"ตรงไปหอสุราเลยนะ ไม่ต้องหยุดที่ใด"ทันทีที่นางก้าวเข้ามานั่งบนรถม้า ก็ได้ยินเสียงลี่ลี่เอ่ยกำชับคนบังคับรถม้าในทันที อีกทั้งนางยังนั่งประกบด้านข้างคนบังคับรถม้าราวกับว่าหากอีกฝ่ายหยุดรถม้านางจะเป็นผู้บังคับม้าเองในทันที ส่วนแฝดผู้พี่นั้นก็กำลังนั่งประกบอยู่ด้านข้าง จ้องมองนางตาใส ราวกับจะบอกนางกลายๆ ว่า หากนางขยับตัวจะลงจากรถม้าเมื่อใด แขนป้อมๆ คู่นั้นจะเข้ามากอดขาของนางเอาไว้เจียงม่านจึงทำได้เพียงเปิดม่านชื่นชมความครึกครื้นผ่านหน้าต่างรถม้าที่กำลังวิ่งด้วยความเร็วที่ไม่มากนักหอสุราตระกูลเจียงตั้งตระหง่านมองเห็นโดดเด่นแม้จะมองจากที่ไกลๆ นับว่าเป็นทำเลที่ดีมาก ในที่สุดนางก็มาถึงหอสุราตระกูลเจียงโดยที่ไม่ได้แวะที่ใด พร้อมกับใบหน้าโล่งใจของบ่าวทั้งสอง"คุณหนูถึงแล้วเจ้าค่ะ ท่านไม่ลงหรอกหรือเจ้าคะ"ลู่ลู่เอ่ยถามผู้เป็นนายด้วยใบหน้าฉงน เมื่อเห็นว่าคุณหนูของนางไม่ยอมก้าวลงจากรถม้า แต่กลับขยับไปยังฝั่งรถม้าอีกด้านหนึ่ง ทั้งยังแง้มเปิดม่านหน้าต่างหรี่ตาลงด้วยนัยน์ตาเจ้าเล่ห์"คุณหนูทำอันใดเจ้าคะ"ลี่ลี่ที่เห็นว่ารถม้าจอดอยู่นานแต่ผู้เป็นนายยังไม่ออกมาเสียทีจึงชะโงกหน้าผ่านม่านประตูรถม้าเข้
สุราที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล จนเจียงม่านกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ นี่คือสุราดั้งเดิมแบบดั้งเดิมจริงๆ ที่นางย้อนกลับมาสัมผัสด้วยตัวเองถึงยุคโบราณ ไม่ต้องกังวลว่าจะเป็นของปลอมในยุคนี้สุรานั้นยังมีอยู่เพียงไม่กี่ชนิด ส่วนใหญ่จะเป็นจำพวกเหล้าขาวเป็นสุราสีขาว ที่เรียกว่าสุราไป๋จิ่ว สุราเหมาไถที่โด่งดังนางยังไม่เห็นมีปรากฏ ไม่รู้ว่านางมาอยู่ในยุคสมัยไหนกันแต่ผู้คนที่นี่ล้วนดื่มสุราเก่ง ดื่มสุราเป็นยาและกินเป็นอาหาร ดื่มเป็นสุราคือดื่มเพื่อเมามาย อันเป็นภาพสะท้อนของวิถีชีวิต สามัญชนคนธรรมดาดื่มเพราะเป็นยา เพราะยาส่วนใหญ่มักใช้สุราเป็นส่วนผสมหรือดื่มเป็นกระษัย กินเป็นอาหารเพราะอาหารจีนส่วนหนึ่งมีสุราเป็นส่วนผสมคนรักสุรามักเรื่องมากในการดื่ม ดื่มให้เป็น เพื่อรสชาติไม่ใช่เพื่อเมา แต่คนเมาสุรามักไม่เรื่องมาก ขอให้สาดลงคอแล้วเมาเป็นใช้ได้นางจึงคิดผลิตสุราที่มีความหลากหลาย ผลิตสุราที่สตรีก็กินได้ บุรุษก็กินดี ดังนั้นคงต้องเริ่มจากลิ้มรสชาติสุราของยุคนี้เพื่อเป็นแนวทางว่าจะสามารถดัดแปลงได้มากแค่ไหนมือเล็กบอบบางหยิบเอาสุราไหหนึ่งขึ้นมาจรดปลายจมูกสูดดมกลิ่นอันน่าหลงใหล โดยมีท่านลุงเ
เจียงม่านมองทุกคนอย่างโง่งม นางกล่าวสิ่งใดผิดกัน เครื่องประดับในกล่องใบนั้นคือทุนสำหรับใช้พลิกฟื้นกิจการของนาง อีกทั้งมันยังไม่เพียงพอเสียด้วยซ้ำ จะมอบให้อีกฝ่ายไปได้อย่างไรโอ๊ย!!!แล้วนางก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อบุรุษตรงหน้ายื่นปลายนิ้วมาดีดหน้าผากของนาง ความจริงก็ไม่ได้เจ็บมากมายแต่นางตกใจเสียมากกว่า จึงขึงตามองอีกฝ่ายตาเขียว ยกมือลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ"เว่ยซีหยวนทำอะไรของเจ้า""แล้วเจ้าเล่ากำลังคิดอันใดกัน"เว่ยซีหยวนมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ ในหัวของนางคิดว่าเขาเลวร้ายหน้าเลือดถึงเพียงนั้นเลยหรือ ที่พอเห็นหน้าก็จะทวงหนี้เพียงอย่างเดียว"เอ่อ คุณชายอย่าได้ถือสาคุณหนูเลยนะขอรับ นางพูดไปคงเพราะความเมา"ท่านลุงเหวินรีบเอ่ยกับชายหนุ่ม ก่อนที่ทั้งสองจะพุ่งเข้าใส่กัน มีใครบ้างไม่รู้ว่าสองคนนี้อยู่ใกล้กันเมื่อใดก็มักจะทะเลาะกันเสียทุกครั้ง นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทั้งสองมักจะหลีกเลี่ยงไม่พบเจอกัน หากรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ใดก็จะไม่ไปเฉียดใกล้ เรียกได้ว่าต่างฝ่ายต่างไม่ชอบหน้ากัน มิรู้ว่าทำไมคราวนี้คุณชายสามเว่ยถึงเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาด้วยตัวเองเว่ยซีหยวนปรายตามองไหสุราที่ตั้งเรียงรายอยู่บนโต๊ะอีกฟาก
หลังจากทำสัญญาซื้อขายกับพ่อค้าจูไปเมื่อหลายวันก่อน เจียงม่านก็รับสมุนไพรบางส่วนมาตากแห้งเอาไว้ ในวันนี้สมุนไพรมากมายที่นางต้องการก็ถูกส่งมายังหอสุราตระกูลเจียงครบหมดทุกตัวนางและพ่อค้าจูลงนามทำสัญญาค้าขายกัน โดยในสัญญาระบุเอาไว้อย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายจะต้องจำหน่ายสมุนไพรที่นางระบุเอาไว้ให้แก่นางเพียงผู้เดียวเท่านั้น และจะต้องเก็บทุกอย่างเอาไว้เป็นความลับ ไม่เปิดเผยออกไปไม่ว่าจะกรณีใดๆ ก็ตาม หากอีกฝ่ายผิดสัญญาจะต้องชดใช้ค่าเสียหายให้นางตามที่นางเรียกร้อง แลกกับการที่นางจะต้องรับซื้อสมุนไพรจำนวนมากของเขาด้วยราคายุติธรรม ที่นางทำเช่นนี้ก็เพื่อที่จะป้องกันเอาไว้ เพราะรู้ดีว่าตระกูลหม่ายังคงจับตามองมาที่หอสุราของนาง การทำสัญญาในครั้งนี้มีพ่ออันธพาลใหญ่หุ้นส่วนผู้มั่งคั่งของนางเป็นพยานและผู้จ่ายเงิน นางจึงไร้กังวล ทุกอย่างล้วนผ่านไปได้ด้วยดีซึ่งเงินจำนวนมากที่ถูกจ่ายออกไป คนจ่ายก็ไม่มีทีท่าว่าจะทุกข์ร้อน แต่กลับยังส่งยิ้มกว้างมาให้นาง ช่างเป็นอันธพาลผู้หน้าใหญ่ใจโตจริงเชียวสมุนไพรมากมายที่กองอยู่ตรงหน้า ถูกมือเรียวคัดแยกประเภทออกเป็นกองๆ ด้วยความชำนาญ จนคนมองรู้สึกฉงน ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่
นับว่าเวลาช่างผ่านไปรวดเร็วยิ่งนัก อีกเพียงไม่กี่วันหอสุราตระกูลเจียงก็พร้อมที่จะเปิดขายสุราสูตรใหม่ เจียงม่านและทุกคนจึงแทบจะหัวหมุนตระเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้พร้อมทั้งสถานที่และสุราที่จะนำออกมาจำหน่าย"ท่านลุงเหวินโรงผลิตเครื่องแก้วส่งของมาให้เราบ้างแล้วหรือยังเจ้าคะ"เจียงม่านร้องถามชายชราที่กำลังควบคุมคนงานจัดตกแต่งหอสุราให้งดงามและเป็นระเบียบยิ่งขึ้น"ส่งมาครึ่งหนึ่งแล้วขอรับคุณหนู อีกครึ่งหนึ่งเถ้าแก่ตงแจ้งว่าจะมาส่งให้ในวันพรุ่งนี้ขอรับ""เยี่ยมไปเลย เช่นนั้นท่านลุงเหวินสั่งให้คนงานนำขวดที่ได้มาทั้งหมดไปลวกในน้ำร้อนแล้วนำมาผึ่งแดดเอาไว้นะเจ้าคะ""ได้ขอรับคุณหนู"สุราในยุคนี้ล้วนแล้วแต่เป็นสีใสและบรรจุในไหดินเผาขนาดต่างๆ ที่แตกต่างกันออกไป แต่สูตรสุราที่นางให้บิดาไปนั้นล้วนแล้วแต่มีสีสันจากผลไม้ที่ใส่ลงไป ไม่ว่าจะเป็น บ๊วย ลูกท้อ สับปะรด ลิ้นจี่ ส้ม ลูกไหน เชอร์รี่ และผลไม้ตามฤดูกาลต่างๆ รวมไปถึงกลีบของดอกไม้เช่น ดอกกุหลาบ และดอกท้อที่เป็นสุราเพื่อความงามในตำนานที่เล่าขานถึงรสชาติกลมกล่อมกลิ่นหอมลอยไกลหลายลี้ ให้ผู้คนต่างน้ำลายสอ ยิ่งได้ลิ้มลองก็ประทับใจไม่รู้ลืม จนนำมาเป็นส่วนหน
เมาตอนตื่น ลืมตอนจบ สลบได้ทุกที่ คำกล่าวนั้นคงต้องยกให้แก่นางแล้วเจียงม่านตื่นขึ้นมาด้วยอาการเมาค้าง ทั้งยังจำไม่ได้ว่าตนนั้นกลับจวนมาได้อย่างไร ภาพความทรงจำทุกอย่างตัดไปตั้งแต่ที่นางนั่งดื่มสุรากับเว่ยซีหยวนแล้ว"คุณหนูตื่นแล้วหรือเจ้าคะ ดื่มน้ำแกงสร่างเมาก่อนเจ้าค่ะ"เจียงม่านยันกายลุกขึ้นนั่งด้วยอาการสะลึมสะลือรับถ้วยน้ำแกงจากลี่ลี่มาดื่มอย่างว่าง่ายจนหมดถ้วย พร้อมกับเอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง จนนางนึกเวทนาเสียงตัวเองที่คล้ายดังเสียงเป็ด"นี่ยามใดแล้วหรือลี่ลี่""ปลายยามซื่อแล้วเจ้าค่ะคุณหนู"ลี่ลี่เอ่ยบอกพร้อมทั้งยกอ่างล้างหน้าให้ผู้เป็นนายล้างหน้าล้างตาเรียกความสดชื่นใกล้เที่ยงแล้วหรือนี่ ถึงว่าทำไมจึงรู้สึกหิว"ลู่ลู่กำลังไปยกสำรับเข้ามาให้เจ้าคะ"ลี่ลี่เอ่ยขึ้นอย่างรู้ใจผู้เป็นนาย"ข้าขออาบน้ำก่อนดีกว่าลี่ลี่"ขืนฝืนกินทั้งที่รู้สึกวิงเวียนเช่นนี้ นางคงจะกินไม่ลง ทั้งยังจะอาเจียนออกมาด้วยสิไม่ว่า"อืม ว่าแต่ข้ากลับจวนมาได้อย่างไรหรือลี่ลี่ จำไม่ได้เลยอ่า"ลี่ลี่ได้ยินคำถามนั้นและน้ำเสียงกระเง้ากระงอด จึงหันมาส่งค้อนให้ผู้เป็นนายที่เมามายจนจำอะไรแทบไม่ได้ ตอนที่เห็นว่า
ภายในห้องรับรองที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวของโรงน้ำชาเลื่องชื่อแห่งหนึ่งของเมืองฉาง ด้านในนั้นถือได้ว่าตกแต่งเอาไว้ได้อย่างงดงาม แต่เจียงม่านไม่มีอารมณ์ที่จะชื่นชมมันมากนัก เพราะบรรยากาศในตอนนี้ชวนให้รู้สึกอึดอัดอย่างยิ่งชายหนุ่มผู้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับนางในตอนนี้ คือบุรุษที่เป็นอดีตคนรักของเจ้าของร่าง ทั้งเขายังคล้ายคลึงกับอดีตคนรักของนางในภพก่อนถึงแปดส่วน แต่ถึงแม้จะคล้ายคลึงกันมากเพียงใดก็ช่างมันเถิด เพราะสำหรับนาง คนผู้นั้นได้กลายเป็นอดีตไปนานแล้ว ตอนนี้นางไม่เหลือความรู้สึกใดๆ ให้กับเขาคนนั้นอีกแล้วแต่สำหรับคนผู้นี้คล้ายยังมีสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของเจ้าของร่าง จนนางไม่อาจที่จะปล่อยวาง คล้ายดังมีเศษเสี้ยวความรู้สึกเป็นตะกอนที่ตกค้างจนไม่อาจสงบใจ ความโศกเศร้าเสียใจผสมปนเปไปกับความเจ็บปวดจนรู้สึกทรมาน"ม่านเอ๋อร์"หม่าลู่เฟิงเอ่ยเรียกนางเสียงแผ่ว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าเสียใจจนนางสัมผัสได้ ไม่รู้ว่าในอดีตระหว่างคนทั้งสองเกิดอะไรขึ้น ความทรงจำของนางจึงได้รางเลือนราวกับเจ้าของร่างไม่อยากที่จะจดจำ"พี่อยากขอโทษเจ้าสำหรับทุกอย่าง พี่รู้ว่าคำพูดเพียงอย่างเดียวไม่สามารถแก้ไขความเจ
เว่ยซีหยวนหันกลับมาเผชิญหน้ากับสตรีที่กำลังจ้องมองเขาอย่างหวาดระแวงด้วยสายตาที่ไม่ใคร่จะพอใจนักนางกล้าใช้สายตาเช่นนั้นมองเขา ราวกับกลัวว่าเขาจะทำร้ายนาง แต่กับคนที่เคยหักหลังตัวเองจนน้ำตาเช็ดหัวเข่า สตรีโง่ผู้นี้กลับยิ้มให้มัน อยู่กับมันสองต่อสองโดยที่ไม่นึกเกรงกลัว หึ ช่างดีเสียจริงความโกรธของเขาเพิ่มมากขึ้นเป็นทบทวี ชายหนุ่มขบกรามแน่น สูดลมหายใจเข้าลึก พยายามระงับความคับข้องใจที่เกิดขึ้น เขาคงต้องสอนบทเรียนให้หญิงโง่นางนี้เสียบ้างร่างสูงใหญ่ค่อยๆ ก้าวเข้าไปหานางช้าๆ ราวกับจะข่มขวัญกัน สายตาคมกริบจับจ้องใบหน้างามที่เผือดซีดลง พร้อมกับเอ่ยคำพูดที่ทำให้คนฟังลมหายใจติดขัด"จูบกับข้าเมื่อวาน วันนี้กลับมานัดเจอกับคนรักเก่า เจ้าคิดว่าข้าควรจะทำเช่นไรกับเจ้าดี ม่านม่าน"อากาศภายในห้องที่อบอุ่นกำลังดีเมื่อครู่ ตอนนี้คล้ายจะอบอ้าวขึ้นมาจนเม็ดเหงื่อผุดซึมทั่วหน้าผากมน แม้เจียงม่านอยากจะถอยหนีอีกฝ่าย แต่นางก็ไม่อาจทำได้เพราะด้านหลังของนางคือโต๊ะตัวใหญ่ที่ขวางอยู่"จะ จูบอะไรของท่านกัน ข้าจำไม่เห็นได้เลย ท่านอย่ามาปรักปรำข้านะ"เว่ยซีหยวนมองสตรีที่กล่าวออกมาเสียงสั่น ก่อนจะยกยิ้มหยันเมื่อนางไ
ตระกูลเจียงในตอนนี้เป็นตระกูลอันดับหนึ่งที่ขึ้นชื่อเรื่องสุรา สุราของตระกูลเจียงกลายเป็นสุราสร้างชื่อของเมืองฉาง ทั้งยังโด่งดังไปทั่วทั้งแคว้นและแคว้นข้างเคียง เพียงเวลาไม่นานกิจการของหอสุราตระกูลเจียงก็ขยับขยายใหญ่โต และกำลังดำเนินการที่จะขยายกิจการไปยังเมืองต่างๆ รวมไปถึงเมืองหลวงของแคว้น และคาดว่าต่อไปในอนาคตก็จะไปเปิดกิจการยังต่างแคว้นอีกด้วย เรียกได้ว่าตระกูลเจียงเข้าสู่ยุคที่รุ่งโรจน์จนฉุดไม่อยู่ส่วนหอสุราตระกูลหม่านั้น ในตอนนี้ได้ปิดตัวลง หันมาเอาดีทางด้านการค้าข้าวสารและธัญพืช โดยมีหม่าลู่เฟิงที่ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลเป็นผู้ดูแลกิจการด้วยตัวเอง ดูเหมือนว่ากิจการนั้นจะไปได้ดีอยู่ไม่น้อยถึงแม้ว่าจะมีร้านค้าใหญ่อยู่หลายร้านก็ตาม ส่วนหม่าลี่เซียนข่าวว่านางกำลังตั้งครรภ์บุตรของเถ้าแก่เผย แต่เมื่อไม่กี่วันก่อน เถ้าแก่เผยได้ประกาศวางมือจากกิจการทั้งหมดและยกทุกอย่างให้บุตรชายของเขา ส่วนตนนั้นใช้เวลาอยู่กับภรรยาและเหล่าอนุทั้งหลาย จากบุรุษผู้รักมั่นในตัวภรรยาผู้ล่วงลับ แต่ยามเมื่อได้สัมผัสอารมณ์ความใคร่อีกครั้งกลับกลายเป็นบุรุษผู้หมกมุ่นในกามา บัดนี้จึงมีอนุภรรยาอยู่เต็มจวนเมืองฉางในตอ
"คนเก่งของข้า ลุกขึ้นมากินข้าวกินยาก่อนเถิด"เว่ยซีหยวนเอ่ยเรียกสตรีที่นอนสิ้นเรี่ยวสิ้นแรงอยู่บนเตียงน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ใบหน้าหล่อเหลาประดับไปด้วยรอยยิ้ม ประคองถาดใบเล็กที่มีข้าวต้มหอมกรุ่นและถ้วยยาที่ต้มเสร็จใหม่ๆ มาวางลงบนโต๊ะตัวเล็กข้างเตียง ก่อนจะโน้มกายลงจุมพิตแก้มนวลของสตรีที่ยังหลับตาพริ้มอย่างรักใคร่เมื่อคืนนี้นางช่างน่าเอ็นดูยิ่งนัก เขามีความสุขจนแทบจะล้นออกมานอกอก นางนั้นแสนซนและอยากรู้อยากลองไปเสียทุกอย่างแม้เขาคิดจะยั้งมือเมื่อรู้ว่าเป็นครั้งแรกของนาง แต่ถูกยั่วยวนเช่นนั้นก็หมดสิ้นความยับยั้งช่างใจ นางออดอ้อนน่าเอ็นดูถึงเพียงนั้น ใครจะไปอดใจได้ไหว จึงได้จัดหนักจัดเต็มจนเวลาล่วงเข้าวันใหม่ไปหลายชั่วยาม และนางเองก็ยังสู้ไม่ถอย สภาพจึงได้ออกมาเช่นตอนนี้หักโหมถึงเพียงนั้นเขาคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าหลังจากนั้นนางจะต้องป่วยเป็นแน่ จึงได้ลุกขึ้นไปเคี่ยวยาเตรียมไว้ให้นางตั้งแต่รุ่งสางและนางก็ป่วยจริงๆใบหน้าเล็กที่ซีดเซียวในคราแรก ตอนนี้ซับสีเลือดจนแดงก่ำมาจนถึงลำคอ แพขนตางอนขยับยุกยิก นั่นทำให้ชายหนุ่มที่คลอเคลียนางอยู่ไม่ห่างยกยิ้มขึ้น ดวงตาคมเผยประกายเจ้าเล่ห์สอดฝ่ามืออุ่นร้
เจียงม่านหัวใจเต้นแรงเมื่อถูกชายหนุ่มยกตัวจนลอยขึ้นจากพื้น ทั้งที่ริมฝีปากของทั้งสองยังคงแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม สองแขนของนางกอดกระชับลำคอแข็งแกร่งเอาไว้ ยามเมื่ออีกฝ่ายก้าวเดินสองขาเรียวก็ยกขึ้นเกี่ยวรัดสะโพกสอบทรงพลังไว้แน่นจนเมื่อเขาวางนางลงบนเตียง ชายหนุ่มถึงได้ยอมปล่อยให้นางได้พักหายใจ แต่กระนั้นทั้งจมูกและริมฝีปากร้อนผ่าวก็หาได้ผละออกห่างจากใบหน้าของนางแม้แต่น้อย เขายังคงคลอเคลียพรมจูบไปทั่วใบหน้าของนางอย่างรักใคร่หลงใหล"ม่านม่าน เราแต่งงานกันเถอะนะ"เขาไม่อยากห่างจากนางอีกแล้ว ไม่อยากให้นางมองบุรุษอื่นอีก อยากให้ทั้งหัวใจและสายตาของนางมีเพียงแค่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้นเสียงกระซิบแหบพร่าร้องบอกหญิงสาวที่กำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์พิศวาส ดวงตาคู่งามฉ่ำหวาน เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำ หญิงสาวไม่ได้ยินที่เขาเอ่ยถามแม้แต่น้อย ในแววตาของนางมีเพียงความสับสนมึนงง ไม่เข้าใจว่าเหตุใดอีกฝ่ายจึงหยุดการกระทำทุกอย่างลงเจียงม่านไม่รู้เลยว่าการนิ่งเงียบไม่ตอบคำของนาง จะทำให้ชายหนุ่มที่เฝ้ารอคำตอบรู้สึกเช่นไร ความผิดหวังน้อยใจไหววูบในดวงตาของเขา หัวใจปวดหนึบวูบโหวง แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้นก็แทนที่ด้วยคว
ผ่านมาสองวันเจียงม่านก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นกับเว่ยซีหยวน อีกฝ่ายจงใจที่จะหลบหน้านางแน่แล้ว เพราะเขาหายหน้าหายตาไป ไม่มาหานางที่จวนเช่นดังปกติที่มักจะมาขลุกอยู่กับนางหรือมารับนางออกไปยังหอสุราด้วยกัน จนเรียกได้ว่าทั้งสองแทบจะตัวติดกันตลอดเวลาเขามักจะทำตัวติดกับนางเสมอ หรือหากแม้ว่ามีธุระก็จะส่งคนมาแจ้งพร้อมด้วยของฝาก แต่ครั้งนี้กลับหายหน้าหายตาไปเฉยๆ เสียอย่างนั้น และเมื่อนางเลือกที่จะเป็นฝ่ายไปหาเขาก่อน คนของอีกฝ่ายกลับแจ้งกับนางว่าเขาไม่ได้อยู่ในจวน เมื่อนางถามว่าอีกฝ่ายไปไหน กลับตอบกลับมาว่าไม่ทราบ ไม่รู้ว่าผู้เป็นนายไปไหนด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ทั้งยังไม่ยอมที่จะสบตานาง ท่าทางมีพิรุธเช่นนั้น พวกเขาคิดว่านางโง่หรืออย่างไร รอแล้วรอเล่าอีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมโผล่หัวมา จนย่างเข้าวันที่สาม ยอมรับว่าตอนนี้นางมีโทสะอยู่เต็มท้องคนบ้าผู้นั้นหลบหน้านางทำไมกัน นางไปทำอันใดให้อีกฝ่ายไม่พอใจ เหตุใดจึงไม่ยอมบอกกล่าว เล่นหายไปแบบนี้ใครมันจะไปรู้หรือจะเกี่ยวกับเรื่องในวันนั้น แต่มันก็ไม่มีสิ่งใดผิดพลาดมิใช่หรอกหรือ ตอนนี้ยังมีข่าวว่าเถ้าแก่เผยส่งแม่สื่อไปจวนตระกูลหม่าแล้ว อีกไม
"เจ้าจะยังรั้งรออันใด หรืออยากจะเป็นคนที่ขึ้นไปนอนบนเตียงนั่นเอง"เว่ยซีหยวนเมื่อตั้งสติได้ก็หันมาถลึงตาใส่กวนป๋อเหวินที่กำลังใช้สายตาต่อว่าเขากวนป๋อเหวินส่งค้อนวงโตให้ผู้เป็นสหายป่าเถื่อนของตน ก่อนจะลากร่างที่หนักอึ้งของเถ้าแก่เผยไปโยนลงบนเตียงด้วยแรงที่ไม่เบานัก ทั้งยังจับอีกฝ่ายเปลื้องผ้าจนเปลือยเปล่าหม่าลี่เซียนที่เห็นการกระทำของคนทั้งสองก็เบิกตาโพลง รับรู้ได้ว่าพวกเขาคิดจะทำสิ่งใด แต่ร่างกายที่กำลังสั่นสะท้านเพราะฤทธิ์กำยานปลุกกำหนัดทั้งยังความเจ็บปวดจากเหตุการณ์เมื่อครู่ ทำให้นางไม่อาจกระทำสิ่งใดได้ดั่งใจ ตอนนี้ความร้อนรุ่มกำลังเล่นงานนางอย่างหนัก อยากจะปลดปล่อยความต้องการภายในร่างกาย แต่การจะต้องร่วมเตียงกับชายแก่อ้วนฉุเช่นเถ้าแก่เผยนั้นทำให้นางไม่อาจที่จะยอมรับได้ จึงกัดกระพุ้งแก้มของตนอย่างแรงเพื่อรั้งสติเอาไว้ จนรสเลือดคละคลุ้งไปทั่วทั้งปากดวงตาแดงก่ำที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำจ้องมองบุรุษที่นางหลงใหลด้วยสายตาเจ็บปวดและเจ็บแค้น ก่อนที่เสียงหัวเราะขื่นขมจะเปล่งออกมาจากริมฝีปากสีซีดฮ่าฮ่าฮ่าหม่าลี่เซียนหัวเราะออกมาเสียงขื่น ในขณะที่น้ำตาของนางไหลพราก ช่างเป็นภาพที่น่าเวทนายิ่งนั
งานเลี้ยงในวันนี้เริ่มขึ้นได้สักพักแล้ว ทุกอย่างดำเนินไปด้วยบรรยากาศที่เป็นกันเอง เพราะผู้ที่มาร่วมงานในครั้งนี้ ล้วนเป็นเหล่าคหบดี พ่อค้าแม่ค้า และคนที่รู้จักมักคุ้นกันดีในเมืองฉางแห่งนี้เจียงม่านอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ เมื่อเป็นตัวนางเองที่ต้องมาอยู่ท่ามกลางแผนการร้ายของผู้อื่น ยามเมื่อคอยลุ้นในซีรี่ย์ที่เคยดูนั้นรู้สึกตื่นเต้นมากแล้ว ยามนี้กลับยิ่งตื่นเต้นเสียยิ่งกว่าแม้ว่าจะรู้ตัวล่วงหน้า แต่พวกนางยังไม่รู้แน่ชัดว่าอีกฝ่ายคิดจะวางยาเว่ยซีหยวนเช่นไร หันไปมองเจ้าตัวก็เห็นว่าเขาไม่ยอมแตะต้องเครื่องดื่มหรืออาหารบนโต๊ะแม้แต่น้อย นั่นทำให้นางรู้สึกเป็นกังวล หากเป็นเช่นนี้เรื่องราวจะเป็นไปตามแผนการของอีกฝ่ายได้อย่างไรกันใช่ว่านางจะไม่หวงแหนหรือเป็นห่วงเขาแต่นางลงทุนลงแรงไปถึงเพียงนี้จะให้สูญเปล่าได้อย่างไรกัน อย่างไรเสียวันนี้หม่าลี่เซียนก็จะต้องมีสามีที่ไม่ใช่บุรุษของนางนางยอมทุ่มเงินมากมายเพื่อว่าจ้างคนมีฝีมือที่เป็นวรยุทธ์คอยดูแลอยู่ห่างๆ อย่างไรก็มั่นใจว่าเขาจะต้องปลอดภัย ก่อนที่จะถูกหญิงนางนั้นกลืนลงท้อง อีกทั้งยังมีคนของคุณชายกวนที่กระจายตัวอยู่อีกอย่างใช่ว่าพ่ออันธพาลของนางจะร
นี่เป็นครั้งแรกที่เจียงม่านมาเยือนจวนตระกูลหม่าในฐานะของแขกคนหนึ่ง ข้างกายของนางคือบุรุษรูปงามที่ตามประกบนางไม่ยอมห่างกาย ยามก้าวเข้ามาจึงตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าสตรีน้อยใหญ่ที่ต่างมองมาด้วยความอิจฉา จนสาวเจ้าแย้มยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ เดินเชิดหน้าเข้าไปยื่นเทียบเชิญเข้าประตูจวนที่ถูกประดับตกแต่งเอาไว้อย่างงดงามยามเมื่อเข้ามาถึงยังบริเวณด้านหน้าเรือน เจียงม่านกวาดตามองความวิจิตรงดงามของจวนตระกูลหม่าด้วยดวงตาชื่นชม นับว่าตระกูลหม่ามั่งคั่งร่ำรวยไม่น้อย จวนตระกูลหม่าถึงได้ใหญ่โตและงดงามเช่นนี้ นางชื่นชอบมากๆ กับการได้ชื่นชมสถาปัตยกรรมในยุคนี้เหอะ จวนเจ้าเมืองของข้างดงามกว่าเป็นไหนๆเว่ยซีหยวนหรี่ตามองสตรีที่ฉีกยิ้มกว้าง ดวงตาคู่งามเปล่งประกาย ชื่นชมการจัดแต่งจวนของผู้อื่นให้เขาฟังเสียงเจื้อยแจ้ว นางคงลืมไปแล้วกระมังว่าตอนนี้กำลังอยู่ในรังของศัตรูเห็นนางเป็นเช่นนี้แล้วเขาไม่อยากห่างจากกายคนรักแม้แต่น้อย เพราะอดที่จะกังวลไม่ได้ กลัวว่าการมาร่วมงานเลี้ยงของตระกูลหม่าในครั้งนี้จะเกิดความผิดพลาดขึ้น จนทำให้สตรีข้างกายมีอันตรายไม่รู้ว่าทำไม แต่เขารู้สึกไม่สบายใจเลยสักนิด หากต้องห่างจากนางแ
กวนป๋อเหวินทำอย่างที่เขาตั้งใจเอาไว้จริง ๆ ชายหนุ่มนั่งจิบสุราอย่างเบิกบานใจ ไม่สนแววตาดุดันของสหายที่ถลึงตามองมายังเขา ประกาศขับไล่เขาทางสายตา ทั้งยังคงพูดคุยยิ้มแย้มให้กับสตรีเพียงหนึ่งเดียว ที่ตอนนี้ใบหน้างามนั้นแดงก่ำ ดวงตากลมโตที่จ้องมองสหายของเขาหวานหยาดเยิ้ม เพราะฤทธิ์สุราที่ถูกยกเข้ามาเป็นรอบที่สามแล้ว หากไม่มีเขานั่งอยู่ตอนนี้คงมีการเสียเลือดเสียเนื้อกันเกิดขึ้นเป็นแน่ยิ่งเห็นใบหน้ามืดครึ้มของสหายตัวดีที่มองกดดันเขา แต่ใบหูนั้นแดงก่ำเพราะสตรีข้างกาย ยิ่งทำให้คุณชายเช่นเขาสำราญใจอย่างที่สุด"ม่านม่านแล้วงานเลี้ยงฉลองการรับตำแหน่งผู้นำตระกูลคนต่อไปของคุณชายหม่าลู่เฟิงเล่า เจ้าจะไปร่วมหรือไม่"กวนป๋อเหวินเมินเฉยใส่สหายของตน หันมาเอ่ยถามสตรีตรงหน้าถึงงานเลี้ยงของตระกูลหม่าที่กำลังจะถึงนี้"ก็ต้องไปสิเจ้าคะ คุณชายหม่าได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูล ข้าย่อมต้องไปแสดงความยินดี"การที่หม่าลู่เฟิงขึ้นเป็นผู้นำตระกูลย่อมเป็นเรื่องที่น่ายินดีเพราะอีกฝ่ายเป็นคนที่ใช้ได้คนหนึ่ง เขามิได้โลภมากและกระหายในอำนาจเช่นดังผู้เป็นบิดา ย่อมไม่มีเรื่องการเบียดเบียนผู้อื่นเช่นดังที่ผ่านมาเว่ยซีหยวยเผยสีหน้า
ในขณะที่ข่าวลือระหว่างเว่ยซีหยวนกับหม่าลี่เซียนแพร่สะพัดราวกับไฟป่า กลายเป็นที่พูดถึงกันอย่างร้อนระอุ ถึงแม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านไปร่วมเดือนแล้วก็ตาม เพราะมีผู้ที่พัดกระพือข่าวลือถึงเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งสอง กล่าวว่าครั้งหนึ่งคุณหนูหม่าได้เคยช่วยชีวิตของคุณชายสามเว่ยเอาไว้ มาครั้งนี้อีกฝ่ายก็ได้ช่วยชีวิตนางเอาไว้เช่นกัน นั่นมิได้หมายความว่าทั้งสองมีวาสนาต่อกันหรอกหรือแต่ระยะหลังมานี้ไม่มีผู้ใดไม่รับรู้ว่าคุณชายสามเว่ยกำลังสานสัมพันธ์อยู่กับคุณหนูตระกูลเจียงถึงกับมีข่าวว่าทั้งคู่กำลังจะหมั้นหมายกันอีกด้วย จนกระทั่งข่าวลือนั้นบานปลายไปถึงคุณหนูเจียงม่าน ว่าเป็นมือที่สามระหว่างความสัมพันธ์ของคุณหนูหม่าและคุณชายสามเว่ย ข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องอื้อฉาวเช่นนี้ แพร่สะพัดลุกลามไปอย่างรวดเร็ว ผู้คนล้วนอยากรู้อยากเห็นเรื่องโสมมของผู้อื่น ส่วนผู้ที่กลายเป็นมือที่สามอยู่ในหัวข้อของข่าวลือนั้นกลับขลุกอยู่แต่ในจวนตระกูลเจียงใช้ชีวิตอย่างมีความสุข"หยวนเกอ เราสองคนเดี๋ยวนี้ดังใหญ่แล้วนะเจ้าคะ"เจียงม่านเอ่ยสัพยอกบุรุษข้างกายที่มีสีหน้าดำคล้ำกับข่าวลือที่ออกมา ตอนนี้ทั้งสองกำลังอยู่บนรถม้ามุ่งหน้าไป