All Chapters of โฉมงามตัวร้ายกับอันธพาลใจโฉด: Chapter 11 - Chapter 15

หอสุราตระกูลเจียงที่ยังคงเปิดให้บริการตามปกติ ทั้งที่ลูกค้าดูจะบางตาเรียกได้ว่าเงียบเหงามีเพียงเหล่าลูกค้าขาจรและคนต่างถิ่นที่แวะเวียนเข้ามาบ้างประปราย หาใช่การแขวนป้ายประกาศขายล้างหนี้สินเช่นดังที่มีข่าวลือออกมา ทำให้ผู้คนในละแวกนั้นและผู้ที่พอจะรู้ตื้นลึกหนาบางอยู่บ้างเต็มไปด้วยความประหลาดใจ นายท่านตระกูลเจียงช่างเป็นบุรุษที่ดื้อดึง แทบจะหมดเนื้อหมดตัวอยู่รอมร่อแต่ก็ยังไม่ยอมที่จะขายกิจการ ยังคงดึงดันจนน่าขัน หากเป็นพวกตนคงจะยอมแพ้และตัดสินใจขายเสีย อย่างน้อยก็ยังมีเงินให้เหลือเลี้ยงชีพ ดึงดันเช่นนี้ต่อไปคาดว่าคงได้สิ้นเนื้อประดาตัวเข้าจริงๆ แต่พวกเขาก็ได้แต่รอดูต่อไปเพียงเท่านั้นเพล้ง!"ทำไมมันถึงยังไม่ยอมขาย"จอกน้ำชาถูกปาลงพื้นจนแตกกระจาย ตามด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเกรี้ยวกราดอย่างที่สุดของผู้นำตระกูลหม่า เมื่อทุกอย่างไม่เป็นเช่นดังที่คิดหม่าชิงหลุนที่เชื่อว่าตระกูลเจียงคงไม่อาจจะพลิกฟื้นกิจการขึ้นมาใหม่ได้อีกแล้ว เวลานี้เจียงถงผู้นั้นแทบไม่เหลือทรัพย์สมบัติใดๆ อีก ทั้งยังกู้หนี้ยืมสินเป็นหนี้ท่วมหัว เช่นนั้นหนทางเดียวที่ตระกูลเจียงจะอยู่รอดก็เหลือเพียงการขายหอสุราตระกูลเจียง

สุราที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล จนเจียงม่านกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ นี่คือสุราดั้งเดิมแบบดั้งเดิมจริงๆ ที่นางย้อนกลับมาสัมผัสด้วยตัวเองถึงยุคโบราณ ไม่ต้องกังวลว่าจะเป็นของปลอมในยุคนี้สุรานั้นยังมีอยู่เพียงไม่กี่ชนิด ส่วนใหญ่จะเป็นจำพวกเหล้าขาวเป็นสุราสีขาว ที่เรียกว่าสุราไป๋จิ่ว สุราเหมาไถที่โด่งดังนางยังไม่เห็นมีปรากฏ ไม่รู้ว่านางมาอยู่ในยุคสมัยไหนกันแต่ผู้คนที่นี่ล้วนดื่มสุราเก่ง ดื่มสุราเป็นยาและกินเป็นอาหาร ดื่มเป็นสุราคือดื่มเพื่อเมามาย อันเป็นภาพสะท้อนของวิถีชีวิต สามัญชนคนธรรมดาดื่มเพราะเป็นยา เพราะยาส่วนใหญ่มักใช้สุราเป็นส่วนผสมหรือดื่มเป็นกระษัย กินเป็นอาหารเพราะอาหารจีนส่วนหนึ่งมีสุราเป็นส่วนผสมคนรักสุรามักเรื่องมากในการดื่ม ดื่มให้เป็น เพื่อรสชาติไม่ใช่เพื่อเมา แต่คนเมาสุรามักไม่เรื่องมาก ขอให้สาดลงคอแล้วเมาเป็นใช้ได้นางจึงคิดผลิตสุราที่มีความหลากหลาย ผลิตสุราที่สตรีก็กินได้ บุรุษก็กินดี ดังนั้นคงต้องเริ่มจากลิ้มรสชาติสุราของยุคนี้เพื่อเป็นแนวทางว่าจะสามารถดัดแปลงได้มากแค่ไหนมือเล็กบอบบางหยิบเอาสุราไหหนึ่งขึ้นมาจรดปลายจมูกสูดดมกลิ่นอันน่าหลงใหล โดยมีท่านลุงเ

หลังจากทำสัญญาซื้อขายกับพ่อค้าจูไปเมื่อหลายวันก่อน เจียงม่านก็รับสมุนไพรบางส่วนมาตากแห้งเอาไว้ ในวันนี้สมุนไพรมากมายที่นางต้องการก็ถูกส่งมายังหอสุราตระกูลเจียงครบหมดทุกตัวนางและพ่อค้าจูลงนามทำสัญญาค้าขายกัน โดยในสัญญาระบุเอาไว้อย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายจะต้องจำหน่ายสมุนไพรที่นางระบุเอาไว้ให้แก่นางเพียงผู้เดียวเท่านั้น และจะต้องเก็บทุกอย่างเอาไว้เป็นความลับ ไม่เปิดเผยออกไปไม่ว่าจะกรณีใดๆ ก็ตาม หากอีกฝ่ายผิดสัญญาจะต้องชดใช้ค่าเสียหายให้นางตามที่นางเรียกร้อง แลกกับการที่นางจะต้องรับซื้อสมุนไพรจำนวนมากของเขาด้วยราคายุติธรรม ที่นางทำเช่นนี้ก็เพื่อที่จะป้องกันเอาไว้ เพราะรู้ดีว่าตระกูลหม่ายังคงจับตามองมาที่หอสุราของนาง การทำสัญญาในครั้งนี้มีพ่ออันธพาลใหญ่หุ้นส่วนผู้มั่งคั่งของนางเป็นพยานและผู้จ่ายเงิน นางจึงไร้กังวล ทุกอย่างล้วนผ่านไปได้ด้วยดีซึ่งเงินจำนวนมากที่ถูกจ่ายออกไป คนจ่ายก็ไม่มีทีท่าว่าจะทุกข์ร้อน แต่กลับยังส่งยิ้มกว้างมาให้นาง ช่างเป็นอันธพาลผู้หน้าใหญ่ใจโตจริงเชียวสมุนไพรมากมายที่กองอยู่ตรงหน้า ถูกมือเรียวคัดแยกประเภทออกเป็นกองๆ ด้วยความชำนาญ จนคนมองรู้สึกฉงน ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่