All Chapters of นางบำเรอคนโปรด: Chapter 11 - Chapter 20

เควิลจัดการกระตุกปมสายบิกีนี่ที่ผูกเป็นโบข้างสะโพกมนทั้งสองข้างออกจนมันหลุดรุ่ยจากสะโพกมนลอยไปตามน้ำ"คุณเควิล" ยาหยีตกใจกับการกระทำของคนตัวโตเป็นอย่างมาก รีบยื่นมือไปหมายจะคว้าบิกินี่ไว้ แต่กลับถูกอีกคนเชยคางขึ้นรับจูบจากเขา ขณะที่มือข้างหนึ่งก็เลื่อนขึ้นกระตุกปมบราตัวจิ๋วออกจนมันหล่นลงน้ำลอยไปไม่ต่างจากบิกีนี่ทรวงอกเต่งตึงดีดเด้งออกมาโชว์ความใหญ่โต"อื้อ" เธอส่งเสียงร้องท้วงในลำคอพร้อมกับทุบตีอกแกร่งพัลวันนึกขุ่นเคืองที่เขาแก้ผ้าเธออย่างโจ้งแจ้งแบบนี้แม้ไม่มีคนเห็นก็ตามเถอะทว่ายิ่งเธอทุบอกแกร่ง อีกคนก็ยิ่งบดจูบดูดดึงเรียวลิ้นเธอหนักหน่วงขึ้นจนแทบหายใจไม่ทัน สุดท้ายต้องหยุดทุบตีจึงรู้สึกว่าการจูบอ่อนโยนลงแปรเปลี่ยนเป็นดูดดื่มแทนเธอค่อย ๆ หลับตาลงจากที่ต่อต้านตอนแรกก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นจูบตอบอย่างดูดดื่มไม่แพ้กัน มือทั้งสองก็ยกขึ้นคล้องลำคอแกร่งไว้เมื่อรับรู้ว่าร่างบางคล้อยตามเควิลก็จัดการถอดกางเกงว่ายน้ำตัวเองออก ขณะที่ปากยังประกบจูบแนบชิดทันทีที่กางเกงถูกถอดออกท่อนลำแข็งขืนก็ดีดเด้งออกมาชนหน้าท้องแบนราบ เขาย่อตัวลงให้ท่อนแข็งขืนอยู่ระดับเดียวกันกับเนินเน

ครืดด~เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าเป้ของยาหยีดังขึ้นทำให้เธอรีบปาดน้ำตาออก แล้วล้วงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาดูหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือเพื่อนชาย ดวงตากลมปรายมองร่างสูงข้าง ๆ เล็กน้อยพร้อมกับวางโทรศัพท์คว่ำหน้าบนตักด้วยกลัวว่าอีกคนจะรู้ว่าใครโทรมา แล้วพานโกรธเข้าไปอีกแต่เหมือนทุกการกระทำของเธอจะไม่สามารถรอดพ้นหูตาเควิลไปได้ เขาจ้องหน้าถามคนตัวเล็กอย่างคาดคั้น "ใครโทรมา ทำไมไม่รับสาย""อะ..อ่อเบอร์แปลกค่ะเลยไม่รับ กลัวจะเป็นพวกมิจฉาชีพ" ยาหยีเลือกจะโกหกไป แต่เธอช่างโกหกได้ไม่เนียนเลยเพราะน้ำเสียงตะกุกตะกัก และแววตาเลิ่กลั่กไปมาอย่างคนมีพิรุธ"เหรอ.." แน่นอนว่าเควิลไม่เชื่อ สิ้นเสียงมือหนาก็แย่งโทรศัพท์ที่เธอกุมไว้บนตักมาดู ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วจนยาหยีตั้งตัวไม่ทันโทรศัพท์ถูกเขาแย่งไปอย่างง่ายดาย"คุณเควิลเอาโทรศัพท์หนูคืนมานะคะ" เธอพยายามเยื้อแย่งคืน แต่ก็ไม่สำเร็จ"อยู่นิ่ง ๆ!" เสียงทุ้มตวาดดังลั่น แววตาแข็งกร้าวจับจ้องใบหน้าเรียวอย่างเรื่องทำยาหยีถึงกับชะงักกึก ดึงมือกลับอัตโนมัติน้ำลายเหนียว ๆ ถูกกลืนลงลำคออึกใหญ่ ความกลัวเริ่มเข้าเกาะกุมหัวใจในตอนที่อีกคนมองห

ชายหนุ่มบดจูบใช้ฟันขบกัดกลีบปากอิ่มจนได้กลิ่นคาวเลือด ขณะที่ท่อนลำยังกระแทกกระทั้นเข้าใส่ร่องสวาทถี่รัวพิษความเจ็บปวดทำให้ช่องทางคับแคบตอดรัดท่อนลำถี่ ๆ สร้างความเสียวซ่านให้คนตัวโตจนได้ยินเสียงครางกระหึ่มในลำคอพร้อมแรงตอกอัดที่หนัดแน่นขึ้นหลังจากจูบจนพอใจมือหนาก็คลายออกจากใบหน้าเรียว เลื่อนลงเคล้นคลึงสองเต้าอวบ ก่อนจะรั้งร่างบางให้หยัดยืนด้วยเข่าเช่นเดียวกับเขาโดยกึ่งกลางกายยังสอดประสานกันจากนั้นก็แอ่นอัดท่อนลำเข้าออกในร่องสวาทคับแคบอีกครั้ง สองมือก็บีบเคล้นเต้าอวบที่กระเพื่อมตามแรงส่งด้านล่างไปด้วย"อึก..อื้อ นะ..หนูไม่ไหวแล้ว" ยาหยีเผยอปากบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงขาดห้วงพลางพิงศีรษะกับอกแกร่งอย่างอ่อนแรง สองมือจิกลงบนหน้าขาแกร่งจนเป็นรอยเธอบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ สวนทางกับอีกคนที่กำลังสุขสมกับร่างกายของเธอ ได้ยินเสียงทุ้มครางต่ำมาเป็นระยะ ท่อนลำใหญ่กระตุกงึกงักภายในช่องทางอ่อนนุ่มสะโพกสอบกดกระแทกช่องทางอ่อนนุ่มเน้น ๆ สี่ห้าครั้ง ก่อนตัวจะเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำรักออกมายาหยีลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ คิดว่าทุกอย่างจะจบลงแล้ว แต่เธอคิดผิดเมื่อชายหนุ่มจับเธอให้นอนหงาย แล้วสอดใส่ท่อนลำเข้

วันต่อมา.."เดี๋ยววันนี้เลิกเรียนแล้วฉันไปรับ" เควิลที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ในห้องโถงเปล่งเสียงขึ้นทันทีที่หญิงสาวเดินลงจากบันไดทำให้ยาหยีถึงกับชะงักมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างสงสัยเพราะน้อยครั้งที่เขาจะไปรับเธอด้วยตัวเองที่มหาวิทยาลัย แต่เธอก็ไม่คิดจะถามหาเหตุผลเพียงขานรับ แล้วเดินออกไปขึ้นรถตรงไปมหาวิทยาลัยครั้นเลิกเรียนเธอก็มายืนรอชายหนุ่มตรงที่ที่ยืนรอรถมารับประจำ รอเพียงไม่นานรถแลมโบกีนี่ราคาหลายสิบล้านก็เคลื่อนตัวมาจอดลงตรงหน้านักศึกษาที่อยู่บริเวณต่างพากันมองมาด้วยสายตาลุกวาวอดทำให้เธอประหม่าไม่ได้จริง ๆ จนต้องรีบวิ่งไปขึ้นรถเพื่อหลบหลีกสายตาหลายคู่ที่จ้องมอง"เป็นอะไร ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น" ทำคนที่นั่งหลังพวงมาลัยขย่นคิ้วด้วยความสงสัยกับท่าทางรีบร้อนของเธอ"คนมองหนูไม่ชอบค่ะ" ยาหยีตอบไปตามจริงพลางมองไปยังกลุ่มนักศึกษาที่มองมา พอได้ฟังคำตอบของหญิงสาวเควิลก็ยกยิ้มมุมปากน้อย ๆ หากเป็นคนอื่นคงจะเดินยืดอกมาขึ้นรถอย่างภาคภูมิใจ แต่เธอกลับไม่ชอบเสียอย่างนั้น"เธอนี่ก็แปลกคนนะยาหยี" มือหนายื่นไปยีศีรษะเล็กทุยด้วยความเอ็นดูจนเรือนผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิง"อย่ามายุ่งกับผมหนู" ยาหยีทำหน้าคว่ำใส่เจ

"ไม่เอาเสียเวลา..ฉันใจร้อน"สิ้นเสียงพูดเควิลก็จับร่างบางกดให้นอนหงายบนโซฟาด้วยความเร็วแล้วตามลงไปทาบทับเอาไว้ สองมือจับมือเล็กที่พยายามดันอกไปกดเหนือศีรษะเล็กทุยแน่นอนว่ายาหยีสู้แรงคนตัวโตกว่าหลายเท่าไม่ได้ทำได้แค่ทำหน้าคว่ำร้องโวยวายออกไปเสียงดังลั่น"คุณขี้โกง หนูยังไม่อนุญาตเลยนะคะ""เธออย่าผิดคำพูดสิที่บอกว่าถ้าฉันให้คำตอบแล้วจะให้เอา""หนูไม่ได้ผิดคำพูดสักหน่อย" คราวนี้ยาหยีถึงกับเอ่ยเสียงอ่อยเพราะเถียงไม่ออกเธอดันพูดแบบนั้นไปจริง ๆ นี่น่าทำให้อีกคนได้ทีใช้โอกาสที่เธอนิ่งสงบก้มลงประกบจูบริมฝีปากอิ่มดูดเม้มกลีบปากบนล่างสลับกันแผ่วพลิ้วต้องการตะล่อมเธอให้คล้อยตามสองมือคลายพันธนาการจากข้อมือเล็กเลื่อนลงลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งสุดยั่วยวนที่อยู่ภายใต้ชุดเดรส ขณะที่สะโพกขยับบดเบียดกับเนินเนื้อสาวอวบอูมทำคนที่ยังด้อยประสบการณ์อยู่มากเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัส หลับตาพริ้มจูบตอบอย่างดูดดื่ม ปากอ้าเผยอให้เรียวลิ้นสากสอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดหยอกเย้ากับเรียวลิ้นนุ่ม สองมือเคลื่อนไปโอบกอดลำคอแกร่งแน่น ส่งเสียงครางในลำคออื้ออึงด้วยความรู้สึกวาบหวาม"อื้อ.."ไม่ต่างจากชายหนุ่มที่อารมณ์เริ