All Chapters of ขอให้เธอคือรักของฉัน : Chapter 41 - Chapter 50

กรรณิการ์เป็นผู้หญิงที่ดี และเหมาะสมในทุกคุณสมบัติที่จะอยู่เคียงข้างพชร ที่สำคัญมีคุณหญิงมุกดาออกหน้าต้อนรับสำหรับการเป็นสะใภ้ ลักษณ์นันท์ไม่อยากเป็นต้นเหตุให้ทุกคนมีปัญหา เธอกับลูกไม่จำเป็นต้องมีตัวตนในชีวิตใครก็ได้“ฉันจะคุยกับณิการ์เอง ที่ผ่านมาเป็นฉันที่ปล่อยให้คุณแม่ทำตามใจ” พชรตัดสินใจแล้วเรื่องเขากับกรรณิการ์เป็นความเหมาะสมทางสังคม เป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่จัดการแกมบังคับ กรรณิการ์เป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมทุกสิ่งในสายตาเขา เพียงแต่จนกระทั้งถึงวันนี้ พชรก็ยังไม่มีความรู้สึกถึงคำว่าก้าวไปสู่ครอบครัวกับเธอหากพูดความจริงกับคู่หมั้นสาว ก็ไม่รู้ว่าเธอจะตำหนิต่อว่าหรือมีปัญหาอะไรอื่นตามมา ไหนจะมารดาที่ไม่เคยเห็นเมียและลูกเขาในสายตาเลย แต่ไม่ว่าเรื่องอะไร นาทีนี้มีสิ่งเดียวที่พชรแน่ใจก็คือ เขาจะไม่ยอมเสียลักษณ์นันท์และกานพูลไปอีกแม้แต่วินาทีเดียว ไม่แม้แต่จะคิดว่าจะมีวันนั้นด้วยซ้ำ“ลักษณ์ บอกฉันคำเดียวว่าเธอยังอยากอยู่กับฉันไหม” พชรเอ่ยถาม คล้ายกับขอน้ำทิพย์ชโลมใจให้ตัวเองมีพลังยิ่งใหญ่มากพอที่จะทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต“คุณเพชร” ลักษณ์นันท์ไม่คิดว่าเขาจะถามคำนี้“ช่วยบอกหน่อย เรายั

รวิชหิวข้าวเหลือเกิน เขาเพิ่งจะขับรถกลับมาจากการไปพักผ่อนที่ทะเลเกือบสัปดาห์ หลายปีที่ผ่านมาเขาแทบไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเท่าไร ชีวิตผูกพันกับสองแม่ลูกเป็นส่วนมาก หลังจากที่สิ่งกลับเข้าที่เข้าทางอย่างที่ควรเป็นแล้ว สิ่งที่แรกที่ทำให้ตัวเองก็คือ ไปนอนฟังเสียงคลื่นสัมผัสลมทะเลอย่างสบายใจสักเจ็ดวันแม้จะไปชาร์ตแบตกลับมาเต็มที่ แต่รวิชก็ยังอยากให้รางวัลตัวเองอีกสักหน่อย เย็นนี้เขาไม่อยากทำสิ่งใดนอกจากกินแล้วก็นอนให้เต็มที่เป็นการส่งท้าย ชายหนุ่มจึงจัดการอาหารเย็นง่ายๆ จากแอปพลิเคชั่นในมือถือของตนมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงกว่าอาหารที่ตั้งใจอยากกินจะมาส่ง เขาจึงพาตัวเองไปอาบน้ำอาบท่าให้สบาย ตั้งใจว่ากินให้อิ่มนอนให้หลับเพื่อวันพรุ่งนี้ สำหรับการเริ่มต้นใหม่รวิชจึงไม่ได้รู้ว่าตนเองกำลังมีแขก เป็นแขกสำคัญเสียงด้วย กรรณิการ์ถือโอกาสเข้ามานั่งรอเจ้าของบ้านอย่างสบายใจ เธอตั้งอกตั้งใจรอคอยเขาอย่างมีมารยาทในห้องรับแขก ระหว่างนั้นก็สำรวจไลฟ์สไตล์เจ้าของบ้านไปพร้อมๆ กันรวิชแม้ดูเป็นคนห่ามๆ แข็งๆ แต่เขาก็คงไม่ใช่คนใจหยาบกระด้างอะไรนัก เท่าที่ดูจากการตกแต่งบ้านแล้วหมอนี่ น่าจะเป็นรักธรรมชาติพอสมควรอ้อ เ

เขาก็คิดว่าพชรคงมีวิธีจะทำอย่างไรให้กรรณิการ์ไม่เสื่อมเสียได้“ฉันจะถอนหมั้น” กรรณิการ์เอ่ยอย่างเด็ดขาดต่อไปว่า“เรื่องนี้ฉันตัดสินใจแล้ว และต้องทำให้เร็วที่สุดด้วย”“คุณไม่คุยกับนายเพชรก่อนเหรอ” รวิชคิดไม่เหมือนกรรณิการ์“ไม่มีอะไรต้องคุยนี่ สิ่งที่ฉันเห็นมันคือเรื่องจริง และนายก็เล่าทุกอย่างให้ฉันฟังหมด การถอนหมั้นคือการแก้ปัญหาที่ดีที่สุด”“คุณไม่เสียดาย ไม่เสียใจ ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ คุณเป็นคู่หมั้นกันมาห้าปีนะ แล้วเรื่องซุบซิบในสังคมอีกล่ะ คุณไม่แคร์เลยเหรอ”“นี่มันยุคไหนแล้ว จะแคร์ทำไมกับคำพูดคน ชีวิตเป็นของเรา ดีชั่วเราเป็นคนตัดสิน ไม่ใช่ให้คนอื่นมาตัดสิน เรื่องพี่เพชรกับคุณลักษณ์ความจริงก็คือความจริง มันเปลี่ยนอะไรไม่ได้ เราก็ต้องยอมรับ ฉันอยากจัดการเรื่องนี้เสร็จไวๆ สงสารหนูกานพูล” กรรณิการ์นึกถึงภาพความสุขของเด็กหญิงตัวน้อยแล้วยิ่งอยากให้เรื่องจบลงโดยเร็ว“แล้วคุณไม่เสียดายนายเพชรเหรอ คู่หมั้น ห้าปีเชียวนะ” รวิชถามย้ำ“แล้วไง ห้าปีก็ห้าปีซิ สิบปี ยี่สิบปียังเลิกกันก็มีถมเถ ชีวิตคนเราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ”“แล้วธุรกิจการงาน ครอบครัวคุณล่ะ ไม่แคร์อีกงั้นเหรอ”“คุณพ่อต้องเข้าใจฉั

“แล้วคุณอารู้เรื่องนี้หรือยัง” พชรเอ่ยถาม“ณิการ์บอกคุณพ่อก่อนมาแล้วค่ะ” หญิงสาวบอกตามตรง“คุณพ่อก็ตกใจ แต่ก็บอกว่ายินดีกับพี่เพชร คุณลักษณ์และก็น้องกานพูลด้วย คุณพ่อกระซิบว่าเอาใจช่วยให้ผ่านด่านคุณป้าได้ค่ะ”“เออ อันนี้แหล่ะเรื่องใหญ่” รวิชพยักหน้าเห็นด้วยใช่ นี่แหล่ะเรื่องใหญ่ของจริง พชรก็กำลังคิดหาวิธีรับมือกับเรื่องนี้เหมือนกัน“เพราะงั้นหาทางออกเรื่องคุณป้าดีกว่าค่ะ เรื่องณิการ์จิ๊บๆ มาก คุณลักษณ์ยิ้มหน่อย ไม่มีอะไรต้องกังวลค่ะ” กรรณิการ์เอื้อมมือมากุมมือหญิงสาวไว้“ลักษณ์ขอโทษนะคะ แล้วก็ขอบคุณคุณณิการ์มากที่เข้าใจทุกอย่าง” ลักษณ์นันท์เอ่ยเสียงเครือ“ไม่ร้องค่ะ เลิกร้องได้แล้ว ของแบบนี้มันเป็นเรื่องของพรหมลิขิต ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ณิการ์อยู่ข้างคุณลักษณ์ค่ะ เห็นคนเขารักกันมีความสุข เผื่อว่าฟ้าจะเมตตาให้ณิการ์เจอคนดีๆ ที่รักณิการ์จริงๆ ก็ได้นะคะ สาธุ” กรรณิการ์หัวเราะเบาๆ ทำให้บรรยากาศที่อึมครึมคลายลงรวิชยกแก้วกาแฟขึ้นชูพร้อมส่งสายตาชื่นชมให้คนพูด เจ้าของเรื่องจึงหยิบแก้วกาแฟขึ้นชูรับแล้วจิบอย่างมีความสุข“ต่อไปถ้าใครจะเข้ามาหาณิการ์ต้องผ่านด่านพี่ก่อน พี่จะเป็นพี่ชายที่คอยส

รวิชเล่าเรื่องราวหลังคืนนั้นให้เขาฟังโดยละเอียด ทำให้รู้ว่าทั้งสองมีเงื่อนไขที่ตกลงกับคุณหญิงมุกดาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ลักษณ์นันท์ก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองตั้งท้องแต่ตั้งใจจะไม่บอก รวิชจึงต้องรับหน้าที่ดูแลสองแม่ลูกจนทุกอย่างกระจ่างพชรไม่ถามเหตุผลมารดาว่าทำไมจึงทำเช่นนี้ เขารู้นิสัยคุณหญิงมุกดาดีว่าเป็นเช่นไร คำว่ารักษาหน้าตาและชื่อเสียงของตระกูลมาที่หนึ่ง จึงไม่แปลกเมื่อเรื่องลักษณ์นันท์กับรวิชซาลง คุณหญิงมุกดาจึงรีบจัดแจงให้เกิดการหมั้นระหว่างเขากับกรรณิการ์โดยเร็วที่สุด“เรื่องมาถึงตรงนี้แล้ว คุณแม่คงไม่ถามว่ากานพูลเป็นลูกใครนะครับ” พชรเอ่ยตรงไปตรงมา“แกคิดว่าฉันโง่หรือไง เจ้าเพชร” คุณหญิงมุกดาย้อนถามเสียงแข็งเด็กหญิงกานพูลจะเป็นลูกใครได้ ในเมื่อถอนเค้าโครงเกือบทั้งหมดของพชรออกมาขนาดนั้น นางไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล และไม่ทำอะไรที่เป็นเรื่องไร้สาระเช่นนั้นด้วย“ผมรู้ว่าคุณแม่กำลังหลงหลาน” พชรพูดด้วยรอยยิ้มอย่าว่าแต่คุณหญิงมุกดาหลงรักเด็กหญิงตัวน้อยเลย เขาเองทุกลมหายใจเข้าออกก็คิดถึงแต่ลูกสาวคนนี้ตลอดเวลา“ถ้าไง เรารับทุกคนเข้ามาอยู่ที่นี่ ทำอะไรให้ถูกต้องทั้งตามธรรมเนียมและตามกฎหมายดีไหมครับ”