All Chapters of หัวใจวิศวะ: Chapter 91 - Chapter 100

แอมป์เธอไม่เหมือนใคร และผมก็คิดว่าคงไม่มีใครจะเหมือนเธอได้อีก จนผมลืมฟ้าไปได้แล้ว ผมยอมรับนะครับว่าตอนแรกคบกับแอมป์ก็หวังลืมฟ้าด้วยนั่นแหละ แต่นั่นก็แค่แรกๆ ไง แต่พอรู้จักได้อยู่ด้วยกันทำให้ผมรักเธอเข้าแล้วจริงๆ ทั้งที่ตอนแรกแค่อยากจะปราบพยศเด็กแสบและอยู่ๆ ใครจะคิดว่าสรรค์จะทำให้ผมกับฟ้ากลับมาเจอกั

" พี่กันต์พูดเรื่องอะไร "" อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเหอะ เลิกเล่นละครได้แล้ว " พี่กันต์พูดไปแต่มือก็ออกแรงบีบมือที่จับฉันอยู่" พูดบ้าอะไรของมึงวะ แล้วก็ปล่อยแอมป์ได้แล้ว " คราวนี้เป็นพี่ต้นที่ออกโรงพูดออกมาเอง" มึงเก็บปากไว้แดกข้าวเหอะ ก่อนที่กูจะเอาตีนยัดปากมึง " พี่กันต์มันชักจะมากไปแล้ว"

ผมเสียใจนะที่เห็นน้ำตาแอมป์ และผมก็ยอมรับว่าผมอารมณ์ร้อน ทุกอย่างมันถึงได้เป็นแบบนี้ แต่แล้วยังไงวะ แอมป์ก็ไม่ควรไปเอากับไอ้ต้นไหม แล้วไอ้คำแก้ตัวแม่งก็ฟังไม่ขึ้น การที่เลิกกับผู้หญิงแบบนั้นแม่งก็ดีแล้วไง ส่วนเรื่องฟ้าช่างแม่งก่อนแล้วกันตอนนี้" แล้วมึงก็ปล่อยน้องไป? " เสียงไอ้นนท์คนแรกที่พูดขึ้นหลั

" ( ไม่อยู่ ) "" ไม่อยู่แล้วแอมป์อยู่ไหน มึงรู้ไหม "" ( กูไม่บอก ) "" ไอ้เหี้ยต้น กูขอ บอกกูเถอะ จะให้กูทำอะไรกูก็ยอม แต่ช่วยบอกกูหน่อยว่าแอมป์อยู่ไหน " จะให้ผมทำอะไรก็ยอม" ( ยอมทุกอย่าง หึ กราบตีนกูมึงยอมไหมล่ะ ) " น้ำเสียงที่มันเปล่งออกมาฟังดูก็รู้ว่ามันกำลังเย้ยผม เพราะมันคิดว่าผมคงไม่กล้าทำแ

" คะ? " ฉันตอบออกไปด้วยความสงสัยสุดๆ" ก็เรื่องที่มันว่าเรานะ ยังโกรธมันอยู่เหรอ" อ่อเรื่องนั้น เค้าคงเล่าให้เพื่อนเค้าฟังหมดแล้ว และก็คงเล่าแต่เรื่องที่เสียๆ หายๆ" แอมป์ไม่โกรธพี่เค้าหรอกค่ะ แอมป์ไม่ได้มีสิทธิ์ขนาดนั้น อีกอย่างแอมป์ก็ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่กันต์ จะให้แอมป์อยู่ทำไมคะ อยู่ในฐานะอะไร อี