บททั้งหมดของ เมียเด็ก Honey (I hate you): บทที่ 111 - บทที่ 120

แกร๊ก! พอประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออก คลาสก็รีบลุกขึ้นแล้วตรงเข้าไปหาแพทย์หนุ่มทันที แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยถามอะไร เตียงคนไข้ที่มีร่างของแฟนสาวที่นอนไม่ได้สติอยู่ก็ถูกเข็นออกมาเสียก่อน"พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ เดี๋ยวหมอจะย้ายคนไข้ไปที่ห้องพักฟื้น""ผมขอห้องที่ดีที่สุดในโรงพยาบาลนี้""ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะครับ พอดีมีคนจองไว้ละ..""5 ล้าน เอาห้องที่ดีที่สุดให้ผม !!""เอ่อ...งั้นก็ได้ครับ" สิ้นสุดคำพูดของเขา บุรุษพยาบาลก็เข็นเตียงของคัพเค้กไปยังห้องพักระดับวีไอพีของโรงพยาบาลนี้ทันที โดยเขาและมังกรเดินตามไปแบบเงียบๆ ภายในห้องพักฟื้น..."ตรียมตัวรับโทรศัพท์ม๊ามึงได้เลย" มังกรโพล่งขึ้นหลังจากที่หมอและพยาบาลออกจากห้องนี้ไปกันหมดแล้ว"เรื่อง ?""ก็เรื่องที่มึงเอาเงินฟาดค่าห้องพิเศษไป5ล้านไงไอ้สัส" "เออกูเคลียร์ได้ ไม่ต้องห่วง !!""งั้นกูกลับละ ระวังเถอะ ระวังเมียมึงฟื้นแล้วจะไล่มึงหนี""จะไปก็ไป อย่าพูดมาก !!" หลังจากที่ไล่เพื่อนรักอย่างมังกรออกไปได้แล้ว คลาสก็หยัดกายลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยุดอยู่ที่ข้างเตียงผู้ป่วยที่แฟนสาวของเขายังนอนไม่ได้สติ หากเลือกได้เขาอยากจะเป็นคนที่ลงไปนอนอยู่ตร

"...." ร่างบางถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะยอมเงียบปากไม่เอ่ยสิ่งใดอีก เธอตั้งมั่นเอาไว้แล้วว่ายังไงสักวันก็จะต้องหนีไปจากคนอย่างเขาให้ได้ สี่วันต่อมา โรงพยาบาลคัพเค้กนอนอยู่โรงพยาบาลถึงสี่วัน ทุกคนรอบตัวรับรู้แล้วว่าความทรงจำของเธอคืนกลับมาแล้วเพราะเธอโทรไปหายายและคะนิ้ง ส่วนเรื่องที่ตกบันไดเธอเลือกที่จะไม่บอกเพราะไม่อยากให้ยายและคะนิ้งเป็นห่วงระหว่างคุยกันยายก็ถามถึงเรื่องการหมั้น แต่เธอก็เลือกที่จะไม่ตอบอะไรและชวนเปลี่ยนเรื่องคุยทันที อีกไม่กี่เดือนเธอก็จะเรียนจบแล้ว พอถึงวันนั้นเมื่อไหร่เธอก็คงจะได้อิสระจากคลาสเสียที วันต่อมา....@คฤหาสน์หลังใหญ่ "ทำไมจะกลับมาไม่โทรมาบอกผม !!" ชายหนุ่มทักท้วงขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาภายในบ้านหลังกลับจากมหาวิทยาลัย "ไม่จำเป็นค่ะ""เค้ก คุณเลิกเย็นชาแบบนี้ได้มั้ย เปิดโอกาสให้ผมหน่อย" เขาเดินตรงเข้ามาจับมือของเธอขึ้นแล้วตั้งท่าจะจูบ แต่เธอกลับชักมือออกพร้อมถอยหลังหนีเขาเสียก่อน "ทำไมต้องรังเกียจผมขนาดนั้นเค้ก..""ถามตัวเองดูสิคะ ว่าทำอะไรให้เค้กรังเกียจ !!""ผมสำนึกแล้วจริงๆ ผมไม่มีใครเลย มีแค่คุณ""เค้กจะไปทำงานหลังเลิกเรียนที่ร้านก

"คลาส!! แกต้องเคารพการตัดสินใจของหนูเค้กด้วย ไม่ใช่เอาแต่ตัวเอง" "สรุปป๊ากับม๊ามาทำไมวะ !! ถ้าป๊ากับม๊า มาพื่อจะมายุให้เมียผมบอกเลิกผมก็กลับไปเหอะครับ ผมขอร้อง" ชายหนุ่มเกรี้ยวกราดและก้าวร้าวใส่คนเป็นพ่อแม่โดยไร้ซึ่งความเกรงกลัว เพราะเขาถูกเลี้ยงมาแบบตามใจตั้งแต่เด็กๆ เสียยิ่งกว่าคริสซะอีก"แกทำผิดก็ต้องยอมรับผลของการกระทำของตัวเเกเองตาคลาส""...." "ที่ป๊ากับม๊ามา ก็จะมาคุยเรื่องหมั้น แล้วก็ตั้งใจจะมาถามความสมัครใจของหนูเค้ก เพราะคุณยายของหนูเค้กฝากเรื่องนี้ให้ม๊าถาม เรารักเขาได้ แต่อย่าเห็นแกตัวนะตาคลาส !!""ขอบคุณป๊ากับม๊ามากนะคะที่เข้าใจหนู""สรุปอะไรวะ คือผมต้องปล่อย ผมต้องยอมงั้นหรอป๊า งั้นหรอม๊า!! “จะให้ผมปล่อยเมียผมไป ผมทำไม่ได้ !!""ป๊ากับม๊าช่วยดูพี่คลาสทีนะคะ อย่าให้มายุ่งกับเค้กอีก""ถ้าหนูเลือกแล้ว ป๊ากับม๊าก็ยอมรับในสิ่งที่หนูเลือก""เค้ก อย่าไปผมขอร้อง...อยู่กับผมนะ ผมรักคุณ ผมไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว" หยดน้ำตาของลูกผู้ชายไหลรินลงอาบแก้มสากทั้งสองข้างทันทีที่เขาเอ่ยปากขอร้อง เขานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของหญิงสาวแล้วก้มหน้าร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างหนัก มือหนาโอบกอดรัดเอวบางเอาไว

หลังจากเลิกงาน... "อดใจรอไม่ไหวแล้ว อยากจบไวๆอยากกลับไทยจะแย่" แกรมพูดขึ้นขณะกำลังเดินกลับไปที่หอพักด้วยกัน"เดือนหน้า อีกแปปเดียวเอง “คิดไว้หรือยังว่าจะไปทำงานที่ไหน ?""ก็เลือกๆอยู่ แต่ยังเลือกไม่ได้เลย""จะทำอยู่ไทยหรือฮ่องกงล่ะ""ก็ต้องไทยสิ !" "ก็นึกว่าอย่าอยู่ต่อ""ไม่เอาหรอก อยากกลับใจจะขาดแล้วเนี่ย""เค้กกกก!!" "อะไร ? เป็นอะไร ทำหน้าอย่างกับเห็นผี" คัพเค้กหันไปเอ่ยถามเพื่อนรักเมื่อเห็นแกรมทำหน้าตาตกใจราวกับเห็นผี"นู้น ดูเอาเองก็แล้วกัน" ว่าจบแกรมก็จับหน้าของเธอให้มองตรงไปข้างหน้า ก่อนที่เธอจะอุทานชื่อของชายหนุ่มคนหนึ่งออกมาเบาๆ "พะ พี่คลาส"คลาสนั่งอยู่บนกระโปรงรถสปอร์ตคันหรูของเขา มือหนึ่งล้วงกระเป๋า ส่วนอีกมือหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ ก่อนจะโยนมันทิ้งลงบนพื้นแล้วใช้เท้าเขี่ยจนดับ "คุยกับเขาหน่อยก็ดีนะเค้ก ยังไงแกก็ใกล้จะเรียนจบแล้ว""ต้องคุยอะไร บ้านเขาก็อยู่ไทยไม่ใช่หรือไง !!""เอาเหอะ ฉันไม่ขอยุ่ง ขอตัวก่อนนะ" พูดจบแกรมก็เดินกลับเข้าไปในหอพักทันที ไม่สนใจเสียงเรียกจากเพื่อนเลย "แกรม แกรม!!""ไม่เจอกันนานเลยนะ" เขาเดินเข้ามาทักตอนที่เธอหันไปเรียกแกรมพอดี ทำให้เธอตกใจเล็

"ก็ให้ลูกน้องตัวเองซื้อมาให้กินสิ จะมาวุ่นวายทำมะ...พี่คลาส พี่คลาส !!!" คัพเค้กรีบวิ่งตามเขาเข้าไปในครัวทันที เมื่อเห็นเขาเดินตรงเข้าไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ พอมาถึงเขาก็หยิบของสดในตู้เย็นออกมาราวกับตัวเองกำลังจะทำอาหาร "ไปทำกินที่ห้องตัวเองสิ จะมาวุ่นวายทำไม นี่มันห้องเค้ก !!""ผมหิวจริงๆ ทำอะไรให้มกินหน่อย" เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาอ้อนวอน"แล้วที่เอาของออกมาจากตู้เย็น ทำไมไม่ทำเอง!!" "ก็ผมไม่อยากให้คุณก้มหยิบลำบาก""อยากกินก็ทำกินเอง""ผมทำไม่เป็นคุณก็รู้" คลาสก้มหน้าลงราวกับเด็กน้อยที่ถูกขัดใจ"ออกไป !!" "ผมทำกินเองก็ได้" เขาทำหน้างอเสียยิ่งกว่าเดิม"งั้นก็รีบทำรีบกลับไปห้องตัวเอง !!!""ผักนี่หั่นยังไง" นิ้วเรียวของเขาชี้ไปที่กะหล่ำปลีหัวใหญ่ "อยากหั่นแบบไหนก็หั่นไปสิ ถ้าโง่มากก็เปิดยูทูปดู !!""เค้ก คุณด่าผมทำไม""...." เธอยืนกอดอกจ้องหน้าเขาตาแข็ง ซึ่งมันก็ทำให้เขายอมสงบปากลง ก่อนจะหยิบมีดออกมาแล้วจับกะหล่ำปีหั่นด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ ก็นะ..คนอย่างเขาทำอาหารเป็นซะที่ไหน "โอ้ยยย ซี๊ดด!!" "พี่คลาส!!!" ดวงตากลมเบิกตาโพลงขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าเขาถูกมีดบาด เธอรีบวิ่งเข้าไปจับมือเขา