All Chapters of บัวขาวแต้มสี: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่10ระหว่างนั่งรอหญิงสาวที่กำลังจะกลายมาเป็นคู่หมายของเขาออกมาตงห่าวก็นึกถึงเรื่องในจวนของตนเมื่อหลายวันก่อน เขาเห็นท่าทางแปลก ๆ ของน้องชายตั้งแต่เจ้าตัวกลับมาจากที่จวนตระกูลเยว่แล้ว นึกอยู่แล้วว่าจะต้องมีอะไร แต่ก็ตั้งใจเดินเลี่ยงออกไปเพื่อให้น้องชายได้คุยกับท่านพ่อไม่นึกว่าเรื่องที่น้องชายของเขาจะคุยกับท่านพ่อก็คือเรื่องงานมงคลระหว่างตนเองกับเยว่เหลียน“เรื่องคู่หมาย” น้ำเสียงไม่แน่ใจของน้องชายทำให้ตงห่าวที่กำลังจะเดินออกไปแล้วหยุดฟังอยู่ที่ข้างประตู“ข้าไม่อยากแต่งกับนางเลยท่านพ่อ” คนเป็นพ่อได้ฟังก็รู้สึกไม่รู้จะพูดเช่นไร เรื่องนี้มิใช่ว่าอยากแต่งก็แต่งได้ อยากยกเลิกก็ยกเลิกได้ การรับปากระหว่างสองตระกูลเกิดขึ้นตั้งแต่วันที่เด็กทั้งสองยังไม่ถือกำเนิดเลยด้วยซ้ำ อยากแต่งหรือไม่มันเลือกได้ที่ไหนกัน“แต่เจ้าต้องทำตามคำสัญญาที่ผู้ใหญ่ตกลงกันเอาไว้เปลี่ยนแปลงมิได้” ตงเนี่ยนเจินแสดงสีหน้าราวกับถูกบังคับให้กลืนยาขม “แต่ว่านาง…ท่านพ่อไม่เห็น ทั้งใบหน้าและการกระทำช่างไม่เหมาะสม” เมื่อเห็นว่าบิดาหันกลับมาสนใจคำของตนตงเนี่ยนเจินก็พูดต่อ“ข้าเป็นขุนนาง หน้าที่การงานก็กำลังจะดีขึ้นเรื่อย ๆ

บทที่12“เจ้าทั้งสองพ่อคิดมาแล้วเรื่องของคุณหนูเยว่เหลียน” หลังจากตัดสินใจอยู่นานนับชั่วยาม ที่จริงต้องบอกว่าถูกแม่ของบุตรชายคนรองโน้มน้าวเสียมากกว่า หัวหน้าตระกูลตงอย่างตงชี่จวิ้นก็เอ่ยกับทุกคนตอนที่กำลังกินข้าวเย็นและอยู่กันพร้อมหน้าตงชี่จวิ้นตั้งใจจะขอเปลี่ยนตัวจากเยว่เหลียนเป็นเยว่เม่ย แม้อาจจะถูกครหา แต่อย่างไรชาวบ้านชาวเมืองก็คงจะพอรู้อยู่บ้างแล้วถึงความสัมพันธ์ของคุณชายรองตระกูลตงและคุณชายรองตระกูลเยว่ แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยคำที่ตั้งใจ เสียงของบุตรชายคนโตก็ดังขึ้น “เรื่องที่ท่านพ่อบอกกับข้าเมื่อกลางวัน ข้าตอบรับ ข้าจะแต่งกับนางเอง เพียงแต่จะต้องถามนางก่อนว่ายินยอมหรือไม่” การพูดเช่นนั้นทำให้ตงเนี่ยนเจินหุบปากไม่เอ่ยอะไรออกมาอีกเพราะคิดว่าได้ปัดสวะพ้นตัวแล้วที่จริงหากเขารู้ว่าบิดากำลังจะเอ่ยอะไรเขาอาจจะเสียดายก็ได้ คนเป็นแม่อย่างตงฮูหยินก็แสดงสีหน้ายินดีอย่างเปิดเผย คนนอกอาจมองว่านางยังรักษาคำมั่นที่ให้เอาไว้กับสหายได้ อย่างไรตงห่าวก็ได้ขึ้นชื่อเป็นบุตรชายของนางตามฐานะ แม้เปลี่ยนเป็นบุตรชายคนโตจะต้องไปตบแต่งกับหญิงสาวอัปลักษณ์ได้ยินแล้วแต่ที่แปลกใจคือตงห่าวกลับอ้าแขนรับอย่างไม

บทที่14“น้องสาว เจ้าเป็นอะไรสีหน้าไม่ดีเลย” เยว่เหลียนเอ่ยทักทายน้องสาวต่อหน้าสาวใช้ เมื่อก่อนเยว่เม่ยชอบหลอกเหล่าสาวใช้โดยการทำเป็นบาดเจ็บและบอกว่าถูกพี่สาวจากชนบทอย่างนางกลั่นแกล้งเพื่อเรียกความเห็นใจจากทุกคนแต่ยามนี้ทั้งจวนต่างเห็นว่าเยว่เหลียนมิเคยทำร้ายน้องสาวต่างมารดาของตนเลยสักครา นั่นก็เพราะเยว่เหลียนคอยระมัดระวังการกระทำกับน้องสาวต่างมารดาของนางผู้นี้เสมอ ๆ มิได้ทำเป็นเขินอายและไม่กล้าทักทายกับน้องสาวเหมือนชาติก่อน “ไม่มีอันใดหรอกเจ้าค่ะ ข้าก็แค่ถูกท่านพ่อว่ากล่าวเรื่องการใช้เงินก็เท่านั้น” เยว่เหลียนยิ้มมุมปากอย่างพอใจ แต่ยังไม่ทันที่นางจะต่อความยาวกับน้องสาว สาวใช้จากท่านพ่อก็มาตามนางให้ไปพบ“คุณหนูใหญ่เจ้าคะ นายท่านเรียกหาเจ้าค่ะ” เย่วเหลียนเร่งเดินไปหา นางคิดว่าจะต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับจดหมายจากตระกูลตงฉบับนั้นแน่ ๆ ขณะที่เยว่เหลียนเดินออกไปอย่างมีความสุข เยว่เม่ยกลับมีสีหน้าอมทุกข์จนสาวใช้ต้องเอ่ยถาม“คุณหนูรองเป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ” เยว่เม่ยหันมองอีกฝ่ายด้วยสายตาไม่พอใจ “จะเป็นอะไรได้อย่างไร มีอะไรก็ไปทำเถอะ” หญิงสาวมองไปยังพี่สาวต่างมารดาด้วยสายตาอาฆาตแค้น ดูเหมือ

บทที่16รถม้าของตระกูลตงวิ่งผ่านเหล่าคนที่หยุดยืนพูดคุยอยู่ที่หน้าจวนตระกูลเยว่ “นั่นมันรถม้าตระกูลตงใช่หรือไม่” แม่ค้าเห็นป้ายเพียงครู่เดียวจึงคิดว่าอาจจะเป็นคุณชายตงไปง้อคุณหนูใหญ่หรือเปล่า งดงามออกเพียงนั้นไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องมาเจอเรื่องเช่นนี้ แต่สาวใช้ที่เคยเห็นรถม้าคันนั้นแล้วกลับบอกว่าไม่ใช่ “นั่นเป็นรถม้าของคุณชายใหญ่ตระกูลตง ตงห่าว ว่าที่สามีของคุณหนูเยว่เหลียน” จากเรื่องเล็ก ๆ ที่ควรจะไม่มีใครรู้มากมาย ตอนนี้กลายเป็นเรื่องที่รู้กันไปทั่วเมืองหลวง เมื่อก่อนหากพูดถึงการหมั้นหมายระหว่างตระกูลตงและตระกูลเยว่ก็คงไม่มีใครรู้หรอกว่าเรื่องราวเป็นเช่นไร เพราะเรื่องยาวนานมาแล้ว จะเปลี่ยนคนหรือปรับอย่างไรก็คงจะไม่มีใครสนแต่เมื่อเป็นเช่นนี้ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปหมด เรื่องราวรักสามเศร้าของคุณหนูทั้งสองของตระกูลเยว่กับคุณชายรองตระกูลตงนั้นโด่งดังได้ภายในหนึ่งวันกันเลยทีเดียว แต่คนที่สร้างเรื่องทั้งหมดยังไม่มีใครรู้ เยว่เหลียนหอบเหนื่อย ไม่ใช่ใกล้ ๆ เลยกว่านางจะเดินมาถึงวัดบนเขานี่ได้ ที่จริงก็ดีเหมือนกันจะได้มาขอบคุณเหล่าทวยเทพที่ประทานพรเช่นนี้ให้กับนาง ให้นางได้มีโอกาสแก้ไขเรื่องรา

บทที่18แต่ถึงแม้ฤกษ์จะเป็นวันเดียวกันจริง แต่ช่วงเวลาในการรับสะใภ้แต่ละคนก็ไม่ได้เวลาเดียวกันขนาดนั้น คราแรกเยว่เม่ยคิดว่านางจะต้องได้ทุกอย่างดีกว่าพี่สาว เพราะอย่างไรตงเนี่ยนเจินก็เป็นถึงขุนนาง ส่วนตงห่าวเป็นเพียงพ่อค้า แต่ไม่รู้ทำไม พอใกล้ถึงวันแต่งก็มีคนมากมายเข้ามาในจวนเพื่อช่วยเหลือเยว่เหลียน แม้จะไม่อยากสนใจแต่เรื่องนั้นก็ทำให้นางรู้สึกร้อนเป็นไฟ ไม่พอ ข้าวของต่างๆ ที่ถูกตระเตรียมเอาไว้ แม้จะดูคล้ายแต่ก็แตกต่างจนนางต้องร้องขอให้ท่านแม่ตรวจดูและต่อจะอยากได้อันที่เยว่เหลียนได้มากเท่าไร ท่านพ่อนางก็ไม่อนุญาต และยังบอกนางให้ทำดีกับพี่สาวมาก ๆ ด้วยควรจะเป็นเยว่เหลียนมากกว่าที่ต้องมาทำดีกับนาง ถึงแม้คนที่นางแต่งงานด้วยจะเป็นคุณชายรอง แต่เพียงแค่ดูก็รู้แล้วว่าใครกันที่จะได้ตำแหน่งสืบทอดตระกูลตงแม้จะไม่ได้พูดบอกมาชัดเจนแต่เพราะตงเนี่ยนเจินบอกนางว่าตงห่าวอยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง เดินทางตลอดและที่ผ่านมานางก็แทบไม่เห็นเขาอยู่เมืองหลวงนาน เช่นนั้นแล้วท่านลุงตงชี่จวิ้นย่อมต้องเลือกบุตรที่อยู่ข้างกายขึ้นเป็นผู้นำตระกูลอย่างแน่นอนและยิ่งเมื่อเอ่ยถามคำถามนี้กับพี่สาวต่างมารดาของนาง ก็บอกว่าว่าท