Semua Bab ขย้ำรักเลขา NC-20: Bab 161 - Bab 170

ทาวน์โฮมสามชั้นในวันนี้คึกคักกว่าทุกวัน พนักงานทั้งเก่าและใหม่กว่าสิบชีวิตต่างหอบหิ้วของสำคัญไว้ในอก พวกของชิ้นใหญ่บริษัทรับขนย้ายมาขนไปที่ออฟฟิศใหม่แล้ว เหลือเพียงของสำคัญที่จะถูกย้ายเข้าในวันนี้เวลาเก้าโมงเก้านาทีฤกษ์ยามงามดี อลิษามาที่อดีตออฟฟิศเก่าแต่เช้า เก็บของลงกล่อง ดวงตาโตเฉี่ยวกวาดมองห้อง

“ฮึ้บ! ตัวหนักจัง”อลิษาใช้แรงทั้งหมดดันคุณหมอขึ้นไปนอนบนเตียงกว้าง แต่กว่าร่างกายใหญ่ ๆ ของอินทัชจะขึ้นเตียงได้สำเร็จก็ทำเอาคนตัวบางปาดเหงื่อไปหลายต่อหลายครั้ง“อื้มม”“คุณหมอ ถึงห้องแล้วนะคะ”“อืม.. ครับ”อลิษาถอดรองเท้าและถุงเท้าให้คนเมา เธอตั้งใจว่าจะเช็ดตัวให้ คุณหมอจะได้สบายตัว แต่พอนึกถึงซิกแ

แสงแดดยามเช้าส่องผ่านผ้าม่านสีขาวเข้ามา ปลุกให้สองร่างที่นอนกอดก่ายกันตื่นฟื้นขึ้นจากนิทรา อินทัชลืมตาขึ้นเป็นคนแรก เขาเอียงหน้ามองภรรยาที่ยังนอนหลับตาพริ้ม ศีรษะทุยหนุนแขนเขาทั้งคืน รวมถึงแขนเรียวที่พาดอยู่บนเอวทำให้อินทัชขยับไปไหนไม่ได้“คุณอลิษา”เจ้าของชื่นไม่ยอมปริปากตอบ แต่ลูกตาหลังเปลือกตาสีน

ร่างเพรียวบางถูกดันลงบนเตียงนุ่มพร้อมกับคนตัวโตกว่าที่คร่อมทับลงมา ดวงตาโตเฉี่ยวเป็นประกายระยิบระยับจับจ้องมองสามี มือทั้งสองข้างเล่นซนกับกระดุมเสื้อ ไม่นาน.. เสื้อเชิ้ตสีสุภาพก็ถูกแหวกออก อวดโชว์เรือนร่างสมบูรณ์แบบที่ซ่อนอยู่ภายใน“คุณหมอ”อลิษาครางเรียกสามี มือเรียวลูบไล้ตั้งแต่อกแน่นลงไปที่กล้ามห

“พี่ลิษาคะ คุณไตรภพมาขอพบค่ะ”“อะไรนะ!” อลิษาเบิกตากว้าง “นี่เขายังอยู่เหรอ?”“พี่ลิษา ลูกค้าคนสำคัญนะคะนั่น” มะปรางอมยิ้มน้อย ๆ ระหว่างที่พูด คนเป็นพี่เลยยกมือขึ้นทำท่าจะเขกหัวน้องกลางอากาศสักทีมันน่าตีจริง ๆ เด็กคนนี้ รู้ว่าเธอรำคาญไตรภพแค่ไหนก็มาแหย่อยู่ได้“ก็เห็นหายไปตั้งหลายเดือน พี่คิดว่าจะไ