Semua Bab รักร้ายนาย(มาเฟีย)รูมเมท: Bab 21 - Bab 25

----- @บนรถ"ว่ามาสิเรื่องที่นายอยากคุยกับฉันน่ะ ไนท์""คือว่าผม อยากจะบอกเรื่องบางอย่างให้คุณได้รู้ และผมอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเรา""แน่นอน มันจะเป็นความลับระหว่างเราจนกว่าฉันจะหมดลมหายใจ""เออ มันก็ไม่ขนาดนั้นแค่อยากให้มีคนรู้น้อยที่สุดเท่านั้น เพราะเรื่องนี้ผมพยายามเก็บมานานหลายสิบปี เรื่องมีอยู่ว่า....""!!!!"@บนรถหรูของไวท์ "วันนี้พี่ไวท์จะพาปลาไปไหนคะเนี่ย ถึงได้ชวนออกเดินทางแต่เช้า"เสียงหวานของร่างเล็กที่ยังไม่ตื่นดีเอ่ยถามคนพี่ซึ่งกำลังจดจ่ออยู่กับท้องถนน"ไม่รู้สิ เดี๋ยวปลาก็รู้เอง""อ้าว"ถึงฉันจะไม่รู้ว่าปลายทางจะเป็นที่ไหน แต่ฉันกลับดีใจที่ได้ออกมาเที่ยวกับพี่ไวท์จริงๆ จังๆ เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะ แล้วก็เป็นครั้งแรกที่ต้องตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อออกเดินทางแบบนี้ครั้งแรกด้วยเช่นกัน ไม่รู้ละฉันคิดว่าตอนนี้....เปลือกตาฉันมันหนักจนไม่สามารถเปิดมันได้อีก"หืม หลับแล้วแฮะ"สังเกตเห็นคนข้างกายเงียบไปนานเมื่อหันกลับไปกลับพบว่าคนน้องหลับทิ้งเขาไว้คนเดียวเสียแล้ว ฝ่ามือใหญ่รีบเอื้อมไปหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเธอกลัวว่าแอร์เย็นๆ จะทำให้เธอไม่สบาย"ฝันดีนะคะ ^^"เขาไม่ลืมท

----- “อ้าว ไม่อาบน้ำพร้อมกับพี่อีกรอบเหรอ”“ไม่อาบแล้ว!”เสียงหวานดังขึ้นมาจากทางด้านนอก ทำเอาคนพี่ซึ่งนอนแผ่หลาบนเตียงคลี่ยิ้มออก“น่ารักจัง ^^”ช่วงนี้ยอมรับเลยว่าผมพูดคำว่า ‘น่ารักจัง’ กับน้องบ่อยมากก็ทำไงได้คู่หมั้นผมน่ารักนี่เนอะหลังจากที่เราเป็นแฟนกันแล้ว ผมพาน้องไปคุยเรื่องนี้กับพ่อและน้าประกายดาว พวกท่านดูมีความสุขไม่ต่างไปจากผมเลยปลาวาฬเลย แอบกระซิบบอกว่าอีกไม่กี่เดือนเราสองคนจะจัดงานหมั้นกันครับถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมนะปั้งง!!“ตัวเล็กทำอะไรน่ะ”ร่างแกร่งซึ่งกำลังยืนมองตัวเองเช็คความเรียบร้อยในกระจกบานใหญ่เอ่ยถามคนน้องที่อยู่ด้านนอกเมื่อได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากทางหน้าบ้าน ทว่ากลับไร้เสียงขานรับจากคนน้อง ทำให้เขาต้องเดินออกมาดูความเรียบร้อยด้านนอก ทุกอย่างเป็นปกติรวมทั้งกระเป๋าสะพายข้างและของใช้ที่โซฟาของคนน้องด้วยเช่นกัน“ปลาวาฬ ปลา....ปลาวาฬ!!!”เพราะเสียงที่เงียบเชียบทำให้คนพี่ร้อนใจ รีบวิ่งไปหาร่างเล็กทั่วบ้าน“ไม่สิ ปลาวาฬต้องอยู่ที่ไหนสักที่สิ ปลาพี่ไม่เล่นแล้วนะ!!”คราวนี้คนพี่เริ่มสติแตกจริงๆ เพราะไม่ว่าจะหาที่ไหนกลับไม่พบร่างของคนน้องสักนิด เขารีบวิ่งไปคว

---- “!!!!”จู่ๆ ปลายกระบอกปืนของเกลกลับจ่อที่หน้าผากของราเกะทำเอาหัวหน้าแก๊งบ้าอำนาจถึงกับหน้าถอดสี กลืนน้ำลายเหนียวหนืด“เป็นไง ความรู้สึกที่ไร้ซึ่งอำนาจน่ะมันไม่หอมหวานเลยใช่ไหมล่ะ”“มะ.....มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”สายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลจ้องมองไปที่ไนท์ ซึ่งขณะนี้เขาจัดเก็บปืนกระบอกสั้นเหน็บลงที่หลัง พร้อมทั้งช่วยไวท์แกะเชือกบนร่างให้กับปลาวาฬ“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะมึงบ้าอำนาจไงล่ะ สำเนียดไว้ด้วยที่ลูกน้องไม่รุมกระทืบมึงตายก็บุญแค่ไหนแล้ว”“อึก!!!”เห็นรอยยิ้มของเกลทำเอาชายแก่เริ่มเดือดดาลพยายามจะต่อยเข้าที่เบ้าหน้าสุดเพอร์เฟ็คของเกล ทว่ากลับโดนเกลตบเข้าด้วยสันปืนทำเอาร่างท้วมทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง“อั๊ก!!!”“คงถึงเวลาที่มึงต้องลงนรกกลับไปยังที่ ที่ส่งมึงมาเกิดแล้วละ อ๋อ นัดนี้เพื่อเมียสุดที่รักของกู!”ปั้งง!!“!!!”เลือดสีสดพุ่งกระฉูดสาดเต็มใบหน้าของเกล ทว่าดวงตาของเกลกลับไม่มีทีท่าจะสงบลงแม้แต่น้อย“ลุงเกล!”กระทั่งร่างเล็กของปลาวาฬและลูกชายวิ่งเข้ามากอด แค้นจึงค่อยๆ สงบลง“พ่อขอโทษที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันบานปลายมาจนถึงทุกวันนี้ ขอโทษจริงๆ”น้ำเสียงสั่นเครือแล