All Chapters of พุดซ้อนสลัดได: Chapter 21 - Chapter 30

หัสวีร์ค่อนข้างคุ้นชินกับการนอนที่ Steed King ด้วยความที่เจ้าของสนามแข่งทำห้องนอนไว้สองห้องเผื่อไว้ ช่วงสมัยเรียนหลังจากลงแข่งเสร็จก็ดึกแล้วเลยขี้เกียจขับรถกลับเพราะอยู่ชานเมืองค่อนข้างไกลมหา’ลัย วันไหนว่างหรือมีเรียนบ่ายถึงจะแวะมาแข่งเลยเป็นเหมือนแขกประจำใช้บริการนอนฟรีอยู่บ่อยๆผมที่เปียกลู่ถูกคนตัวโตเป่าให้จนแห้งสนิทพร้อมยาคลายกล้ามเนื้อและบริการนวดเพราะเริ่มปวดเมื่อยตัวจากการตีลังกาหลายตลบ“เขยิบมาครับทำไมต้องนอนห่างขนาดนั้น”ท่ามกลางแสงสลัวจากโคมที่ให้แสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวจิตรกรที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จสอดตัวเองเข้าใต้ผ้าห่มให้เบาที่สุดจะได้ไม่รบกวนคนที่นอนอยู่แต่ไม่คิดว่านอกจากจะยังไม่หลับยังตบพื้นที่ว่างดังปุๆให้ร่างสูงขยับไปใกล้“นอนได้แล้วครับ”เมื่อไม่ได้ดั่งใจแม้คนข้างตัวขยับเข้ามาแล้วจุ๊บหน้าผากกอดหลวมๆ แต่มือนิ่มกลับซุกซนสอดเข้าไปลูบไล้หน้าท้องแข็งแรงที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นหกลูก เสียงกลั้วหัวเราะคิกคักเมื่อถูกรั้งจับแน่นราวกับว่าสลับบทบาทกันจากครั้งแรกๆที่เคยเขินอายยิ่งเห็นคนพี่อดทนได้ก็ยิ่งได้ใจมากขึ้น“อย่ายั่วพี่”เพราะเห็นว่าคนตัวเล็กเพิ่งประสบอุบัติเหตุในสนามแข่งมาเล

“อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก”คนโตกว่าเมื่อเห็นเปลือกตาสีมุกขยับเปิดออกพร้อมกับดวงตาแมวง่วงงุนที่กำลังปรับโฟกัสก้มลงจุมพิตไปที่กลีบปากอิ่มที่ยังคงบวมเจ่ออยู่เล็กน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว“อื้อ พี่จิ๋นซีหยุดถูนะ”หัสวีร์ดิ้นขลุกขลักเมื่อคนขี้แกล้งเปลี่ยนเป้าหมายเอาคางที่มีตอหนวดมาถูไถที่คอขาวจนจั๊กจี๊ก่อนฟาดเพี๊ยะไปที่ต้นแขนแน่นตวัดสายตามองอย่างคาดโทษจิตรกรกลั้วหัวเราะพร้อมดึงคนน้องเข้ามากอดแนบอกจรดจมูกและปากลงบนกลุ่มผมนุ่ม“แรงดีแบบนี้แสดงว่าไข้ลดแล้วใช่ไหมครับ”“พี่ได้นอนบ้างหรือยัง”เพราะผลพวงจากอุบัติเหตุทำให้เด็กดื้อที่ทานยาแล้วไม่ยอมพักผ่อนแต่อยากทำกิจกรรมบนเตียงมีไข้กลางดึก คนที่เป็นหนึ่งในต้นเหตุที่ทนความยั่วไม่ไหวจึงดูแลทั้งคืนกว่าจะอุณหภูมิปกติก็เช้าแล้ว“เรียกเฮียเหมือนเมื่อคืนสิครับหรือว่าจะต้อง…”มือซุกซนเริ่มแตะไต่แถวบั้นเอวเลื่อนต่ำลงเรื่อยๆนิ้วเรียวค่อยๆมุดสอดขอบกางเกงนอนหมับข้อมือถูกคว้าไว้แน่นจากคนในอ้อมกอด“น้องป่วยอยู่นะ”“งั้นเฮียรอทบต้นทบดอก”หัสวีร์เงยหน้าขึ้นด้วยสายตาเจ้าเล่ห์กดจูบปลายคางของคนตัวสูงก่อนจะกระซิบแผ่ว“น่าจะอดครับแต่จะเรียกเฮียให้ก็ได้ส่วนที่ทิ่มต้นขาวินอย

จำเลยหมายหัว คนที่ 5มู่ตงหยาง/อาเธอร์สถานะ : สายรองตระกูลมู่ความผิด : ส่งมือปืนมากำจัดจิตรกรในระหว่างเดินทางไปพบคู่ค้าที่ชลบุรีและหลังออกจากงานศพของหัสวีร์ในคืนแรกมู่ตงหยางหรืออาเธอร์ ลูกชายเพียงคนเดียวของผู้นำตระกูลสายรองอย่างมู่ตงเฉิง หากจะนับญาติกันจริงๆก็ถือว่าใกล้ชิดกันอยู่มากเพราะปู่ของอาเธอร์ก็คือมู่เหยาเป็นพี่ชายต่างมารดากับมู่เอิน ที่เกิดจากความผิดพลาดตอนถูกวางยาโดยเลขาเพิ่งรับมาทำงานคิดใช้ทางลัดเอาเต้าไต่ ก่อนงานแต่งเพียงหนึ่งเดือนกับหญิงคนรักอย่างเทียนเฟยฮวาแม่ของมู่เอินแม้มู่เหยาจะใช้สกุลมู่ก็จริงแต่กลับไม่ได้ถูกยอมรับเข้าตระกูลหลักถูกเลี้ยงดูเพียงเพราะว่ามีสายเลือดอยู่ครึ่งหนึ่งรับผิดชอบแค่เรื่องเงินทองเท่านั้น เติบโตมากับความรุนแรงมีแม่ที่ติดเหล้าถูกด่าทอทุบตีจนมีแต่รอยช้ำตามร่างกายเนื่องจากผิดหวังอยากเป็นนายหญิงจนตัวสั่นจนต้องมาระบายโทสะกับลูกตัวเอง ตั้งแต่จำความได้โดนกรอกหูทุกวันว่าเขามันตัวซวยจนอายุ 12 ปี แม่ก็จากไปด้วยโรคตับแข็ง พอเทียนเฟยฮวาทราบเรื่องด้วยความบังเอิญก็เกิดความสงสารเพราะวัยไล่เลี่ยกันกับลูกชายจึงช่วยพูดกับสามีให้รับมาดูแลภายใต้รั้วเดียวกันไม่มี

ท่าเรือเฉลิมกิจ เป็นท่าขนส่งทางน้ำที่มีสำคัญในภาคตะวันออกซึ่งธุรกิจหลายประเภทเลือกใช้บริการเพื่อจัดส่งสินค้าไปยังต่างประเทศเพราะหากมีสินค้าในปริมาณที่มากการขนส่งทางน้ำย่อมมีค่าใช้จ่ายถูกลงกว่าขนส่งทางอากาศถ้าไม่ใช่สิ่งที่บูดเสียง่ายแทบทุกเจ้าย่อมเลือกการขนส่งทางเรือตอนนี้หัสวีร์และจิตรกรเดินทางมาถึงเป็นที่เรียบร้อยแล้วจึงพากันเดินเข้าไปทันทีแต่ในระหว่างนั้นมีสายเรียกเข้าจากทีมช่างที่ Steed King คนพี่จึงปลีกตัวออกมาคุยด้านนอกพอเสร็จเรียบร้อยจึงตามเข้าไปแต่กลับหาคนรักไม่เจอ โทรหาแล้วไม่รับสายจนร้อนใจเพราะหากไม่ได้พกโทรศัพท์มือถือมาก็ยังมีสมาร์ทวอทช์ติดตัวซึ่งเป็นไปไม่ได้แน่ที่จะไม่ได้ยินเห็นพนักงานที่กำลังขนของอยู่แถวนั้นจึงเข้าไปสอบถาม“คุณครับเห็นผู้ชายใส่สูทสูงประมาณนี้ดวงตาสีทองไหมครับ”“เอ คนที่ใส่ชุดสีกรมท่าไหมครับ”“ใช่ครับ”“ผมเห็นเขาเดินไปทางนั้นนะ”ชายหนุ่มเดินมาเรื่อยๆแต่กลับไม่พบใครมีแค่ตู้คอนเทนเนอร์วางเรียงอยู่เต็มไปหมดรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลและเป็นห่วงคนน้องมากอย่างนึกเจ็บใจตัวเองว่าประมาทเกินไปวินน้องอยู่ไหนนะ นิ้วเรียวกดโทรหามาร์ติโนเพื่อค้นหาตำแหน่งของหัสวีร์แต่ย

ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว“หาตำแหน่งเจอหรือยัง”น้ำเสียงเคร่งขรึมพร้อมกับทำแผลที่ถูกคมกระสุนไปด้วยถามชยุตลูกน้องคนสนิททันทีหลังจากออกคำสั่งนำตัวมู่ตงเฉิงไปขังไว้แล้วรีบไปช่วยหัสวีร์“ตอนนี้คุณวินอยู่ใกล้กับสมุทรปราการเป็นพื้นที่ส่วนตัวขนาดใหญ่ครับห่างจากที่นี่เกือบหนึ่งชั่วโมงครับ”“ฉันให้เวลาครึ่งชั่วโมงต้องไปถึงที่นั่น”“ครับ”จิตรกรรอไม่ได้แล้วเขาเสียเวลาที่นี่มามากพอแม้คนของมาร์ติโนจะนำไปก่อนหน้านั้นก็ตามชยุตค้นหาเส้นทางลัดจากดาวเทียมทันทีที่สิ้นสุดคำสั่งหากว่าเขาทำไม่ได้คงหลุดออกจากตำแหน่งแน่นอนรถยนต์แล่นด้วยความเร็วมิดไมล์ประหนึ่งติดปีกบินแต่ถึงยังไงก็ไม่ทันใจเจ้าของดวงตาสีรัตติกาลอยู่ดีตอนที่มาถึงลูกน้องของมาร์ติโนได้เคลียร์ทางไว้หมดแล้วซึ่งเป็นการซุ่มโจมตีโดยที่ไม่ให้คนข้างในรู้ตัวเพราะกลัวนายน้อยตระกูลเฉินจะเป็นอันตรายแม้จะอยู่ในพื้นที่ส่วนบุคคลจำนวน 50 ไร่ที่ไม่มีคนหาเจอแต่ก็สมเป็นจางเฟิงที่ยังรอบคอบ ลูกน้องที่เฝ้ากะจากสายตาไม่ต่ำกว่า 50 คนแน่นอนส่วนมาร์ติโนมาถึงทีหลังจิตรกรไม่กี่นาทีมาถึงตัวบ้านมีคนเฝ้าอยู่สองคนด้านหน้าจิตรกรพร้อมกับชยุตตรงเข้าไปจัดการโดยไม่ให้