บททั้งหมดของ เพลิงรักร้ายจอมใจจอมเผด็จการ: บทที่ 11 - บทที่ 20

ตอนที่11.ดังนั้นเขาจึงต้องยินยอมตกเป็นของเธออย่างง่ายดาย ชายหนุ่มคิดอย่างพึงพอใจในความอ่อนแอของตัวเอง และยินดีมากขึ้นเมื่อทรวงสาวแสนหวานที่แอ่นหยัดเข้าหาเขาในตอนนี้ ช่างหอมหวานดื่มกินได้อย่างไม่รู้เบื่อหน่าย ธีรดลคิดขณะดูดกลืนยอดทรวงสีหวานอย่างเอร็ดอร่อย ในขณะที่มือร้ายก็ฟอนเฟ้นเต้ากลมกลึงอย่างหลงใหลไม่แพ้กัน เสียงหวานครางกระเส่าบ่งบอกถึงความสุขสมและพรั่งพร้อมต่อเกมรักบทต่อไปทำให้ธีรดลยิ้มบางๆ อย่างพอใจ เขาผละจากทรวงสาวเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาไปยังกึ่งกลางกายสาวที่แสนหวานฉ่ำ แล้วค่อยๆ แยกเรียวขางามออกกว้างและซุกใบหน้าลงกับความหอมหวานนั้นอย่างลุ่มหลง เพียงเรียวลิ้นร้อนแตะแต้มลงบนกลีบกายสาววาสิฏฐีก็สะดุ้งเฮือก สะโพกสาวส่ายร่อนด้วยความเสียวกระสัน เสียงครางพลิ้วหวานยิ่งกระตุ้นเร้าให้ความต้องการของเขาพุ่งสูงขึ้น หญิงสาวพุ่งทะยานไปสู่ความสุขสมด้วยการปรนเปรอของเขารอบแล้วรอบเล่าแต่เขาก็ยังไม่นำพาความแข็งแกร่งให้แก่เธอ เพราะนั่นมันยังไม่ถึงจุดสูงสุดแห่งความปรารถนาธีรดลยิ้มบางๆ ขณะเลื่อนกายขึ้นมาจุมพิตเรียวปากอิ่มที่เห่อช้ำเพราะพิษจุมพิตของเขาซ้ำอีกครั้งอย่างอดใจไม่ไหว ดวงตาคมมองใบหน้าแดงระเรื่

ตอนที่13. คุณนราเล่าให้เธอฟังว่า ก่อนหน้านี้ธีรดลเป็นคนร่าเริง ช่างพูดช่างคุย ประสาหนุ่มเจ้าสำราญทรงเสน่ห์ และมีหญิงสาวล้อมหน้าล้อมหลังจะเรียกว่าเจ้าพ่อปาร์ตี้ก็ยังได้ เพราะเขาชอบการสังสรรค์พบปะเพื่อนฝูง แน่นอนว่าธีรดลต้องเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์เจ้าคารมและคงจะเฟรนลี่เป็นมิตรกับทุกสรรพสิ่ง โดยเฉพาะสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้หญิง…และนั่น.. ทำไมเธอจะต้องรู้สึกหงุดหงิดและแปล๊บๆ ในใจด้วยเล่า.. วาสิฏฐีถอนใจอย่างหงุดหงิดขึ้นมาเสียอย่างนั้นเมื่อนึกภาพที่ธีรดลโปรยยิ้มให้สาวๆ ที่กรี๊ดกร๊าดรอรอยยิ้มจากเขาบ้าสิ ยายวา.. แกจะไปหงุดหงิดกับเรื่องของเขาทำไม เขาจะยิ้มให้ชะนีให้ลิงให้ค่างให้บ่างที่ไหนก็ช่างเขาสิ…“เธอ.. นี่เธอ..”“อุ๊ย คุณ.. เจ็บนะ ทำอะไรของคุณเนี่ย”หญิงสาวสะดุ้งน้อยๆ พร้อมกับลูบหน้าผากมนป้อยๆ เมื่อเจอมะเหงกของคนตรงหน้าที่มองเธอยิ้มๆ“ฉันเรียกตั้งนานแล้วมัวยืนเหม่ออะไรอยู่ ไปกลับบ้านกัน”เขาบอกพร้อมทั้งจับจูงมือเธอไปขึ้นรถที่แฮรี่ขับมาจอดตรงหน้าโดยมีคนของเขาอีกคนเปิดประตูให้ ทั้งสองก้าวขึ้นรถแล้วรถคันหรูก็เคลื่อนออกไปอย่างนุ่มนวล วาสิฏฐีปรายตามองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งเอนหลังพิงเบาะหนังนุ

ตอนที่15.พูดจบธีรดลก็จูงมือเธอเดินผ่านหน้าเวโรนิก้าที่ยืนอ้าปากค้างอยู่โดยไม่สนใจจะหันกลับไปมอง มีเพียงวาสิฏฐีเท่านั้นที่หันกลับมามองเวโรนิก้าอย่างมึนงงแล้วเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มสลับกันไปมาเวโรนิก้ามองตามสองหนุ่มสาวที่จูงมือกันขึ้นรถไปแล้วด้วยความเดือดดาล กลับมาครั้งนี้เธอจะแพ้ไม่ได้ เพราะตอนนี้เธอแทบไม่เหลืออะไรแล้ว ผู้ชายที่โผไปเกาะนั้นมีแต่เปลือก ฟังดูเหมือนเรื่องน้ำเน่า ที่พอทิ้งคนที่ดีๆ ไปเลือกคว้าเอาเศษสวะมาควง แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เพราะชายหนุ่มที่เธอคิดว่าเป็นคนที่เพอเฟ็กต์กว่าธีรดล รวยกว่า หล่อกว่าและเซ็กเร่าร้อนดุดันกว่า และจะสามารถให้เธอได้มากกว่าที่ธีรดลให้ แต่สุดท้ายชายคนนั้นกลับไม่ได้ให้อะไรได้เทียบเท่ากับธีรดลเลยแม้แต่นิดเดียว แม้แต่เศษเสี้ยวก็ไม่ได้ เพราะชายคนนั้นเป็นพวกปลอมที่มีแต่เปลือกทุกอย่างที่เขามีคือการเช่าหามาทั้งนั้น เพื่อลอกลวงให้ผู้หญิงหลงใหล ทั้งเครื่องบินส่วนตัว คฤหาสน์หลังใหญ่ บริษัทใหญ่โต รถหรูราคาแพงหลายสิบล้าน แม้แต่เงินเป็นปึกๆ นั้นก็คือของที่เช่ามาเพื่อสร้างภาพ ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลนั้นคือของที่หาเช่ามา มิหนำซ้ำ เธอยังถูกหลอกให้ไปเป็นที่รองรับอารม

ตอนที่17.“นี่เธอ เธอรู้ไหมที่ฉันมาหาเธอในสภาพนี้เพราะอะไร เพราะฉันทำศึกกับนังสองพี่น้องจอมกระแดะนั่นมา พวกมันพาเพื่อนมาดักรุมตบฉันหน้าร้านที่ฉันทำงาน เพื่อให้ฉันดูแย่ ดูทุเรศในสายตาของทุกคน และฉันก็โดนไล่ออกจากงาน และจ้า.. จ้า.. พวกมันทำสำเร็จ ฉันโดนไล่ออกจากงาน โดนไล่ออกจากบ้านตัวเอง คอนโดที่อยู่ก็ต้องย้ายออกเพราะนังแม่เลี้ยงตัวดีมันยึดคีย์การ์ดสั่ง รปภ. ไว้ ห้ามไม่ให้ฉันเข้าไปในตึกด้วย มันตามราวีฉันทุกทาง เป็นไง ทีนี้เธอว่าฉันควรจะทำไง..”“เอ่อ.. เคยเจอแต่ในละครน้ำเน่าไม่คิดว่าจะมีแบบนี้จริง เธอนี่มันนางซินแห่งยุคจริงๆ”“หึ.. ตอนนี้ฉันไม่มีที่ไปแล้วนะวา แงงงงง.. เธอต้องช่วยฉันนะ ตอนนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ ชีวิตคุณหนูวีวี่ที่แสนเลิศเลอเพอร์เฟ็กต์กำลังเจอมรสุมลูกใหญ่เลย ฉันจะทำไงดี ฮืออออ..”วีรนุชน้ำตานองหน้าแบบไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำเลยสักนิด วาสิฏฐีเองก็หน้าเครียดลงไปเช่นกัน เธอเองก็คิดไม่ตกกับปัญหานี้“ฉันจะทำยังไงดี ไม่มีบ้านไม่มีงานไม่มีเงินแล้ว”เพราะปกติวีรนุชเป็นลูกสาวเจ้าของบริษัทแค่เข้าไปเดินเล่นสวยๆ ในสำนักงานก็ได้เงินเดือนแล้ว ไม่ต้องทำอะไรให้เมื่อยล้า ใช้เงินไปวันๆ ใช

ตอนที่19.“หึ.. อย่ามาทำเป็นพูดดีหน่อยเลย ไปโน่นเลยไป ไปหาเมียเก่าคุณนู่นนน”วาสิฏฐีลากเสียงยาว มองชายหนุ่มตาขุ่นเขียว อารมณ์หึงหวงพุ่งขึ้นมาเป็นริ้วๆ โดยไม่รู้ตัว แต่ธีรดลนั้นยิ้มซ่อนยิ้มในหน้าอย่างพึงพอใจ“มานอนเถอะน่า ไม่ง่วงไม่เหนื่อยบ้างเหรอ”“ไม่ ไม่อยากนอนกับคนหลายเมีย”“นี่สรุปว่าหึงเหรอ” ถามยิ้มๆ แววตากรุ้มกริ่ม วาสิฏฐีหน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอายที่เขาพูดแทงใจำ “บ้า ใครจะไปหึงไปหวงอะไรคุณกัน”“นี่ล่ะที่เขาเรียกว่าหึง ผู้หญิงชอบเอาเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ เพื่อใส่ร้ายผัว หาเรื่องหึงผัว”“อี๋.. อย่ามาพูดแบบนี้นะ ฉันไม่ได้หึงคุณสักหน่อย อยากจะไปมีเมียเก่าเมียใหม่ที่ไหนก็ไปเลยไป๊” “ยอมรับว่าเมื่อก่อนเคยมีผู้หญิงหลายคน ควงไม่ซ้ำหน้า แต่ยังไม่เคยมีเมียเลยสักที แต่ตอนนี้มีเมียแล้ว มีคนเดียวคนนี้ไง คนอื่นไม่เอาไม่เกี่ยว จะมานอนแก้ผ้าต่อหน้าก็ไม่เอา แต่สำหรับวาไม่แก้ผ้าก็เอาได้”“อ๊ายย คนบ้า พูดอะไรเนี่ย หน้าไม่อาย ทะลึ่ง ลามกที่สุด”วาสิฏฐีปรี่เข้าไปทุบตีคนที่นอนยิ้มยั่วเย้าอยู่บนเตียงพัลวัน ธีรดลหัวเราะร่วนปัดป้องอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะรวบร่างอรชรที่กำลังโมโหฉุนเฉียวเข้ามาในอ้อมแขนแข