All Chapters of โฉมงามตัวร้ายกับอันธพาลใจโฉด: Chapter 21 - Chapter 30

แสงสีทองอันอบอุ่นสาดส่องผ่านม่านมุ้งที่ปลิวไหวตามแรงลม พัดลอดผ่านช่องหน้าต่างที่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ลำแสงอ่อน ๆ ทาบไล้ไปบนดวงหน้าของสตรีที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียง ปลุกนางให้ตื่นขึ้นมาจากห้วงนิทรา หญิงสาวค่อยๆ ขยับตัวอย่างเกียจคร้าน เมื่อไม่อาจที่จะข่มตาให้หลับได้อีกต่อไปเจียงม่านขยับกายลุกขึ้นนั่งพิงพนักหัวเตียง ยกมือขึ้นลูบใบหน้าอิดโรยขับไล่ความง่วงงุนและเหนื่อยล้าทันทีที่ตื่นเต็มตา เมื่อคืนกว่านางจะเข้านอนก็ดึกมากแล้ว และเป็นเช่นนี้มาตลอดหลายวัน เช้าวันนี้จึงไม่ค่อยจะสดใสนักความจริงแล้วอารมณ์ของนางช่วงนี้ก็ไม่ค่อยจะสดใสและน่าอภิรมย์สักเท่าไหร่ เหตุก็เพราะเรื่องของหัวใจล้วนๆเฮ่อ ไม่คิดเลยว่านางจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องทำงานเป็นบ้าเป็นหลังเพื่อให้ลืมความเจ็บปวดและความสับสนวุ่นวายจากความรักอีกครั้งหนึ่ง และดูท่าความรักครั้งนี้หากจะต้องผิดหวังนางคงเจ็บหนักเอาการ ทั้งที่นางพึ่งจะคบหากับอีกฝ่ายเพียงไม่นานแท้ๆ"คุณหนูตื่นแล้วหรือเจ้าคะ"ลี่ลี่เดินเข้ามาพร้อมกับอ่างล้างหน้า หลังจากรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของผู้เป็นนาย ด้านหลังนั้นตามมาด้วยลู่ลู่ที่ยกถ้วยน้ำแกงไก่ตุ๋นโสมชามใหญ

เสียงเอะอะโวยวายที่ดังขึ้นด้านหน้าหอสุรา ทำให้หม่าชิงหลุนยกยิ้มกริ่ม คิดว่าคงจะเป็นเถ้าแก่หอสุราตระกูลเจียงเป็นแน่ที่มาเรียกร้องความเป็นธรรมให้แก่บุตรสาวของตน เมื่อครู่ใหญ่ๆ หม่าลี่เซียนบุตรสาวของเขาพึ่งจะเข้ามารายงานว่าแผนการที่วางไว้นั้นทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี เขาจึงนั่งรอท่าด้วยหัวใจที่เบิกบาน เพียงแค่คิดว่าอีกไม่นานหอสุราตระกูลเจียงจะตกมาอยู่ในมือของเขา ก็ไม่อาจที่จะห้ามรอยยิ้มแห่งความยินดีบนใบหน้าได้ใช่แล้ว ตอนนี้เขาควรต้องตีสีหน้าเคร่งขรึมมิใช่หรอกหรือ อย่างน้อยๆ ก็เพื่อที่จะไม่ต้องจ่ายค่าสินสอดให้คนเหล่านั้นมากไปนัก ถึงอย่างไรเด็กนั่นก็แต่งเข้ามาเป็นเพียงภรรยารองเท่านั้น ชาวเมืองรู้กันทั่วเช่นนี้ หากสตรีนางนั้นไม่ยอมแต่งให้กับบุตรชายของเขา นางยังจะแต่งให้กับผู้ใดได้อีก สร้างเรื่องเสื่อมเสียถึงเพียงนั้นยังจะมีหน้ามาเรียกร้องสิ่งใดได้หม่าชิงหลุนพลันตีหน้าเคร่ง แต่ก็ไม่อาจปกปิดร่องรอยยินดีในดวงตาเอาไว้ได้ เขาระบายลมหายใจออกมาอย่างอารมณ์ดี ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ยืดแผ่นหลังตั้งตรงท่าทางสง่าผ่าเผย สองมือสำรวจอาภรณ์บนเรือนร่าง ก่อนจะก้าวเดินออกไปเพื่อเผชิญหน้ากับฝ่ายตระกูลเจียงส่วน

ในขณะที่ข่าวลือระหว่างเว่ยซีหยวนกับหม่าลี่เซียนแพร่สะพัดราวกับไฟป่า กลายเป็นที่พูดถึงกันอย่างร้อนระอุ ถึงแม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านไปร่วมเดือนแล้วก็ตาม เพราะมีผู้ที่พัดกระพือข่าวลือถึงเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งสอง กล่าวว่าครั้งหนึ่งคุณหนูหม่าได้เคยช่วยชีวิตของคุณชายสามเว่ยเอาไว้ มาครั้งนี้อีกฝ่ายก็ได้ช่วยชีวิตนางเอาไว้เช่นกัน นั่นมิได้หมายความว่าทั้งสองมีวาสนาต่อกันหรอกหรือแต่ระยะหลังมานี้ไม่มีผู้ใดไม่รับรู้ว่าคุณชายสามเว่ยกำลังสานสัมพันธ์อยู่กับคุณหนูตระกูลเจียงถึงกับมีข่าวว่าทั้งคู่กำลังจะหมั้นหมายกันอีกด้วย จนกระทั่งข่าวลือนั้นบานปลายไปถึงคุณหนูเจียงม่าน ว่าเป็นมือที่สามระหว่างความสัมพันธ์ของคุณหนูหม่าและคุณชายสามเว่ย ข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องอื้อฉาวเช่นนี้ แพร่สะพัดลุกลามไปอย่างรวดเร็ว ผู้คนล้วนอยากรู้อยากเห็นเรื่องโสมมของผู้อื่น ส่วนผู้ที่กลายเป็นมือที่สามอยู่ในหัวข้อของข่าวลือนั้นกลับขลุกอยู่แต่ในจวนตระกูลเจียงใช้ชีวิตอย่างมีความสุข"หยวนเกอ เราสองคนเดี๋ยวนี้ดังใหญ่แล้วนะเจ้าคะ"เจียงม่านเอ่ยสัพยอกบุรุษข้างกายที่มีสีหน้าดำคล้ำกับข่าวลือที่ออกมา ตอนนี้ทั้งสองกำลังอยู่บนรถม้ามุ่งหน้าไป

นี่เป็นครั้งแรกที่เจียงม่านมาเยือนจวนตระกูลหม่าในฐานะของแขกคนหนึ่ง ข้างกายของนางคือบุรุษรูปงามที่ตามประกบนางไม่ยอมห่างกาย ยามก้าวเข้ามาจึงตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าสตรีน้อยใหญ่ที่ต่างมองมาด้วยความอิจฉา จนสาวเจ้าแย้มยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ เดินเชิดหน้าเข้าไปยื่นเทียบเชิญเข้าประตูจวนที่ถูกประดับตกแต่งเอาไว้อย่างงดงามยามเมื่อเข้ามาถึงยังบริเวณด้านหน้าเรือน เจียงม่านกวาดตามองความวิจิตรงดงามของจวนตระกูลหม่าด้วยดวงตาชื่นชม นับว่าตระกูลหม่ามั่งคั่งร่ำรวยไม่น้อย จวนตระกูลหม่าถึงได้ใหญ่โตและงดงามเช่นนี้ นางชื่นชอบมากๆ กับการได้ชื่นชมสถาปัตยกรรมในยุคนี้เหอะ จวนเจ้าเมืองของข้างดงามกว่าเป็นไหนๆเว่ยซีหยวนหรี่ตามองสตรีที่ฉีกยิ้มกว้าง ดวงตาคู่งามเปล่งประกาย ชื่นชมการจัดแต่งจวนของผู้อื่นให้เขาฟังเสียงเจื้อยแจ้ว นางคงลืมไปแล้วกระมังว่าตอนนี้กำลังอยู่ในรังของศัตรูเห็นนางเป็นเช่นนี้แล้วเขาไม่อยากห่างจากกายคนรักแม้แต่น้อย เพราะอดที่จะกังวลไม่ได้ กลัวว่าการมาร่วมงานเลี้ยงของตระกูลหม่าในครั้งนี้จะเกิดความผิดพลาดขึ้น จนทำให้สตรีข้างกายมีอันตรายไม่รู้ว่าทำไม แต่เขารู้สึกไม่สบายใจเลยสักนิด หากต้องห่างจากนางแ

"เจ้าจะยังรั้งรออันใด หรืออยากจะเป็นคนที่ขึ้นไปนอนบนเตียงนั่นเอง"เว่ยซีหยวนเมื่อตั้งสติได้ก็หันมาถลึงตาใส่กวนป๋อเหวินที่กำลังใช้สายตาต่อว่าเขากวนป๋อเหวินส่งค้อนวงโตให้ผู้เป็นสหายป่าเถื่อนของตน ก่อนจะลากร่างที่หนักอึ้งของเถ้าแก่เผยไปโยนลงบนเตียงด้วยแรงที่ไม่เบานัก ทั้งยังจับอีกฝ่ายเปลื้องผ้าจนเปลือยเปล่าหม่าลี่เซียนที่เห็นการกระทำของคนทั้งสองก็เบิกตาโพลง รับรู้ได้ว่าพวกเขาคิดจะทำสิ่งใด แต่ร่างกายที่กำลังสั่นสะท้านเพราะฤทธิ์กำยานปลุกกำหนัดทั้งยังความเจ็บปวดจากเหตุการณ์เมื่อครู่ ทำให้นางไม่อาจกระทำสิ่งใดได้ดั่งใจ ตอนนี้ความร้อนรุ่มกำลังเล่นงานนางอย่างหนัก อยากจะปลดปล่อยความต้องการภายในร่างกาย แต่การจะต้องร่วมเตียงกับชายแก่อ้วนฉุเช่นเถ้าแก่เผยนั้นทำให้นางไม่อาจที่จะยอมรับได้ จึงกัดกระพุ้งแก้มของตนอย่างแรงเพื่อรั้งสติเอาไว้ จนรสเลือดคละคลุ้งไปทั่วทั้งปากดวงตาแดงก่ำที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำจ้องมองบุรุษที่นางหลงใหลด้วยสายตาเจ็บปวดและเจ็บแค้น ก่อนที่เสียงหัวเราะขื่นขมจะเปล่งออกมาจากริมฝีปากสีซีดฮ่าฮ่าฮ่าหม่าลี่เซียนหัวเราะออกมาเสียงขื่น ในขณะที่น้ำตาของนางไหลพราก ช่างเป็นภาพที่น่าเวทนายิ่งนั