All Chapters of Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ: Chapter 11 - Chapter 20

ก็ไม่มีอะไรพิเศษ 2/2- 8 -หลังจากที่จัดการเช็กอินห้องแล้ว พนักงานต้อนรับก็ยื่นคีย์การ์ดและพาขึ้นมาที่ห้องพัก ฉันเดินเข้ามาในห้องซึ่งห้องที่นี่ค่อนข้างกว้างมาก มีเตียงขนาดคิงไซต์สีครีมตั้งอยู่กลางห้อง ฉันเปิดประตูออกไปก็เป็นระเบียงขนาดใหญ่ มองออกไปเห็นทะเลสาบสีฟ้าครามที่ด้านนอกมีชุดโซฟาตั้งอยู่ริมระเบียง ให้นั่งชมพระอาทิตย์ตกในอีกไม่กี่ชั่วโมง พระอาทิตย์ก็น่าจะใกล้ตกดินแล้วมันต้องสวยมากแน่ ๆ แค่คิดก็มีความสุขแล้วละยาหยีเอ๊ยสายลมจากทะเลสาบพัดกระทบใบหน้าเบา ๆ กลิ่นอายของน้ำทะเลปะทะจมูกช่างสดชื่น ฉันเดินมานั่งที่โซฟาริมระเบียงมองพระอาทิตย์ที่เริ่มอ่อนแสงลงเล็กน้อย พร้อมที่จะตกริมทะเลอีกในไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้อย่างชื่นชม แสงแดดอ่อน ๆ ที่กระทบผิวน้ำบนพื้นผิวทะเลสาบจึงเกิดแสงระยิบระยับ ฉันไม่เคยเห็นภาพสวยงามอะไรแบบนี้มาก่อนพอคิดทบทวนมันก็น่าขันดีนะวันแรกที่มาก็พบว่าหิมะตกหนักจนฉันไม่สบายเข้าโรงพยาบาล แต่พอสองวันถัดมาฉันกลับได้มานั่งรอดูพระอาทิตย์ตกที่ริมทะเลสาบ ลมที่พัดมาไม่ขาดสายสมกับที่ได้ชื่อว่าเกาะที่มีลมเยอะอย่างที่ฉันอ่านเจอในGoogle ฉันนั่งสักพักก็เดินกลับเข้ามาในห้องซึ่งก็เห็นพี

อยากทานข้าวผัด 2/2- 9 -หลังจากที่พี่ภูวางสายก็หยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋า แล้วพาฉันออกไปเดินเล่นพวกเราเดินออกจากโรงแรมมาเรื่อย ๆ ก็พบกับจุดที่มีรถบัสที่จะพาชมรอบเกาะในตอนกลางคืน เราทั้งสองคนยืนมองหน้ากันอยู่สักพัก เดิมทีแค่ตั้งใจออกมาเดินรับลม แต่ไหน ๆ ก็ไหนๆ ที่ได้ออกมาเดินเล่นแล้ว เราที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงลายสก็อต มองด้านไหนก็ชุดนอนชัดๆ ก็จูงมือกันขึ้นรถบัสทันที ซื้อแพ็กเกจเที่ยวชมรอบเกาะทันที'ที่แรกจะพาทุกท่านพบกับสถานที่น่าตื่นเต้นของเกาะเรา Sumokwon Theme Park ตลาดกลางคืนที่ตั้งอยู่ใจกลางสวนสนุก Sumokwon เป็นตลาดกลางคืนแห่งแรกของเกาหลีที่มีรูปแบบธรรมชาติที่สร้างขึ้นภายในป่าสน' สิ้นสุดการบรรยายของไกด์ ก็พาเรามาที่ตลาดแห่งแรกเป็นตลาดที่สวยงามมาก เรียงรายสวยงามด้วยไฟแสงสี แต่ที่ขาดไม่ได้เลยคือที่นี่เต็มไปด้วยพิพิธภัณฑ์น้ำแข็งที่จัดแสดงงานฝีมือน้ำแข็งที่มีรูปร่างและขนาดต่างกันและ “สไลเดอร์น้ำแข็ง” ที่สามารถเลื่อนลงมาได้จริงสวนสนุก Sumokwon จะทำให้เรารู้สึกเหมือนว่าเราอยู่ในเทพนิยายฤดูหนาว พี่ภูพาฉันเที่ยวชมที่นี่อยู่พักใหญ่ เนื่องจากชุดที่สวมใส่ค่อนข้างบาง ทางพิพิธภัณฑ์มีการจัดให้

รวบหัวรวบหางเลยดีมั้ย- 11 -“ยาหยี ลงไปนอนดี ๆ” ทันทีที่ฉันกระโดดขึ้นไปเกาะคอพี่ภูเหมือนลูกลิง ก็ตามมาด้วยน้ำเสียงดุ ๆ จากคนด้านหน้า สองมือของพี่ภูคอยแกะขาแกะแขนของฉันออก “ยาหยีได้ยินที่พี่พูดไหมเนี่ย”“ม่ายด้ายยีน..ม่ายรู้..ม่ายฟาง” สองแขนที่ถูกพี่ภูแกะออกของฉัน เหนียวอย่างกับปลาหมึก พี่ภูใช้ความพยายามอย่างมากในการแกะมือปลาหมึกของฉันให้ออกจากรอบคอของเขา ยิ่งผู้ชายคนนี้พยายามแกะมากเท่าไหร่ ฉันก็ใช้ความพยายามในกอดรัดมากเท่านั้น “ม่ายด้ายกินหนูหร๊อก บอกเล๊ย”“รู้ตัวไหมทำอะไรอยู่ หืม” ผู้ชายด้านหน้าหยุดทุกการกระทำของตัวเองลงราวกับเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ปิดสวิตช์ พี่ภูยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนใด ๆ ฉันดันใบหน้าของตัวเองออกมามองพี่ภูเห็นว่าพี่ภูเองก็มองฉันเช่นกัน มือหนาที่ก่อนหน้านี้พยายามแกะแขนแกะขาของฉันออก บัดนี้กำลังลูบไล้ไปที่แผ่นหลังของฉันอย่างเบามือ “รู้ใช่ไหม ว่าถ้ายังไม่ลงไปจะเจอกับอะไร”“อารายหรอ..อยากเจอจางเลย” ฟู่! ฟู่! ฉันพ่นลมใส่ใบหน้าพี่ภูเบา ๆ แต่ไม่ได้ทำให้ผู้ชายคนนี้เบือนหน้าหนีเลยแม้แต่น้อย แต่เขากลับขยับใบหน้าของตัวเองให้เข้ามาใกล้ใบหน้าของฉันมากกว่าเดิมเสียอย่างนั้น“ยาหยีนะยาห

ไม่ได้ตั้งใจ- 13 -ติ๊ง!เสียงมือถือของพี่ภูดังขึ้นหลายครั้ง ทำให้ฉันอดสะกิดพี่ภูไม่ได้“ปันหยา” พี่ภูมองหน้าฉันโดยที่ไม่ได้หยิบมือถือขึ้นมาดูเลยแม้แต่น้อย“ทุกคนกลับแล้วเหรอคะ” ฉันถามออกไปในขณะที่เรากำลังนั่งรถไฟใต้ดินเพื่อเดินทางไปที่ไหนสักแห่งที่พี่ภูไม่ยอมบอก“กลับไฟต์เมื่อเช้ามืด” พี่ภูหันมาจ้องหน้าฉันอีกครั้ง ก่อนจะวางมือของเขาบนศีรษะของฉันเบา ๆ “ว่าแต่เราเถอะ อยากไปที่ไหนอีกไหม”“Lotte World Tower” ฉันตอบพี่ภูออกไปอย่างทันควัน พร้อมยกมือทั้งสองของตัวเองมาประสานกันไว้ด้านหน้าพร้อมกับกะพริบตาปริบ ๆ“พี่ไม่มั่นใจเพราะเหมือนจะคนละทาง งั้นจดไว้ก่อนแล้วกัน” เขาโยกหัวฉันสองสามครั้งก่อนจะดึงมือไปกอดอกแล้วหลับตาลง“แล้วเรากำลังจะไปไหนกันเหรอคะ” ฉันเหลือบสายตาไปเห็นนะว่าพี่ภูหรี่ตามามองที่ฉันนิดหนึ่ง ก่อนจะตีเนียนกอดอกนอนต่อไปเราใช้เวลาเดินทางนานพอสมควรรถไฟได้มาจอดที่สถานีGwanghwamun Station ก่อนจะพาให้ฉันเดินตามไปที่รถแท็กซี่ที่ได้จองไว้เมื่อตอนนั่งอยู่บนรถไฟฟ้า“เข้าพักที่โรงแรมก่อน” พี่ภูบอกฉันพร้อมกับควักมือถือแบรนด์ดังรุ่นใหม่ล่าสุดมาให้ฉัน “พี่ให้”“พี่ภู แต่มันแพงมากนะคะ หยีไม่ใ

‘ตอนนี้น้องสาว..แต่พอโตขึ้นจะเป็นเจ้าสาวของพี่ภูค่ะ’ เราทั้งคู่หัวเราะให้กับท่าทางของเด็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้‘โอเคค่ะสาวน้อย พี่เป็นเพื่อนพี่ภูของหนูนะ แล้วพี่สาวคนนี้ก็ไม่แย่งพี่ภูของหนูด้วยค่ะ ไม่ต้องหวงพี่ภูกับพี่หรอกนะ’‘จริงนะคะ’ ยาหยีเริ่มมีอาการอ่อนลงเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เพื่อนเล็กน้อยอย่างชั่งใจ‘จริงซิ ก็พี่ภูเป็นของน้องไม่ใช่เหรอคะ’ เธอนั่งลงลูบผมของเด็กน้อยอีกครั้ง และเหมือนว่ายาหยีจะเข้าใจและไม่ได้ไม่ชอบอะไรเธอ เพราะนาทีต่อมาเธอก็ยิ้มกว้างให้เมษาทันที ‘พี่ชื่อเมษา หนูละจ๊ะ’‘ยาหยีค่ะ’ผมสะดุ้งตื่นมาในตอนเวลาเกือบตีสอง ความฝันเก่า ๆ ย้อนกลับมาอีกครั้งในสมัยที่ผมยังเป็นแค่เด็กมัธยมต้น ผมมีความทรงจำมากมายกับผู้หญิงคนนี้มากจริง ๆ ไม่ว่าจะตอนนั้นจนถึง..ตอนนี้กรุงเทพมหานคร ประเทศไทยครืด ครืดฉันโบกมือลาและแยกย้ายกับพี่ภูที่หน้าลิฟต์ของคอนโด ก่อนจะเปิดดูแชตที่ถูกส่งมาจากเพื่อนในไอจี หลังจากเข้าห้องโยนทุกอย่างไว้ที่โซฟาเรียบร้อยแล้วฉันก็นำร่างกายที่แสนจะเหนื่อยล้าลงไปนอนแอ้งแม้งบนโซฟาตัวนุ่มอย่างไม่ต้องสงสัย‘ม๊า หยีกลับมาแล้วนะคะ’กริ๊ง!กริ๊ง!!“ฮัลโหลค่ะม๊า” ฉันนอนบิด