All Chapters of ภรรยาที่(ไม่)รัก: Chapter 61 - Chapter 70

เช้าวันต่อมา.."หนูไม่โกรธให้พ่อใช่ไหมครับ ช่วงนี้พ่องานยุ่งมากคงไม่มีเวลามาหาเรา" ไม่รู้ล่ะว่าลูกจะเข้าใจไหม เรื่องที่บอกว่าพ่อจะมาหา แต่พอคนเป็นพ่อไม่ได้มา เธอก็เลยต้องได้บอกใหม่อีกที ..สงสัยบ้านของเธอจะอยู่ไกลมากจนขับรถมาไม่ถึงมั้ง..หรือไม่หนูกับแม่คงไม่สำคัญมากพอ ที่พ่อจะสละเวลาพวกนั้นมาหาได้"จะไปทำงานแล้วเหรอลูก""ฝากตาหนูด้วยนะคะแม่" หญิงสาวพูดพร้อมกับส่งลูกชายให้กับแม่ใหญ่"วันนี้คุณย่าก็คงมาขลุกอยู่ที่นี่อีก" ตั้งแต่ได้เลี้ยงหลานร่วมกัน คุณยายกับคุณย่าเริ่มมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากขึ้นจะไม่ไปทำงานก็ไม่ได้ อยากรีบให้จบๆ ไป แต่ก็ดูเหมือนงานจะมีมากขึ้น เขาคงใช้พวกเธอจนให้คุ้มมั้งสโรชาใช้รถของที่บ้านไม่ต้องให้ใครรับส่งอีกแล้ว[บริษัท]"ไม่ได้นอนหรือไง ทำไมถึงหน้าตาไม่ผ่องใสเลย" เอวาถามเมื่อสโรชาเดินมานั่งแล้ว"แม่ลูกอ่อนพี่ไม่เข้าใจหรอก" หญิงสาวพูดพร้อมกับหยิบงานขึ้นมาทำ ที่พูดแบบนี้เพราะตัดปัญหาการถามประโยคต่อไปอีก"เข้ามาหาผมในห้องหน่อย" รามสูรมาถึงก็เห็นว่าเธอกำลังนั่งทำงานอยู่ เขาก็เลยเดินเข้ามาหา"ฉันทำงานอยู่ค่ะ" สโรชาตอบโดยไม่มองหน้า"เมื่อคืนนี้ติดงานที่วัด" เขาคิดว่า

เข้ามาถึงข้างในรามสูรไม่รอช้าอีกแล้ว ถึงแม้ว่าร่างกายจะอ่อนเพลียมาก แต่ความต้องการในตัวเธอก็ไม่ได้น้อยไปกว่าร่างกายที่อ่อนเพลียเลยริมฝีปากหนาจูบลงซอกคอระหง มือข้างหนึ่งจัดการเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่อยู่ ส่วนอีกข้างสอดขึ้นมาปลดตะขอเสื้อชุดชั้นในไปพร้อมๆ กันส่วนหญิงสาวทำแค่ยืนอยู่นิ่งๆ ให้เขาเป็นคนจัดการเองเพียงไม่นานทุกอย่างก็พร้อม"อืม..คุณราม" ไปงานศพกลับมายังไม่ได้อาบน้ำเลย ใครจะกล้าให้เขาใช้ลิ้นกับตรงนั้นล่ะ รู้แบบนี้ขออาบน้ำก่อนดีกว่า มือเรียวผลักหน้าผากของอีกฝ่ายไว้เล็กน้อยพอเป็นจริตแต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ได้รังเกียจในตัวเธอเลย ขาเรียวถูกจับแยกออกจากกันพร้อมกับแนบริมฝีปากลงไปสัมผัสกับเนินน้องสาวแบบทะนุถนอม นิ้วแกร่งถูกส่งเข้าไปในร่องเพียงแค่ปลุกเร้าอารมณ์ เพราะถ้ากระแทกนิ้วแรงก็กลัวว่าจะไปทำให้เธอเจ็บเหมือนแต่ก่อนอีก"อื้อ"ยิ่งได้ยินเสียงครางของอีกฝ่ายรามสูรก็ยิ่งกระตุ้น จนรู้สึกว่าเธอจะทนไม่ไหวแล้ว คนร่างสูงก็เลยขยับขึ้นมา เพราะเขาก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน"อ๊อย อ่ะ อ่ะ" พอความเป็นชายถูกส่งเข้าไปเจ้าของท่อนเอ็นนั้นก็เริ่มขยับ และจนกลายเป็นการกระแทกมือหนาจับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่เพื่อ

"ทำไมไม่รับล่ะคะ" จะไม่ให้ถามก็ไม่ได้ เพราะว่าเขาตัดสายทิ้งไปต่อหน้าเธอ"ตอนนี้เวลาทานข้าว ผมไม่อยากคุยเรื่องงาน""เผื่อไม่ใช่เรื่องงานล่ะคะ" ถามไปแล้วถึงนึกได้ว่าไม่ควรพูด หญิงสาวก็เลยตักอาหารใส่ปากเพื่อปิดปากตัวเองไว้"ผมไม่อยากให้คุณคิดมากเลย ผมกับพิมพ์เราเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้อง""ค่ะ""ดูคุณจะไม่เข้าใจ""ฉันไม่เข้าใจตรงไหนคะ ฉันก็บอกว่าค่ะอยู่นี่ไง"เพียงไม่นานสายเดิมก็โทรเข้ามาอีกครั้ง สโรชามองไปเล็กน้อยแล้วก็ตักอาหารใส่ปากอีก ตอนนี้กินอาหารแทบไม่รู้รสชาติ นี่หรือคืออานุภาพแห่งความหึงจะกดตัดสายอีกก็ไม่ได้ เพราะถ้าโทรมาครั้งที่สองนั่นหมายถึงว่าคนโทรคงมีธุระด่วน>>{"ว่าไง"} ชายหนุ่มรับสายต่อหน้าภรรยาตรงนั้น {"บอสคะ"}>>{"มีอะไร"} ฟังน้ำเสียงของเลขาเหมือนกับร้องไห้ เพราะมีเสียงสะอื้นด้วย {"คนที่ทำงานฝ่ายบัญชี ทำร้ายร่างกายพิมพ์ค่ะ"}>>{"ทำร้ายร่างกาย?"}สโรชาที่กำลังกินข้าวอยู่ ได้ยินแค่นั้นก็พอจะเดาได้แล้ว ต้องเป็นเอวาแน่>>{"มันเกิดอะไรขึ้น"} {"บอสต้องจัดการนะคะ พิมพ์ไม่ยอมด้วย"}>>{"กลับไปค่อยคุยกัน"} ว่าแล้วชายหนุ่มก็วางสายไป แล้วโทรไปหาผู้จัดการทั่วไป เพื่อจะถามว่ามั

ค่ำมืดของวันเดียวกันนั้น..แกร็ก.."??" ใครมาเปิดประตูห้องข้างๆ เอวาที่เพิ่งจะเข้านอน แปลกใจเพราะห้องนั้นเป็นห้องของสโรชา "หรือว่าสโรชาจะกลับมา" คิดได้แบบนั้นเอวาก็รีบออกมาดู เพราะอยากจะหยอกหลานชายอยู่พอดีแกร็ก..แอดดด.."พี่ดีใจนะที่เรามา...?" เอวาถึงกับตาค้างเมื่อเห็นว่าใครอยู่ในห้องนี้ ดวงตางามมองต่ำลงไปทันที เพราะคนที่อยู่ในห้องกำลังรูดซิปกางเกงลง"จะมองอีกนานไหม" ชายหนุ่มเปลี่ยนจากรูดซิปกางเกงมาถอดเสื้อให้เสร็จก่อน"ขอโทษค่ะ""ขอโทษก็ออกไปสิ""ค่ะ" คนตัวเล็กรีบหันหลังกำลังจะออกไป แต่คิดอะไรได้ก็เลยหันกลับมาใหม่ "คุณผู้จัดการทำไมมาอยู่ที่นี่คะ""แค่นี้คิดไม่ได้หรือไง""แรงส์..แต่ชอบอ่ะ" เธอพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับออกจากห้องนั้น "กรี๊ดด" พอคิดว่าเขาจะมาอยู่ข้างห้องก็ดีใจมาก"เอวาเป็นอะไร" เกวลินได้ยินเสียงกรี๊ดก็รีบเปิดประตูออกมาดู"เปล่าหรอกค่ะ พี่เข้าไปนอนเถอะ""แล้วเรายังไม่เข้านอนหรือไง..อ้าวห้องนั้นใครอยู่" เกวลินเห็นว่าไฟในห้องเปิด "โรสมาเหรอ""เปล่าหรอกค่ะ""เปล่าแล้วใคร อย่าบอกนะว่าแขกของท่าน" เพราะห้องที่พวกเธออาศัยอยู่เป็นห้องรับรองแขก"คงใช่มั้งคะ""เราอย่าไปกวนเขาแล้วกัน"

"แต่ฉันต้องอาบน้ำ""อาบก็ไปอาบสิที่นี่ก็มีห้องน้ำ""คุณพูดง่ายจังเลยนะ อาบแล้วฉันจะเอาอะไรใส่"ชายหนุ่มเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าดูว่าพอมีชุดให้เธอยืมใส่ไหม"??" พอเห็นว่าเขาส่งเสื้อเชิ้ตมาให้ หัวใจเธอก็เต้นแรงขึ้น.. เหมือนในซีรีย์เกาหลีเลย "คุณจะให้ฉันใส่แค่เสื้อเนี่ยนะ?""ถ้าเรื่องมากก็ไม่ต้องอาบ" มือหนากำลังจะชักเสื้อตัวนั้นกลับคืนมา แต่ถูกเธอแย่งไปเสียก่อน"อาบก็ได้" เอวารีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ จับเสื้อตัวนั้นมาดมดู "กรี๊ดด" หญิงสาวกรี๊ดออกมาเบาๆ ตื่นเต้นที่ได้ใส่เสื้อของเขาอาบน้ำอยู่ครู่หนึ่งก็เปิดประตูออกมา เธอไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรเพราะมันดูโล่งๆ ยังไงไม่รู้พอเอวาออกมา ทศกัณฐ์ก็เข้าไปใช้ห้องน้ำต่อ และขณะที่เขาเดินผ่านก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจอะไรในตัวเธอเลยเราไม่มีเสน่ห์ขนาดนั้นเลยเหรอ ..หญิงสาวเปิดคอเสื้อลงมองดูเล็กน้อย นี่ขนาดไม่ได้ใส่ชุดชั้นในนะ เขายังไม่มองเลย สงสัยยืนแก้ผ้าเขาก็คงไม่แล ว่าแล้วคนตัวเล็กก็ทิ้งตัวลงนอนที่เตียง แบบไม่ได้สงวนท่าทีอะไรเลย"?" ทศกัณฐ์ออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นเธอนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ชายหนุ่มรีบหันหลังให้แล้วก็เช็ดผมให้แห้ง"ทำไมท่านประธานต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย"