Share

บทที่ 72

last update Last Updated: 2025-02-24 06:44:21

{"พิมพ์จะรอนะคะ"} พิมพ์เอ่ยพูดเสียงหวานออกมาก่อนกดวางสาย จะไม่เก็บโทรศัพท์ก็ไม่ได้เพราะตอนนี้เอวาตามเข้ามาในลิฟต์แล้ว

เราเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย พอนึกได้เอวาก็กดออกชั้นนั้น โดยไม่รอให้ถึงชั้นล่าง

"หึหึ" ขณะที่ลิฟต์กำลังจะเปิดออกพิมพ์ได้ขำในลำคอเบาๆ

จนเอวาซึ่งกำลังจะก้าวออกจากลิฟต์ถึงกับหยุดแล้วหันกลับมา

"ส้นตีนติดคอหรือไง"

"เธอพูดกับฉันเหรอ?"

"ในลิฟต์มีแค่สองคน ฉันคงพูดกับสัมภเวสีมั้ง"

"นี่เธอ! ฉันอายุเยอะกว่าเธอนะ"

"จะบอกว่าตัวเองแก่ว่างั้นเถอะ" พิมพ์กำหมัดไว้แน่น

และทันใดนั้นพิมพ์ก็เหลือบมองไปดูกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่ในลิฟต์

"อย่าคิดนะว่าผู้จัดการจะสนใจเธอ" เสียงนี้ลอดช่องริมฝีปากออกมาเพียงแค่เบาๆ เพื่อให้คนที่ยืนอยู่ใกล้ได้ยินเพียงคนเดียว "เขาบอกว่าผู้หญิงแบบเธอไม่มีค่าอะไรเลย"

ไม่มีค่าอะไรเลย? เรื่องที่เราจูบ..เขาเล่าให้เลขาฟังด้วยเหรอ? ตอนนี้คิดเป็นอื่นไปไม่ได้เลย เพราะคำพูดของพิมพ์เหมือนรู้อะไรมา

พอประตูลิฟต์เปิดออกเอวาก็รีบออกมา

"อะไรวะ อุตส่าห์หาเรื่องแล้วเชียว" ที่พิมพ์พูดไปเพราะอยากให้เอวาลงไม้ลงมืออีกครั้ง จะได้เฉดหัวออกไปให้พ้นจากบริษัทนี้สักที

"อ้าวไหนบอกว่าจะไม่ลงมาไง"

พอเอวาอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 73

    ชายหนุ่มที่กระโดดลงมา รีบว่ายตรงเข้าไปหาร่างของคนที่จมอยู่ในน้ำ"เอวา ส่งมาทางนี้ค่ะ" เกวลินเอื้อมมือลงไปรับ เพื่อให้คนที่ลงไปช่วยส่งร่างของเอวาขึ้นมาวงแขนแกร่งยกเธอขึ้นวางบนขอบสระแล้วเขาก็ใช้สองมือค้ำยันร่างแล้วกระโดดขึ้นจากน้ำมาสองมือแนบลงหน้าอกตรงจุดที่จะทำ CPR ช่วยชีวิตคนจมน้ำ แล้วเขย่าเล็กน้อยแต่ดูเหมือนเธอจะไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เขาก็เลยเปลี่ยนมาเป็นผายปอด มือข้างหนึ่งยื่นไปบีบจมูก..อีกข้างจับปากเธออ้าออก แล้วก็แนบริมฝีปากลงไปเพื่อจะเป่าลมแอ๊ะ!! พอเขาเป่าลมเข้ามาเท่านั้นแหละมันก็เลยดัน"เอวา" เห็นว่าเอวามีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว เกวลินก็รีบเขย่าร่างเบาๆดวงตาของคนที่จมน้ำอยู่เมื่อสักครู่ลืมขึ้นมา มองสบตากับคนที่เพิ่งจะช่วยเธอ ร่างหนายันตัวลุกขึ้นเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายแค่แกล้ง"ฉันแค่อยากจะมุดน้ำเล่น ฉันไม่ได้ผิดสักหน่อย" หญิงสาวตะโกนตามหลังไป เธอเพิ่งกลั้นหายใจได้ครู่เดียวเองก็มีคนกระโดดลงไปกระชากร่างของเธอขึ้นมาแล้ว ..เราไม่ได้ผิดสักหน่อย"อะไรนะเอวา นี่เราแกล้งเหรอ!""เปล่านะพี่ ฉันแค่อยากจะมุดน้ำเล่น ทำไมต้องตกใจกันขนาดนี้ด้วย""แล้วตอนช่วยขึ้นมาทำไมไม่..!!" เกวลินก็เลยไม่พูดต่อ

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 74

    "เออ..พี่ว่าจะถามเรื่องนั้น""เรื่องอะไรคะ""วันนั้นได้ยินเลขาพิมพ์คุยโทรศัพท์เรื่องจัดหาเลขาคนมาใหม่มาให้ท่านประธาน นี่มันก็หลายวันแล้วนะ ทำไมพี่ไม่เห็น""โรสก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ" สโรชาก็รอดูอยู่ว่าคนที่จะมาเป็นเลขาคนใหม่ของสามี จะเหมือนคนเดิมไหม เรื่องหน้าตาเธอไม่สนใจอยู่แล้ว แต่ถ้ามีนิสัยยั่วยวนสามีของเธอ ต้องได้ตายกันไปข้างหนึ่งแน่ ..พอคิดมาถึงตรงนี้หญิงสาวต้องรีบสลัดความคิดทั้งหมดออกไป ดูเหมือนไม่ใช่เธอเลยทำไมอารมณ์ถึงขึ้นบ่อยนัก นี่ขนาดยังไม่มีเลขาใหม่มานะ ยังคิดจะตัดขาตัดแขนเขาแล้ว"พี่ทำให้เราไม่สบายใจหรือเปล่า" เพราะเกวลินเห็นว่าเวลาจะใช้งานอะไรที ท่านประธานต้องได้ไลน์ออกมาบอกภรรยา ถ้ามีเลขาส่วนตัวทุกอย่างก็คงจะง่ายขึ้นกว่านี้"เปล่าหรอกค่ะ" เธอต้องถามเรื่องนี้ดู เพราะเขาเป็นถึงท่านประธานขาดเลขาไปต้องได้ทำทุกอย่างเองหมดเพียงไม่นานเอวาก็ออกมาจากห้อง พร้อมกับผู้จัดการ พอออกมาทศกัณฐ์ก็ตรงเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง โดยมีพิมพ์รีบถือเอกสารเดินตามเข้าไปเกวลินและสโรชาเห็นเอวานั่งเงียบ ก็เลยไม่กล้าถามว่าท่านประธานเรียกไปคุยเรื่องอะไร แต่ทำไมท่านประธานถึงมีธุระส่วนตัวกับเอวาบ่อยจัง

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 75

    เย็นวันเดียวกัน.. และเย็นวันนี้ก็มีปาร์ตี้ที่พุดตาลจัดขึ้นริมสระน้ำพอนางได้รับโทรศัพท์จากลูกชายว่าจะพาลูกสะใภ้ไปหาหมอ เพราะอยากจะให้เธอตรวจร่างกาย พุดตาลก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่บอกว่าถ้ามาทันก็มาร่วมงานเลี้ยงด้วยกันผ่านไปสักพักก็เห็นแขกที่นางต้องการอยากพบเดินเข้ามา"สวัสดีค่ะคุณท่าน" เอวาพนมมือไหว้"เรียกแม่ก็ได้นะ""เออ..""แต่ก็เอาตามที่เราสบายใจเลยนะ" ขณะที่พูดสายตานางมองดูผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ"สวัสดีครับ""เราดูหน้าคุณจัง""หน้าคุ้นยังไงครับ""แม่เห็นหน้าเราแล้วนึกถึงหน้าใครสักคน""หน้าผมคงโหลมั้งครับ""แล้วเพื่อนอีกคนล่ะจ๊ะ""พี่เกวลินหรือคะ วันนี้ต้องได้กลับไปเอาของที่บริษัทค่ะ กว่าจะกลับมาคงพรุ่งนี้เช้า" เอวาหมายถึงบริษัทรับทำบัญชี และมันก็เป็นหนึ่งในแผนการของรามสูร เขาแค่อยากจะจบเรื่องนี้แบบเงียบๆ ถ้าให้สโรชาและเกวลินรู้เรื่องนี้ด้วย กลัวว่าเรื่องมันจะไม่จบ"ดูทุกอย่างจะเหมาะเจาะจังเลยนะ" นางแค่เอ่ยพูดลอยๆ แต่มันก็ลอยเข้าหูของทั้งสอง "แม่ว่าเราทานข้าวกันดีกว่า"จะเรียกว่าปาร์ตี้ก็คงไม่เต็มปากแล้ว เพราะเอาไปเอามาเหลือแค่สามคน"ทานนี่สิคะ" เอวาตักอาหารส่งให้กับทศกัณฐ์ได้ทาน ชายหนุ

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 76

    ริมฝีปากหนาขยี้จูบแบบไม่ได้อ่อนโยนเลย เพราะดูเหมือนคู่ต่อสู้ก็ร้อนแรงไม่ต่างกัน"อื้อ" กางเกงชั้นในที่ติดตัวเธออยู่ไม่ได้เป็นอุปสรรคเลย เขาแค่จับมันขยับออกเล็กน้อย แล้วล้วงเอาอาวุธลับของตัวเองออกมา"อ้าาา" ความเป็นชายค่อยๆ ถูกส่งเข้าไปในร่องเล็กของอีกฝ่าย ขาเรียวถูกจับแยกออกจากกันให้กว้าง เพื่อที่จะส่งความใหญ่โตเข้าไปให้ได้ลึกกว่านี้"โอ๊ย เจ็บ" เธอหลงรักเขามากก็จริง แต่เธอก็หวงแหนร่างกายของตัวเองมากกว่าสิ่งอื่นใด คบผู้ชายมากี่คนก็ไม่เคยปล่อยตัวให้ถึงขนาดนี้"ซี๊ดดด" ความเป็นชายยังคงถูกส่งเข้าไป โดยการกระแทกปึก ปึก ปึก เสียงเนื้อกระทบเนื้อ ถึงแม้ว่ามันจะคับแน่น แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับทศกัณฐ์อีกนั่นแหละ"เจ็บ" ความเสียวไม่มีเลย รู้แต่ว่าตอนนี้เจ็บมาก ยิ่งเขากระแทกเข้ามาลึกเท่าไรก็มีความจุกบวกเข้ามาอีก "หยุดนะ"ทศกัณฐ์หยุดทันทีที่อีกฝ่ายบอกถึงแม้เขาจะหยุดแต่ก็ไม่ได้เอาสิ่งนั้นออกมา ริมฝีปากหนาพรมจูบบริเวณหู แล้วส่งลิ้นเข้าไปเลียวนสัมผัสอยู่ในโพรงหูนั้น จนเอวารู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมา"ต่อได้หรือยัง" ชายหนุ่มกระซิบพูดเบาๆ แต่เขาก็ไม่ได้รอว่าเธอจะอนุญาตไหม พอเห็นว่าเธอเริ่มจะคล้อยตามมาอ

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 77

    "ตอนเที่ยงผมคงไม่ได้กลับเข้ามาทานข้าวด้วยนะ" ออกจากห้องเขาก็เดินตรงเข้ามาหาภรรยาที่กำลังนั่งทำงานอยู่"คุณจะไปไหนคะ" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นถามเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงสามี"ไปท่าเรือ พรุ่งนี้ต้องได้ส่งสินค้า ห้ามทำงานหนัก ถ้าง่วงให้เข้าไปนอนในห้องทำงามผม"สโรชาต้องทานยาตามที่หมอให้มา ยาบำรุงครรภ์ตัวนี้ทำให้ง่วงนอนเล็กน้อย เพราะต้องการให้คุณแม่ได้พักผ่อนมากๆ"ค่ะ"ถึงแม้เอวาจะไม่มอง แต่นั่งอยู่ใกล้ขนาดนั้นต้องได้ยินทั้งสองพูดคุยกันแน่ ผิดไหมที่รู้สึกอิจฉาน้อง ชาตินี้เธอคงไม่เจอผู้ชายดีๆ แบบนี้แล้ว"งานบัญชีผมไม่ได้รีบแล้วนะ พวกคุณทำกันแบบสบายๆ ก็ได้" รามสูรเห็นว่าทุกคนต่างตั้งใจก้มหน้าก้มตาทำงาน"เราอยากจะรีบทำให้เสร็จ แล้วรีบกลับบริษัทค่ะ" เอวาเป็นคนตอบออกมาเบาๆ เพราะเธอไม่อยากจะอยู่ขวางหูขวางตาเขานานรามสูรก็เลยคิดว่าดีเหมือนกัน ถ้าล้มเลิกแผนกบัญชี ภรรยาของเขาก็คงจะได้อยู่บ้านพักผ่อน ชายหนุ่มก็เลยไม่ได้พูดอะไร ก่อนออกไปริมฝีปากหนาจุมพิตที่หน้าผากภรรยาเบาๆ"ผู้จัดการคะ" พอเข้าไปหยิบของในห้องเสร็จทศกัณฐ์ก็กำลังจะลงไปข้างล่าง เขาต้องได้ไปท่าเรือพร้อมกับรามสูร"ครับ""เนคไทของผู้จัดการเบี้ยวค

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 78

    คนตัวเล็กที่ยังนอนอยู่บนเตียง ได้แต่มองดูผู้ชายร่างสูงแต่ทว่าดูสมส่วนมาก คงไม่ใช่แค่เธอหรอกที่หลงใหลรูปลักษณ์ภายนอกของเขา เชื่อว่าผู้หญิงร้อยทั้งร้อยต้องมองแทบเหลียวหลังอยู่แล้ว"ผมจะไปออกเรือประมาณ 3-4 วัน คลื่นลมในทะเลไม่แรงมาก" เขาไม่รู้ว่าทำไมต้องพูดให้เธอฟัง แต่ก่อนที่จะออกไป มือหนาล้วงเอาเงินในกระเป๋าออกมาวางไว้บนโต๊ะ เพื่อให้เธอไว้ใช้อึก อึก อึก เสียงสะอื้นค่อยๆ ดังขึ้นเมื่อประตูปิดลง เขาทำแบบนี้มันจะต่างอะไรกับเธอเป็นผู้หญิงขายตัว แต่ก็ดีเหมือนกัน ที่เคยด่าตัวเองว่าเป็นผู้หญิงฟรี ตอนนี้ไม่ฟรีแล้ว..เพราะยังได้เงินค่าตัว"เมื่อกี้ใครออกจากบ้าน หรือว่าเอวาจะลงมา?" พอวางโทรศัพท์จากสโรชา เกวลินก็เข้าไปจัดห้อง แต่ดูเหมือนได้ยินเสียงประตู ออกมาก็ไม่เจอใคร "สงสัยว่าเราจะหูแว่วไปเอง" เกวลินก็เลยเข้าไปจัดห้องใหม่ เพราะตอนเย็นว่าจะชวนเอวาออกไปหาอะไรทานหน้าปากซอย เห็นว่ามีตลาดเย็นแถวนั้นด้วยเช้าวันต่อมา.."พี่ไม่อยากให้เรานั่งหน้าเศร้าแบบนี้เลย เมื่อไรจะกลับมาเป็นเอวาคนเดิมสักที" ขณะที่นั่งรถตู้มาด้วยกัน เกวลินสังเกตว่าวันนี้เอวายิ่งดูแปลกไปกว่าเก่า"มองตรงไหนว่าฉันไม่ใช่เอวา" ขนาดตอบกว

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 79

    แกร็ก..แอดดด..."??" เขาไม่อยู่ในนี้จริงด้วย จากที่มีความหวัง แววตานั้นก็เปลี่ยนไปเป็นเศร้ากึก เสียงนี้ดังขึ้นในห้องน้ำที่ประตูเปิดแย้มอยู่ ที่เธอคิดว่าไม่มีคนอยู่ในห้อง ก็เพราะประตูห้องน้ำเปิดเล็กน้อย ถ้ามีคนประตูต้องปิดสิหญิงสาวรีบเดินไปเปิดดูว่าเป็นเสียงของใครที่ทำของตก"คุณ..?" เอวารีบหันหลังให้เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ในห้องน้ำไม่ได้ใส่เสื้อผ้า "ฉันเห็นประตูเปิดอยู่นึกว่าไม่มีใคร ขอโทษค่ะ"มือหนาเอื้อมไปจับผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่มาพันรอบท่อนล่างไว้ ก่อนจะเดินออกมา"ทำอะไร""ฉันจะเก็บของลงไปนอนข้างล่าง""คุณไม่อยากให้ผมอยู่ที่นี่เหรอ""?" จากที่กำลังเก็บของ เธอก็เลยวางแล้วหันไปมอง "ตกลงคุณจะเอายังไงกันแน่ ไหนบอกจะออกจากบริษัท และไหนบอกจะไม่กลับมาแล้วไง""ผมก็บอกแล้วว่าแค่มาช่วยงาน" ที่จริงทศกัณฐ์แค่ช่วยชีวิตก็พอแล้ว แต่นี่เขาเห็นว่าบริษัทของรามสูรกำลังแย่ เพราะพนักงานเสียขวัญกำลังใจ จนไม่มีใครอยากลงเรือ แต่เขาจะทิ้งงานของตัวเองมาอยู่ที่นี่นานก็ไม่ได้"แต่คุณเป็นถึงผู้จัดการเลยนะ งานที่อื่นมันดีกว่าที่นี่หรือไง""ใช่" ถ้าเธอรู้ว่าเขาทำงานอะไร คงไม่พูดแบบนี้"ถ้ามันดีกว่าคุณก็ไปเลยสิจะก

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 80

    ออกมาจากห้องท่านประธาน เอวาก็เอาแต่ยืนจ้องมองไปทางห้องผู้จัดการ จนสโรชาแปลกใจเดินเข้ามาหา"มีอะไรหรือเปล่าพี่เอวา""บอสให้ตามผู้จัดการเข้ามาพบ""แล้วทำไมพี่ไม่ไปตามล่ะ""เขาไม่เข้ามาแล้วไม่ใช่เหรอ""ไม่เข้ามายังไงเมื่อสักครู่ยังเห็นอยู่เลย" ตอนที่เอวาเข้าไปในห้อง สโรชาก็ยังเห็นอยู่ว่าผู้จัดการเดินผ่านไปเขาเข้าบริษัทอยู่เหรอ ไหนบอกจะไปแล้วไง กลับมาอีกทำไมหรือว่าลืมของอีกเอวาก็เลยเดินมาที่หน้าห้องผู้จัดการทศกัณฐ์"มีธุระอะไรมิทราบ" ด่านแรกก็ต้องเจอกับเลขาหน้าห้อง"ผู้จัดการเข้ามาหรือยัง""สายขนาดนี้ใครจะยังไม่มา""ฉันถามดีๆ""มาแล้ว""ท่านประธานบอกให้ไปพบหน่อย" ว่าแล้วเอวาก็เดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ส่วนพิมพ์รีบลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าใหม่ แถมยังหยิบกระจกขึ้นมาส่องมองใบหน้า ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปในห้อง"แค่เข้าไปรายงานทำไมต้องโอเวอร์ขนาดนั้นด้วย" สโรชาพูดเบาๆ เอวาก็เลยหันไปมองพิมพ์เข้าไปในห้องนั้นเพียงไม่นานทศกัณฐ์ก็ออกมาพร้อมกับคนที่เข้าไปตาม"??" ชายหนุ่มแปลกใจทำไมเธอถึงมานั่งอยู่หน้าห้องของท่านประธานแต่เขาก็ไม่ได้ถามหรือไม่ได้พูดอะไร เปิดประตูเข้าไปด้านในก็เห็นว่ารามสูรยืนมองทอ

    Last Updated : 2025-02-24

Latest chapter

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 158 ตอนจบ

    "เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 157

    เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 156

    "ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 155

    "ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 154

    เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 153

    "ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 152

    "??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 151

    คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 150

    "คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status