All Chapters of นายหัวอาชา : Chapter 31 - Chapter 40

กว่าบทรักจะจบลงก็ไม่รู้ว่ากี่โมงกี่ยามแล้ว รู้แต่ว่าชบาเธออ่อนแรงมาก แถมนายหัวอาชาก็มีอะไรกับเธออย่างรุนแรงอีกชบาก็เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึงที่ไม่ได้แข็งแรงอะไร พอมาเจอศึกหนักแบบนี้มันทำให้เธอแทบคลานเธอได้รับสิ่งใหม่ๆ ที่เธอไม่เคยเจอจากนายหัวอาชา ความรุนแรง และเซ็กซ์แบบซาดิสม์ที่เธอไม่เคยเจอมาก่อนเพราะเขาโมโหที่ถูกชบาห้ามมีอะไรกัน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ แต่เขาไม่ชอบให้เธอมาพูดแบบนี้ด้วย ผลลัพธ์มันก็เลยออกมาอย่างที่เห็นแอ๊ด~ชบาค่อยๆ เดินย่องออกไปจากห้องนอนของนายหัวอาชาอย่างเงียบๆ เพราะกลัวว่าเขาจะตื่นมาเห็นเธอสภาพในตอนนี้เธอดูไม่ได้เลย มันมีรอยแดงเต็มไปหมด ถามเธอก็ยังรู้สึกเจ็บตรงกายสาวอีกต่างหาก มันเจ็บไปหมดทั้งตัวก่อนจะรีบลงมานั่งขดตัวอยู่ตรงซอกตู้เสื้อผ้า ไม่ได้ไปทำอาหารเช้าเหมือนที่เคยทำ"ฮึก....ฮื้ออ...." ชบานั่งสะอื้นอยู่คนเดียว จะเรียกหาให้คนมาช่วยก็คงจะไม่มีใครมาช่วยเธอได้เพราะขนาดพ่อกับแม่คนที่เธอไว้ใจที่สุดในชีวิต ก็เป็นคนเอาเธอมาทิ้งไว้ที่นี่เองเธอเสียใจที่ถูกเอามาทิ้งไว้ที่นี่ และก็เสียใจที่ถูกนายหัวอาชากระทำรุนแรงกับเธอ ราวกับว

2 เดือนต่อมาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาชบาคอยนับวันที่เธอจะได้หลุดพ้นจากกรงขังนี้ และวันนี้ก็เป็นวันสิ้นสุดสัญญาที่นายหัวอาชาได้พูดขึ้น ถ้าจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธออยู่เป็นนางบำเรอให้กับเขาเป็นระยะเวลา 6 เดือนเธอกำลังจะได้กลับไปอยู่ที่บ้านของตัวเองแล้ว จะได้กลับไปใช้ชีวิตของตัวเองสักที"ชบา...""จ๊ะนายหัว""วันนี้เป็นวันหมดสัญญา เธอน่าจะรู้แล้วใช่ไหม""จ้ะ" ชบาพยักหน้าเบาๆ"ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ฉันจะออกไปส่งเธอเอง""ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ นายหัวให้พี่หาญขับรถออกไปส่งชบาที่หน้าปากทางก็ได้ เดี๋ยวชบาจะนั่งรถต่อกลับไปที่บ้านเอง มันไกลชบาไม่อยากให้นายหัวเสียเวลางาน""ตามใจ""ขอบคุณจ้ะ""ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เธอไปนอนกับฉันนะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธออยู่พอดี ถือซะว่าขึ้นไปนอนกับฉันวันสุดท้ายก็ได้""จ้ะ" ชบาหันไปพยักหน้ารับ ช่วงนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายเนื้อสบายตัว นายหัวอาชาคงจะไม่มีอะไรกับเธอตอนนี้หรอก เพราะตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องครั้งนั้น นายหัวอาชาก็ไม่เคยแตะต้องในเรื่องอย่างว่ากับเธออีกเลยอาจจะเป็นเพราะกลัวว่าชบาจะหวาดกลัว และไม่ยอมคุยกับเขาอีกและที่ยอมไปเพราะในหัวอาชาบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับเธอ มันอ

>"เฮ้ยไอ้ชบา นี่เอ็งหนีหายไปอยู่ที่ไหนมาวะ!?" ป้าข้างบ้านที่รู้จักมักคุ้นกันดีอยู่ เดินเข้ามาหาชบาพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความสงสัย"ชบาไปทำงานมาจ้ะ ว่าแต่พ่อกับแม่ไปไหนเหรอจ๊ะทำไมปิดบ้านกันเงียบเลย""อ่าว ข้าก็นึกว่าเอ็งหายไปกับพ่อแม่เองซะอีก""หายไป? หมายความว่ายังไงหรอจ๊ะ""พ่อกับแม่เอ็งมันหนีหายไปตายที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ มันติดหนี้ลุงกำนันไว้ตั้งหลายแสนไม่รู้เอาไปทำอะไรกันนักหนา นี่มันก็หอบเสื้อผ้าปิดบ้านหนีลุงกำนันไปแล้ว ลุงกำนันก็เลยมาล็อคบ้านยึดของมันไว้""อ้าว ชบาไม่เคยรู้เลย ว่าพ่อกับแม่ติดหนี้เยอะขนาดนี้ แล้วนี่ลุงกำนันยึดบ้านไปแล้วเหรอจ๊ะ""เออสิวะ แต่ถ้าเอ็งอยากจะกลับเข้ามาอยู่ก็ลองไปคุยเรื่องใช้หนี้กับลุงกำนันดู เผื่อว่าแกจะเห็นใจ""จ้ะป้า""แล้วนี่ข้าถามเอ็งจริงๆ นะ เอ็งไปอยู่ที่ไหนมาถึงไม่รู้เรื่องว่าพ่อกับแม่เองมันหนีหายไปแล้ว""ชบาไม่รู้จริงๆ จ้ะป้า ชบาไปทำงานพ่อกับแม่ก็ไม่ได้ติดต่อไปเลย ชบาเองก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาก็เลยไม่รู้ว่าพ่อกับแม่เป็นยังไงบ้าง""เวรกรรมของเอ็งจริงๆ เล๊ยชบา พ่อกับแม่เอ็งมันคงจะทิ้งเอ็งไปอยู่ที่อื่นแล้วล่ะ อย่าหาว่าป้าพูดใจร้ายเลย แต่ป้าพูดจร

หลายวันผ่านไปอึก อ้วก อ้วก อึก"เฮ้อ....เป็นอะไรเนี่ย" ชบาบ่นพึมพำ พร้อมกับทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความเหนื่อยล้า ตั้งแต่เช้าเธอเป็นอะไรก็ไม่รู้พะอืดพะอมอ้วกอย่างเดียวเลย"ชบา...เอ็งไหวมั้ย?""ไหวจ้ะป้า แค่คลื่นไส้นิดหน่อย อึก..อ้วกก อ้วกก" ตอบป้าแกไปได้ไม่ทันไรเธอก็รู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอ้วกอีกแล้ว"ป้าว่าอาการเอ็งมันดูคุ้นๆ นะชบา""ทำไมเหรอจ๊ะป้า ป้าเคยเป็นหรอ?""ไม่หรอก ก็ข้าไม่มีลูกนี่นา""ห๊ะ!? ป้าพูดว่าอะไรนะจ๊ะ""อาการของเอ็งมันเหมือนกับคนกำลังแพ้ท้อง เหม็นนั่นเหม็นนี่กินอะไรไม่ได้ แล้วนี่ประจำเดือนเองมันไม่มากี่เดือนแล้ววะชบา""....." ชบาไม่ได้ฟังที่ป้าแกพูดเลย เพราะแค่ได้ยินคำว่าท้องมันก็ทำให้เธอนั่งตัวแข็ง จนทำอะไรไม่ถูกถ้าเป็นแบบนั้นจริงก็แปลว่าเธอกำลังท้องกับนายหัวอาชา ซึ่งเธอไม่รู้ตัวเลย ก่อนหน้านั้นเธอก็ไม่ได้มีอาการอะไร และอยู่ที่นั่นเธอก็ไม่ได้มีวี่แววว่าจะท้องเลยด้วย"ชบา ชบา ไอ้ชบา!""จะ จ๊ะป้า!""เอ็งเป็นอะไรไป ป้าเรียกตั้งนานแล้วไม่ขานรับเลย""ปะ เปล่าจ้ะป้า ชบาไม่ได้เป็นอะไรจ้ะ""แล้วได้ยินที่ป้าถามมั้ย""ถามว่าอะไรเหรอจ๊ะป้า""ถามว่าประจำเดือนของเอ็งมันไม่มากี

7 เดือนต่อมา"โอ๊ะ!?" ชบาหยุดเดินพร้อมกับเลื่อนมือไปจับที่ท้องใหญ่ของตัวเอง เมื่อเธอรู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างแตกตรงใต้หว่างขาและมีน้ำไหลออกมา"ไอ้ชบา!?" ป้าแกรีบวิ่งมาทันที "เอ็งกำลังจะคลอดแล้ว นัทโว้ยนัท!""ครับป้า!" นัทวิ่งมาแต่ไกล"พาชบามันไปโรงพยาบาลที น้ำคร่ำมันแตกแล้วมันจะคลอดลูก" ป้าแกพูดด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าชบาจะคลอดวันนี้ มันอีกตั้งอาทิตย์นึงกว่าจะถึงกำหนดคลอดแต่หมอก็บอกเอาไว้แล้วว่าในช่วง 2 อาทิตย์นี้อาจจะคลอดก่อนก็ได้ เพราะท้องของชบาใหญ่มาก"ดะ ได้ครับ" นัทรีบไปถอยรถกระบะของตัวเองมารับชบาทันที จากนั้นก็รีบขับรถพาไปที่โรงพยาบาล"โอ๊ะ!? อื้มม!!""ชบาเป็นยังไงบ้าง อดทนหน่อยนะพี่กำลังรีบพาไปโรงพยาบาล" นัทคอยหันไปมองชบาอยู่เป็นระยะๆ เพราะเธอกำลังนั่งกุมท้องพร้อมกับส่งเสียงร้องโอดโอยด้วยความทรมานน้ำคร่ำก็ไหลออกมาอย่างไม่หยุด เหมือนกับว่าเธอจะคลอดในรถให้ได้"อื้ออ....ชบาปวดท้องอ่ะพี่นัท ปวดอยากเบ่ง!" ชบาพยายามกลั้นเอาไว้เพื่อให้นัทพาเธอไปถึงโรงพยาบาล แต่ความรู้สึกในตอนนี้มันเหมือนกับว่ามีอะไรค่อยๆ ไหลออกมา และเธอก็ปวดท้องมากขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย"ทำใจดีๆ ก่อนนะชบา อีกนิดเ