All Chapters of ฉุด: Chapter 1 - Chapter 10

กองพลตื่นมาในตอนช่วงสาย เมื่อคืนก่อนจะถอดถอนตัวออกจากร่างน้อยที่หลับหมดสติเพราะอ่อนเพลียจากการรุกเร่าของตัวเอง เขาก็พรมจูบไปทั่วหน้างามของหล่อนในความมืด ไม่รู้อะไรทำให้เขาทำแบบนี้ แต่เขาเชื่อว่าสาวน้อยสวยงาม เมื่อพรมจูบจนพอใจก็จัดการแต่งตัวห่อหุ้มร่างเปลือยให้มิดชิดแล้วอุ้มพาดไหล่พร้อมหิ้วถือกระเป๋าเดินทางใบเล็กของหญิงสาวที่หมดสติเพราะเพลิงกามแล้วพากลับมาบ้านด้วยตอนตีสี่ และตอนนี้ก็เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า เขาตื่นเวลานี้เป็นประจำ และพอตื่นมาภาพความเร่าร้อนเมื่อคืนข้างทางและที่พื้นหญ้าข้างพุ่มไม้ก็ฉายย้ำเข้ามาในหัวจนต้องพลิกร่างน้อยที่อุ้มพาดไหล่กลับมาด้วยให้หันหน้ามาหาตัวเอง เพราะหญิงสาวนอนหันหลังให้ตัวเอง“สวยเป็นบ้า! ” เมื่อพลิกคนที่ตัวเองฉุดกระชากเข้าข้างทางให้นอนหันหน้ามาทางตัวเองเพื่อมองดูหน้าหญิงสาวที่อุ้มพาดไหล่กลับมาแล้วถึงกับไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เธอเป็นคนสวย ใบหน้าจิ้มลิ้ม ริมฝีปากกระจับน่าจูบที่เขาจูบแล้วจูบอีกเมื่อคืนและรู้ดีว่าปากน้อยๆ ของเธอหวานมากแค่ไหน มือใหญ่สากกร้านดึงกระชากผ้าห่มที่สาวน้อยห่มกอดไว้แน่นออกเพื่อดูรูปร่างของเธอ“อ่ะ...อื้ม” ปากน้อยร้องครางไม่พอใจ แต่ก็ยัง

พั่บ! พั่บ! พั่บ!จังหวะเคลื่อนไหวของโคนเนื้อและความเป็นสาวฉ่ำชื้นของคนตัวเล็กที่เขาคร่อมทับโหนตัวเข้าออกในตัวเธอกำลังดังหนักหน่วง มือใหญ่ทั้งสองจับหัวเตียงไว้มั่นพร้อมโยกไหวกดคลึงร่อนเอวสอบ ส่วนเธอก็พยายามช่วยเขาด้วยการเด้งตอบสนอง เขาพอใจแล้วแม้มันจะเป็นการร่วมมือที่ผิดจังหวะก็ตาม“อ่า...เก่งมากรุ้ง อ่า...เรียนรู้ไปเรื่อยๆ เด็กดีของฉัน อ่า...เสียว ไม่ไหวแล้ว อยากแตกแล้วเด็กน้อย โอว์...เสียว ซี้ด”“อ่ะ...อ่อย ไม่ไหวแล้วคุณหิน รุ้ง...อ่า...ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วค่ะ เหมือนใจจะขาด อ่า...รุ้งต้องการให้คุณหินลึกอีกได้ไหมคะ อ่า...” เธอจับรั้งบ่ากว้างของเขาพร้อมยกตัวขึ้นนำสองเต้าขึ้นเบียดหน้าอกกำยำสีทองแดงครามแดดของบุรุษตัวใหญ่เหนือร่าง แม้จะอายแต่ก็ไม่ทันแล้ว เธอได้พูดออกไปแล้วกัดปากตัวเองตอนนี้ไม่ทันเสียแล้ว“อ่า...เธอช่างซื่อสัตย์กับความต้องการตัวเองจริงๆ รุ้งน้อยของฉัน อ่า...” เขายิ้มน้อยๆ มุมปากก่อนจะโน้มหน้าลงไปบดขยี้ปากของคนสวยอีกครั้ง“อ่ะ...อื้อ”พั่บ! พั่บ! พั่บ!เสียงจังหวะของเนื้อที่ดังกระทบกระทั่งกันดังหนักหน่วง เอวสอบของกองพลยังคงบดเร่าเอาแต่ใจสาวเร็วถี่ขึ้นจนเธอหอบหายใจ เขารับร

“คุณหิน! คุณพูดแบบนั้นกับพี่โอมทำไมคะ และเนี่ยมาแย่งมือถือรุ้งทำไม” เธอถามเขาพร้อมแย่งโทรศัพท์ในมือหนาของเขามากำแน่นอย่างไม่พอใจ“ก็มันถามฉันว่าฉันเป็นใคร ฉันบอกว่าเป็นผัวเธอแล้วผิดตรงไหน และบอกให้นอนพักทำไมไม่นอน หรือว่าอยากต่ออีกไหม ฉันได้นะ สำหรับฉันแล้วเซ็กซ์คือกิจกรรมหลักที่สำคัญกว่างานที่เหมืองเลยแหละ”“รุ้งจะกลับค่ะ”“รอค่ำก่อนค่อยแอบออกจากบ้าน ไปตอนนี้คนก็เห็นกันพอดีว่าเธอมานอนที่ห้องกับฉัน ฉันจะซวย! เพราะฉันไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนกลับมานอนที่ห้องด้วย แต่เธอ...ฉันจำเป็นถึงได้อุ้มคนที่อ่อนเพลียจนหลับกลับมาด้วย จะทิ้งข้างทางก็กลัวคนอื่นจะมาข่มขืนต่อ”เผียะ!พอได้ฟังจบใกล้รุ้งก็อดทนไม่ไหวกับคำพูดเห็นแก่ตัวของกองพล ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้ เสียใจ เสียแรงที่แอบรักแอบมองมาตั้งแต่เด็ก มือเล็กตวัดใส่แก้มสากอย่างเคืองโกรธ หาได้มีความหวาดกลัวในสายตาที่หันกลับมาจ้องมองเอาเรื่องตัวเองตอนนี้ไม่กรอด!สองมือใหญ่กำแน่นเข้าหากันด้วยความขุ่นเคืองเดือดดา

ว้าย!ด้วยความไม่ระวังและไม่คิดว่าจะมีใครมาฉุดตัวเองจากด้านหลังแบบนี้ จึงทำให้ร้องตกใจ แต่พอได้ยินเสียงที่ดังขึ้นข้างแก้มก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร“ผัวเองทูนหัว” กองพลฉุดกอดเอวเล็กจากด้านหลังยกอุ้มเดินมาหลบที่มุมเสาเพื่อหลบสายตาผู้คน เพราะที่นี่ยังอยู่ในเขตของบ้านของเขาอยู่“ปล่อยรุ้งนะคุณหิน” เธอสั่งเขาพร้อมดิ้นตัวเองออกจากวงแขนแข็งแรงที่โอบกอดอยู่ด้านหลัง“ไม่ปล่อย งานที่กรุงเทพน่ะ งานอะไร ทำไมถึงอยากไปทำนัก ทำไมไม่มาทำงานที่เหมืองกับผัว” เขาถามทันที เพราะอยากรู้ว่ามันเป็นงานอะไร และอยากรู้ว่าหญิงสาวเรียนจบอะไรมา“อย่ามาพูดแบบนี้กับรุ้งนะคุณหิน คุณหินไม่ใช่ผัวรุ้ง”“อ้อ...ไม่ใช่ผัว แต่แตกข้างในเธอไม่รู้กี่รอบเนี่ยนะทูนหัว”เขาตอบสวนกลับพร้อมซุกปลายจมูกกับซอกคอระหง ความหอมของเธอทำให้เขารู้สึกตื่นตัว และตอนนี้ก็ต้องการหล่อนมาก อยากกระแทกแรงๆ ให้สมกับที่อดมาสองวัน ปกติเขาไม่เคยต้องอดเรื่องเซ็กซ์เลยสักครั้ง เวลาหิวขึ้นมาก็เข้าไปในเมือง แต่ไม่เข้าใจ ทำไมเขาถึงไม่คิดถึงพวกหล่อนที่เคยนอนด้วย แต่กลับนึกถึงแต่คนท

ใกล้รุ้งกลับมาถึงหอพักก็สองทุ่มกว่า รุ่นพี่พาเธอไปทานก๋วยเตี๋ยวเรือร้านโปรดแถวรัชดา และกว่าจะขับรถมาถึงก็นะ รถติดมาก พอมาถึงเธอก็ให้เขาส่งแค่หน้าประตูรั้วของหอพัก เธอเดินเข้ามาเอง พอเดินมาถึงหน้าตึกก็ก้มหน้าเปิดล้วงกระเป๋าหาคีย์การ์ดเพื่อจะเข้าไปด้านใน แต่จังหวะที่ก้มค้นหาคีย์การ์ดนั้นก็ต้องสะดุ้งตัวแข็งเกร็งเมื่อเสียงคุ้นเคยดังรดหัวตัวเอง       “เจอไหม?”       “คะ...คุณหิน” เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาออกมาเมื่อได้สติ       “ใช่ ผัวเองเด็กน้อย เปิดเร็วๆ สิมารอตั้งนานแล้วนะ และไปไหนกันมา หรือไปแวะเอากับมันมาถึงได้มาช้า” เขาเริ่มหาเรื่องเธอทันทีเมื่อนึกถึงภาพที่เห็นก่อนหน้านี้       “อย่ามาพูดจาต่ำๆ กับรุ้งนะคะ และอีกอย่างมันเรื่องของรุ้งค่ะ คุณหินไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับรุ้ง เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” เธอหยิบคีย์การ์ดออกมาจากกระเป๋าสะพายใบเล็กเมื่อหาเจอแล้วรีบแตะคีย์การ์ดเพื่อจะเปิดเข้าไปคนเดียว แต่ก็ไม่ทันเมื่อเขาดันประตูไว้แล้ว