All Chapters of โฉมงามตัวร้ายกับอันธพาลใจโฉด: Chapter 11 - Chapter 20

"ตรงไปหอสุราเลยนะ ไม่ต้องหยุดที่ใด"ทันทีที่นางก้าวเข้ามานั่งบนรถม้า ก็ได้ยินเสียงลี่ลี่เอ่ยกำชับคนบังคับรถม้าในทันที อีกทั้งนางยังนั่งประกบด้านข้างคนบังคับรถม้าราวกับว่าหากอีกฝ่ายหยุดรถม้านางจะเป็นผู้บังคับม้าเองในทันที ส่วนแฝดผู้พี่นั้นก็กำลังนั่งประกบอยู่ด้านข้าง จ้องมองนางตาใส ราวกับจะบอกนางกลายๆ ว่า หากนางขยับตัวจะลงจากรถม้าเมื่อใด แขนป้อมๆ คู่นั้นจะเข้ามากอดขาของนางเอาไว้เจียงม่านจึงทำได้เพียงเปิดม่านชื่นชมความครึกครื้นผ่านหน้าต่างรถม้าที่กำลังวิ่งด้วยความเร็วที่ไม่มากนักหอสุราตระกูลเจียงตั้งตระหง่านมองเห็นโดดเด่นแม้จะมองจากที่ไกลๆ นับว่าเป็นทำเลที่ดีมาก ในที่สุดนางก็มาถึงหอสุราตระกูลเจียงโดยที่ไม่ได้แวะที่ใด พร้อมกับใบหน้าโล่งใจของบ่าวทั้งสอง"คุณหนูถึงแล้วเจ้าค่ะ ท่านไม่ลงหรอกหรือเจ้าคะ"ลู่ลู่เอ่ยถามผู้เป็นนายด้วยใบหน้าฉงน เมื่อเห็นว่าคุณหนูของนางไม่ยอมก้าวลงจากรถม้า แต่กลับขยับไปยังฝั่งรถม้าอีกด้านหนึ่ง ทั้งยังแง้มเปิดม่านหน้าต่างหรี่ตาลงด้วยนัยน์ตาเจ้าเล่ห์"คุณหนูทำอันใดเจ้าคะ"ลี่ลี่ที่เห็นว่ารถม้าจอดอยู่นานแต่ผู้เป็นนายยังไม่ออกมาเสียทีจึงชะโงกหน้าผ่านม่านประตูรถม้าเข้

เจียงม่านมองทุกคนอย่างโง่งม นางกล่าวสิ่งใดผิดกัน เครื่องประดับในกล่องใบนั้นคือทุนสำหรับใช้พลิกฟื้นกิจการของนาง อีกทั้งมันยังไม่เพียงพอเสียด้วยซ้ำ จะมอบให้อีกฝ่ายไปได้อย่างไรโอ๊ย!!!แล้วนางก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อบุรุษตรงหน้ายื่นปลายนิ้วมาดีดหน้าผากของนาง ความจริงก็ไม่ได้เจ็บมากมายแต่นางตกใจเสียมากกว่า จึงขึงตามองอีกฝ่ายตาเขียว ยกมือลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ"เว่ยซีหยวนทำอะไรของเจ้า""แล้วเจ้าเล่ากำลังคิดอันใดกัน"เว่ยซีหยวนมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ ในหัวของนางคิดว่าเขาเลวร้ายหน้าเลือดถึงเพียงนั้นเลยหรือ ที่พอเห็นหน้าก็จะทวงหนี้เพียงอย่างเดียว"เอ่อ คุณชายอย่าได้ถือสาคุณหนูเลยนะขอรับ นางพูดไปคงเพราะความเมา"ท่านลุงเหวินรีบเอ่ยกับชายหนุ่ม ก่อนที่ทั้งสองจะพุ่งเข้าใส่กัน มีใครบ้างไม่รู้ว่าสองคนนี้อยู่ใกล้กันเมื่อใดก็มักจะทะเลาะกันเสียทุกครั้ง นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทั้งสองมักจะหลีกเลี่ยงไม่พบเจอกัน หากรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ใดก็จะไม่ไปเฉียดใกล้ เรียกได้ว่าต่างฝ่ายต่างไม่ชอบหน้ากัน มิรู้ว่าทำไมคราวนี้คุณชายสามเว่ยถึงเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาด้วยตัวเองเว่ยซีหยวนปรายตามองไหสุราที่ตั้งเรียงรายอยู่บนโต๊ะอีกฟาก

นับว่าเวลาช่างผ่านไปรวดเร็วยิ่งนัก อีกเพียงไม่กี่วันหอสุราตระกูลเจียงก็พร้อมที่จะเปิดขายสุราสูตรใหม่ เจียงม่านและทุกคนจึงแทบจะหัวหมุนตระเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้พร้อมทั้งสถานที่และสุราที่จะนำออกมาจำหน่าย"ท่านลุงเหวินโรงผลิตเครื่องแก้วส่งของมาให้เราบ้างแล้วหรือยังเจ้าคะ"เจียงม่านร้องถามชายชราที่กำลังควบคุมคนงานจัดตกแต่งหอสุราให้งดงามและเป็นระเบียบยิ่งขึ้น"ส่งมาครึ่งหนึ่งแล้วขอรับคุณหนู อีกครึ่งหนึ่งเถ้าแก่ตงแจ้งว่าจะมาส่งให้ในวันพรุ่งนี้ขอรับ""เยี่ยมไปเลย เช่นนั้นท่านลุงเหวินสั่งให้คนงานนำขวดที่ได้มาทั้งหมดไปลวกในน้ำร้อนแล้วนำมาผึ่งแดดเอาไว้นะเจ้าคะ""ได้ขอรับคุณหนู"สุราในยุคนี้ล้วนแล้วแต่เป็นสีใสและบรรจุในไหดินเผาขนาดต่างๆ ที่แตกต่างกันออกไป แต่สูตรสุราที่นางให้บิดาไปนั้นล้วนแล้วแต่มีสีสันจากผลไม้ที่ใส่ลงไป ไม่ว่าจะเป็น บ๊วย ลูกท้อ สับปะรด ลิ้นจี่ ส้ม ลูกไหน เชอร์รี่ และผลไม้ตามฤดูกาลต่างๆ รวมไปถึงกลีบของดอกไม้เช่น ดอกกุหลาบ และดอกท้อที่เป็นสุราเพื่อความงามในตำนานที่เล่าขานถึงรสชาติกลมกล่อมกลิ่นหอมลอยไกลหลายลี้ ให้ผู้คนต่างน้ำลายสอ ยิ่งได้ลิ้มลองก็ประทับใจไม่รู้ลืม จนนำมาเป็นส่วนหน

ภายในห้องรับรองที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวของโรงน้ำชาเลื่องชื่อแห่งหนึ่งของเมืองฉาง ด้านในนั้นถือได้ว่าตกแต่งเอาไว้ได้อย่างงดงาม แต่เจียงม่านไม่มีอารมณ์ที่จะชื่นชมมันมากนัก เพราะบรรยากาศในตอนนี้ชวนให้รู้สึกอึดอัดอย่างยิ่งชายหนุ่มผู้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับนางในตอนนี้ คือบุรุษที่เป็นอดีตคนรักของเจ้าของร่าง ทั้งเขายังคล้ายคลึงกับอดีตคนรักของนางในภพก่อนถึงแปดส่วน แต่ถึงแม้จะคล้ายคลึงกันมากเพียงใดก็ช่างมันเถิด เพราะสำหรับนาง คนผู้นั้นได้กลายเป็นอดีตไปนานแล้ว ตอนนี้นางไม่เหลือความรู้สึกใดๆ ให้กับเขาคนนั้นอีกแล้วแต่สำหรับคนผู้นี้คล้ายยังมีสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของเจ้าของร่าง จนนางไม่อาจที่จะปล่อยวาง คล้ายดังมีเศษเสี้ยวความรู้สึกเป็นตะกอนที่ตกค้างจนไม่อาจสงบใจ ความโศกเศร้าเสียใจผสมปนเปไปกับความเจ็บปวดจนรู้สึกทรมาน"ม่านเอ๋อร์"หม่าลู่เฟิงเอ่ยเรียกนางเสียงแผ่ว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าเสียใจจนนางสัมผัสได้ ไม่รู้ว่าในอดีตระหว่างคนทั้งสองเกิดอะไรขึ้น ความทรงจำของนางจึงได้รางเลือนราวกับเจ้าของร่างไม่อยากที่จะจดจำ"พี่อยากขอโทษเจ้าสำหรับทุกอย่าง พี่รู้ว่าคำพูดเพียงอย่างเดียวไม่สามารถแก้ไขความเจ

วันนี้นับได้ว่าเป็นวันดีของตระกูลเจียง เพราะหอสุราตระกูลเจียงกลับมาคึกคักอีกครั้ง ในวันนี้ชาวเมืองต่างก็มารวมตัวกันอย่างกระตือรือร้น เหล่าข้ารับใช้ของตระกูลจึงต่างมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้า พวกเขาต่างช่วยกันทำงานอย่างขยันขันแข็ง หวังเป็นอย่างยิ่งว่าตระกูลเจียงที่เขารักและเทิดทูนจะกลับมารุ่งโรจน์อีกครั้งข่าวการประกาศเปิดตัวสุราสูตรใหม่ของหอสุราตระกูลเจียงที่กำลังระส่ำระสายถูกกระจายออกไป และได้รับความสนใจจากผู้คนเป็นจำนวนมาก พวกเขาไม่เพียงแค่สนใจสุราสูตรใหม่เพียงเท่านั้น แต่ยังสนใจ สงสัยใคร่รู้ว่าหอสุราตระกูลเจียงคิดจะทำสิ่งใดเพื่อพลิกฟื้นหอสุราของตน และที่สำคัญจะสามารถพลิกฟื้นกลับมาได้หรือไม่ หลายวันมานี้พวกเขาสังเกตมาตลอดว่ามีรถม้าของบรรดาร้านค้ามากมายแล่นเข้ามาส่งของที่หอสุราตระกูลเจียง หากครั้งนี้ไม่สามารถพลิกกลับมาได้เห็นทีว่าเมืองฉางแห่งนี้คงไม่มีหอสุราตระกูลเจียงอีกต่อไป"ข้างามแล้วหรือยังลู่ลู่ลี่ลี่"เจียงม่านเอ่ยถามบ่าวทั้งสองในขณะที่มองสำรวจตัวเองเป็นรอบที่สามหลังก้าวขึ้นรถม้า เมื่อรถม้าแล่นมาจอดเทียบอยู่ด้านหน้าหอสุราตระกูลเจียงที่ตอนนี้มีผู้คนมากมายทั้งเหล่าบุรุษและสตรี ห