LOGINShare
บทที่ 67
Last Updated:
2025-02-24 06:42:31
Related chapters
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 68
"??" สโรชาไม่เข้าใจว่าทำไมสามีถึงพูดแบบนั้น เขามีอะไรปิดบังแม่หรือเปล่า เพราะถ้าบอกแม่ไปว่าเป็นผู้จัดการจะไม่ง่ายกว่าเหรอหญิงสาวนั่งเงียบมาจนถึงบริษัท รอให้สามีพูดให้ฟังว่าทำไมถึงต้องโกหกแบบนั้น แต่เขาก็ไม่พูดอะไรให้ฟังเลยพอลงจากรถทั้งสองก็เดินเข้าไปรอลิฟต์พร้อมกันพนักงานหลายคนต่างก็หลบออกมาก่อน เพื่อให้ท่านประธานและภรรยาได้ขึ้นไปก่อน ถึงแม้มันไม่มีกฎข้อนี้ แต่ทุกคนก็ไม่กล้าเสียมารยาทเข้าลิฟต์รอบเดียวกันกับท่านประธานอยู่แล้วชั้นผู้บริหาร..จนประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นบน สามีก็ยังไม่พูดอะไรให้ฟัง สโรชาจำเป็นต้องได้เก็บความสงสัยนั้นไว้ก่อน"มาทำงานแต่เช้าเลยนะ" เดินมาถึงโต๊ะทำงาน หญิงสาวก็อดแซวรุ่นพี่ไม่ได้ เพราะเมื่อคืนนี้ทีแรกเธอก็ตกใจว่าทำไมเอวาถึงพิมพ์คำว่ากรี๊ดยาวเหยียดขนาดนั้น"จ้ะ""พี่เอวาเป็นอะไร" แทนที่อีกฝ่ายจะอารมณ์ดี แต่ดูเหมือนหน้าบอกบุญไม่รับเลย"ไม่ได้เป็นอะไรหรอก""มีเรื่องกับคนนั้นอีกแล้วเหรอ" สโรชาคิดว่าเอวามีเรื่องกับพิมพ์อีกแล้ว"เปล่าสักหน่อย""สงสัยจะอึไม่ออก" เกวลินก็เลยตอบแทน"พี่เกวลินพูดอะไร""ก็มันจริงไหมล่ะเห็นหน้าแบบนี้ตั้งแต่มาถึงแล้ว""เห้อ" เอวาถอนหายใ
Last Updated : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 69
"แต่ฉันต้องอาบน้ำ""อาบก็ไปอาบสิที่นี่ก็มีห้องน้ำ""คุณพูดง่ายจังเลยนะ อาบแล้วฉันจะเอาอะไรใส่"ชายหนุ่มเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าดูว่าพอมีชุดให้เธอยืมใส่ไหม"??" พอเห็นว่าเขาส่งเสื้อเชิ้ตมาให้ หัวใจเธอก็เต้นแรงขึ้น.. เหมือนในซีรีย์เกาหลีเลย "คุณจะให้ฉันใส่แค่เสื้อเนี่ยนะ?""ถ้าเรื่องมากก็ไม่ต้องอาบ" มือหนากำลังจะชักเสื้อตัวนั้นกลับคืนมา แต่ถูกเธอแย่งไปเสียก่อน"อาบก็ได้" เอวารีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ จับเสื้อตัวนั้นมาดมดู "กรี๊ดด" หญิงสาวกรี๊ดออกมาเบาๆ ตื่นเต้นที่ได้ใส่เสื้อของเขาอาบน้ำอยู่ครู่หนึ่งก็เปิดประตูออกมา เธอไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรเพราะมันดูโล่งๆ ยังไงไม่รู้พอเอวาออกมา ทศกัณฐ์ก็เข้าไปใช้ห้องน้ำต่อ และขณะที่เขาเดินผ่านก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจอะไรในตัวเธอเลยเราไม่มีเสน่ห์ขนาดนั้นเลยเหรอ ..หญิงสาวเปิดคอเสื้อลงมองดูเล็กน้อย นี่ขนาดไม่ได้ใส่ชุดชั้นในนะ เขายังไม่มองเลย สงสัยยืนแก้ผ้าเขาก็คงไม่แล ว่าแล้วคนตัวเล็กก็ทิ้งตัวลงนอนที่เตียง แบบไม่ได้สงวนท่าทีอะไรเลย"?" ทศกัณฐ์ออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นเธอนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ชายหนุ่มรีบหันหลังให้แล้วก็เช็ดผมให้แห้ง"ทำไมท่านประธานต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย"
Last Updated : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 70 ทศกัณฐ์
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 70 ทศกัณฐ์เช้าวันต่อมา.."เมื่อคืนนี้เรากลับมาตอนไหน" เกวลินได้ยินเสียงเอวาเปิดประตูออกมาก็รีบเปิดออกมาถาม"พี่จะรีบตื่นเช้าไปไหน""ขนาดเรายังตื่นเลย""ฉันตื่นเพราะมีธุระ อุ๊บ" เกือบปิดปากตัวเองไว้ไม่ทัน แต่จริงๆ ก็ไม่ทันนั่นแหละ"ธุระอะไร ทำไมดูลับลมคมใน""ไม่มีอะไรหรอก พี่กลับเข้าไปนอนต่อเถอะ""จะนอนต่อได้ยังไงฟ้าสางแล้ว..แล้วนี่ทำไมเราแต่งตัวแต่เช้าจัง" ถ้าออกมาแล้วเห็นเอวาอยู่ในชุดว่ายน้ำก็จะไม่สงสัยเลย แต่นี่เอวาเตรียมพร้อมจะไปทำงานแล้ว"ไม่ต้องรู้สักเรื่องได้ไหมคะคุณพี่""มันน่าสงสัยนี่ อย่าลืมนะว่าพี่เป็นผู้ใหญ่ที่มาดูแลพวกเรา""สักวันเดี๋ยวฉันจะเล่าให้พี่ฟังแล้วกัน แต่ตอนนี้ไม่ได้จริงๆ""อ้าว..ออกมาแล้วทำไมกลับเข้าห้องล่ะ""จะไปนอนต่อค่ะ" เอวาตัดปัญหากลับเข้าไปในห้องก่อนผ่านไปสักพัก.. เสียงข้างห้องของเอวาอีกฝั่งหนึ่งดังก๊อกแก๊ก แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขากำลังออกจากห้อง หญิงสาวเสี่ยงดวงเอาว่าเกวลินจะเห็นหรือไม่เห็นก็ตาม เธอต้องรีบออกมาให้ตรงเวลาเดียวกับเขาแกร็ก..ทั้งสองเดินตรงไปข้างหน้าเหมือนประหนึ่งว่าออกมาจากห้องเดียวกันบนรถ.."ทำไมคุณแม่ของท่านประธานถึ
Last Updated : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 71
"มีอะไรหรือเปล่าคะคุณผู้หญิง" แม่บ้านถามพร้อมกับมองออกไปดูข้างนอก เพราะเห็นคุณผู้หญิงอยู่ดีๆ ก็รีบเดินกลับเข้ามา"เปล่าหรอก" หรือว่าจะไม่ใช่..เราคิดมากไปเองหรือเปล่า เรื่องของสามีนางรู้ทุกอย่าง สามีคบอยู่กับใครมีลูกกับใครบ้าง ทำไมเมียหลวงแบบนางจะไม่รู้ ..อย่างที่รู้กันอยู่ว่านางเคยเสนอขอหย่าไปแล้ว แต่ท่านห่วงชื่อเสียงและหน้าตา ก็เลยให้นางนอนกอดใบทะเบียนสมรสอยู่แบบนี้แต่ที่นางรู้มา ลูกเมียอีกคนที่เป็นผู้ชายยังโสดแถมไม่ได้อยู่แถวนี้ด้วย"ทำไมมาพร้อมกันได้ล่ะ" เกวลินยังคงนั่งอยู่หน้าห้อง แต่เหตุการณ์ตอนที่เอวาจูบทศกัณฐ์ เกวลินไม่เห็นหรอกเพราะต้นไม้แถวนี้เยอะมาก"ไม่รู้สิคะฉันขอตัวเข้าห้องนะ" เอวารีบกลับเข้าห้องพร้อมกับปิดประตูล็อก ...เราทำบ้าอะไรลงไป ไม่มียางอายเลยหรือไง ทำไมเราต้องเป็นห่วงเขา โกรธเขา หึงเขาด้วย อะไรของเราเนี่ย! ทำเหมือนว่าตัวเองเป็นเมียของเขาจริงๆ อย่างนั้นแหละทศกัณฐ์กลับเข้ามาในห้องเพียงไม่นานก็ออกไป เพราะพรุ่งนี้ต้องได้เดินเรือ เขาต้องได้จัดการอะไรอีกหลายๆ อย่าง ที่กลับเข้ามาในบ้านแค่อยากแสดงละครให้คนที่จับตามองอยู่ได้เห็นแค่นั้นชายหนุ่มพยายามจะไม่คิดอะไรกับเรื่องน
Last Updated : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 72
{"พิมพ์จะรอนะคะ"} พิมพ์เอ่ยพูดเสียงหวานออกมาก่อนกดวางสาย จะไม่เก็บโทรศัพท์ก็ไม่ได้เพราะตอนนี้เอวาตามเข้ามาในลิฟต์แล้วเราเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย พอนึกได้เอวาก็กดออกชั้นนั้น โดยไม่รอให้ถึงชั้นล่าง"หึหึ" ขณะที่ลิฟต์กำลังจะเปิดออกพิมพ์ได้ขำในลำคอเบาๆจนเอวาซึ่งกำลังจะก้าวออกจากลิฟต์ถึงกับหยุดแล้วหันกลับมา"ส้นตีนติดคอหรือไง""เธอพูดกับฉันเหรอ?""ในลิฟต์มีแค่สองคน ฉันคงพูดกับสัมภเวสีมั้ง""นี่เธอ! ฉันอายุเยอะกว่าเธอนะ""จะบอกว่าตัวเองแก่ว่างั้นเถอะ" พิมพ์กำหมัดไว้แน่นและทันใดนั้นพิมพ์ก็เหลือบมองไปดูกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่ในลิฟต์"อย่าคิดนะว่าผู้จัดการจะสนใจเธอ" เสียงนี้ลอดช่องริมฝีปากออกมาเพียงแค่เบาๆ เพื่อให้คนที่ยืนอยู่ใกล้ได้ยินเพียงคนเดียว "เขาบอกว่าผู้หญิงแบบเธอไม่มีค่าอะไรเลย"ไม่มีค่าอะไรเลย? เรื่องที่เราจูบ..เขาเล่าให้เลขาฟังด้วยเหรอ? ตอนนี้คิดเป็นอื่นไปไม่ได้เลย เพราะคำพูดของพิมพ์เหมือนรู้อะไรมาพอประตูลิฟต์เปิดออกเอวาก็รีบออกมา"อะไรวะ อุตส่าห์หาเรื่องแล้วเชียว" ที่พิมพ์พูดไปเพราะอยากให้เอวาลงไม้ลงมืออีกครั้ง จะได้เฉดหัวออกไปให้พ้นจากบริษัทนี้สักที"อ้าวไหนบอกว่าจะไม่ลงมาไง"พอเอวาอ
Last Updated : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 73
ชายหนุ่มที่กระโดดลงมา รีบว่ายตรงเข้าไปหาร่างของคนที่จมอยู่ในน้ำ"เอวา ส่งมาทางนี้ค่ะ" เกวลินเอื้อมมือลงไปรับ เพื่อให้คนที่ลงไปช่วยส่งร่างของเอวาขึ้นมาวงแขนแกร่งยกเธอขึ้นวางบนขอบสระแล้วเขาก็ใช้สองมือค้ำยันร่างแล้วกระโดดขึ้นจากน้ำมาสองมือแนบลงหน้าอกตรงจุดที่จะทำ CPR ช่วยชีวิตคนจมน้ำ แล้วเขย่าเล็กน้อยแต่ดูเหมือนเธอจะไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เขาก็เลยเปลี่ยนมาเป็นผายปอด มือข้างหนึ่งยื่นไปบีบจมูก..อีกข้างจับปากเธออ้าออก แล้วก็แนบริมฝีปากลงไปเพื่อจะเป่าลมแอ๊ะ!! พอเขาเป่าลมเข้ามาเท่านั้นแหละมันก็เลยดัน"เอวา" เห็นว่าเอวามีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว เกวลินก็รีบเขย่าร่างเบาๆดวงตาของคนที่จมน้ำอยู่เมื่อสักครู่ลืมขึ้นมา มองสบตากับคนที่เพิ่งจะช่วยเธอ ร่างหนายันตัวลุกขึ้นเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายแค่แกล้ง"ฉันแค่อยากจะมุดน้ำเล่น ฉันไม่ได้ผิดสักหน่อย" หญิงสาวตะโกนตามหลังไป เธอเพิ่งกลั้นหายใจได้ครู่เดียวเองก็มีคนกระโดดลงไปกระชากร่างของเธอขึ้นมาแล้ว ..เราไม่ได้ผิดสักหน่อย"อะไรนะเอวา นี่เราแกล้งเหรอ!""เปล่านะพี่ ฉันแค่อยากจะมุดน้ำเล่น ทำไมต้องตกใจกันขนาดนี้ด้วย""แล้วตอนช่วยขึ้นมาทำไมไม่..!!" เกวลินก็เลยไม่พูดต่อ
Last Updated : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 74
"เออ..พี่ว่าจะถามเรื่องนั้น""เรื่องอะไรคะ""วันนั้นได้ยินเลขาพิมพ์คุยโทรศัพท์เรื่องจัดหาเลขาคนมาใหม่มาให้ท่านประธาน นี่มันก็หลายวันแล้วนะ ทำไมพี่ไม่เห็น""โรสก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ" สโรชาก็รอดูอยู่ว่าคนที่จะมาเป็นเลขาคนใหม่ของสามี จะเหมือนคนเดิมไหม เรื่องหน้าตาเธอไม่สนใจอยู่แล้ว แต่ถ้ามีนิสัยยั่วยวนสามีของเธอ ต้องได้ตายกันไปข้างหนึ่งแน่ ..พอคิดมาถึงตรงนี้หญิงสาวต้องรีบสลัดความคิดทั้งหมดออกไป ดูเหมือนไม่ใช่เธอเลยทำไมอารมณ์ถึงขึ้นบ่อยนัก นี่ขนาดยังไม่มีเลขาใหม่มานะ ยังคิดจะตัดขาตัดแขนเขาแล้ว"พี่ทำให้เราไม่สบายใจหรือเปล่า" เพราะเกวลินเห็นว่าเวลาจะใช้งานอะไรที ท่านประธานต้องได้ไลน์ออกมาบอกภรรยา ถ้ามีเลขาส่วนตัวทุกอย่างก็คงจะง่ายขึ้นกว่านี้"เปล่าหรอกค่ะ" เธอต้องถามเรื่องนี้ดู เพราะเขาเป็นถึงท่านประธานขาดเลขาไปต้องได้ทำทุกอย่างเองหมดเพียงไม่นานเอวาก็ออกมาจากห้อง พร้อมกับผู้จัดการ พอออกมาทศกัณฐ์ก็ตรงเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง โดยมีพิมพ์รีบถือเอกสารเดินตามเข้าไปเกวลินและสโรชาเห็นเอวานั่งเงียบ ก็เลยไม่กล้าถามว่าท่านประธานเรียกไปคุยเรื่องอะไร แต่ทำไมท่านประธานถึงมีธุระส่วนตัวกับเอวาบ่อยจัง
Last Updated : 2025-02-24ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 75
เย็นวันเดียวกัน.. และเย็นวันนี้ก็มีปาร์ตี้ที่พุดตาลจัดขึ้นริมสระน้ำพอนางได้รับโทรศัพท์จากลูกชายว่าจะพาลูกสะใภ้ไปหาหมอ เพราะอยากจะให้เธอตรวจร่างกาย พุดตาลก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่บอกว่าถ้ามาทันก็มาร่วมงานเลี้ยงด้วยกันผ่านไปสักพักก็เห็นแขกที่นางต้องการอยากพบเดินเข้ามา"สวัสดีค่ะคุณท่าน" เอวาพนมมือไหว้"เรียกแม่ก็ได้นะ""เออ..""แต่ก็เอาตามที่เราสบายใจเลยนะ" ขณะที่พูดสายตานางมองดูผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ"สวัสดีครับ""เราดูหน้าคุณจัง""หน้าคุ้นยังไงครับ""แม่เห็นหน้าเราแล้วนึกถึงหน้าใครสักคน""หน้าผมคงโหลมั้งครับ""แล้วเพื่อนอีกคนล่ะจ๊ะ""พี่เกวลินหรือคะ วันนี้ต้องได้กลับไปเอาของที่บริษัทค่ะ กว่าจะกลับมาคงพรุ่งนี้เช้า" เอวาหมายถึงบริษัทรับทำบัญชี และมันก็เป็นหนึ่งในแผนการของรามสูร เขาแค่อยากจะจบเรื่องนี้แบบเงียบๆ ถ้าให้สโรชาและเกวลินรู้เรื่องนี้ด้วย กลัวว่าเรื่องมันจะไม่จบ"ดูทุกอย่างจะเหมาะเจาะจังเลยนะ" นางแค่เอ่ยพูดลอยๆ แต่มันก็ลอยเข้าหูของทั้งสอง "แม่ว่าเราทานข้าวกันดีกว่า"จะเรียกว่าปาร์ตี้ก็คงไม่เต็มปากแล้ว เพราะเอาไปเอามาเหลือแค่สามคน"ทานนี่สิคะ" เอวาตักอาหารส่งให้กับทศกัณฐ์ได้ทาน ชายหนุ
Last Updated : 2025-02-24
Latest chapter
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 158 ตอนจบ
"เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 157
เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 156
"ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 155
"ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 154
เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 153
"ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 152
"??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 151
คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 150
"คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให
