All Chapters of โปรเจกต์ H เกมรักระดับโปร: Chapter 21 - Chapter 30

ชิ!เพราะไอ้พวกเพื่อนตัวแสบของผมเข้ามาขัดจังหวะ ทำให้โอกาสดี ๆ ที่จะได้สัมผัสความอ่อนนุ่มจากจูบหวาน ๆ และร่างบางที่สั่นไหวเล็ก ๆ ในอ้อมกอดของผมต้องหลุดลอยไปแค่คิดถึงช่วงเวลานั้น หัวใจผมก็ยังเต้นแรง ความรู้สึกจากจูบยังคงติดตรึง ริมฝีปากนุ่มของเธอทำให้ผมอยากจะกดจูบซ้ำอีกนับครั้งไม่ถ้วนแต่เพราะเสียงเคาะประตูและความวุ่นวายของพวกนั้น ผมเลยต้องผละออกมาอย่างเสียไม่ได้สายตาผมเหลือบมองไปที่เธอ ร่างเล็กที่เดินตามหลังอย่างเกร็ง ๆ นั่นทำให้ผมหัวเราะในใจเบา ๆเจ...แค่เรียกชื่อในใจ มันก็ดังก้องชัดเจนทุกการกระทำของเธอช่างมีเสน่ห์ ตั้งแต่ท่าทีประหม่าเล็ก ๆ ไปจนถึงแววตาที่พยายามซ่อนความรู้สึกของตัวเองเสียดาย...แต่โอกาสหน้า ยังมีผมคิดพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากตอนนี้ สิ่งสำคัญคือการพาเธอไปแนะนำให้คนในทีมรู้จัก ไม่ใช่แค่ในฐานะคนที่ผมเลือกให้มาดูแลระบบของเกม แต่ในฐานะคนที่สำคัญกับผมและใช่...คนที่ใครก็แตะต้องไม่ได้“พี่แทน?” เสียงหวานเรียกผมเบา ๆ ผมหันกลับไปมองเธอ ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความสงสัย“เราจะไปไหนคะ?”“ไปแนะนำเธอให้ทีมรู้จัก” ผมตอบเรียบ ๆ สายตายังคงจับจ้องที่เธอ“แนะนำฉันเหรอคะ?” เธอเอียงคอนิด

เจเหลือบตามองแทนไทอย่างใช้ความคิด สีหน้าของเธอบ่งบอกว่ากำลังครุ่นคิดบางอย่างเขาสังเกตเห็นทันที“มีอะไรจะบอกฉันรึเปล่า?”คำถามนั้นทำให้เจสะดุ้งเล็กน้อย เธอรีบวางช้อนทันที แต่กลับเผลอสำลักน้ำซุปเล็กน้อยแทนไทยิ้มมุมปากเบา ๆ ท่าทางแบบนั้นทำให้เขารู้สึกทั้งเอ็นดูและอดขำไม่ได้ เขาหยิบทิชชู่มาช่วยเช็ดริมฝีปากของเธออย่างเป็นธรรมชาติ“เอ้อ...คือ...” เจพูดอึกอัก หน้าแดงระเรื่อ ในขณะที่เขานั่งรอให้เธอพูดต่ออย่างใจเย็น“ฉันไม่แน่ใจว่าควรพูดมั้ย...” เธอเริ่มต้น พลางมองเขาด้วยสายตาลังเล“แต่ฉันคิดว่า โค้ดแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นในระบบของพี่...มันอาจจะมาจากคนในทีมพี่เองก็ได้ค่ะ”คำพูดนั้นทำให้แทนไทหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง ดวงตาคมวาวโรจน์เพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่เขาจะยิ้มมุมปาก“เธอคิดแบบนั้นเหรอ?” เขาถามกลับ เสียงเรียบ แต่แฝงความนัยเจพยักหน้าเล็กน้อย“ค่ะ...ระหว่างที่ฉันแก้โค้ด ฉันเจอการเข้าถึงระบบที่ดูแปลก ๆ บางส่วนไม่ได้มาจากภายนอก แต่มันเหมือนมาจากคนที่มีสิทธิ์เข้าถึงระดับสูงในระบบอยู่แล้ว...”เธอหยุดพูดชั่วครู่เพื่อดูปฏิกิริยาของเขาแทนไทเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ สายตาของเขาบอกว่าเขาไม่ได้แปลกใจกับสิ่งที่เธอ

ด่านสุดท้าย : วิหารจันทราสีเลือด (Blood Moon Temple)วิหารจันทราสีเลือดตั้งตระหง่านอยู่กลางทุ่งร้าง ภายใต้แสงแดงฉานจากดวงจันทร์สีเลือดที่สาดส่องผ่านช่องเพดานวิหารลงมา ทั่วบริเวณอบอวลไปด้วยพลังอาฆาตและเสียงสะท้อนของบทสวดโบราณที่แฝงด้วยความน่าสะพรึงกลัว ราชินีแห่งรัตติกาลปรากฏตัวพร้อมเหล่าสมุนจำนวนมหาศาล เสียงหัวเราะเย็นเยือกของเธอดังก้องราวกับท้าทายผู้บุกรุก“แบ่งทีม! คีย์ นนท์ จัดการสมุนที่บอสเรียกมา ส่วนชล เรย์ และมนสนับสนุนแนวหลัง อย่าให้แนวหน้าพลาด!”คีย์และนนท์โจมตีสมุนที่พุ่งเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง ขณะที่ชลเล็งเป้าหมายด้วยธนูจากระยะไกล เสริมการโจมตีของแนวหน้า ส่วนมนทำหน้าที่สนับสนุนด้วยการบัฟเพิ่มพลังและร่ายเวทย์ฟื้นฟูให้ทีมต่อเนื่องเจนำทีมโจมตีบอสโดยตรง เธอพุ่งตัวเข้าไปใกล้ราชินีแห่งรัตติกาล ใช้สกิลชาโดว์เบรกเกอร์ผสานการโจมตีเข้ากับเรย์นักเวทของทีม พลังโจมตีที่ต่อเนื่องทำให้บอสเสียหายอย่างหนัก แต่ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องของราชินีดังก้องทั่ววิหาร พลังอันมืดมิดแผ่กระจายรอบตัวเธอ“ระวัง! เฟสคลั่งมาแล้ว!”เจตะโกนเตือนเมื่อบอสเข้าสู่เฟสใหม่ การโจมตีของราชินีรุนแรงและรวดเร็วจนน่าหวาดหว

ขณะที่เจทำตัวไม่ถูกเมื่อแทนไทมานั่งเรียนอยู่ข้างๆ เธอ บรรยากาศในห้องก็เริ่มเปลี่ยนไปเสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นเมื่อมีคนเริ่มสังเกตเห็นแทนไทนั่งอยู่ข้างเจ“นั่น...พี่แทนไทป่ะ?”“เชี่ย! จริงดิ! คนดังจากคณะวิศวะคอมนี่นา!”“หล่อชะมัด แล้วนั่งใกล้ยัยนั่นทำไม?”ไม่ทันไร ข้อความในกลุ่มแชทของมหา’ ลัยก็เริ่มเด้งขึ้นถี่ ๆ“พี่แทนไทโผล่มานั่งเรียนที่ห้องเทิดศักดิ์!!”“ใครอยู่ห้องนั้นบ้าง? ยืนยันที!”“เชี่ย จริงดิ!? จะไปดู!!”ข่าวลือกระจายอย่างรวดเร็วในเวลาไม่กี่นาที และแน่นอนว่าไม่ใช่แค่เพื่อนในคณะของเจเท่านั้นที่ตื่นเต้น บรรดาสาว ๆ จากคณะอื่นก็เริ่มขยับตัวทันที“พี่แทนไทหล่อมากกกก อยู่ที่ไหน!? เดี๋ยวไปหา!!”“เขานั่งข้างใคร!?”“ฉันไม่ยอม พี่แทนไทต้องเห็นฉัน!”เจที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป เธอเหลือบมองแทนไทที่นั่งเงียบอย่างใจเย็น แต่รอยยิ้มมุมปากของเขากลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนเขารู้เรื่องทุกอย่างตึกๆๆเสียงฝีเท้าดังเร่งรีบจากด้านนอกตามมาด้วยเสียงพูดคุยและเสียงเดินเข้ามาภายในห้องเรียนเจหันไปมองก็พบว่า บรรดาสาว ๆ หลายคนจากคณะอื่นเริ่มทะยอยเดินเข้ามาในห้อง พร้อมสายตาที่

เดี๋ยวสิ!!ที่นี่... มีแค่ฉันกับพี่แทนไท...สถานการณ์นี้...ชักไม่น่าไว้ใจแล้ว!เธอก้มหน้าหลบสายตาของแทนไทที่เดินเข้ามาใกล้ รอยยิ้มมุมปากของเขายังคงประดับอยู่บนใบหน้า ราวกับว่าเขารู้ทุกความคิดที่วูบไหวในหัวของเธอ“เอ่อ...แล้วพี่นอนที่นี่ด้วยเหรอคะ?”เจถามขึ้นแบบไม่ได้คิดมากนัก หวังใช้คำถามนี้ลดความประหม่า แต่ทันทีที่พูดออกไป เธอก็แทบกัดลิ้นตัวเองแทนไทหัวเราะเบาๆ ก่อนมองเธอด้วยสายตากรุ่นไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ริมฝีปากเขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย“ถามแบบนี้...คิดดีแล้วเหรอ”อึก!เจกลืนน้ำลายลงคอ ใจเต้นแรงกว่าเดิมเมื่อเขาขยับเข้ามาใกล้จนแทบสัมผัสได้ถึงไออุ่น สายตาคมกริบของเขาจ้องลึกเข้ามาในดวงตาเธอ ขณะที่เธอถอยหลังไปเรื่อยๆ จนแผ่นหลังชนกับผนังห้องมือหนาของแทนไทยกขึ้นทาบเหนือศีรษะเธอ ค้ำตัวเองเอาไว้ ขณะที่ดวงตาคมจ้องมองเธอนิ่ง“เอ่อ...คือ...ฉัน...“หืม?”เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่สีหน้ากลับเต็มไปด้วยความพึงพอใจที่เห็นเธอลนลานแบบนี้“ฉันแค่ถามเฉยๆ ค่ะ...” เจตอบเสียงเบาหวิว ใบหน้าของเธอแดงซ่านจนหลบตาเขาไม่ได้แทนไทยิ้มกว้างขึ้น เขาค่อยๆ โน้มหน้าลงมาใกล้จนเธอได้กลิ่นน้ำหอมจางๆ ที่ชวนให้หัวใจสั่นไหว“เธอ