Semua Bab เมียเด็ก Honey (I hate you): Bab 121 - Bab 130

ตึกตักตึกตัก! หัวใจดววน้อยเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งตัว "เค้ก เค้กครับ ผมขอนะ ^__^""เค้กเพิ่งจะให้อภัยพี่ไปเองนะพี่คลาส" เธอพยายามพูดให้เขาฉุกคิดได้สักนิด ไม่ใช่จ้องแต่จะทำเรื่องอย่างว่า แม้ลึกๆ เธอจะเริ่มมีอารมณ์บ้างแล้วก็ตาม "คุณก็รู้ว่าผมมีความต้องการทางเพศมากขนาดไหน "แล้วเวลาที่ห่างกันสองเดือนพี่ทำยังไง ไปมีอะไรกับคนอื่น ไปซื้อกิน หึ! ก็หมาเหมือนเดิม" คัพเค้กดันร่างของคลาสออก แต่ก็ถูกเขากดลงบนโซฟาเหมือนเดิม "คิดไปเองเก่งนะเมียผมเนี่ย ผมก็แค่ชักว่าวทุกวัน แล้วก็จินตนาการเป็นหน้าคุณ" เขายกมุมปากยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "โรคจิต !!" "ผมอยากจับคุณกระแทกใจแทบขาด""พี่คลาส!!" "ขอนะ ที่รัก..""มะ....อื้อ~" ยังไม่ทันทีที่เธอจะได้พูดจนจบประโยค เขาก็บดขยี้ริมฝีปากจูบลงมาหนักๆ อย่างอุกอาจ ฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นมาเคล้นคลึงหน้าอกใหญ่ ก่อนจะเลิกเสื้อของเธอขึ้นมากองไว้บนเนินอก พร้อมสอดมือเข้าไปทางด้านหลังแล้วปลดตะขอเสื้อในออกอย่างชำนาญ คลาสสอดเรียวลิ้นเข้าไปตวัดเกี่ยวรัดกับเรียวลิ้นเล็กของแฟนสาว รสจูบกระชากวิญญาณของเขาทำให้เธอเผลอเคลิบเคลิ้มตามอย่างไม่อาจหักห้ามความรู้

[ Talk wansuk ]@สนามบิน“ฮัลโหลพี่ไม้ วันศุกร์ถึงไทยนานแล้วนะคะ เมื่อไหร่จะให้คนมารับเนี่ย” “เออแป๊บหนึ่งดิวะ รออยู่ตรงที่คนเยอะๆนะห้ามไปไหนพี่กำลังไป” ติ๊ด สายถูกตัดไป เหมือนพี่ไม้กำลังมีเรื่องอะไรอยู่สักอย่าง น้ำเสียงดูรนๆชอบกล ฉันชื่อวันศุกร์ ฉันเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ หลังจากที่ไม่ได้กลับไทยมาเจ็ดปีเต็มๆ ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้ว ชีวิตฉันเหลือแค่พี่ไม้คนเดียว พ่อแม่เราเสียไปแล้ว เพราะประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ญาติพี่น้องก็ไม่มีใครสนใจ พี่ไม้รับช่วงต่อจากพ่อแม่ดูแลบริษัทของครอบครัว และเป็นพี่ชายที่แสนจะหยาบคายเป็นบางเวลา แต่ถึงยังไงพี่ไม้ก็ส่งเงินให้ฉันให้ไม่เคยขาด รักที่สุดก็ตรงนี้แหละ ไม่ว่าฉันอยากได้อะไรก็ไม่เคยขัด ฉันนั่งรอพี่ไม้ราว ๆ ครึ่งชั่วโมงได้ แต่ก็ไม่เห็นมีวี่แววของพี่ไม้เลย ฉันเลยตัดสินใจลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ เพราะอั้นฉี่มาสักพักแล้ว คอยดูนะถ้ามาถึงจะบ่นให้ น้องสาวกลับมาไทยทั้งที ต้องให้มารอนานขนาดนี้ ระหว่างทางเดินไปเข้าห้องน้ำ มันค่อนข้างจะเปลี่ยวหน่อย เพราะฉันเลือกที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำด้านนอก เพราะถามพี่ยามที่สนามบินเขาบอกว่ามีห้องน้ำอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ และไม่ค่อยมีคนไ

Blackguard -3 ไอ้โรคจิต“ทะ ทำไม...” เมื่อเขาเอ่ยออกมาแบบนั้นฉันรับรู้ทันทีว่าเขาก็คือพวกเดียวกันกับคนที่จับฉันมา “น้องสาวไอ้ไม้ก็สวยนี่หว่า ถึงว่ามันหวงนักหนา ถึงกับลงทุนส่งน้องไปเรียนเมืองนอกเพื่อที่ตัวมันจะได้ค่ายาได้สะดวกๆ” เขาพูดไปพลางใช้มือหนาลูบไล้ต้นขาอ่อนของฉันไปด้วย คำพูดเมื่อกี้ของเขา ทำให้ฉันต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม เขาพูดถึงพี่ชายฉัน เขากล่าวหาว่าพี่ไม้ขายยา “คุณเอาเรื่องอะไรมาพูด !!” “อ่า! คงจะไม่รู้ว่าสันดานจริงๆของพี่เธอมันเหี้ยขนาดไหน”“....”“เอาไว้ฉันจัดการกับเธอเสร็จเมื่อไหร่ ฉันจะเล่าความเลวของพี่เธอให้ฟังแล้วกัน” “มะ หมายความว่าไง” ฉันขยับตัวถอยหนี เมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะจับเส้นผมของฉันไปดม ท่าทางเหมือนคนโรคจิต ถึงหน้าตาจะดีแต่เขาไม่ใช่คนดีแน่ๆ แถมมาแสดงท่าทางโรคจิตแบบนี้ ถึงฉันจะเอ่อ...ถึงฉันจะใจสั่นกับสายตาและท่าทางที่ดูจะโรคจิตของเขาก็เถอะ หมับ! ตุบ! “กรี๊ดดด” ฉันกรี๊ดออกมาเสียงหลงเมื่อจู่ๆเขาก็พุ่งมาช้อนตัวฉันขึ้น แล้วก็โยนฉันลงเตียงแรงๆคือแขนฉันมันยังโดนมัดอยู่ไง แล้วเขาเล่นเหวี่ยงฉันแรงๆแบบนี้มันก็เจ็บสิ“นี่คุณ ช่วยทำเบาๆมันจะตายรึไง

Blackguard -5 คำขู่วันต่อมา....ทั้งเนื้อทั้งตัวของฉันมีแต่รอยเขียวช้ำจากการที่มีเซ็กซ์อย่างดุเดือดติดกันนานหลายชั่วโมง เขามันโรคจิตมากจริงๆ ทั้งจิกผม ทั้งกัด ทั้งดูด ถึงฉันจะชอบการกระทำที่แสนจะดิบเถื่อนของเขา แต่ทว่าพอเสร็จแล้วมันกลับเจ็บระบมไปทั้งตัว “จะไปไหน หื้ม...” มือหนาคว้าจับต้นเเขนของฉันเอาไว้เมื่อเห็นว่าฉันกำลังจะลุกขึ้น เมื่อกี้ฉันยังเห็นเขานอนหลับอยู่เลย ทำไมตื่นเร็วนักนะ แต่ก็ดี ตื่นขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่อง ว่าพี่ชายของฉันทำอะไรให้เขา เขาถึงได้มาทำกับฉันแบบนี้ ถึงฉันจะไม่ติดใจอะไร เพราะความหล่อของเขาก็ตาม แต่เขาต้องรับผิดชอบค่าเสื้อของฉัน“คุณบอกว่าจะบอกฉัน เรื่องพี่ชายฉัน” “อืม” เขาปล่อยมือออก จากนั้นก็ลุกขึ้น ทั้งตัวมีแค่บ็อกเซอร์ชิ้นเดียวในร่างกาย ไอ้บ้า ไม่รู้รึไงว่าตอนนี้ ฉันนี่มันก็บ้ากามไม่ต่างกับเขาเลย“พี่เธอโกงพวกฉันไปเกือบร้อยล้าน มันกำลังจะชิ่งหนีไปกับน้องสาวสุดที่รักของมัน แต่ฉันจับตัวเธอมาก่อน” “....” “ไม่รู้ว่ามันตายรึยัง” ใจฉันมันหล่นวูบทันทีเมื่อเขาบอกแบบนั้น กะเอาถึงตายเลยงั้นเหรอ “ยะ อย่าทำอะไรพี่ฉัน ฉันขอร้อง ฉันจะพูดบอกให้พี่ไม้คืนเงินคุณเอง”

ชายหาดสีขาวสะอาดตา เม็ดทรายเล็กๆละเอียด ท้องฟ้าใสกระจ่างตัดกับสีของน้ำทะเลสีฟ้าคราม แสงแดดอ่อนๆยามเย็น ที่หาดแห่งนี้มันชั่งเงียบสงบดีจริงๆ ไม่มีนักท่องเทียวเดินพลุกพล่าน ก็มันเป็นหาดส่วนตัวนิเนอะก่อนจะกลับมาไทย พี่ไม้สัญญากับฉันเอาไว้ว่าจะพาฉันมาเที่ยวทะเลที่ไทย จะพาฉันไปกินของอร่อยๆ ตอนนี้ไม่รู้ว่าฉันกับพี่ไม้จะได้มีโอกาสไปเที่ยวด้วยกันไหมเจ็ดปีที่ฉันอยู่เมืองนอก ฉันไม่เคยรู้เรื่องแย่ๆที่พี่ไม้ทำเลย ฉันไม่รู้ว่าเขายุ่งกับของผิดกฎหมาย ถามว่าโกรธไหม โกรธสิ พี่ชายตัวดีของฉันทำให้ทุกอย่างมันแย่ไปหมด ตัวเขาต้องหนีหัวซุกหัวซุน ส่วนตัวฉันถูกจับมา แถมยังกลายมาเป็นเมียของคู่อริพี่ชายอีก ฉันได้แต่ภาวนา ขอให้พี่ไม้หนีไปไกลๆ ถ้าพี่ไม้ต้องโดนผู้ชายคนนั้นฆ่าจริง ฉันจะทำยังไง ในชีวิตนี้ฉันเหลือพี่ชายแค่คนเดียว ถึงพี่ไม้จะยุ่งกับของผิดกฎหมาย แต่เขาก็คือพี่ชายที่ดีมากๆฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่นี่ฉันพอจะช่วยอะไรได้บ้างไหม เพราะฉันก็เอาตัวเองไม่รอด จนถึงขั้นต้องเอาความแรดของตัวเองเข้าช่วย ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะหนีไปไหนหรอก แต่มองไปรอบๆมันไม่เจออะไรเลยนอกจากชายหาดและทะเลสีฟ้าคราม มองไปจนสุดสายตายังไม่เจอภูเข