บททั้งหมดของ เพลิงรักร้ายจอมใจจอมเผด็จการ: บทที่ 21 - บทที่ 30

ตอนที่22.ธีรดลเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิด ร่างสูงใหญ่เดินไปเดินมาอย่างกลัดกลุ้มที่หลายวันมานี้เขาพยายามจะเอาอกเอาใจเธอ ทั้งพยายามทำแสดงออกว่าเขารักเธอ แต่วาสิฏฐีก็ยังทำเมินเฉยต่อคำขอแต่งงานของเขา แล้วยังไปอี๋อ๋อกับหมอก้องโดยไม่สนใจเขาอีกด้วยมันน่าโมโหน้อยเสียเมื่อไหร่ ชายหนุ่มสบถในลำคอเบาๆ ท่าทางกลัดกลุ้มจึงไม่ได้เห็นคนที่แอบซ่อนยิ้มในหน้าอย่างพึงพอใจกับท่าทางของเขา“ก็ไม่รู้สิคะ ตอนขอวาแต่งงานก็ไม่ได้บอกว่ารักนี่คะ พี่ธีมบังคับเอาแต่ใจ พูดเองเออเองทั้งนั้น” วาสิฏฐีทำทีเหมือนไม่ใส่ใจ “ตกลงว่าจะไม่แต่งใช่มั้ย.. จะแต่งไม่แต่ง ให้โอกาสตอบอีกที ตอบมา..”วาสิิฏฐีเหลือบตามองบนกับคำขอแต่งงานอันแสนดุดันของเขา อีตาบ้านี่เก่งแต่ใช่อำนาจเสียงดังใส่คนอืนหรืออย่างไรกันนะ“ไม่แต่งค่ะ” เธอตอบเขาหนักแน่นเหมือนเดิม ยิ่งทำให้ธีรดลเดือดดาลยิ่งขึ้น ดวงตาคมมองหญิงสาวด้วยประกายแทบจะลุกเป็นไฟ นี่เขาแทบจะหมดความอดทนแล้วนะ ผู้หญิงบ้าอะไรถึงได้ขอแต่งงานยากเย็นขนาดนี้ ขอดีๆ ก็ไม่แต่ง ขอแบบพาลๆ ก็ไม่แต่ง นี่เขาจะหมดแล้วความอดทนแล้วนะ“แล้วทำยังไงวาถึงจะยอมแต่งงานกับพี่”“ก็ไม่ต้องทำไง ก็อยู่กันไปแบบนี้ ไม่พอใ

ตอนที่24.“ในเมื่อเอ่อ.. พี่.. พี่” ธีรดลอึกอัก วาสิฏฐีจึงเอ่ยขึ้น “เอาล่ะค่ะ เรากลับบ้านกันเถอะ คุณแม่รอกินข้าวอยู่” หญิงสาวบอกเรียบๆ แล้วลุกขึ้นเดินไปที่ประตู ธีรดลถลามาขวางเอาไว้ “เดี๋ยวๆ พี่มีเรื่องจะคุย” “อะไรคะ” “เอ่อ.. พี่.. เมื่อวานวาไปโรงพยาบาลทำไม..”วาสิฏฐีแทบจะพ่นลมหายใจหนักๆ ออกมา กับคำถามของเขา แม้จะเข้าใจว่าเขาเป็นอย่างไรแต่ก็อดที่จะมีอารมณ์ขุ่นมัวไม่ได้ตาทึ่มเอ๊ย มาขี้ขลาดอะไรตอนนี้กันเล่า แค่บอกว่ารักกันมันยากรึไงนะหญิงสาวหันมามองค้อนเขาตาขุ่นเขียว ธีรดลหน้าเสียดูลนลาน พอเห็นแบบนี้แล้วเธอก็แทบจะหลุดหัวเราะออกมาไม่ได้ทั้งที่อารมณ์ขุ่นๆ อยู่นี่ล่ะ แต่ก็อยากหัวเราะเสียอย่างนั้น อีตาบ้านี่ทำให้เธอมีหลากหลายอารมณ์เหลือเกินในแต่ละวัน“อยากรู้ไปทำไมคะ เรื่องส่วนตัวของวาไม่จำเป็นต้องบอกพี่ธีมมั้ง” “แต่เราก็เหมือนคนคนเดียวกันนะ ผัวเมียกัน เรื่องของผัวก็คือเรื่องของเมีย เรื่องขอเมียก็คือเรื่องของผัว บอกหน่อยไม่ได้เหรอ” ธีรดลเองก็อยากจะเขกกบาลตัวเองสักโป๊กเพราะแทนที่จะพูดสารภาพความในใจกลับถามเรื่องอื่น ถึงแม้จะอยากรู้ว่าเธอไปโรงพยาบาลทำไม แต่เรื่องหัวใจก็สำคัญกว่า แทนที่

ตอนที่26. “คุณหญิงนราครับ ภารกิจของลูกชายสุดหล่อสำเร็นลุล่วงนะครับ คุณหญิงแม่จัดการเตรียมงานแต่งได้เลย”“ย่ะพ่อคุณ แต่กว่าจะสำเร็จก็ทำเอาแม่ลุ้นจนเหนื่อยนะ น่าจะให้หนูวาเล่นตัวมากกว่านี้หน่อย”“อย่าบอกนะครับว่าทั้งหมดนี่คุณแม่วางแผนแกล้งผม”“แล้วไม่ได้หรือไงจ๊ะ ก็เราปากแข็งก่อนนี่นา แม่ก็เลยบอกหนูวาให้เล่นตัวมากหน่อย อย่ายอมใจอ่อนง่ายๆ แต่ไม่นึกเลยว่าหนูวาจะยอมใจอ่อนงานขนาดนั้น”“โอ๊ย คุณแม่ครับ แค่นี้ลูกชายคุณแม่ก็แทบหัวใจสลายแล้วนะครับ คอยดูนะผมจะจัดการลงโทษยัยหนูวาของคุณแม่หนักๆ เลยโทษฐานแกล้งให้ผมทรมานใจ”ปากพูดสายกับผู้เป็นแม่แต่สายตาจับจ้องอยู่ที่หญิงสาวอย่างหมายมาด วาสิฏฐีพยายามจะดิ้นรนออกจากวงแขนแข็งแรงเมื่อรู้ว่าชะตากรรมของตนจะเป็นอย่างไรในตอนนี้ ถ้าไม่หนีไปตอนนี้มีหวังโดนเขาจับกินทั้งตัวแน่นอน“จะทำอะไรก็ระวังหน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวหลานแม่จะตกใจขวัญหนีดีฝ่อ”“นี่คุณแม่รู้แล้วหรือครับว่าวาท้อง”“แม่ก็ไม่แน่ใจนักหรอก แต่จากประสบการณ์ แม่มั่นใจว่าหนูวากำลังจะมีหลานให้แม่แน่นอน เอาล่ะ ตอนเย็นกลับมาฉลองกับแม่ก็แล้วกัน แม่จะเตรียมของอร่อยไว้ให้ แล้วอย่าทำให้สะใภ้ของแม่มีรอยขีดข่วนเ

ตอนที่28.“ฉันนี่แย่จริง วันดีของเพื่อนแท้ๆ มานั่งพูดพร่ำอะไรก็ไม่รู้ พูดถึงแต่เรื่องของตัวเองอีกต่างหาก”“ฉันเข้าใจเธอนะวีวี่ และไม่เป็นไรเลย เธอสามารถพูดได้ฉันไม่ได้ถือสาอะไรอีกอย่างฉันรู้ว่าเธอกลัวว่ากำลังจะเสียที่พึ่งสุดท้ายอย่างฉันไป เธอแค่กลัว และทุกคนมีสิทธิ์ที่จะกลัว”วาสิฏฐีพูดยิ้มๆ แล้วลูบไหล่ของวีรนุชอย่างปลอบโยน เข้าใจดีว่าตอนนี้วีรนุชรู้สึกอย่างไร วีรนุชก็เหมือนลูกคุณหนูที่ถูกเลี้ยงอย่างตามใจ ดูท่าทางดื้อรั้นเอาแต่ใจและร้ายกาจไม่ยอมคน แต่ลึกๆ แล้ว วีรนุชก็ต้องการการปกป้อง อ่อนแอเป็น ร้องไห้เป็น ซึ่งคนที่วีรนุชจะแสดงความอ่อนแอให้เห็นก็มีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้น กับคนอื่น วีรนุชคือคุณหนูตัวร้ายที่พร้อมจะบวกทุกอย่างไม่ไว้หน้าใคร แต่กับเธอ วีรนุชเสมือยน้องสาวตัวน้อยที่แม้จะร้ายแสนร้ายเพียงใด ก็ต้องการความรัก และได้รับการปกป้องทะนุถนอม ซึ่งเธอก็พร้อมจะปกป้องน้องสาวคนนี้เสมอและท่าทางอันอ่อนโยนและความเข้าอกเข้าใจ พร้อมจะปกป้องทุกเมื่อของวาสิฏฐีนี้เอง ที่ทำให้วีรนุชประทับใจในตัวของเพื่อนคนนี้ วาสิฏฐีคือผู้หญิงที่เป็นผู้หญิงทั้งเนื้อทั้งตัว วาสิฏฐีอ่อนหวานน่ารัก แต่ก็เด็ดเดี่ยวเข

ตอนที่30.สิ้นคำพูดของคุณนรา นางรตีกับลูกๆ ถึงกับหน้าถอดสีเมื่อได้ยินชื่อแซ่ของเจ้าของบ้าน“คุณ คุณว่าอะไรนะคะ คุณเป็นใครนะคะ”“อ้อ.. นี่พวกเธอคงไม่รู้สินะว่าที่ที่พวกเธอเหยียบอยู่นี่เป็นคฤหาสน์ของตระกูลลูเซียโน่ และที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเธอนี่คือ คุณนรา ลูเซียโน่ เฉิน และลูกชายทั้งสามคนของคุณนรา”องุ่นพูดขึ้นด้วยท่าทางมาดมั่นพร้อมทั้งเชิดหน้าใส่สามแม่ลูกอย่างเป็นต่อ“แม่.. เป็นไปได้ยังไง ไหนว่าแค่บ้านของพวกเศรษฐีใหม่ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร”“นั่นสิ แล้วทีนี้เราจะทำไงดี แต่ว่า.. แม่ ลูกชายตระกูลนี้งานดีมากเลย ฉันอาจจะมีสิทธิ์เป็นเมียเขานะแม่”“พวกแกนี่ให้มันน้อยๆ หน่อย ตอนนี้คิดก่อนว่าจะทำไง ไม่ใช่มามัวบ้าผู้ชาย เอาตัวรอดจากตรงนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”สามแม่ลูกกระซิบกระซาบปรึกษาหารือกัน ก่อนที่นางรตีจะเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้“ยังไงซะพวกคุณก็เป็นคนนอกครอบครัวของเรา ดังนั้นเรื่องนี้เป็นปัญหาในครอบครัว พวกคุณก็ไม่เกี่ยวอยู่แล้ว วีวี่กลับบ้านกับน้านะจ๊ะ พวกเรามีเรื่องต้องคุยกัน”นางหันมาทำเสียงอ่อนหวานกับวีรนุชที่ยืนมองมาตาขวาง แต่หญิงสาวก็หันไปมองคุณนราเหมือนขอความช่วยเหลือ“จะว่าเราเป็นคนนอกก็ไม่