All Chapters of หมอกจางลง รักหายไป: Chapter 1 - Chapter 10

หลังจากกลับถึงบ้าน เจียงซือหยีก็เริ่มเก็บข้าวของของตัวเองเก็บไปครึ่งทาง เสิ่นหนานเฟิงก็กลับมา"ซือหยี พอจัดการงานที่บริษัทเสร็จผมก็กลับมาแล้ว คิดถึงผมไหม? "เขาหยิบดอกกุหลาบสีแดงสดช่อใหญ่ออกมาแล้วยื่นให้เธอ"ผมตั้งใจซื้อให้คุณเป็นพิเศษเลยนะครับ เมื่อกี้ในร้านชุดแต่งงานผมไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนคุณจนถึงตอนสุดท้าย ผมขอโทษจริงๆ นี่เพื่อเป็นการขอโทษสำหรับที่รักของผมนะครับ"มองดอกกุหลาบที่เหี่ยวเฉาเล็กน้อยเนื่องจากขาดน้ำ เจียงซือหยีก็โกรธจนแทบจะหัวเราะออกมานี่เห็นได้ชัดว่าเขาหยิบติดมือมาให้เธอจากสถานที่ที่เขาขอแต่งงานในใจเขา เธอก็คู่ควรกับเข้าของที่ใช้ในการขอแต่งงานที่ใช้ประโยชน์เสร็จแล้วก็โยนทิ้งใช่ไหม?"คุณหัวเราอะไรหรือ? "เมื่อเห็นเธอหัวเราะ เสิ่นหนานเฟิงก็รู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย"ไม่มีอะไร"เจียงซือหยีรับช่อดอกไม้นั้นมา แต่หางตาของเธอกลับเหลือบเห็นรอยลิปสติกตรงปกเสื้อของเขารอยลิปสติกสีแดงสด ชัดเจนขนาดนั้นเธอยกมือขึ้น ชี้ไปที่ปกเสื้อของเขา"เสื้อผ้าสกปรกแล้ว"เสิ่นหนานเฟิงก้มหน้ามอง พบว่าเป็นร่องรอยที่สวีเหว่ยจูบเขาทิ้งไว้ หัวใจของเขาเต้นแรงทันที คิดจะอธิบาย"อ้อ อาจจ

ในขณะที่เสิ่นหนานเฟิงกำลังลังเลอยู่ เจียงซือหยีก็เดินเข้ามาทันที "โทรศัพท์กับใครเหรอคะ? ""อ้อ ก็เป็นพวกของฉินห้าวนี่แหละ เรียกให้ผมออกไปดื่มสักหน่อย""เหรอคะ? ไม่ได้เจอพวกเขานานแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันไปด้วยนะคะ ฉันก็อยากดื่มสักหน่อย"เธอก็อยากเห็นเหมือนกัน ถ้าเธอปรากฏตัวขึ้น ภารกิจปิดบังความลับของพวกเขา จะสามารถทำได้ดีสักแค่ไหนเชียวเสิ่นหนานเฟิงพยายามหาข้ออ้างตลอดทางก็ไม่สามารถห้ามเจียงซือหยีได้ ทำได้แต่ก้มหน้ากดโทรศัพท์อย่างร้อนใจ แจ้งสถานการณ์ให้เพื่อนๆ ของเขารู้เมื่อมาถึงห้องส่วนตัวในบาร์ เจียงซือหยีก็เห็นเพื่อนๆ ของเสิ่นหนานเฟิงทันทีผู้ชายสี่คน ต่างกำลังนั่งตัวตรง ดื่มเหล้าอย่างสงบ แม้แต่เด็กนั่งดริ้งค์ก็ไม่เรียกมาด้วยซ้ำเมื่อเห็นเจียงซือหยี พวกเขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกันทันที"สวัสดีครับพี่สะใภ้ พี่สะใภ้วางใจ คืนนี้ไม่มีคนอื่น มีแต่พวกเราผู้ชายสี่ห้าคนครับ"เจียงซือหยีเลิกคิ้ว "หมายความว่าผู้หญิงอย่างฉันไม่ควรมาเหรอ"พวกเขาตกตะลึงทันที เสิ่นหนานเฟิงรีบจับมือของเธอแน่นทันที"พวกเขาไม่ได้หมายความแบบนั้น แค่กลัวว่าคุณจะเบื่อ""ฉันก็ไม่ได้หมายความอย่างอื่น แค่ไม่เจอกันนานแล้ว

เมื่อเห็นท่าทางตื่นตกใจของเขา เจียงซือหยีก็สูดหายใจเข้าลึกๆ เฮือกหนึ่ง ทำให้อารมณ์สงบลงแล้วพูดว่า ："ไม่มีอะไร ฉันแค่พูดเพ้อเจ้อ วันนั้นฉันไม่ว่าง"เธอหันหลังกลับจะเดินออกไป เสิ่นหนานเฟิงก็ขยับเท้าจะตามเธอไป เจียงซือหยีก็หยุดเขาไว้ "ในเมื่อมาหาหมอเป็นเพื่อนเพื่อน ทิ้งเธอไว้ที่นี่คนเดียวก็ไม่ดี ฉันกลับเอง คุณไม่ต้องสนใจฉัน"เสิ่นหนานเฟิงหันกลับมา เห็นเจียงซือหยีเดินออกไปแล้ว จู่ๆ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดมากเมื่อเห็นเขาเป็นห่วงเจียงซือหยี สวีเหว่ยก็นั่งยองลง "หนานเฟิง ฉันเจ็บมากเลย เจ็บไปทั้งตัว คุณกลับบ้านไปกับฉันได้ไหมคะ? "เสิ่นหนานเฟิงกำลังหงุดหงิดกับท่าทีของเจียงซือหยี ก็สะบัดมือของสวีเหว่ยออกไปทันที "ดูสถานะของตัวเองด้วย หยุดท้าทายเธอได้แล้ว"หลังจากเจียงซือหยีกลับมาถึงบ้านแล้วก็เก็บข้าวของต่อ ที่แห่งนี้ วินาทีเดียวเธอก็ไม่สามารถอยู่ต่อไปได้แล้วโชคดีที่เข้าของไม่มากนัก ไม่นาน กระเป๋าเดินทางก็บรรจุข้าวของของเธอเต็มหลังจากเก็บของเสร็จ เธอก็ลากกระเป๋าเดินลงไปชั้นล่างเธอเดินไปที่โต๊ะ เห็นดอกกุหลาบที่เสิ่นหนานเฟิงมอบให้เธอเมื่อวาน เธอก็หัวเราะเยาะเย้ยออกมา และหยิบออกมาโยนทิ้งถังข

เมื่อกลับเข้ามาในห้อง เจียงซือหยีก็นอนลงบนเตียง มองดูเพดาน น้ำตาไหลออกมาทันทีเวลาห้าปีแล้ว เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าวันหนึ่งเธอจะเลิกกับเสิ่นหนานเฟิง และไม่เคยคิดว่าจะแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นในเวลาเพียงไม่กี่วัน ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมดแล้วโทรศัพท์ที่อยู่ข้างๆ ดังขึ้นหลายครั้ง เธอหยิบมันขึ้นมา ก็ได้รับข้อความอีกหลายข้อความ[เจียงซือหยี เดาสิว่าฉันอยู่ที่ไหน? ]เป็นข้อความจากสวีเหว่ย พร้อมกับส่งรูปถ่ายมาด้วยหลายรูปเป็นรูปบ้านของเธอและเสิ่นหนานเฟิง!นอกจากนี้ยังมีรูปภาพเธอกับเสิ่นหนานเฟิงมีความสัมพันธ์กันอยู่บนเตียงบนเตียงแต่งงานของเธอกับเสิ่นหนานเฟิง[เมื่อเธอออกไป หนานเฟิงแทบก็ไปรับฉันมาอย่างอดใจรอไม่ไหว และยังสั่งกับคนรับใช้ทุกคนว่าห้ามบอกเธอ! เตียงแต่งงานของพวกเธอ สบายมากจริงๆ ได้ยินมาว่าเซตชุดเครื่องนอนเธอเป็นคนเลือกด้วยตัวเองใช่ไหม? เป็ดแมนดารินบนนั้น ก็เหมือนกับหนานเฟิงจริงๆ ! ]ข้อความและรูปถ่ายท้าทายที่สวีเหว่ยส่งมาเหล่านั้น ก็ไม่สามารถกระตุ้นเธอได้อีกต่อไปเธอเปิดมองผ่านอย่างสงบ จากนั้นก็ปิดโทรศัพท์ไม่เป็นไรแล้ว ยังไงต่อไปเธอก็ไม่กลับไปอีกแล้วไม่กี่วันต่อมา พ่อแม่ข

ทุกคนตกใจมากทันที เห็นเพียงมีเลือดหยดออกมาจากหน้าผากของเธอ เปื้อนชุดแต่งงานสีขาวกลายเป็นสีแดง"เหวยเหว่ย! "การกระทำนี้ของเธอ ทำให้ความลังเลและรู้สึกผิดในใจของเสิ่นหนานเฟิงหายไปจนหมดเขากอดสวีเหว่ยไว้ในอ้อมแขนของเขา ถามขึ้นอย่างเห็นใจว่า : "ทำไมคุณถึงต้องทำแบบนี้ด้วย? ""หนานเฟิง คุณก็รู้ ความปรารถนาสูงสุดของฉันในชีวิตนี้คือการแต่งงานกับคุณ แต่ตอนนี้คุณเจียงไม่ยอมให้ฉันสมปรารถนา ถ้าอย่างนั้นฉันก็ตายไปเสียเลยดีกว่า คุณไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่โทษคุณ และฉันก็ไม่โทษคุณเจียง ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่ชีวิตของฉันรันทด"พูดจบ เธอถึงขนาดกระอักเลือดออกมาเมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ เสิ่นหนานเฟิงก็เงยหน้าขึ้น สายตาที่เขามองไปทางเจียงซือหยีก็ค่อยๆ เย็นเยือก"เจียงซือหยี คุณจะต้องเห็นเหวยเหว่ยทำร้ายตัวเองก่อนถึงจะยอมหยุดใช่ไหม? คุณกลายเป็นคนโหดร้ายเลือดเย็นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? "เมื่อเผชิญกับคำถามของเขา เจียงซือหยีก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจที่แท้ ในใจของเขาเธอก็เป็นคนแบบนี้แต่ยังไงก็ไม่สำคัญแล้ว เธอดูละครฉากนี้เพียงพอแล้ว"หนานเฟิง พิธีแต่งงานกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เราก็รีบเข้าไปกันเถอะ"เสิ่นหนานเฟิ