All Chapters of ติวรักติวใจนายเจ้าเล่ห์: Chapter 11 - Chapter 20

      ธารดาราพยายามรวบรวมสติแล้วนึกไปถึงสัมผัสที่เธอได้รับมาจากเตชินท์เมื่อวาน จากนั้นเธอก็ขยับริมฝีปากของตัวเองทาบทับลงไปที่ริมฝีปากของเด็กหนุ่มตรงหน้า แล้วหลับตาของเธอลง...     หลังจากนั้นธารดาราก็ค่อย ๆ ขบเม้มริมฝีปากของเตชินท์สลับทั้งบนและล่างเบา ๆ ก่อนที่เธอจะส่งลิ้นเล็กออกไปไล่เลียริมฝีปากล่างของเด็กหนุ่ม แล้วในขณะที่เธอยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว เตชินท์ก็ดูดลิ้นของเธอเข้าไปในปากของเจ้าตัวแล้ว โดยหลังจากนั้นเด็กหนุ่มก็ขึ้นมาเป็นผู้คุมเกมส์การสอนจูบในครั้งนี้ทันที     จนเวลาผ่านล่วงเลยไปได้สักพัก...      “อือ...อื้อ!!” ธารดาราใช้มือของตัวเองทุบลงไปที่ไหล่ของเตชินท์ซ้ำ ๆ เนื่องจากตอนนี้เธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ แล้วเมื่อเด็กหนุ่มผละริมฝีปากของเจ้าตัวออก เธอก็รีบโกยเอาอากาศเข้าปอดพร้อมกับจ้องมองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกโมโห       “เต พี่ว่า...”

      ธารดาราดึงมือของตัวเองกลับมา ก่อนที่เธอจะหันหน้ากลับไปมองเด็กหนุ่มเจ้าของห้องด้วยความรู้สึกตกใจ      “พี่ผึ้ง...พี่คิดว่าผมจะกล้าไปจูบกับคนที่เพิ่งเจอและเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่ถึงสองเดือนจริง ๆ หรือครับ? ทั้ง ๆ ที่ผมก็เคยบอกกับพี่เอาไว้แล้วว่า จูบแรกของผม...ผมจะเก็บมันเอาไว้ให้กับผู้หญิงที่ผมรักเท่านั้น!”      “เต...คือพี่” ธารดาราที่ยังคงตกใจจึงไม่รู้ว่าเวลานี้ตนเองควรจะพูดอะไรออกมาดี เธอจึงทำแค่เพียงยืนมองเตชินท์ที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน จากนั้นเจ้าตัวก็เดินเข้ามาหาเธอทีละก้าวอย่างช้า ๆ ด้วยสีหน้าและท่าทางที่คล้ายกับกำลังรู้สึกเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก แล้วเพียงไม่นานเด็กหนุ่มก็เดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ       หลังจากนั้นเตชินท์ก็ใช้มือข้างขวาดึงธารดาราเข้าไปไว้ในอ้อมกอด ส่วนมือข้างซ้ายของเจ้าตัวก็เอื้อมไปกดล็อคที่ลูกบิดประตู ก่อนที่เด็กหนุ่มจะใช้แขนทั้งสองข้างโอบกอดร่างกายของเธอเอาไว้จ

      ธารดาราเมื่อขับรถกลับมาถึงบ้าน เธอก็พยายามทำทุกอย่างให้มันไม่ต่างไปทุกวันที่ผ่านมา พอเห็นว่าสายธารกับธันวาทานข้าวเย็นกันจนอิ่มแล้ว เธอจึงเริ่มเกริ่นขึ้นมาว่า...เมื่อคืนวิวรดาได้โทรเข้ามาปรึกษาเกี่ยวกับพฤติกรรมของนักเรียนกลุ่มใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเรียนในช่วงต้นเดือน โดยนักเรียนกลุ่มนี้มีปัญหาเรื่องการปิดกั้นตัวเองจากครูผู้สอน ซึ่งเหตุผลก็คือนักเรียนกลุ่มนี้เริ่มชินกับการเรียนการสอนแบบออนไลน์ ในวันพรุ่งนี้ธารดารากับกลุ่มเพื่อนจึงนัดกันเข้าไปพูดคุยเพื่อหาทางออก ก่อนที่พวกเธอจะเรียกครูทั้งหมดในสถาบันสอนภาษาเข้ามาประชุม เพื่อปรับแผนการเรียนการสอนใหม่อีกครั้ง     ดังนั้นหลังจากนี้เรื่องการสอนพิเศษให้กับเตชินท์ที่บ้าน ธารดาราคงต้องส่งครูในสถาบันสอนภาษายิ้มรับเข้าไปสอนแทนเธอก่อน        หลังจากรับฟังปัญหาเรื่องงานของธารดาราจบ ธันวากับสายธารก็ช่วยกันคิดหาทางออกเรื่องงานให้กับบุตรสาว ซึ่งคนทั้งคู่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเรื่องที่ธารดาราจะส่งคนอื่นไปสอนพิเศษให

      ซึ่งก็ไม่รู้ว่าด้วยเพราะฤทธิ์ของสุราที่ยังคงเหลืออยู่ในร่างกายหรือด้วยเพราะอะไร หลังจากนั้นเตชินท์ถึงได้กล้าเล่าเรื่องระหว่างเขากับธารดารา ตั้งแต่ในวัยเด็ก...มาจนถึงสถานการณ์ล่าสุดของพวกเขาให้อัศวินฟัง แล้วเมื่ออีกฝ่ายฟังจบ เจ้าตัวก็หันกลับมาถามว่า      “แล้วมึง...จะมานั่งดักรอเจอพี่ผึ้งของมึงแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เลยหรือ?”     “กูไม่ได้มาดักเจอ กูก็แค่มาแอบมอง แต่...ถ้าได้เข้าไปทักทายหรือพูดคุยกันบ้างก็คงดี” พูดจบ เตชินท์ก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรงหนึ่งครั้ง คงเพราะสามปีกว่า ๆ ที่ผ่านมาเขาเอาแต่เฝ้ามองธารดาราอยู่ห่าง ๆ มาโดยตลอด แล้วการที่วันนี้เขาบังเอิญได้เข้าไปอยู่ในสายตา และได้สบตากับคนที่เขาแอบรัก มันจึงทำให้เขาเกือบเผลอเดินตามเธอไปเสียอย่างนั้น      จนผ่านไปได้สักพักเตชินท์กับอัศวินก็กลับเข้าไปหาเพื่อน ๆ ที่รออยู่ในห้องร้องคาราโอเกะ จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

      “แล้วกูจะรู้ไหมเนี่ยว่าบ้านพี่ผึ้งของมึงอยู่ที่ไหน?” อัศวินก้มมองเตชินท์ ตั้งแต่ทำความรู้จักจนคบหาเป็นเพื่อนสนิทกับมันมา เขาก็เพิ่งเคยเห็นมันอยู่ในสภาพนี้เป็นครั้งแรก     “ไม่รู้ก็ปล่อยกูไว้ที่นี่ กูจะกินเหล้าต่อ...พวกมึงจะไปที่ไหนก็ไป!”      “ไอ้เต กูถามจริง ๆ ทำไมมึงถึงรักคนที่... เออ...กูขอพูดตรง ๆ นะ พี่ผึ้งของมึงเขาก็ยังไม่ได้รักมึงตอบเลยด้วยซ้ำ แล้วไม่แน่ว่า...ที่ผ่านมาเขาก็อาจจะมองมึงเป็นเพียงแค่อดีตน้องชายข้างบ้านเท่านั้นเอง”     “กูก็ไม่รู้ แต่ที่กูรู้ก็คือ...ตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมาไม่มีวันไหนเลยที่กูไม่คิดถึงพี่ผึ้ง และไม่ว่าจะสุขหรือจะทุกข์ คนที่กูมักจะคิดถึงเป็นคนแรกก็คือพี่ผึ้ง แล้วที่สำคัญพี่ผึ้งคือแรงบันดาลใจของกู เพราะมีพี่ผึ้งอยู่...กูถึงได้พยายามทำตัวเองให้ดีขึ้นกว่าเดิมในทุก ๆ วัน”      “แล้วจากนี้มึงจะทำยังไงต่อ?”