บ็อกๆๆ"ได้สิคะ" อินทัชยื่นมือเล็กมาลูบหัวลูกสุนัขตามที่ยลดาบอก"น่ายักจัง""เนอะอาชิ พี่ยูมิก็ว่ามันน่ารักมากๆ เลย แต่ไม่รู้ว่าพ่อของอาชิจะอนุญาตให้พี่ยูมิเลี้ยงหรือเปล่า" ยลดามีสีหน้าคิดหนัก กลัวว่าจะไม่ได้รับอนุญาตให้เลี้ยงลูกหมาน้อย"อาชิขอพ่อแทนให้ฮับ""จริงนะ อาชิจะขอให้พี่ยูมิจริงๆ นะ" ยลดาพูดด้วยความดีใจ"จริงฮับ แต่พี่ยูมิต้องให้อาชิเย่งกับเจ้าตัวเย็กด้วยนะฮับ""ได้สิคะ งั้นจับมือสัญญากันก่อน" ยลดาบอกพร้อมทั้งยื่นนิ้วก้อยไปให้เด็กชายตัวน้อยเพื่อเกี่ยวก้อยทำสัญญา"ฉังญาฮับ เราไปกังเยยไหมฮับ""พี่ยูมิขอไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวเราค่อยไปขออนุญาตพ่อของอาชิกันนะ""ฮับ""แ