Semua Bab หัวใจวิศวะ: Bab 61 - Bab 70

Chapter 28" อื้อ " ฉันบิดขี้เกียจทั้งๆ ที่ยังไม่ลืมตา นี่ฉันเผลอหลับไปตอนไหน เมื่อคืนจำได้ว่านั่งรอพี่กันต์อยู่ พูดถึงพี่กันต์ เมื่อคืนฉันก็ฝันถึงพี่กันต์ ฝันว่าพี่กันต์กลับมาแล้วก็พาฉันไปไหนสักที่แล้วที่สำคัญคือ.... เรานอนกอดกัน' อึดอัด ' นี่คือความรู้สึกถัดมาที่ฉันรู้สึก มันเหมือนมีอะไรมารัดตัวฉ

" ทำแผลต่อเถอะ " ฉันรีบเปลี่ยนประเด็นทันที" ทำอย่างอื่นก่อนไม่ได้รึไง " พี่กันต์พูดเสียงหง่อยๆ คิดว่าน่ารักตายแหละ" อย่ามาทะลึ่ง "" โอ้ย " พี่กันต์ร้องเสียงหลงออกมา เพราะหลังจากที่ฉันพูดจบฉันก็กดไปที่แผล" มันเจ็บ "" สมน้ำหน้า แบร่ " ฉันยิ้มตาหยีไปให้พี่กันต์" ยัยเด็กบ้านี่ "" อ๊ายย !!" พี่กัน

" ว่าไง!? "" อะ...เอ่อ แสบๆ " มันไม่ได้เจ็บแต่มันแสบๆ อะ" ไปนั่งรอที่โซฟา เดี๋ยวตามไป " พี่กันต์บอกฉันก่อนจะหันไปทำอะไรบนเตาแล้วก็เดินตามฉันมาพร้อมกับกล่องพยาบาลและกะละมังใบเล็ก" เอามือมา " พอมาถึงพี่กันต์ก็สั่งฉันเสียงเรียบ" คราวหน้าห้ามอะไรก็ฟังกันบ้างดิ เจ็บตัวจนได้ "" ขอโทษ " ฉันรู้ผิดจริงๆ

" ฉันกับแอมป์จะเป็นอะไรกัน เธอไม่จำเป็นต้องรู้? " กันต์พูดไปพร้อมกับกัดกรามแน่น" รู้แค่ว่าอย่ามายุ่งกับแอมป์อีก เพราะฉันจะไม่ใจดีแค่เตือนเหมือนครั้งนี้ "" โอ้ยพี่กันต์...แจมเจ็บนะคะ " แจมพูดออกมาอย่างเจ็บปวดและพยายามแกะมือกันต์ออก" เข้าใจที่ฉันพูดไหม " กันต์ออกแรงบีบแขน" ขะ...เข้าใจแล้วค่ะ "" ห

แอ๊ดฉันหันไปมองตามเสียงก็เห็นพี่กันต์เดินเปิดประตูเข้ามา ฉันเข้ามาได้เพราะพี่กันต์ทำคีย์การ์ดไว้ให้หมับ" จะไปไหน " พอฉันลุกขึ้นแล้วเดินผ่านพี่กันต์ พี่กันต์ก็จับข้อมือฉันไว้ ฉันมองมือที่จับไว้แปปหนึ่งแล้วมองหน้าพี่กันต์" จะไปไหนก็เรื่องของฉัน แล้วก็ปล่อยมือด้วยค่ะ เราไม่ได้สนิทหรือเป็นอะไรกันถึง