All Chapters of บอสขาอย่าใจดำ: Chapter 11 - Chapter 20

“บอส!!” เธอตกใจไม่น้อยที่เขาพูดคำหยาบออกมาได้หน้าตาเฉย บอสตัวจริงของเธอคงไม่พูดอะไรแบบนี้แน่นอน“ทำไม แค่นี้ดัดจริตฟังไม่ได้เหรอ แต่ดูจากสภาพแล้วน่าจะสดใหม่อยู่หรอก” ว่าพลางยกนิ้วกลางที่เคยใช้แยงรูรักของเธอขึ้นมาดู สายตายิ้มเยาะ มุมปากหยักเหยียดบ่งบอกถึงความสะใจเหลือล้น“ถึงว่า ดิ้นเหมือนจะตาย”“ใช่ เอมยังไม่เคย!” หญิงสาวน้ำตาคลอเพราะความเสียใจที่ยังหลงรักผู้ชายตรงหน้าไม่เลิก ทั้งที่เขาทำร้ายเธอขนาดนี้แล้ว“ฮ่าๆๆๆ” เขาหัวเราะลั่นอย่างผู้ชนะ สาวเท้ากลับไปที่ตู้เดิมแล้วหยิบเครื่องเล่นบางอย่างกลับมาอย่างอารมณ์ดี เซ็กซ์ทอยด์ที่ทำให้เธอตาลุกโพลงด้วยความหวาดกลัว เพราะมันคือดิลโด้ปลอมสีดำขนาดใหญ่ ผิวสัมผัสเหมือนของมนุษย์จริงๆ“บอส!!! อื้อ อย่านะคะ”“จุ๊ๆๆ ครั้งแรกของเธอเนี่ย โดนแบบนี้เข้าไปคงจุกไปถึงคอแน่ แต่จะทำไงได้ เธอต้องเสียความบริสุทธิ์ให้ไอ้นี่เพราะแม่ของเธอแท้ๆ เลย” พูดพลางย่างสามขุมเข้ามาที่ปลายเตียง สายตาดั่งมัจจุราช ที่กำลังจะพิพากษาบทลงทัณฑ์แก่หญิงสาวเอลิกากายสั่นพร่าใจสั่นรัว ไม่คิดเลยว่าเขาจะโหดเหี้ยมกับเธอได้ขนาดนี้“ก็ได้ค่ะ!!” เธอตัดสินใจจะไม่ยอมตกเป็นเหยื่อความคลั่งของเขา

“อื้อ” เธอกัดริมฝีปาก เจ็บจนน้ำตาไหล อึดอัดจนหายใจไม่ออก ช่องสวาทสดสาวถูกรุกรานอย่างไร้เมตตา รูเนื้อนุ่มหยุ่นโดนขยายจนเกือบจะฉีกขาด พรหมจรรย์แสนบริสุทธิ์แตกสลายกลายเป็นน้ำเหนียวใส ไหลย้อยเยิ้มชโลมช่องทางจนเปียกแฉะ“อา แน่นชะมัด” เขากัดกรามจนนูน จับสายจูงปลอกคอไว้แน่น ขณะเริ่มขับเคลื่อนแท่งร้อนก่อก่วนต่อมกระสันภายในของหญิงสาวอย่างสนุก กดคลึงบดเบียดเสียดสี ขยี้ความสาวอย่างไร้ความปรานี“โอ๊ยบอส เอมเจ็บ ไม่ได้ยินเหรอ” เธอร้องโวยวายในสิ่งที่เขาไม่มีวันรับฟัง ยิ่งเธอร้องว่าเจ็บ เขาก็ยิ่งอัดลำรักเข้ามาไม่ยั้งไม่หยุด “โอ๊ย โอ๊ย อ๊า”“เจ็บเหรอ เจ็บใช่มั้ย” เป็นคำหยาม ไม่ใช่คำปลอบ และเป็นโทษทัณฑ์ที่เธอต้องแบกรับไว้อย่างซื่อสัตย์ เมื่อเขาเริ่มสาดซัดเต็มแรง กระแทกท่อนรักหนักแน่นถี่ยิบ ตะบี้ตะบันรูสวาทสดสาวอย่างเอาเป็นเอาตาย จนกายสวยแทบจะหลุดกระเด็น เตียงเหล็กลั่นเอี๊ยดอ๊าดเหมือนจะพังทะลาย“อ๊า! อ๊า! อ๊า! อ๊า!” เธอร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด รู้สึกเหมือนช่องสวาทฉีกขาดแหลกเละ เสียวแสบหน่วงร้าวไปทั้งยวงเนื้อ ยามท่อนฉกาจดุดันกระแทกกระทั้นเสยซอยถี่ยิบ “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ บอสขา บอส เอม...”“อ่า อ่า อ่าห์” เขาคราง

“บะ! บอส! บอสจะทำอะไรคะ ไม่นะ เอมไม่สัก!!”“ฉันแค่จะสักบนเนินของเธอ เอาคำว่าอะไรดี ร่าน มั่ว หรือว่า...”เธอโกรธจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว “เอมไม่ได้ร่านไม่ได้มั่ว เอมแค่ตกเป็นเหยื่อของคนโรคจิตอย่างบอส เอมเกลียดบอส เกลียดเข้ากระดูกดำ”คำว่าเกลียดจากปากเธอทำเขาสะดุ้ง แอบรู้สึกเจ็บเบาๆ อย่างบอกไม่ถูก“ฉันก็เกลียดเธอเหมือนกัน” เขาตอบโต้ด้วยน้ำเสียงปกติ สายตาบ่งบอกว่าเกลียดจริงอะไรจริง ทั้งที่ในใจไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย เขาก็แค่โกรธ โมโห หัวเสีย และเจ็บปวดใจที่โดนคนที่ไว้ใจที่สุดทรยศหักหลังมันก็เท่านั้นเอง...ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเลย“ฉันจะตีตราเธอ ..เธอคือทาสฉัน เอลิกา!!”กรี๊ดดดด...หญิงสาวกรี๊ดออกมาด้วยความกลัวสุดขีด ภาพสุดท้ายที่เห็นก่อนจะสลบเหมือดไปก็คือชายหนุ่มพุ่งเข้ามาหาเธอพร้อมเข็มสักในมือที่พร้อมจะกรีดกรายตีตราเนื้อหนังของใครสักคน !!เหมือนฝันไป แต่มันคือเรื่องจริง...ค่ำคืนที่แสนทรมานผ่านพ้นไปแล้ว แต่ร่องรอยความเจ็บปวดยังคงอยู่ รอยแส้บนเนื้อตัว ริ้วรอยของปลายนิ้ว เครื่องเคราทางเพศที่บอบช้ำฉ่ำแดงราวกับลูกมะเขือเทศ และหัวใจที่ยังเหนื่อยล้าอ่อนแรง...นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่เธอสลบไสลไร้สติ พอต

เธอเดินต่อไปที่ห้องรับประทานอาหาร เห็นเจ้าของบ้านนั่งดื่มกาแฟอยู่ที่โต๊ะกินข้าว ฟังเพลงบรรเลงจากเครื่องเล่นแผ่นไปด้วยอย่างอารมณ์“บอสคะ เอมไปทำงานก่อนนะคะ”“ไม่กินอะไรก่อนล่ะ”“ไม่เป็นไรค่ะ” เมื่อวานหลังจากดื่มกาแฟที่เขาชงให้นั่นล่ะ เธอถึงไปตื่นอยู่ในห้องทรมานชั้นใต้ดิน ไม่ได้ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดเขาอย่างที่ฝัน“เดี๋ยวสิ!” เขาเงยหน้าจากถ้วยกาแฟร้อนในมือ จ้องเธอด้วยสีหน้าเฉยชาไร้อารมณ์เอลิกาชะงักฝีเท้า หันกลับไปมองเขาด้วยความงง เขายังต้องการอะไรอีก“เธอยังไม่รู้เลยนี่ ว่าเธอต้องใช้ชีวิตยังไงหลังจากนี้ หลังจากที่กลายเป็นทาสของฉัน”เธอนิ่งไปคิด ก็ไม่เกินคาดหรอกนะ เขาคงไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ “บอสต้องการอะไรอีกคะ”เขาทำหน้านิ่งวางอำนาจ “ต่อไปนี้ เธอต้องย้ายมาอยู่ที่บ้านฉัน ในฐานะทาสรับใช้ ส่วนตอนกลางวันเธอก็ไปทำงานที่บริษัทตามปกติ”ตามปกติเหรอ หลังจากนี้ชีวิตของเธอจะปกติได้ยังไง “ทาสรับใช้เหรอคะ หมายถึง...”“แล้วแต่ฉันจะใช้งานเธอ เหมือนเมื่อคืนไง นั่นก็เป็นงานของทาสเหมือนกัน”เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะใจร้ายกับเธอขนาดนี้ เขาไม่เห็นบ้างเหรอว่าเธอก็เป็นคนเหมือนกัน“เอมต้องเป็นทาสรับใช้บอสไปจนถึงเ

“ก็เป็นเพราะมึงนั่นแหละ มึงเกิดมาทำไมล่ะ กูอุตส่าห์ทำแท้งตั้งหลายครั้ง แต่มึงก็ยังไม่ตายไง มึงทำให้ชีวิตกูอับจนหนทาง!!”เอลิกาน้ำตาคลอเบ้า รู้หรอกว่าแม่ไม่ต้องการ แต่ไม่เห็นต้องเกลียดกันขนาดนี้เลย“ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้ตาย”“ไปซะ!! ถึงแกอยู่ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์ แทนที่แกจะตอบแทนบุญคุณที่ฉันไม่บีบคอแกตอนแกเกิดมา แต่แกกลับเลือกไอ้พิศรุตม์ แกมันอกตัญญู!!”เอลิกายิ้มขำ “ระหว่างคุณกับคุณพิศรุตม์ ..คุณพิศรุตม์ยังมีบุญคุณกับดิฉันมากกว่าคุณเลย”“อีเอม!!”“ดิฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นค่ะ นี่มันชีวิตของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์ ดิฉันจะอยู่ที่นี่ เพื่อให้ใครบางคนอกแตกเล่น ฉันจะเป็นบทลงโทษของคุณเอง!!!”รัศมีโกรธจนหน้าสั่น ง้างมือขึ้นจะตบแก้มอีกด้าน แต่ใครบางคนจับข้อมือรัศมีเอาไว้ซะก่อน“นี่!!” รัศมีหันไปดูเจ้าของมือ ตั้งใจจะอาละวาดให้เต็มที่ แต่กลับชะงัก “คุณรุตม์!!”เอลิกาตกใจที่เห็นพิศรุตม์ยืนอยู่ตรงหน้า เขาสะบัดมือรัศมีออกแล้วมองด้วยสายตาเกลียดชัง“คุณไม่มีสิทธิ์ทำร้ายพนักงานของผม”รัศมีหน้าเจื่อน “แต่ฉันก็เป็นเจ้านายเหมือนกัน”“เป็นเจ้านายแล้วมีสิทธิ์ทำร้ายพนักงานงั้นเหรอ”เอลิกาอยากจะหัวเราะ ทีตัวเองล่