All Chapters of เซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80: Chapter 11 - Chapter 20

โจวลี่อินปลอบลูกสาวอยู่นานก่อนจะ เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าตาที่มอมแมมของหลี่อิงอิงด้วยความรักใคร่ หลังจากนั้นก็เอานมกับขนมมาให้เด็กน้อยกินก่อนจะให้นอนพักผ่อนเมื่อเห็นว่าลูกหลับแล้วหญิงสาวก็เปิดประตูออกไปจากห้อง ร่างบางเดินไปเคาะห้องของเยว่ซื่อเสียงดังปัง! ปัง! ปัง!"มีอะไรถึงได้มาเคาะห้องฉันเสียงดังแบบนี้ น่ารำคาญซะจริงๆ" เยว่ซื่อเปิดประตูออกมาถามด้วยความหงุดหงิด ยิ่งเห็นว่าเป็นโจวลี่อินก็ยิ่งไม่ชอบใจมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ช่างไม่มีมารยาทเอาเสียเลย มีลูกสะใภ้ที่ไหนกันมองแม่สามีเหมือนจะกินเลือดกินเนื้ออย่างนั้น"วันนี้แม่ตีอิงอิงทำไม แถมยังปล่อยให้ลูกของฉันยืนอยู่นอกบ้านด้วย ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นกับอิงอิง แม่จะเอาอะไรมาชดใช้" โจวลี่อินตะคอกออกมาเสียงดังอย่างไม่เกรงใจแม่สามีอีกต่อไป ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นกับอิงอิง อยากจะรู้นักว่าแม่สามีของเธอจะแก้ตัวว่าอย่างไง"ฉันก็แค่แกล้งเด็กมันเล่นก็เท่านั้นเอง แกจะมาโวยวายอะไรนักหนา" เยว่ซื่อยังคงเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ เธอไม่ยอมรับเสียอย่างใครจะทำอะไรเธอได้ บ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านของเธอ ถ้าหากว่าวุ่นวายนักจะไล่ออกไปอยู่ข้างถนนทั้งแม่ทั้งลูกเลย"แม่ใช้คำว่าแก

โจวลี่อินพาหลี่เหว่ยเข้าไปในห้องนอน ขณะนั้นเด็กน้อยกำลังนั่งเล่นอยู่เพียงลำพัง พอเห็นว่าคนเป็นแม่พาใครเข้ามาก็รีบกระโดนลงจากเก้าอี้แล้ววิ่งไปหาคนร่างสูงทันที"พ่อกลับมาหาอิงอิงแล้ว" หลี่อิงอิงกอดคนเป็นพ่อเอาไว้แน่นด้วยความดีใจ ชายหนุ่มก้มตัวลงไปอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาด้วยความรัก เขาที่ไม่ได้เห็นลูกสาวมานาน ไม่คิดเลยว่าอิงอิงของเขาจะตัวสูงและรู้ความขนาดนี้"ลูกสาวคนสวยของพ่อ" ชายหนุ่มเอ่ยจบก็ยื่นใบหน้าเข้าไปหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่ทำเอาหลี่อิงอิงเขินอายคนเป็นพ่อ"พ่อจะกลับมาอยู่กับอิงอิงแล้วใช่ไหมคะ" เด็กน้อยเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา ถ้าหากว่าพ่อกลับมาอยู่กับเธอตลอดไปก็คงจะดี"ใช่แล้วครับ ต่อไปพ่อจะอยู่กับอิงอิงตลอดไปเลย" ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับยกมือขึ้นไปลูบผมของลูกสาวด้วยความเอ็นดู ลูกคงจะคิดถึงเขามากถึงอยากให้เขาอยู่ด้วย"ดีจังเลยค่ะ อิงอิงจะมีพ่อเหมือนพี่หลินกับพี่ชิงแล้ว เพราะตอนอิงอิงไม่มีพ่อไม่ดีเลย คุณย่าก็ไม่ชอบอิงอิง ชอบตีอิงอิงกับแม่ด้วย" เด็กน้อยเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ แต่คนได้ฟังถึงกับขมวดคิ้วทันที ที่ลูกของเขาพูดออกมาหมายความว่าอย่างไร ทำไมแม่จะต้องตีลูกสาวของเขาด้วย"ที่ลูกพูดห

ช่วงเช้าของวันใหม่ โจวลี่อินที่คิดว่าเมื่อคืนนี้จะนอนไม่ค่อยหลับกลับหลับสนิทเสียจนแทบจะตื่นสาย ร่างบางลุกขึ้นนั่งขยับตัวจะลงจากเตียงทำเอาชายหนุ่มที่นอนอยู่อีกฝั่งรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา"เช้าแล้วเหรอ" หลี่เหว่ยลุกขึ้นมาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย นี่ก็เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่เขารู้สึกหลับสนิทขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะไม่ต้องกังวลกับงานก็เป็นไปได้"คุณจะนอนพักผ่อนต่อก็ได้นะคะ เดี๋ยวฉันจะไปทำอาหารเช้าเอาไว้รอ""ไม่ต้องหรอก ถึงออกไป แม่ก็ไม่ยอมให้เธอหยิบจับของตามใจ อย่าเข้าไปยุ่งเลยจะดีกว่า" ชายหนุ่มเห็นฤทธิ์ของแม่ตนเองแล้วก็เลยไม่อยากให้ภรรยาต้องไปข้องเกี่ยว"ฉันขอพูดกับคุณตามตรงนะคะ ที่ฉันยอมแม่มาตลอดก็เพราะเห็นแก่คุณและอิงอิง แต่ตอนนี้แม่ไม่ได้เห็นคุณเป็นลูกและเห็นอิงอิงเป็นหลาน ฉันก็จะไม่ไว้หน้าแม่ของคุณเหมือนกัน" โจวลี่อินเอ่ยบอกความในใจของตนเองออกมา ก่อนหน้านี้เธอยอมมามากพอแล้ว ต่อไปถ้าหากเยว่ซื่อยังหาเรื่องไม่หยุด เธอก็จะไม่ทนอีกต่อไป ด่ามาก็ด่ากลับแค่นั้นเอง"เอาที่คุณทำแล้วสบายใจเถอะ" หลี่เหว่ยเอ่ยขึ้น เขาเองก็รู้สึกผิดมากที่ทำให้ลูกต้องลำบาก อีกอย่างภรรยาก็เป็นอีกคนที่ต้องอดทนอดกลั

หลี่เหว่ยพาภรรยากับลูกสาวเดินเข้าไปในอพาร์ทเม้นท์ก่อนจะติดต่อเจ้าหน้าที่เพื่อขอเช่าห้อง ห้องมีหลายระดับให้เลือก ถ้าหากว่าต้องการแค่ห้องและห้องน้ำใช้ร่วมกันก็จ่ายเพียงห้าหยวนต่อเดือน แต่หากมีห้องน้ำในตัวและห้องครัวราคาก็จะแพงขึ้นเป็นสิบหยวน เพื่อความสบายของลูกสาวชายหนุ่มตัดสินในเลือกที่มีห้องน้ำในตัว หลังจากเซ็นสัญญาเช่าเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มก็เข้าอยู่ทันทีถึงแม้ว่าห้องจะไม่กว้างขวางนักแต่ก็พออยู่ได้สำหรับสามคนพ่อแม่ลูก"เรามีบ้านใหม่แล้ว" หลี่อิงอิงดูเหมือนจะเป็นคนที่ดีใจที่สุด เด็กน้อยวิ่งไปทั่วบ้านด้วยความตื่นเต้น"อิงอิง อย่าวิ่งเร็วแบบนั้นสิ ระวังจะล้มนะ" โจวลี่อินเอ่ยเตือนลูกสาวด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะเปิดกระเป๋าแล้วนำเสื้อผ้าออกมาแขวนในตู้"คุณรีบเปลี่ยนชุดเถอะค่ะเดี๋ยวจะไม่สบาย" หญิงสาวเอ่ยบอกชายหนุ่มเสียงหวานก่อนจะหยิบชุดมายื่นให้คนร่างหนา"เธอเองก็เปียกไปทั้งตัว รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเถอะ" หลี่เหว่ยรับชุดมาจากหญิงสาวพร้อมกับเอ่ยบอก"เดี๋ยวฉันเปลี่ยนชุดให้ลูกก่อนก็แล้วกันนะคะ" หญิงสาวบอกก่อนจะหยิบชุดขนาดเล็กออกมาแล้วเดินไปหาหลี่อิงอิงที่กำลังวิ่งเล่นไปทั่วบ้าน"อิงอิงจ๊ะ รีบมาเป

หลังจากหาหมอเสร็จก็รอรับยา หลังจากนั้นโจวลี่อินก็บอกว่าอยากจะซื้อหนังสือนิทานให้กับหลี่อิงอิง ทั้งสามคนจึงเดินทางไปที่ร้านขายหนังสือโจวลี่อินเลือกหนังสือนิทานที่มีภาพประกอบมาสองเล่มก่อนจะจ่ายเงินไปสองหยวน หลี่อิงอิงดีใจเป็นอย่างมากที่ได้หนังสือนิทานหลังจากซื้อของเสร็จแล้วก็พากันขึ้นรถประจำทางกลับบ้าน กว่าจะมาถึงบ้านก็บ่ายแล้ว โจวลี่อินจึงปล่อยให้สองพ่อลูกอยู่ด้วยกันในห้องนั่งเล่นส่วนตนเองจะเข้าครัวทำอาหารหลังจากทำอาหารเสร็จหญิงสาวก็เข้าไปในมิติก่อนจะเลือกหยิบยารักษาขาของหลี่เหว่ยออกมาแล้วเอายาที่ได้จากโรงพยาบาลใส่ไว้ในมิติแทนจากนั้นหญิงสาวก็เดินไปที่ห้องนอนก่อนจะเอ่ยบอกให้สามีกับลูกสาวมากินข้าว เพราะนี่ก็บ่ายมากแล้วคงจะหิวกันแย่ทั้งสามคนใช้เวลากินข้าวไม่นาน โจวลี่อินก็เก็บถ้วยไปล้างก่อนจะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด"ทำอะไรกันอยู่คะ" โจวลี่อินเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับเอ่ยถามพ่อลูกสองคน หญิงสาวเห็นเด็กน้อยกำลังเปิดหนังสือนิทานที่ซื้อมาวันนี้ดูอย่างตั้งอกตั้งใจ โดยมีคนเป็นพ่อนั่งอยู่ข้างๆ"แม่มาแล้ว แม่คะอ่านหนังสือนิทานให้อิงอิงฟังหน่อยค่ะ อิงอิงอ่านหนังสือไม่ออก" เด็กน้อยเห็นคนเป็นแม่เดินเข