All Chapters of รักซ่อนใจ: Chapter 21 - Chapter 30

แต่ดูเหมือนว่าทั้งเขาและเธอนั้นจะมีความต่างที่มีสามารถเข้ากันได้ พักหลังๆเธอทำงานอะไรให้เขามักจะมักไม่พอใจเสมอ โดนต่อว่าตลอด จากที่โดนเจ้านายต่อว่าแล้วยังไม่วายที่จะโดยเพื่อนรวมงานนินทาเธอมาตลอดเดือนหลังจากที่เธอออกมาจากห้องวันนั้น ทว่ามีคนเห็นรอยแดงตามลำคอที่โผล่พ้นเสื้อของหญิงสาวไหนจะรอยแดงๆที่แขนเล็กของเธอนั้นกระจายเป็นวงกว้างพลอยทำให้เธอเกิดความเครียดจนเกิดเป็นลมเป็นแร้งขึ้นมาคนที่อยู่ไกล้ต่างพาช่วยกันดูแล เพื่อนพนักงานถามว่าเธอเป็นอะไรพักหลังๆเป็นลมบ่อยนัก หยิงสาวตอบกลับไปว่ากินอาหารไม่ตรงเวลาสารอาหารที่จำดป็นไม่ได้ไปเลี้ยงส่วนต่างๆเท่าที่ควรก็เท่านั้นช่วงหลังๆพัสวีร์และอรัญญาร์คุยกันไม่ค่อยถูกคอนักเธอมักเข้าหน้าชายหนุ่มไม่ติดเท่าไร ชายหนุ่มมักโหมงานหนักและไม่ได่ให้เธอไปหาที่บ้านทำหน้าที่นางบำเรออย่างทุกเธอ เธอก็ดีหน่อย แต่วันเสาร์นี้เป็นวันหยุดเขาให้เธอไปทำความสะอาดที่บ้านของเขาอรัญญาร์นั่งก้มหน้าก้มตาจดจ่ออยู่กับเอกสารตรงหน้าอย่างขะมักเขม้นโดยไม่สนใจสิ่งต่างๆ แต่แล้วเธอก็ได้ยินเสียงตึกตักเดินสลับกันมาหน้าโต๊ะทำงานของเธอ จนหญิงสาวละจากงานตรงหน้าเพื

หนึ่งเดือนผ่านไปพัสวีร์ยังสั่งคนตามหาอรัญญาร์เท่าไรก็ไม่พบไม่ว่าจะมีวิธีการใดเสียเงินเท่าไรเขาก็ต้องหาเธอให้เจอไม่ว่านานเท่าใดก็ตาม ชายหนุ่มเอาแต่นั่งดื่มเหล้าอย่างกลัดกลุ้มที่ตามหาลูกเมียไม่เจอเสียที               วันหนึ่งเขานั่งเมาเอาเป็นเอาตายไม่ว่าใครก็เข้าหน้าไม่ติดจนรุ้งรายเดินเข้ามาพร้อมกับคนรัก               “จะกินอีกนานไหม”               “ไม่ต้องยุ่ง” เสียงยานครางเอ่ยไล่คนมาใหม่               “มัวแต่กินอยู่แบบนี้จะหาคุณหวานเจอได้ยังไง”  ผู้เป็นเพื่อนเอ่ยด้วยความหวังดี               “เขาทิ้งกูไปแล้ว”             &nb

ในคืนหนึ่งอรัญญาร์นั้นรู้สึกว่าร่างกายของเธอเหมือนโดนสวมกอดจากใครบางคนทั้งๆที่เธอนั้นนอนอยู่คนเดียว หญิงสาวขยับพลิกตัวไปอีกทางก็ตกใจใบหน้าหล่อของพัสวีร์ขึ้นมาถึงกับร้องกรี๊ดพร้อมทั้งถีบชายหนุ่มนั่นตกเตียงในเวลากลางดึก               “โอ้ย…ถีบพี่ทำไม เกิดหัวแตกขึ้นมาทำไง”               “แล้วใครใช้ให้มานอนในนี้”  หญิงสาวลุกขึ้นมาด่อว่าชายหนุ่ม               “ข้างล่างมันหนาว เลยขึ้นมานอนกอดเมียข้างบน”               จำได้ว่าฉันล็อกห้องแล้วนะ” ทันที่ที่หญิงสาวกำลังนึกพัสวีร์ก็ก้าวขึ้นเตียงพร้อมสวมกอดหญิงสาว               “ไม่เอาไม่ต้องนึกแล้ว นอนเถอะดึกแล้ว” สวมกอดพลางลูบศีรษะนิ่มสลวยของเธอ&nb

ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง               บุรุษพยาบาลต่างรีบเร่งฝีเท้าเข็นผู้ป่วยสองสามีภรรยาที่ได้รับอุบัติเหตุทางถนนถูกส่งตัวเข้ามายังห้องฉุกเฉิน ตามด้วยเสียงร้องไห้เล็ก ๆ ของเด็กหญิงตัวน้อยดังขึ้นไม่ขาดสายเด็กน้อยหน้าตาน่ารักที่ศีรษะมีรอยเลือดจากอุบัติเหตุในครั้งนี้ร้องเรียกหาบิดาและมารดาจนนางฟ้าในชุดขาวต้องวิ่งเข้ามาหายายตัวเล็กร่างจ้ำม่ำพาไปทำแผล“น้องเกลไม่ไป น้องเกลจะหาแม่ น้องเกลจะหาแม่” เสียงสะอื้นทั้งน้ำตาเอ่ยกับพี่นางฟ้าชุดขาวที่นั่งอยู่ข้างๆ“คุณแม่ของน้องเกลอยู่กับคุณหมอนะคะ ยังไปหาไม่ได้ค่ะ” เสียงอ่อนโยนคุยกับคนไข้ตัวเล็ก แต่เด็กน้อยเอาแต่ส่ายศีรษะไปมาอย่างไม่ยอม               “เกลจะหาพ่อกับแม่ค่ะ”               พยาบาลสาวยิ้มให้เด็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้น          &nb

แสงแดดจ้าที่สาดส่องผ่านม่านหน้าต่างในช่วงสายของเช้าวันใหม่ ปลุกให้ร่างบางที่เพิ่งจะหลับตาลงไม่นานได้ตื่นขึ้น มือเรียวคว้าเข้าไปที่โทรศัพท์มือถือที่วางไว้ที่ตู้ข้างหัวเตียง ก่อนเปิดหน้าจอขึ้นเพื่อดูเวลา แต่ก็ต้องตกใจกับสิ่งที่พบ“ตายแล้ว เก้าโมงครึ่ง สายเกินที่จะสายแล้วยัยเกล” ร่างบางบ่นกับตัวเองก่อนจะดีดตัวออกจากเตียงนุ่มตรงไปยังห้องน้ำทันที“สายขนาดนี้จะโดนคุณโอบถากถางอะไรอีกเนี่ย”ครั้งหนึ่งก่อนที่เธอจะไปเรียนต่อที่ต่างประเมศเธอตื่นเต้นจนนอนไม่หลับทำให้เธอตื่นสาย แน่นอนว่าโดนชายหนุ่มนั้นนั่งต่อว่าเธอตลอดทางที่มาสนามบิน ครั้งนี้ล่ะจะโดนอะไรอีกไม่นานเกวลินรีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านตรงเข้าไปยังห้องอาหารทันทีแต่ก่อนที่จะเข้าไปห้องอาหารนั้นก็พบกับโอบกุลนั่งอ่านอะไรบางอย่างผ่านไอแพดตรงหน้ามีแก้วกาแฟที่ยังส่งควันไออุ่นขึ้นมาอยู่ทำให้เธอนั้นหยุดชงักเล็กน้อย คิ้วเล็ก ๆ ขมวดขึ้นแทบจะเป็นโบอย่างสงสัย               วันนี้คุณโอบไม่ได้ทำงานหรืออย่างไร