Tous les chapitres de : Chapitre 141 - Chapitre 150

ระหว่างรอลิฟต์ถึงที่หมาย อเล็กซิสยืนหมุนข้อเท้าตัวเองไปมา แน่ใจว่าถ้าเขวี้ยงไม้ค้ำยันและเดินเท้าเปล่าคงเดินได้ตามปกติเนื่องจากกระดูกไม่ได้รับความเสียหาย แต่เพื่อความปลอดภัยเธอจึงรอให้หมอตรวจสอบก่อนเด็กสาวหัวเราะกับตัวเอง เวดคงตกใจอีกเช่นเคยที่เห็นเธอขึ้นมาเร็ว สีหน้าของเขาช่วงนี้ สดชื่นมากเพราะได้คุยกับเพื่อนมากกว่าช่วงอื่นตรงกันข้ามกับเมื่อวาน เมื่อมาถึงที่หมายกลับไม่มีคนไข้อยู่ในห้องสักคน อเล็กซิสกวาดตามองสำรวจไปทั่ว ทุกเตียงว่างเปล่า ไม่มีม่านกั้น หากข้าวของแสดงความเป็นเจ้าของยังอยู่ เธอคงไม่ตกใจ แต่ทุกเตียงอยู่ในสภาพรอคนใหม่ แม้แต่พยาบาลยังหายไปหมด“ไง เดวิส มาเช็กข้อเท้าใช่ไหม”คุณหมอในชุดเสื้อคลุมสีขาวโผล่หน้าออกมาจากออฟฟิศส่วนตัวมันมีลักษณะปิดทึบแทรกอยู่ในมุมหลืบด้านใน พวกหมอจะประจำอยู่ที่นี่เกือบตลอด มีอยู่สามคนวนไปตามกะ เนื่องจากไม่มีป้ายชื่อ แต่ทุกคนเรียกคุณหมอท่านนี้ว่า ดอกเตอร์เฮนดริกซ์ หรือบางครั้งลุงแก่เฮนดริกซ์ (เวดเป็นคนเริ่ม) เพราะเขามีอายุเยอะที่สุดในกลุ่มหมอ“ทุกคนหายไปไหนหมดคะ” เธอถาม ยังคงมึนงงกับภาพตรงหน้า มันเหมือนกับว

แสงไฟสีขาวสาดส่องเหนือศีรษะ เธอรองแก้วกับก๊อกน้ำจนมันเต็ม กรอกใส่ปาก กลั้วคอแล้วบ้วนยาสีฟันลงอ่าง ทำวนไปสามครั้งจึงวางแปรงสีฟันลงในช่อง มีเสียงเป่าแห้งจากนั้นฝาช่องเลื่อนปิด เธอล้างหน้าอยู่นาน และเมื่อเงยหน้ามาจึงเห็นว่าเทสซ่ายืนกอดอกอยู่ข้างหลัง“ฉันรู้ว่าเธอโกรธ”“เปล่า” อเล็กซิสตอบทันทีดวงตาสีเงินคล้ายมีแสงแฟลชในดวงตาส่งประกายวาววับเมื่อน้ำใสเอ่อล้นคลอเบ้าขับให้ใบหน้าหวานซึ้ง ทว่าเทสซ่าไม่ได้ร้องไห้ออกมาแต่อย่างใด “เธอไม่พูดกับใครเลย”“ตอนแรกโกรธ ตอนนี้ไม่”เทสซ่าถอนหายใจ เพราะท่าทางของอเล็กซิสคงคล้ายกับหุ่นยนต์ แน่นอนว่าตัวเธอรู้ดี เพราะเงาในกระจกมันสะท้อนแบบนั้น“ฉันขอโทษ”“ไม่ต้อง” อเล็กซิสชะงักก่อนจะปรับเสียงตัวเอง “ฉันแค่ไม่มีอารมณ์จะพูดอะไร แต่ไม่ต้องขอโทษแล้ว ฉันไม่ได้โกรธ”เธอหมายความแบบนั้นจริง ๆ“แม้แต่อเล็กซ์ เธอยังไม่คุยเลย”“ฉันไม่อยากคุยหรือทำอะไรทั้งนั้น นั่นคือความจริง”สาวผิวเข้มเ

“รถยนต์ของโวลคอฟแบ่งออกเป็นสามชนิดตามกลุ่มลูกค้า โลโก้ตัววีชิ้นนี้มีลักษณะเหมือนปีกนกฟินิกซ์เพราะใช้สำหรับโมเดลรถหรู ส่วนโลโก้ตัววีที่มีลักษณะคล้ายกับสายฟ้าสำหรับรถสปอร์ต แต่ทั้งสองจะมีกลุ่มลูกค้าที่คล้ายคลึงกัน นั่นคือลูกค้ากระเป๋าหนัก แบบแรกเหมาะสำหรับนักธุรกิจหรือรถประจำตำแหน่งข้าราชการชั้นสูงไปจนถึงพาหนะของประธานาธิบดี แบบที่สองสำหรับพวกรักความเร็ว หรือลูกคุณหนูทั้งหลาย โลโก้ตัวสุดท้ายเป็นตัววีแบบธรรมดา ใช้งานอเนกประสงค์เหมาะสำหรับบุคคลทั่วไป”ซังเกรีย เรนขยับเนกไท แล้วอธิบายต่อ “โวลคอฟไม่เหมือนกับยี่ห้อรถอื่นที่แบ่งแยกเกรดลูกค้าตามชื่อ แต่เราแบ่งตามการใช้งาน ถึงแม้ทั้งหมดจะเป็นยี่ห้อเดียวกัน แต่ไม่ก่อให้เกิดความรู้สึกถึงความต่างชนชั้นแต่อย่างใด เพราะคุณภาพและงานหลังขายที่เท่าเทียมกัน แตกต่างเพียงเชิงรายละเอียดเท่านั้น ดังนั้นไม่ว่าจะกลุ่มไหน จะได้รับบริการและคุณภาพอย่างเต็มเปี่ยม”โลโก้ตัววีปีกเพลิงฟินิกซ์กว่าร้อยคันวางเรียงกันเป็นระเบียบรอเวลาประกอบเข้ากับตัวรถ ด้านหลังเป็นรถรุ่นโวลคอฟ แอลเซเว่น ขนาดสี่ประตูเคลือบสีไวน์แดง เขายืนฟังนายเรนผ

“โอเค เข้าเรื่อง” ฟิโอดอร์ชำเลืองมองนาฬิกาข้อมือรอบที่สอง “มอร์ตันคงอธิบายไปแล้วว่าทีมผู้ช่วยของฉันมีตำแหน่งอยู่ในผังองค์กรก็จริง แต่ขอบเขตงานเน้นที่ตระกูลโวลคอฟ ไม่ว่าจะเป็นฉัน วลาด หรือ...” เขาชี้ไปที่เด็กหนุ่มผิวซีดในรูปอีกสองคน “หรือแม้แต่อเล็กซ์และนิคเนื่องจากขอบเขตค่อนข้างกว้าง และแม้ฉันจะมีผู้ช่วยอย่างโคล สิ่งที่ฉันต้องการคือคนที่สามารถช่วยแบ่งเบาภาระให้โคล มารีน่า และคาร์ล”คาร์ล โครเกต์ เป็นทนายประจำตระกูลโวลคอฟ สืบทอดตำแหน่งนี้จากบิดาและปู่อีกที ซึ่งเจสซี่ยินดีที่มีผู้รู้กฎหมายอาวุโสคอยคุมบังเหียนให้ตัวเอง เพราะถึงแม้เกรดและผลการทำงานอยู่ในเกณฑ์ดีมาก แต่ประสบการณ์ของเขายังไม่มากพอรับผิดชอบคนทั้งตระกูลเพียงลำพังรวมทั้งผลประโยชน์ของคนระดับนี้ด้วย“และนั่นก็คือภาพรวมโดยทั่วไป”เขายืดตัวตรง รู้สึกตัวเองสำคัญขึ้นมาฟิโอดอร์กุมมือ หากว่าสีหน้าเมื่อครู่จริงจังเวลานี้ไอรังสีกดดันแผ่ซ่านยิ่งกว่าเก่า “เธอรู้เรื่องลูกชายฉันใช่ไหม”ชายหนุ่มพยักหน้าพลางชำเลืองมองอเล็ก

ผู้โดยสารวัยกลางคนนั่งหันหน้าไปทางหน้าต่าง มือข้างขวาเกาะขอบกระจกเคาะนิ้วเป็นจังหวะถี่ ๆ ทัศนียภาพด้านนอกชวนมองเพราะท้องฟ้ากระจ่างใส เห็นเมฆบางเป็นริ้ว เขายังคงเคาะกระจกอยู่อย่างนั้นเหมือนไม่รู้ตัวจนคนข้างหน้าถอนหายใจเสียงดัง “ขอโทษครับ” แม็กซิมอนจึงวางมือบนลงตักยานโดยสารเริ่มลดระดับลงจนเห็นท้องทะเลสีน้ำเงินระยิบระยับ แววตาเด็กคนนั้นปรากฏขึ้นในหัว “หนูขอร้อง” เขาจับแผ่นแท็บเล็ตที่อยู่ในอกแน่น ไม่รู้ตัวอีกเช่นกัน จากเมฆขาวและท้องฟ้าสีคราม หมอกเริ่มหนาจนบดบังวิวข้างนอก ร่างกายขยับตามแรงสั่นไหวอยู่ครู่หนึ่งแสดงว่ายานผ่านเกราะคุ้มกันชั้นแรกแล้ว แม็กซิมอนเห็นเงาที่มีลักษณะละม้ายคล้ายกับต้นไม้ในเมืองคนยักษ์ มันแผ่กิ่งก้านสาขาโอฬารไม่มีสิ้นสุด ยามหมอกจางลงจึงเห็นชัดขึ้นว่าแนวกิ่งก้านโยงใยแท้จริงคือตึกรามบ้านช่องที่เชื่อมต่อกัน ยังมีท่อระโยงระยางสำหรับช่องโดยสารด่วนพิเศษ ตัวยานปรับระดับให้อยู่บนเส้นทางหมายเลขหนึ่งศูนย์สำหรับยานสาธารณะขนส่งตัวยานจอดเทียบท่าเป็นที่เรียบร้อย แม็กซิมอนหยิบกระเป๋าเดินทางใบเล็กแล้วลุกออกจากที่นั่ง คนไม่เยอะ