Mag-log inShare
อยากทานข้าวผัด 1/2 - 9 -
Huling Na-update:
2025-02-13 02:05:16อยากทานข้าวผัด 1/2
- 9 -
“เราไม่ใช่สเปกพี่เลยเลิกกลัวได้แล้ว” พี่ภูพูดจบก็เอามือมาจับหัวฉันโยกไปมา ราวกับฉันเป็นเด็กห้าขวบยังไงยังงั้น
‘ไม่ใช่สเปก ไม่ใช่สเปก ไม่ใช่สเปก … ม่ายประบ่านะ!’ หลังจากที่ได้ยิน ฉันไม่สามารถเอาคำนี้ออกจากหัวได้จริงๆ ฉันไม่ใช่สเปกพี่ภูเลยงั้นเหรอ ความคิดที่อยากจะจีบพี่ภูของฉันล่มกลางทางแล้วเหรอ
ฉันค่อยๆ ลุงจากเก้าอี้เดินไปที่เตียงกลางห้องแล้วทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดอาลัยตายอยาก กลิ้งไปกลิ้งมาสักพักก็หลับสนิท
‘ทำกับข้าวให้หยีทานหน่อยสิ หยีหิวแล้ว’
‘น้องหยีอยากทานอะไรละ’
‘หยีอยากทานข้าวผัด’
‘งั้นรอพี่แป๊บหนึ่ง นั่งวาดรูปเล่นรอก่อน วันนี้แม่ไม่อยู่ เดี๋ยวพี่ทำให้’
ภาพของเด็กผู้หญิงวัยห้าขวบ กับเด็กผู้ชายตัวโตที่กำลังนั่งวาดรูปอยู่ที่โซฟาที่บ้านหลังหนึ่ง เขาลุกเข้าไปในห้องครัวหลังจากที่เด็กตัวเล็กบ่นอยากกินข้าวผัด ส่วนเธอกำลังวาดรูปเล่นที่ห้องรับแขก สักพักเขาก็เดินออกมาจากในครัว มือข้างหนึ่งถือตะหลิว อีกข้างหนึ่งถือจานข้าวเดินมาหาเธอ ใบหน้ามอมแมมถูกป้ายไปด้วยสีดำเต็มไปหมด คาดว่าน่าจะเป็นสีจากเถ้าถ่าน เขาเดินตรงมาวางจานข้าวผัดลง เด็กผู้หญิงมองข้าวผัดในจานสลับกับมองหน้าเขาไปมา สองสามรอบ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบช้อนเพื่อตักข้าวเข้าปาก อ้ำ!
‘อี๋! ทำไมมันเค็มแบบนี้’
‘มันเค็มเหรอ ไหนพี่ลองชิมหน่อย’
‘แหวะ! เค็มจริงๆ ด้วย พี่จะเรียนทำอาหาร ถ้าพี่เรียนจบ พี่จะมาทำให้หยีทานทุกวันเลย แต่วันนี้เดี๋ยวพี่ไปต้มไข่ให้นะ’
เฮือก! ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็พบว่าข้างนอกนั้นมืดสนิทเพราะเป็นทะเลสาป ฉันมองซ้ายมองขวาหาผู้ชายอีกคน แต่กลับไม่พบสิ่งมีชีวิตอื่นอยู่ในตรงนี้ ฉันมองดูโคมไฟที่หัวเตียงแล้วลุกเดินไปดูที่ห้องน้ำ ได้ยินเสียงสายน้ำกระทบพื้น คาดว่าพี่ภูน่าจะกำลังอาบน้ำอยู่ ฉันเลยถอยทัพออกมาและเดินออกไปยืนรับลมที่ระเบียง สายลมกลางคืนค่อนข้างหนาวกว่าเมื่อช่วงเย็นมาก ฉันไม่ทันได้ดูพระอาทิตย์ตกดินเลยสินะ รู้สึกเสียใจแฮะและไม่รู้ด้วยว่าพรุ่งนี้จะได้พักที่นี่อยู่ไหม พรุ่งนี้คนอื่นๆ ก็บินกลับไทยกันแล้ว ฉันรู้แค่ว่าพี่ภูขอให้พี่ปันหยาเลื่อนตั๋วแต่ไม่รู้ว่าเลื่อนได้กี่วัน เสื้อผ้าข้าวของรวมถึงโทรศัพท์ของฉันอยู่ที่โรงแรมเก่าหมดเลย คิดว่าน้ำขิงน่าจะเป็นคนเก็บกลับให้ เหมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอกโดยชิ้นเชิง
ตื๊ด! ตื๊ดดด! ตื๊ดดด!
ฉันได้ยินเสียงสั่นของวัตถุอื่นเบาๆ ที่ได้ยินเพราะมันประบ่าเสียงสั่นอยู่บนโต๊ะกระจก คาดว่าน่าจะเป็นโทรศัพท์ของพี่ภู จะเข้าไปดูก็เกรงว่าจะเสียมารยาท ฉันจึงยืนมองจนมันดับไป
ตื๊ดด! ตื๊ด! เสียงสั่นจากโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ขาของฉันก็ก้าวไปตามเสียงนั้น และหยุดลงที่โทรศัพท์ต้นเสียงหน้าจอโชว์ภาพของคนที่โทรเข้ามาคือพี่ปันหยา ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของพี่ภู กำลังจะสไลด์กดรับ เพราะกลัวว่าจะมีธุระด่วนอะไรหรือเปล่า
“ทำอะไรน่ะ” ยังไม่ทันที่ฉันจะกดรับ พี่ภูที่เดินออกมาจากห้องน้ำ สวมชุดเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ กับกางเกงขายาวลายสก็อตสีฟ้าอ่อน กำลังเช็ดผมเดินออกมาจากจากห้องน้ำ จ้องหน้าฉันเงียบๆ เดินมาหยุดด้านข้างเหลือบมองโทรศัพท์ สลับกับมองหน้าฉันนิ่งๆ แล้วเอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์ที่มือฉันกำอยู่ ปลายสายก็ตัดไปพอดีพี่ภูมองหน้าฉันนิ่ง ราวกับโกรธมากที่ฉันเข้ามายุ่งเกี่ยวกับของส่วนตัวของเขา
“คือ หยีเห็นพี่ปันหยาโทรมาหลายสายแล้ว กลัวจะมีธุระด่วน เลยจะรับให้ก่อน..ค่ะ”
“คราวหลังอย่ายุ่งกับของพี่อีก ถ้าพี่ไม่ได้บอก”
"ค่ะ" ฉันหยักหน้าเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เดินกลับมานั่งที่เตียงอย่างหงอยๆ เหมือนเดิม
"พี่ซื้อมาเผื่อเราด้วย วันนี้ก็ดึกแล้ว ทำได้แค่ไปเดินชายทะเลสาบ อยากไปไหม?" พี่ภูยื่นถุงมาให้ ฉันหยิบออกมาดูก็เห็นว่าเป็น เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขายาวลายสก็อตสีชมพูอ่อน ฉันหันไปมองพี่ภู ก็เห็นพี่ภูกำลังเช็ดผมยืนจ้องหน้าฉันนิ่งๆ
"พอดีที่ร้านเขากำลังจะปิดแล้ว พี่เลยไม่ทันได้ดู ใส่ได้ใช่ไหม?"
"ใส่ได้ค่ะ งั้นหยีขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ"
หลังจากอาบน้ำเสร็จ สายตาเหลือบเห็นที่โต๊ะเครื่องแป้งมีไดร์เป่าผมอยู่ ฉันเดินไปนั่งหน้ากระจกบานใหญ่กำลังหยิบไดร์มาเป่าผมที่เปียกชุ่ม พี่มีผ้าผืนหนึ่งลอยมาคลุมที่หัว ก่อนจะถูกขยี้เบาๆ
"ทำไมไม่เช็ดผมให้แห้งก่อน เช็ดให้แห้งก่อนค่อยเป่าสิ" พี่ภูบ่นไป เช็ดผมให้ไป ฉันอยากหยุดเวลานี้ไว้แค่นี้จริงๆ พี่ภูทั้งอบอุ่นเรื่องดูแลคือดีมาก ดีทุกอย่างฉันชอบมากนะ หลังจากเช็ดผมจนหมาดพี่ภูก็หยิบไดร์ที่ฉันถืออยู่ไปจากมือมาเป่าผมให้ฉันเป็นความโรแมนติกแบบที่ฉันเคยวาดฝันไว้ว่า จะได้รับความรู้สึกแบบนี้จากผู้ชายที่ฉันรัก และเป็นสามีในอนาคต ฉันได้แต่นั่งนิ่งให้พี่ภูเป่าผมให้ไม่มีท่าทีขัดขืน ก็แหงละโอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ นะ อิอิ
"เสร็จแล้ว" พี่ภูบอกพลางใช้มือสางผมที่ยาวประบ่าของฉันเบาๆ ฉันตะแคงซ้าย-ขวา ดูผลงานที่พี่ภูทำให้ แล้วยิ้มเล็กๆ
"พี่ภูเป่าผมให้สาวๆ บ่อยใช่ไหมคะ เป๊ะเชียว"
"เราคนแรก ชอบเหรอ"
"อื้อ!" ฉันยิ้มให้พี่ภูจนตาหยี ก็คนมันชอบจริงๆ นี่นา
"จะไปเดินเล่นไหม?"
"ไปค่ะ ไปๆ"
ตื๊ด ตื๊ด เสียงโทรศัพท์ดังอีกครั้ง พี่ภูเหลือบมองเล็กน้อย ก่อนจะหยิบมารับสาย
'ว่าไง'
'โอเค ขอบใจมาก'
'กินแล้ว'
'ไม่ต้องห่วง สบายมาก'
Kaugnay na kabanata
Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ อยากทานข้าวผัด 2/2 - 9 -
อยากทานข้าวผัด 2/2- 9 -หลังจากที่พี่ภูวางสายก็หยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋า แล้วพาฉันออกไปเดินเล่นพวกเราเดินออกจากโรงแรมมาเรื่อย ๆ ก็พบกับจุดที่มีรถบัสที่จะพาชมรอบเกาะในตอนกลางคืน เราทั้งสองคนยืนมองหน้ากันอยู่สักพัก เดิมทีแค่ตั้งใจออกมาเดินรับลม แต่ไหน ๆ ก็ไหนๆ ที่ได้ออกมาเดินเล่นแล้ว เราที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงลายสก็อต มองด้านไหนก็ชุดนอนชัดๆ ก็จูงมือกันขึ้นรถบัสทันที ซื้อแพ็กเกจเที่ยวชมรอบเกาะทันที'ที่แรกจะพาทุกท่านพบกับสถานที่น่าตื่นเต้นของเกาะเรา Sumokwon Theme Park ตลาดกลางคืนที่ตั้งอยู่ใจกลางสวนสนุก Sumokwon เป็นตลาดกลางคืนแห่งแรกของเกาหลีที่มีรูปแบบธรรมชาติที่สร้างขึ้นภายในป่าสน' สิ้นสุดการบรรยายของไกด์ ก็พาเรามาที่ตลาดแห่งแรกเป็นตลาดที่สวยงามมาก เรียงรายสวยงามด้วยไฟแสงสี แต่ที่ขาดไม่ได้เลยคือที่นี่เต็มไปด้วยพิพิธภัณฑ์น้ำแข็งที่จัดแสดงงานฝีมือน้ำแข็งที่มีรูปร่างและขนาดต่างกันและ “สไลเดอร์น้ำแข็ง” ที่สามารถเลื่อนลงมาได้จริงสวนสนุก Sumokwon จะทำให้เรารู้สึกเหมือนว่าเราอยู่ในเทพนิยายฤดูหนาว พี่ภูพาฉันเที่ยวชมที่นี่อยู่พักใหญ่ เนื่องจากชุดที่สวมใส่ค่อนข้างบาง ทางพิพิธภัณฑ์มีการจัดให้
Huling Na-update : 2025-02-13Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ พาไปทุกที่ที่เธออยากไป - 10 -
พาไปทุกที่ที่เธออยากไป- 10 -หลังจากที่รถบัสพาเรามาส่งที่หน้าโรงแรม พี่ภูก็ทำการค้นหาร้านอาหารที่ใกล้โรงแรมที่สุด โดยมีตัวฉันเองก็เสนอหน้าไปมองจอโทรศัพท์พี่ภูในขณะที่พี่ภูกำลังเลื่อน ๆ หา สายตาฉันก็ไปเจอกับร้านอาหารที่น่ากินมาก ๆ และชี้ ๆ ให้พี่ภูดูทันที"ร้านนี้ ๆ ไปร้านนี้กัน!"พี่ภูพยักหน้าตอบพร้อมกับกดโทรเรียกแท็กซี่ทันที พี่ภูเดินนำของไปฝากไว้ที่ฟอนต์โรงแรมที่เราพักแล้วเดินกลับมารอรถ เมื่อรถมาถึงเราก็ขึ้นรถแล้วพี่ภูก็ยื่นชื่อร้านอาหารให้โชเฟอร์ดูและเพียงไม่นาน โชเฟอร์ก็พาเรามายังจุดหมายที่ต้องการฮวาโรฮยาง (화로향) พวกเรามายืนหยุดอยู่ที่ทางเข้าร้าน ฮวาโรฮยาง ร้านนี้เด่นเรื่องเนื้อหมูดำ และมีเพิ่มเป๋าฮื้อมาในเมนูอาหารทำให้ร้านนี้เด่นกว่าร้านละแวกใกล้เคียงในเรื่องเมนูอาหารมาก นอกจากนี้ยังมีโซจูไว้บริการลูกค้าด้วย เพียงชั่วพริบตาก็มีพนักงานเดินมานำเราไปนั่งที่โต๊ะร้านนี้ค่อนข้างสงบเงียบเป็นส่วนตัว หลังจากที่เราสั่งอาหารเรียบร้อยร้อยแล้ว พนักงานก็เดินเข้ามาแจ้งโปรโมชั่นต่าง ๆ เพิ่มเติมร้านนี้บริการดีมากและแบ่งโซนให้ลูกค้าให้มีความเป็นส่วนตัวอย่างดี"เรามาเที่ยวไกลขนาดนี้ แฟนเราไม่ว่าเ
Huling Na-update : 2025-02-13Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ รวบหัวรวบหางเลยดีมั้ย - 11 -
รวบหัวรวบหางเลยดีมั้ย- 11 -“ยาหยี ลงไปนอนดี ๆ” ทันทีที่ฉันกระโดดขึ้นไปเกาะคอพี่ภูเหมือนลูกลิง ก็ตามมาด้วยน้ำเสียงดุ ๆ จากคนด้านหน้า สองมือของพี่ภูคอยแกะขาแกะแขนของฉันออก “ยาหยีได้ยินที่พี่พูดไหมเนี่ย”“ม่ายด้ายยีน..ม่ายรู้..ม่ายฟาง” สองแขนที่ถูกพี่ภูแกะออกของฉัน เหนียวอย่างกับปลาหมึก พี่ภูใช้ความพยายามอย่างมากในการแกะมือปลาหมึกของฉันให้ออกจากรอบคอของเขา ยิ่งผู้ชายคนนี้พยายามแกะมากเท่าไหร่ ฉันก็ใช้ความพยายามในกอดรัดมากเท่านั้น “ม่ายด้ายกินหนูหร๊อก บอกเล๊ย”“รู้ตัวไหมทำอะไรอยู่ หืม” ผู้ชายด้านหน้าหยุดทุกการกระทำของตัวเองลงราวกับเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ปิดสวิตช์ พี่ภูยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนใด ๆ ฉันดันใบหน้าของตัวเองออกมามองพี่ภูเห็นว่าพี่ภูเองก็มองฉันเช่นกัน มือหนาที่ก่อนหน้านี้พยายามแกะแขนแกะขาของฉันออก บัดนี้กำลังลูบไล้ไปที่แผ่นหลังของฉันอย่างเบามือ “รู้ใช่ไหม ว่าถ้ายังไม่ลงไปจะเจอกับอะไร”“อารายหรอ..อยากเจอจางเลย” ฟู่! ฟู่! ฉันพ่นลมใส่ใบหน้าพี่ภูเบา ๆ แต่ไม่ได้ทำให้ผู้ชายคนนี้เบือนหน้าหนีเลยแม้แต่น้อย แต่เขากลับขยับใบหน้าของตัวเองให้เข้ามาใกล้ใบหน้าของฉันมากกว่าเดิมเสียอย่างนั้น“ยาหยีนะยาห
Huling Na-update : 2025-02-13Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ วีรกรรมของผู้หญิงที่ชื่อยาหยี - 12 -
วีรกรรมของผู้หญิงที่ชื่อยาหยี- 12 -“ยาหยีพอได้แล้ว” ผมพยายามดันให้เธอออกมาจากเสื้อนอนแต่เหมือนยิ่งยื้อ เธอจะยิ่งสนุกกับมัน“ตรงนี้ของยาหยี” เธอยังคงสนุกกับการไล่งับไปตามเนื้อของผมอย่างมันเขี้ยวความพยายามที่จะดันให้เธอออกนั้นยิ่งริบหรี่ เพราะเผลอเพียงแวบเดียวยาหยีจัดการถอดเสื้อของผมออกอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เอหยุดนิ่งมองไปตามรอยฟันที่ได้ตีตราไว้ตามร่างกายของผมอย่างภูมิใจ “พอหรือยัง”“ไม่!” เธอมองร่างกายของผมด้วยสายตาที่เรียกได้ว่าแทบไม่กะพริบ นั่นยิ่งสร้างความเสียวสันหลังให้ผมเป็นอย่างมากงับ!เธองับฟันขาวที่เรียงตัวสวยลงมาที่ไหล่กว้างอย่างแรง และมั่นใจได้เลยว่าพรุ่งนี้ตามตัวของภูผาคนนี้ต้องช้ำเป็นจ้ำแน่นอน ผมจังไหล่ของเธอดันออกมาจ้องมองชัด ๆ สายตาของยาหยีเองก็มองมาที่ผมด้วยสายตาที่ไม่กะพริบเช่นกัน เราทั้งสองจ้องตากันอยู่แบบนั้นก่อนที่ริมฝีปากของหญิงสาวด้านหน้าจะยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย เพียงแค่ไม่กี่วินาที สาวน้อยด้านหน้าโน้มใบหน้าเข้ามาประกบจูบที่ริมฝีปากของผมอย่างเร่าร้อน“อืม” ผมหลุดเสียงครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เธอใช้ลิ้นเล็กไล่ต้อนลิ้นของผมอย่างเด็กที่นึกสนุก ผมปล่อยให้เธอเล่นงานผม
Huling Na-update : 2025-02-13Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ ไม่ได้ตั้งใจ - 13 -
ไม่ได้ตั้งใจ- 13 -ติ๊ง!เสียงมือถือของพี่ภูดังขึ้นหลายครั้ง ทำให้ฉันอดสะกิดพี่ภูไม่ได้“ปันหยา” พี่ภูมองหน้าฉันโดยที่ไม่ได้หยิบมือถือขึ้นมาดูเลยแม้แต่น้อย“ทุกคนกลับแล้วเหรอคะ” ฉันถามออกไปในขณะที่เรากำลังนั่งรถไฟใต้ดินเพื่อเดินทางไปที่ไหนสักแห่งที่พี่ภูไม่ยอมบอก“กลับไฟต์เมื่อเช้ามืด” พี่ภูหันมาจ้องหน้าฉันอีกครั้ง ก่อนจะวางมือของเขาบนศีรษะของฉันเบา ๆ “ว่าแต่เราเถอะ อยากไปที่ไหนอีกไหม”“Lotte World Tower” ฉันตอบพี่ภูออกไปอย่างทันควัน พร้อมยกมือทั้งสองของตัวเองมาประสานกันไว้ด้านหน้าพร้อมกับกะพริบตาปริบ ๆ“พี่ไม่มั่นใจเพราะเหมือนจะคนละทาง งั้นจดไว้ก่อนแล้วกัน” เขาโยกหัวฉันสองสามครั้งก่อนจะดึงมือไปกอดอกแล้วหลับตาลง“แล้วเรากำลังจะไปไหนกันเหรอคะ” ฉันเหลือบสายตาไปเห็นนะว่าพี่ภูหรี่ตามามองที่ฉันนิดหนึ่ง ก่อนจะตีเนียนกอดอกนอนต่อไปเราใช้เวลาเดินทางนานพอสมควรรถไฟได้มาจอดที่สถานีGwanghwamun Station ก่อนจะพาให้ฉันเดินตามไปที่รถแท็กซี่ที่ได้จองไว้เมื่อตอนนั่งอยู่บนรถไฟฟ้า“เข้าพักที่โรงแรมก่อน” พี่ภูบอกฉันพร้อมกับควักมือถือแบรนด์ดังรุ่นใหม่ล่าสุดมาให้ฉัน “พี่ให้”“พี่ภู แต่มันแพงมากนะคะ หยีไม่ใ
Huling Na-update : 2025-02-13Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้สารภาพ 1/2 - 14 -
อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้สารภาพ 1/2- 14 -“พี่ภู!” เธอเงยหน้ามามองผมด้วยใบหน้าบอกไม่ถูก แต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ผมเห็นเธอมันทำให้ผมยิ้มได้ทุกครั้งขนาดนี้“ไม่แกล้งแล้ว ขอบคุณนะสำหรับยา” ผมวางมือบนศีรษะเด็กน้อยคนนี้ก่อนจะโยกไปมาอีกหลายครั้ง ถึงแม้หน้าของเธอจะยังไม่อยากยิ้มสักเท่าไหร่ แต่ไม่นานเธอก็ฉีกยิ้มกว้างให้ผมทันทีที่ผมล้วงมือไปหยิบลูกกวาดสีหวานจากในกระเป๋ากางเกงมายื่นให้ “งั้นเราไปกันต่อดีกว่าเนอะ”“ค่ะ” อารมณ์ผู้หญิงนี่แปรปรวนของจริงซินะ ผมเดินนำร่างเล็กของเธอที่สวมเสื้อโค้ตตัวใหญ่มายังสถานที่เช่าชุด ผมพายาหยีเข้ามายังร้านที่พนักงานโรงแรมแนะนำมา“เราจะไปไหนกันเหรอคะ” เธอเดินเลือกชุดไป แต่ก็ยังไม่วายหันมาถามคำถามกับผมอยู่ดี“พระราชวังคย็องบกกุง” เธอหันขวับมาทำตาโตใส่ผมราวกับเด็กน้อยที่กำลังตื่นเต้นอะไรแบบนั้น“จริงเหรอคะ”“มัวแต่ถาม รีบเลือกชุดเถอะพี่จะถ่ายรูปให้” ผมยิ้มให้เธออีกครั้ง ยาหยีเองก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินไปเลือกดูชุดฮันบกที่มองแบบผิวเผินก็เหมือนชุดที่ร้าน แต่เชื่อเถอะว่าชุดที่อยู่คนละสถานที่ ความรู้สึกย่อมแตกต่างผมปล่อยให้ยาหยีเลือกชุดที่ชอบได้ตามใจ และเพียงไม่
Huling Na-update : 2025-02-13Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้สารภาพ 2/2 - 14 -
‘ตอนนี้น้องสาว..แต่พอโตขึ้นจะเป็นเจ้าสาวของพี่ภูค่ะ’ เราทั้งคู่หัวเราะให้กับท่าทางของเด็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้‘โอเคค่ะสาวน้อย พี่เป็นเพื่อนพี่ภูของหนูนะ แล้วพี่สาวคนนี้ก็ไม่แย่งพี่ภูของหนูด้วยค่ะ ไม่ต้องหวงพี่ภูกับพี่หรอกนะ’‘จริงนะคะ’ ยาหยีเริ่มมีอาการอ่อนลงเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เพื่อนเล็กน้อยอย่างชั่งใจ‘จริงซิ ก็พี่ภูเป็นของน้องไม่ใช่เหรอคะ’ เธอนั่งลงลูบผมของเด็กน้อยอีกครั้ง และเหมือนว่ายาหยีจะเข้าใจและไม่ได้ไม่ชอบอะไรเธอ เพราะนาทีต่อมาเธอก็ยิ้มกว้างให้เมษาทันที ‘พี่ชื่อเมษา หนูละจ๊ะ’‘ยาหยีค่ะ’ผมสะดุ้งตื่นมาในตอนเวลาเกือบตีสอง ความฝันเก่า ๆ ย้อนกลับมาอีกครั้งในสมัยที่ผมยังเป็นแค่เด็กมัธยมต้น ผมมีความทรงจำมากมายกับผู้หญิงคนนี้มากจริง ๆ ไม่ว่าจะตอนนั้นจนถึง..ตอนนี้กรุงเทพมหานคร ประเทศไทยครืด ครืดฉันโบกมือลาและแยกย้ายกับพี่ภูที่หน้าลิฟต์ของคอนโด ก่อนจะเปิดดูแชตที่ถูกส่งมาจากเพื่อนในไอจี หลังจากเข้าห้องโยนทุกอย่างไว้ที่โซฟาเรียบร้อยแล้วฉันก็นำร่างกายที่แสนจะเหนื่อยล้าลงไปนอนแอ้งแม้งบนโซฟาตัวนุ่มอย่างไม่ต้องสงสัย‘ม๊า หยีกลับมาแล้วนะคะ’กริ๊ง!กริ๊ง!!“ฮัลโหลค่ะม๊า” ฉันนอนบิด
Huling Na-update : 2025-02-13Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ หัวใจเต้นตึกตักแต่แบบว่ารักกันไม่ได้ 1/2 - 15 -
หัวใจเต้นตึกตักแต่แบบว่ารักกันไม่ได้ 1/2- 15 -เมื่อฉันรู้สึกได้สติจึงสะกิดน้ำขิงที่ยืนนิ่งไม่ขยับ ให้รีบแต่งตัวก่อนที่พี่ ๆ เขาจะเดินออกมาจากห้องครัว เราทำงานกันด้วยความรู้สึกหลากหลาย แต่ทุกอย่างผ่านไปได้เพราะลูกค้าที่นี่แน่นร้านจนแทบไม่มีเวลาได้คิดมากเรื่องอะไร“โต๊ะ27จ้า” พี่น้ำตาลสั่นกระดิ่งพร้อมวางถาดอาหารไว้ให้“ค่า” ฉันยกถาดอาหารไปเสิร์ฟให้ลูกค้าด้วยความรวดเร็ว แม้จะมาทำงานได้ไม่นานมากนัก แต่เรื่องการเรียนรู้งานฉันมั่นใจว่าไม่เป็นสองรองใคร “อาหารมาแล้วค่า”“เอ๊ะ!หนูหน้าตาคุ้น ๆ นะ” ลูกค้าผู้หญิงทักฉันขึ้นมาแต่พอมองพิจารณาแล้วฉันแค่รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตา แต่นึกไม่ออกว่าเคยรู้จักไหม “ชื่ออะไรเหรอจ๊ะ”“ยาหยีค่ะ” ฉันตอบไปพร้อมกับหยิบอาหารวางบนโต๊ะจนครบ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ผู้หญิงที่สวยมาก ดวงตาคมกริบ ผมยาวสลวย เธอจ้องหน้าฉันราวกับกำลังนึกอะไรสักอย่าง เมื่อฉันเห็นว่าเธอเหมือนจะนึกออกแต่ก็ไม่ ทำให้ฉันเลี่ยงที่จะตัดบทแทน “หนูน่าจะหน้าโหลมั้งคะ ทานให้อร่อยนะคะ”“ยาหยี” เสียงผู้ชายด้านหลังเรียกให้ฉันหันไปมอง ก่อนจะยิ้มกว้างให้พี่ภูด้วยใบหน้าปกติ ที่ความรู้สึกไม่ปกติเลยสักนิด พี่ภูจ้องมาที่
Huling Na-update : 2025-02-13
Pinakabagong kabanata
Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ สุดท้าย..ก็เป็นเธอ - 21 -
สุดท้าย..ก็เป็นเธอ- 21 -“พี่ภูคะ เราเคยรู้จักกันมาก่อนใช่ไหมคะ” ฉันหยุดเท้าที่กำลังเดินตามพี่ภูลง ทำให้ผู้ชายด้านหน้าเองก็หยุดชะงักพร้อมกันนั้นพี่ภูเองก็หันหน้ามามองฉันด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป จากคนขี้เล่น เป็นสายตาที่ดูจริงจังละกังวล“ทำไมยาหยีถึงถามเรื่องนี้กับพี่อีกแล้วคะ หรือไปรู้อะไรมาเหรอ” พี่ภูยืนนิ่งอยู่ที่เดิมถามฉันด้วยน้ำเสียงกังวล“ทุกครั้งที่ยาหยีถาม พี่ภูจะกังวลเรื่องนี้ทุกครั้ง พี่ภูดูมีพิรุธนะคะ มีอะไรอยากเล่าให้หยีฟังไหม” ฉันเองก็ไม่รู้หรอกว่า ไอ้ความฝันที่ผ่านมาตั้งแต่เด็ก ๆ หรือภาพที่เห็นมันคือเรื่องจริงหรือสิ่งที่ฉันมโนขึ้น จะบอกว่าเป็นเพราะความฝัน มันก็ดูจะไม่ดีสักเท่าไหร่ แต่ถ้าหากไม่มีเค้าโครงความจริงอะไร ทำไมพี่ภูไม่เคยปฏิเสธ“ยาหยีจะเป็นเจ้าสาวของพี่ภูคนเดียวเท่านั้น..คำนี้คุ้นไหมคะ”“...” ฉันเงียบฟังคำที่พี่ภูเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่งงเหมือนไก่ตาแตก และฉันมั่นใจว่านั่นมันคือความฝันที่ฉันฝันเห็นและได้ยินบ่อย ๆ แล้วทำไมพี่ภูเองถึงรู้ความฝันนั้นฉันได้ละ“ถ้ายาหยีโตขึ้น ยาหยีก็จะเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดของพี่คนเดียว ยาหยีสัญญาเลยค่ะ..คำนี้คุ้นไหมคะ”“...”“หนูตอบพี่สิ
Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ ตัดสินใจยุติข้อห้าม - 20 -
ตัดสินใจยุติข้อห้าม- 20 -“พี่ภูคะ..พี่ภูกับหยี เคยรู้จักกันมาก่อนใช่ไหมคะ” ฉันสังเกตเห็นแววตาของพี่ภูที่สั่นไหวแบบแปลกไป แต่ก็เพียงแค่พริบตาเดียวเท่านั้น พี่ภูก็ปรับอารมณ์กลับมาได้ปกติ“หนูเป็นอะไรคะ เมื่อกี้พี่ตกใจมากรู้ไหม นั่งตัวแข็งทื่อ พี่เรียกก็ไม่หือไม่อือ จนพวกพี่จะโทรเรียกรถพยาบาลแล้วนะคะ” พี่ภูยังคงเอ่ยถามฉันด้วยท่าทางกังวล“น้องตกใจมากนะภู พาไปโรงพยาบาลก่อนไหม” พี่ปันหยาเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่ค่อนข้างเรียบเฉย แต่น้ำเสียงแสดงออกถึงอาการเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัดในน้ำเสียง“ทำไมพี่ ๆ มาอยู่ที่นี่กันได้คะ” ฉันที่พอจะรู้สึกตัวเองดีแล้ว หันมองพี่ ๆ ทุกคนหลังจากเอ่ยถามไปด้วยความไม่เข้าใจ เพราะจำได้ว่าครั้งสุดท้ายคือฉันไม่ได้ลุกขึ้นไปเปิดประตู และพี่ภูเองก็นอนหลับอยู่ไม่ได้มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย“เรื่องนี้พี่ก็อยากรู้ค่ะ ว่าทำไมภูผากับยาหยีถึงมาอยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสอง..หวังว่าแกจะจำสิ่งที่แกรับปากพวกฉันได้นะภูผา” พี่ปันหยาเอ่ยย้ำในสิ่งที่ทุกคนในห้องนี้รู้อยู่แล้วว่ามันคืออะไร ด้วยสายตาที่จริงจัง จนทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงเสียงของเครื่องปรับอากาศที่ยังทำงานอยู
Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ ความทรงจำที่หายไป - 19 -
ความทรงจำที่หายไป- 19 -กว่าที่ฉันจะแกะมือปลาหมึกของพี่ภูออกมาได้ ก็เล่นเอาหอบเหนื่อยเหมือนกัน ไม่รู้ว่าพี่ภูนั้นเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนา แต่พอฉันรวบรวมความกล้าที่มีตวาดลั่นดุพี่ภูอย่างจริงจัง ผู้ชายคนนี้ก็หน้าหงิกเป็นเด็กน้อยแล้วหันหลังใส่ฉันพร้อมกับนอนหลับไปเสียอย่างนั้นครืด!ฉันลุกขึ้นไปหยิบมือถือของตัวเองที่กำลังสั่นอยู่บนโต๊ะกระจกขึ้นมา ก็เห็นว่าเป็นพี่มาวินที่โทรเข้ามาหลายสายแล้ว แต่เวลานั้นฉันกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย“ค่ะพี่มาวิน” ฉันกรอกเสียงลงไปอย่างรีบร้อน เพราะไม่รู้เลยว่าพี่มาวินมีธุระอะไรหรือไม่“น้องหยี ไอ้ภูอยู่ห้องน้องไหม มันเมาแล้วบอกจะกลับห้อง แล้วออกไปเลย พี่หามันไม่เจอ” ฉันฟังเสียงที่ตื่นตกใจของพี่มาวิน พร้อมกับมองบุคคลที่ถามถึงก่อนจะกดเปิดวิดีโอคอล แล้วชูหน้าจอไปที่คนที่หลับไม่ได้สติ“ไอ้ภู! พี่ก็วิ่งหามันทั่วคอนโด ไม่คิดว่ามันจะเมาแล้วเรื้อนขนาดนี้ งั้นพี่ฝากน้องหยีดูมันด้วยนะ พี่ลงมาข้างล่างแล้วคงไม่กลับขึ้นไปแล้ว” พี่มาวินร่ายยาว ใบหน้าแสดงอาการทั้งดมโห ทั้งขำ ปนเปกันไปหมด ฉันพยักหน้าให้เป็นการรับปากแต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้กดวางมือถือ เสียงของผู้หญิงที่แทร
Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ สิบห้าปี..ยังหนีไม่พ้น - 18 -
สิบห้าปี..ยังหนีไม่พ้น- 18 -“ไอ้ภู! มึงกับน้อง..” พี่มาวินตาโต นิ้วชี้ค้างกลางอากาศ แต่มีหรือพี่ภูจะสนใจ ฉันเองได้แต่นั่งนิ่ง หยิบขนมมาเคี้ยว “ไอ้ภูเอ๊ย”“เลิกเรียกกูได้แล้ว จะกินมั้ยเหล้าอะ” พี่ภูเดินมาทิ้งตัวลงข้างฉัน ก่อนที่ฉันจะลุกขึ้นไปหยิบแก้วใสมาวางให้สองใบ พร้อมกันนั้นก็หยิบหอบข้าวของไปแกะใส่จานมาวางไว้ให้ทั้งคู่“งั้นหนูกลับห้องก่อนนะคะ” ฉันเอื้อมมือไปหยิบขนมอีกชิ้นในซองมาเคี้ยวก่อนจะทำท่าจะเดินออกจากห้อง “อ่อ..พี่ภูพรุ่งนี้ไปดูทำเลร้านพร้อมหนูไหมคะ ถ้าไปก็อย่าดื่มมากนะคะ”“ครับ” ผมยิ้มหวานให้เด็กสาว เธอเองก็ยิ้มตอบก่อนจะก้าวเท้าเดินออกจากห้องไป“เล่า!” ทันทีที่ในห้องเหลือเพียงผมกับไอ้วิน วิญญาณนักข่าวก็เข้าสิงมันทันที“ก็อย่างที่มึงเห็น กูคบกับน้อง” ผมพูดจบพร้อมกระดกเหล้าเข้าปากอย่างสบายอารมณ์“แล้วเรื่องกฎของร้านมึงจะทำไง” ไอ้วินเองก็ถามคำ กินเหล้าคำพอ ๆ กับผม แต่จากสายตาของผม มันเองก็ดูเหมือนจะมีอะไรในใจเหมือนกัน“ก็ไม่ทำไง เดิมทีกูก็จะปรึกษาพวกมึงเรื่องนี้”“แล้วทำไมไม่ปรึกษา”“ยาหยีอยากออกจากที่ร้าน”“ทำไมวะ เพราะกฎนี้นะเหรอ เฮ้ย! มันต้องมีทางออกอื่น”“น้องอยากทำธุรกิจ
Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ คนนี้ของยาหยี 2/2 - 17 -
คนนี้ของยาหยี 2/2- 17 -เธอใช้สองมือลูบแก้มตัวเองป้อย ๆ แก้เขิน ยิ่งทำให้ผมรู้สึกอยากแกล้งเธอมากกว่าเดิมขึ้นไปอีก“ไม่ชอบจริงเหรอ” ผมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อนผู้หญิงด้านหน้า จนเธอหันมามองหน้าผมชัด ๆในจังหวะที่ประตูลิฟต์กำลังจะเปิดออก เธอเลือกที่จะหอมแก้มหนัก ๆ ของผมฟอดใหญ่ด้วยความเร็วและรีบวิ่งออกจากลิฟต์กลับไปทางห้องของตัวเองแบบไม่หันกลับมามองผมเลยสักนิด ผมยืนนิ่งอยู่ในลิฟต์เพียงชั่วครู่ก่อนจะเดินออกมายืนมองเธอที่รีบกดรหัสผ่านเข้าห้องไปด้วยความเอ็นดูติ๊ง!‘พี่ภูเป็นแฟนกับยาหยีนะคะ’ ผมเปิดอ่านข้อความที่มาจากคนตัวเล็กส่งมาหลังจากที่ผมทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนนุ่มในห้องนอนของตัวเอง‘พี่ต้องเป็นคนขอไม่ใช่เหรอ’‘รอพี่ภูขอ หยีแก่ตายพอดี’'ยาหยี..เป็นแฟนพี่นะครับ’‘ตกลงค่ะ!’ผมได้แต่นอนยิ้มให้กับหน้าจอมือถือราวกับคนบ้า เราเริ่มสนทนากันมากขึ้น เริ่มศึกษานิสัยและความชอบของกันและกันมากขึ้น เวลาผ่านไปหลายเดือนที่เราใช้ชีวิตด้วยกันแบบไม่ได้บอกผู้ใหญ่หรือครอบครัว โดยเฉพาะกับคนที่ร้าน“พี่ว่าจะบอกไอ้วินกับปันหยา เรื่องของเรา” พี่ภูวางหนังสือที่กำลังอ่านลงบนหน้าอกพูดขึ้นในขณะที่ยังนอนหนุนตักของฉันที
Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ คนนี้ของยาหยี 1/2 - 17 -
คนนี้ของยาหยี 1/2- 17 -“คืออะไรกันคะ ทำไม..” ฉันได้แต่ยืนมองหน้าป้านภาสลับกับมองหน้าพี่ภู โดยที่ไม่รู้เลยว่าฉันจะต้องพูดหรือรู้สึกอย่างไร ป้านภาเป็นคนแนะนำให้ฉันมาสมัครที่ร้านนี้แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นร้านของใคร และพี่ภูคือลูกชายของป้านภาแต่ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้จักมาก่อนทั้งที่บ้านเราทั้งสองรู้จักกันมาตั้งแต่ฉันจำความได้“ป้าก็อยากรู้ว่าทำไมเจ้าของรองเท้าเบอร์สามสิบแปดที่จอดหน้าห้องเจ้าภูถึงเป็นของหนูยาหยี” ป้านภามองหน้าฉันสลับกับพี่ภูอย่างต้องการหาคำตอบ แต่ยังเป็นแววตาที่เอ็นดูฉันเหมือนเดิม“มันไม่ใช่อย่างที่แม่คิดแน่นอนครับ พอดีผมขอให้น้องมาทายาให้เฉย ๆ”“ยา..ทายาอะไรลูกเป็นอะไร” ป้านภาตรงดิ่งเข้ามาหาพี่ภู จับลูกชายของเขาหมุนซ้ายหมุนขวา โดยที่ใบหน้าของพี่ภูยังคงดุตกใจเหลอหลาอย่างเห็นได้ชัด “ไหน”“แม่ครับ แม่ใจเย็น ๆ ก่อน ภูไม่ได้เป็นอะไรมาก” พี่ภูจับไหล่ของป้านภาก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มฟอดใหญ่“คุณ พาหนูหยีกลับเข้าไปในห้องก่อนเลยค่ะ” เสียงของหญิงสูงวัยหันไปเอ่ยกับผู้เป็นสามีที่ยืนเงียบ ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร “หนูยาหยีเข้าห้องไปก่อนนะจ๊ะ ป้ามีเรื่องอยากคุยกับเราสองคน”ฉันนึกขึ้นได้จึงยกมือไหว้ป
Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ ตู้เสื้อผ้าที่รัก 2/2 - 16 -
ตู้เสื้อผ้าที่รัก 2/2- 16 -“แม่!ซ่อน..ซ่อนที่ไหนละ” เสียงของเธอสั่นระริก ดวงตาแดงก่ำคลอไปด้วยน้ำตาที่คล้ายกับว่าจะไหลออกมาเสียให้ได้ก๊อก!ก๊อก!“ตู้เสื้อผ้า หนูไปหลบในนั้นก่อนนะ” ผมชี้นิ้วไปที่ตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ ยาหยีเองก็ไม่ชักช้า เธอรีบหยิบกระเป๋าของตัวเองวิ่งเข้าไปในตู้หลังนั้นอย่างว่าง่าย “อยู่ในนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่รีบมา”“มาแล้วครับ” ผมตะโกนเสียงดังพร้อมสวมเสื้อนอนแขนยาวปิดทับรอยฟกช้ำ เดินมายังประตูหน้าห้อง กดบิดลูกบิดออก เผยให้เห็นผู้เป็นแม่ยืนหน้าไม่รับแขกอยู่ด้านหน้า ถัดไปนั้นมีคุณพ่อที่ยืนหล่อจ้องหน้าผมเขม็งเช่นกัน“ทำไมเพิ่งเปิด แม่ได้ยินเสียงเราบิดลูกบิดนานแล้วนะตาภู” ทันทีที่แม่เดินเข้ามาในห้อง สายตาคมดุจเหยี่ยวสาวจับจ้องไปทุกมุมห้อง ราวกับหาความผิดปกติ “แกซ่อนอะไรหรือเปล่า”“ภูจะไปซ่อนอะไรคุณแม่ได้ละครับ” ผมเดินไปกอดผู้หญิงสูงวัยที่ยืนทำหน้าดุส่งมาให้อย่างออดอ้อน “คิดถึงแม่จังเลยครับ ทำไมมาดึกเลย”“ทำไมแม่จะมาหาลูกดึก ๆ ไม่ได้ละ” คนเป็นแม่ยังจ้องหน้าผมอย่างไม่ลดละ ทำให้ผมเดินพาคุณนายแม่นั้นมานั่งที่โซฟาให้ใจเย็น ๆ แต่แม่ก็คือแม่ เพราะพริบตาเดียวแม่เดินเข้าไปสำรวจหาความผ
Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ ตู้เสื้อผ้าที่รัก 1/2 - 16 -
ตู้เสื้อผ้าที่รัก 1/2- 16 -“พี่ภู..ทายาบ้างหรือเปล่าคะ” ฉันเอ่ยถามหลังจากวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะอาหาร“ทาซิ” พี่ภูตอบพร้อมหลุบตาหนี ก่อนจะลุกจากเก้าอี้เก็บจานไปวางที่ซิงก์ล้างจานฉันลุกขึ้นเดินตามพี่ภูไปยืนซ้อนที่ด้านหลัง ถือวิสาสะดึงชายเสื้อของพี่ภูขึ้น เผยให้เห็นรอยจ้ำสีม่วงที่บัดนี้มันขึ้นสีเขียวน่ากลัวอย่างเห็นได้ชัด “ถ้าพี่ภูทายา ทำไมเป็นเยอะขนาดนี้ละคะ”“ไม่เป็นไรหรอก ไม่เจ็บสักนิด” พี่ภูตอบแบบขอไปที พร้อมกับล้างจานจนเรียบร้อย“ทำหน้าอะไรแบบนั้น” พี่ภูหัวเราะขบขันให้ฉัน ก่อนจะโยกหัวฉันไปมาอย่างเช่นทุกครั้ง“พี่ภูไปอาบน้ำซิ เดี๋ยวหยีทายาให้” เดาได้เลยว่าที่แผ่นหลังขาว ๆ ไม่ยอมหายแบบนี้ แน่นอนว่าพี่ภูจะต้องทาไม่ถึงแน่ ๆ “ทาไม่ถึงใช่ไหมละคะ”“ไม่กลัวพี่ทำมิดีมิร้ายเหรอ” พี่ภูยังคงทำหน้าทะเล้นส่งให้ฉัน“กลัวว่าพี่ภูจะหนียาหยีอีกนะซิคะ” ฉันเอ่ยแบบพึมพำส่งให้ผู้ชายด้านหน้า ที่บัดนี้หัวเราะเสียงดังอย่างถูกใจไปแล้ว“งั้นพี่รบกวนด้วยนะครับ พี่ไปอาบน้ำก่อน” พี่ภูโยกหัวฉันอีกนิดหน่อย ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนฉันใช้เวลาเดินเล่นในห้องพี่ภู รูปภาพของเด็กผู้ชายคนนี้คุ้นตาฉันมากจนฉันเริ่มสงสัย ฉั
Only You! หัวใจดวงนี้เป็นของคุณ หัวใจเต้นตึกตักแต่แบบว่ารักกันไม่ได้ 2/2 - 15 -
หัวใจเต้นตึกตักแต่แบบว่ารักกันไม่ได้ 2/2- 15 -“พอดีขิงง่วงแล้วค่ะพี่วิน ขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ” น้ำขิงเอ่ยจบเธอหันหลังเตรียมพร้อมจะเดินออกจากตรงนี้ แต่ทันทีที่พี่วินเห็นเช่นนั้น เขารีบวิ่งมาจับแขนของเธอให้หยุดชะงัก“เรื่องสำคัญ” พี่วินยังคงไม่ลดละ ฉันที่ยืนทำหน้างงได้แต่มองเขาทั้งสองสลับไปมาพร้อมกับเกาหัวแกรก ๆ “ง่วงเหรอ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้อง”“ขิงจะกลับกับหยีค่ะ” น้ำขิงพูดกับพี่มาวินแต่หันมาทำสายตาขอความช่วยเหลือกับฉัน ซึ่งฉันก็ได้แต่ยืนทำหน้างง พี่มาวินเองก็หันมามองฉันด้วยสายตาที่ฉันก็ไม่รู้ความหมาย “ใช่มั้ยยาหยี”“ใช่ค่ะ เดี๋ยวหยีไปส่งเอง” ฉันตอบออกไปด้วยความงง แต่ก็ไม่ได้โกหกนะ เพราะเมื่อกี้ฉันคุยกับน้ำขิงไว้แล้วว่าจะไปส่ง “พี่มาวินมีธุระสำคัญเหรอคะ”“ใช่ เดี๋ยวพี่ไปส่งขิงเอง หยีกลับคนเดียวได้ใช่ไหม เมื่อเช้าพี่เห็นเราขี่รถมา” พี่มาวินเอ่ยกับฉันก็จริง แต่สายตายังคงจดจ้องมองไปที่น้ำขิงไม่กะพริบ ฉันมองทั้งสองคนด้วยความรู้สึกแบบไม่ชอบมาพากล แต่ในเมื่อน้ำขิงไม่ได้พูดอะไร ฉันจึงเลือกที่จะพยักหน้าให้ทั้งคู่ ก่อนจะปลีกตัวเองเดินมาที่มอเตอร์ไซต์สุดที่รักแทน“หรือว่าฉันตกข่าวอะไรไปนะ” ฉัน
