All Chapters of Twin Fate: Wife, Please Love Me Again: Chapter 31 - Chapter 40

Nasa tabi ni Valerie si Hiro at nang makita niyang galit pa rinito, kinabahan siya. Natakot siyang baka hindi na ito bumalik upang ipagpatuloy ang gamutan sa mata ng kanyang ama. Natakot din siyang baka hindi na niya muli itong makita. Kaya dali-dali siyang lumapit, hinawakan ang laylayan ng damit nito, at maamong nagsalita.“Tita, huwag ka na pong magalit sa nangyari kanina, pwede po ba? Huwag mo na po silang gayahin… Ang ganda-ganda mo po, para kang diwata! At ang mga diwata, hindi sila nagtatanim ng galit. Sabi rin po nila, pag laging galit, magkakaroon ng kulubot!”Narinig ni Valerie ang malambing na pananalita ng bata at unti-unting nabawasan ang init ng kanyang ulo. Lalo pa niyang naalala kung paano siya ipinagtanggol ng bata mula umpisa hanggang dulo.Hindi niya magawang patigasin ang puso niya sa bata, kaya kahit pilit, napangiti siya at malumanay na sabi, “Ikaw talagang bata ka, ang tamis naman ng dila mo.”Tuloy-tuloy ang pambobola ni Hiro. “Totoo po ‘yon, Tita! Kayo po tala

Nag-aalala si Hiro, kaya’t hindi na siya nagdalawang-isip at agad iniabot ang kuting kay Joshua.“Kuya Joshua, paki-alaga muna nito!”Pagkasabi niyon, dali-dali siyang tumakbo palabas upang puntahan si Vanessa.Narinig din ni Harvey ang mga ingay sa labas. Nang sumigaw ang bata, bigla siyang kinabahan, pakiramdam niya’y parang si Hiro mismo ang nasaktan. Agad siyang nag-utos kay Joshua.“Tingnan mo kung anong nangyari.”Tumango si Joshua. “Opo, sir!”Mabilis siyang sumunod kay Hiro.Pagdating nila sa labas, nakita nila ang sugat sa braso ni Vanessa—kumuha ito ng gasgas mula sa mga sanga ng halaman. Hindi naman malalim ang sugat, pero sa makinis na balat ng bata, halatang masakit ito.Agad na nag-alala si Joshua at sinabi, “Kailangang linisin agad ang sugat na 'yan!”Lalo namang nag-panic si Hiro kaya agad niyang hinawakan ang kamay ng kapatid.“Tara na, pumasok na tayo! Lalagyan ko ng gamot para di na dumugo!”Takot si Vanessa sa sakit, kaya’t hindi na siya tumutol at tahimik na sumam

Matigas ang tono ng sagot ni Valerie. “Hindi ko sila kilala…”Bahagyang sumimangot si Harvey at bahagyang umikot ang mga mata. “Kung hindi mo sila kilala, bakit ka parang hindi pa rin maka-move on sa nangyari kagabi? At isa pa, ipinagtanggol ka pa nga ni Hiro, at ako mismo ang nagsabing humingi sila ng tawad sa ‘yo.”Kahit gaano pa kasama ang ugali ng isang tao, kung ipinakita na ang sinseridad at paggalang, hindi na ito dapat maging dahilan para magalit pa. Pero tila iba ang dating ng lahat kay Valerie.Nagpatuloy si Harvey, tila may naisip. “Isa pa… Pakiramdam ko, parang may pamilyar sa ‘yo.”Hindi niya alam kung paano ito ipapaliwanag, pero may kakaiba talaga—na parang may kilala siyang taong kapareho ni Valerie.Hindi alam ni Valerie kung ano ang iniisip nito, pero nang marinig niya ito, bigla siyang kinabahan. Nagduda na ba ito? Imposible, ‘di ba?Mula pa lang sa simula ng pakikisalamuha niya kay Harvey, maingat na siyang nagkukubli. Pati si Joshua, hindi nahalata ang totoo niyan

Hindi napansin ni Valerie ang ekspresyon ng bata, tumango na lamang siya at mahinahong sinabi, “Oo, salamat sa pag-aalala mo. Dahil nakatawag ka na rin, aalis na muna si Tita.”Pagkasabi nito, hinaplos niya ang ulo ng bata bilang paalam, saka siya lumakad pabalik.Pagkaalis ng babae, napabuntong-hininga si Hiro.Ang mas masaklap pa, ni hindi man lang nagalit si Daddy, parang wala siyang interes o balak na kumilos man lang... baka nga gusto na lang nitong manatiling single habambuhay!Sa inis, tiningnan ni Hiro ang kanyang ama na may halong pagkainis sa mukha.Hindi naman alam ni Harvey na tinititigan na siya ng anak niya na may pagdududa.Maya-maya, dumating din si Joshua.Pagkarinig ng mga yabag, agad na nagtanong si Harvey, “May nangyari ba sa trabaho? Bakit parang ang tagal ng tawag mo?”May bahid ng pagtataka ang mukha ni Joshua nang sumagot, “Si Riley ang tumawag. Akala ko may emergency, pero kung anu-ano lang ang pinagsasabi. Pakiramdam ko, sinadya niya akong abalahin.”Napatiti

Masyado nang mabilis ang takbo ni Zoe kaya’t hindi na siya naabutan ng guro. Sa halip, pinabalik na lang muna nito si Vanessa at ang iba pang bata sa kanilang silid-aralan. Siya na ang bahalang magpaliwanag ng insidente sa principal.Habang pabalik na sila, biglang sinalubong sila ni Hiro na nagmamadaling tumakbo papalapit.Pagkakita niya kay Vanessa, agad siyang huminto at nagtanong, halatang nag-aalala, “Vanessa, I heard someone bullied you. Totoo ba?”Napaisip si Vanessa. Kahit hindi naman siya nasaktan, totoo namang sinubukan siyang saktan ni Zoe. Kaya’t tumango siya.Mas lalong kinabahan si Hiro. “Are you hurt? May sugat ka ba?” tanong pa nito.Umiling si Vanessa. “Hindi naman ako nasaktan. Kasi hindi naman ako kaya ni Zoe. Pero siya ang naunang nanakit, kaya ngayon nalaman na ng teacher. Ngayon, umiiyak siya at gusto nang tawagin ang nanay niya.”Bahagyang nangiwi ang batang babae. Sa tono ng boses at ekspresyon niya, halatang wala siyang respeto sa ugali ni Zoe—iyakin at tumata