All Chapters of ปรปักษ์รักท่านแม่ทัพ: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 10กักบริเวณเหตุการณ์ในรถม้าทำให้ตอนตื่นขึ้นมาอีกวันลู่เจียวจูถึงกับไม่กล้าออกจากห้องนอนเลยข้าไม่มีหน้าแม้แต่จะออกไปเจอใครด้วยซ้ำ!!เพราะนิสัยนักเลงสุราของตัวเอง พอเมาแล้วนางก็ชอบพูดนู่นพูดนี่ จนไปยั่วโทสะสวี่ห่าวซวนเข้าแต่จะโทษตัวเองคนเดียวก็รู้สึกว่าไม่ยุติธรรม สวี่ห่าวซวนเองก็ผิดที่ไม่รู้จักอดทน ไม่ให้อภัยภรรยา ยังหน้าด้านหน้าทนไร้คุณธรรม ข่มเหงคนไร้สติบนรถม้าตั้งแต่ออกเดินทางจากเมืองจงเหนียนมาจนถึงหน้าจวนในแคว้นโจวหนานอีกใช่แล้ว เขาน่ะผิดมากกว่าข้าเสียอีก แล้วในเมื่อเช้านี้ตัวเขากล้าทำหน้าตายออกไปทำงานได้อย่างไม่รู้สึกรู้สา แล้วข้าจะต้องสนใจอะไร!?ลู่เจียวจูกล่าวเช่นนั้นแล้วลุกจากเตียง เตรียมจะเปิดประตูห้องออกไปข้งนอกแต่ก็ช่างน่าเสียดายที่ไม่อาจทำตามใจคิด เมื่อนางต้องเผชิญหน้ากับกองทัพองครักษ์นับสิบ“นี่พวกเจ้า..ทำไมมาอยู่หน้าห้องข้า?”“ขออภัยหากทำให้ฮูหยินอึดอัดไม่สบายใจ แต่พวกข้ารับคำสั่งจากท่านแม่ทัพให้มาเฝ้าคุ้มกันท่านขอรับ”เ

ตอนที่ 12หนีเมียไปรบการใช้ชีวิตอยู่ร่วมชายคาเดียวกันของทั้งคู่นับจากนั้นไม่ได้นับว่าเป็นเรื่องเลวร้ายมากนัก แม้การประชันฝีปากจะยังเกิดขึ้นอยู่เนืองๆ ทว่าก็ไม่ได้บ่อยหรือรุนแรงจนถึงขั้นบ้านแตกเหมือนวันแรกๆคงเพราะเมื่อเข้าใจนิสัยของอีกฝ่ายมากขึ้นแล้วก็กลายเป็นเริ่มคิดก่อนกระทำสิ่งต่างๆ มากขึ้น รวมถึงยอมประนีประนอมมากขึ้นด้วย“น้องหญิง อากาศเริ่มเย็นแล้ว สวมเสื้อผ้าให้หนาขึ้นหน่อย”ยามเย็นหลังกลับจากฐานทัพฝั่งตะวันตก สวี่ห่าวซวนกล่าวเตือนเมื่อเห็นลู่เจียวจูยังสวมเสื้อผ้าของฤดูร้อน ทั้งที่ตอนนี้เริ่มจะล่วงเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว“ทราบแล้วท่านพี่ ขอบคุณที่เป็นห่วงเจ้าค่ะ”รับคำแล้วนางก็เดินไปหาเสื้อคลุมมาห่มกายเพิ่มความอบอุ่นขึ้นอีกชั้นสรรพนามที่ทั้งคู่เรียกกันเปลี่ยนไปเป็นการให้เกียรติอีกฝ่ายมากขึ้น เรียกว่าการสวมบทสามีภรรยาเริ่มแนบเนียนขึ้นเรื่อยๆ จนดูคล้ายกับว่าพวกเขาเป็นคู่รักที่แต่งงานกด้วยความสมัครใจจริง หาใช่แต่งภายใต้ข้อตกลงทางการเมืองไม่“ท่านพี่ ที่ทำงานวันนี้เป็นอย่างไรเจ้าคะ”

ตอนที่ 14หย่า ก็ หย่าชายแดนฝั่งใต้เป็นที่ตั้งค่ายทหารนำโดยแม่ทัพสวี่ ในกระโจมแม่ทัพที่ตั้งอยู่ตรงกลางนั้นเขากำลังดูแผนที่ วางแผนจัดกองทัพค่ายกลอยู่กับรองแม่ทัพโหลวก่อนสมาธิทั้งหมดจะกระเจิดกระเจิงไปเมื่อมีนายทหารชั้นผู้น้อยนายหนึ่งเข้ามาประสานมือรายงาน“ท่านแม่ทัพขอรับ เมื่อครู่มีรถม้าคันหนึ่งมาจอดอยู่หน้าประตูค่ายขอรับ”รถม้า? ... “ของผู้ใด”“สวี่ฮูหยินขอรับ”สวี่ฮูหยิน..ลู่เจียวจู!!คำนั้นทำตาสวี่ห่าวซวนวาวโรจน์ ใครจะคิดว่านางจะถึงขั้นกล้าตามมาถึงค่ายที่ทุรกันดารขนาดนี้ได้ ตอนแรกเขากะว่าให้นางรอดีๆ ที่จวนจนกว่าจะกลับไปแท้ๆ“ท่านแม่ทัพขอรับ สวี่ฮูหยินสั่งให้ข้ามารายงานท่านว่าถ้าไม่รีบออกมาพบ...จะได้เห็นดีกันแน่ขอรับ”“เช่นนั้นก็ไปพานางเข้ามา!”ฟังเช่นนี้รองแม่ทัพโหลวที่อยู่ข้างๆ ต้องแอบเหล่ตามอง และเพียงเห็นคลื่นโทสะลูกใหญ่กำลังก่อตัวใกล้เป็นมรสุมเต็มที เขาก็ต้องรีบประสานมือให้สวี่ห่าวซวน “เช่นนั้นเรื่องนี้ไว้หารือกันพรุ่งนี้ไม่สาย เชิญท่านพูดคุยกับฮูหยินตามสบาย”กล่าวจบรองแม่ทัพโหลวไม่คิดเอาตัวเองไปอยู่ท่ามกลางศึกในบ้านอีก พร้อมพาทหารนายนั้นออกไปด้วยคอยดูว่าคงได้เห็นดีกันทั้งสองข

ตอนที่ 16กระวนกระวายเช้าตรู่ที่ค่ายในแดนใต้... ไม่มีใครได้พบลู่เจียวจูอีกแม้แต่สามีของนาง ตื่นมาก็พบว่าข้างเตียงว่างเปล่าเสียแล้ว พอถามพวกเวรยามที่เฝ้าอยู่ก็ได้ความว่ารถม้าของภรรยาเคลื่อนออกไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างนางคงอายเกินกว่าจะเผชิญหน้ากับเขาตรงๆกระมังเพราะเมื่อคืนสวี่ห่าวซวนคึกคะนองมากไป ตอนอาบน้ำด้วยกันนั่นเขาได้แกล้งนางไปสองยก เสร็จแล้วก็ลากมาจัดการต่อบนเตียงอีกเกือบทั้งคืนป่านนี้นางคงไปแอบงีบบนรถม้าระหว่างทางแทน..แต่ช่างเถิด เขาได้สมใจอยากแล้ว ค่อยมีกำลังใจไปสู้กับข้าศึกจากแดนใต้เพิ่มขึ้นหน่อยทางฝั่งลู่เจียวจู นางรีบหอบเสื้อผ้าข้าวของขึ้นรถม้าก่อนสามีจะตื่น เพราะไม่อยากเผชิญหน้ากับเขาจริงๆก็ใครจะกล้าล่ะ...ตอนกลางวันยังโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ ทั้งจิกกัดด่าทอ หากไม่เกรงใจกันอีกนิดคงถึงขั้นไล่ไปตายด้วยซ้ำแต่พอตกกลางคืนกลับมีแต่เสียงครางเสียงร้องระงมด้วยความสุขสม... อย่างกับคืนดีกันแล้วทั้งที่ความจริงเขาไม่ได้มาง้อข้าสักนิด แบบนี้ก็เหมือนข้าโกรธแล้วก็ต้องหายโกรธเอง เสียหน้าจะตายไประยะเวลาขากลับสั้นกว่าขาไปเล็กน้อยเพราะคนขับรถม้าชำนาญทางมากขึ้น ลู่เจียวจูถึงได้ไม่ทรมานมากนัก เม

ตอนที่ 18ร้อนใจ สุดท้ายแล้ว ลู่เจียวจูก็ได้พักค้างแรมอยู่ที่คฤหาสน์พ่อค้าสกุลอี้เพียงไม่กี่วันเท่านั้นก่อนออกเดินทางกลับจวนที่โจวหนาน อี้เฉินเดินมาส่งนางหน้าประตู มีคำร่ำลาเพียงเล็กน้อย“เดินทางปลอดภัยนะเจียวจู”“อื้อ ข้าไปนะ”นางก้าวขึ้นไปแล้ว เขาก็เตรียมหมุนกายกลับแต่ก่อนจากกันจริงๆหนนี้ มีถ้อยคำที่อยากฝากไว้ถึงสหายอีกหน่อย“กับสามีคนนั้น เจ้ามีอะไรอยากพูดกับเขาก็รีบๆพูดไปให้หมดเถอะนะ”ลู่เจียวจูไม่เข้าใจว่าอี้เฉินคิดอะไรถึงได้กล่าวเช่นนั้น“ถ้าข้าอยากพูดละก็นะ”“อย่าดื้อรั้นปากแข็งให้มากนักเลยลู่เจียวจู เจ้าแต่งงานแล้วนะ คนเป็นสามีน่ะอยากให้ภรรยาเชื่อฟังทั้งนั้น”พอเขาเตือนไปอีก นางก็ทำหน้ามุ่ยตอบรับแบบส่งๆ “เข้าใจแล้วๆ ข้าจะพยายายามแล้วกัน เพราะเจ้าบอกหรอกนะ”“อืม โชคดีล่ะ”แล้วรถม้าของนางก็เคลื่อนตัวออกไป โดยมีสายตาของเขามองส่งจนหาย