บททั้งหมดของ ม่านรักมาเฟีย: บทที่ 1 - บทที่ 4

"เขาเห็นเธอเป็นเพียงแค่ของเล่นชิ้นใหม่ ที่เหมือนชิ้นเก่ารักเดียวที่เธอจะมีให้ได้คือรักตัวเอง"รู้อะไรมั้ย? คนเราน่ะมันเสียใจกันได้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งถึงจะจำสักทีว่าความเจ็บปวดมันทรมานแค่ไหนแต่ทุกครั้งเราก็มักจะหลอกตัวเองว่าไม่เป็นไรทั้งที่ในใจมันแทบจะไม่เหลือความรู้สึกอะไรให้น่าจดจำอีกแล้วเหมือนกับฉันที่ทั้งชีวิตเป็นได้แค่คน 'ถูกทิ้ง'----------------------------------------------------------------------------ซิกโก้ รากราฟ : เจ้าพ่อมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลในแทบตะวันตก เขาเกิดมาพร้อมอำนาจของตระกูลเก่าแก่ที่มีพร้อมทุกอย่าง ทว่าพอเข้าอายุ17 ปีจากเด็กวัยรุ่นทั่วไปเขากลับต้องขึ้นมาในตำแหน่งหัวหน้าตระกูลแทนพ่อของเขาที่ด่วนจากไป ในฐานะพี่ใหญ่ภาระหน้าที่ทุกอย่างจำต้องตกเป็นของเขาแม้จะดูเหมือนเย็นชา แต่ยังไงเขาก็เป็นแค่มนุษย์คนหนึ่งหัวใจทั้งดวงที่แตกสลายไปพร้อมเธอมันไม่อาจเรียกคืนกลับมาได้สิ่งเดียวที่อยู่ในใจของเขามาตลอด คือ 'ตราบาปที่เธอทิ้งเอาไว้'"เป็นเพราะฉันที่ทำให้เธอจากไป"-----------------------------------อิม มธุรส : ทั้งชีวิตนี้ฉันก็เป็นคนที่ถูกทิ้งมาตลอดจะเพิ่มเขาเข้ามาอีกคนจะ

00 เริ่มงาน ฮ่องกง ภายในบ้านหลังใหญ่โตที่มีผู้คนรายล้อมมากมายเป็นเหมือนนิยายที่เคยอ่านทว่านี่มันคือชีวิตจริงเพราะถ้าหากเป็นนิยายฉันคงเป็นนางเอกอาภัพที่สุด บ้านหลังใหญ่ที่ฉันยืนอยู่ตอนนี้เป็นคฤหาสน์ของ 'ตระกูลรากราฟ' ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าตระกูลนี่โด่งดังเรื่องอะไรแต่ก็น่าจะรวยน่าดูไม่งั้นคงไม่กล้าซื้อตัวฉันมาในราคาสิบล้านเพื่อมาเป็นแม่บ้านที่นี่หรอก "เธอบอกว่าอยากเริ่มต้นใหม่ก็เริ่มมันซะที่นี่แหละ แล้วนั่นงานของเธอ" มาร์โค่ชี้ไปทางห้องครัวขนาดใหญ่กว่าห้องนอนของฉันสามห้องรวมกันด้วยซ้ำสารภาพเลยนะครั้งแรกที่ถูกเขาจับมาฉันกลัวจนไม่กล้าพููดหรือมองหน้าเขาในใจฉันคิดแค่ว่าจะทำทุกอย่างให้จบหากว่าเขาเป็นเหมือนมาเฟียแก๊งอื่นที่ฉันเคยได้ยินฉันก็คงคิดฆ่าตัวตายทันทีแต่พอเจอมาร์โค่ก็ทำให้แปลกใจอยู่ไม่น้อยที่เขาไม่เหมือนคนอื่นเพราะเท่าที่ฉันเคยรู้มาคนที่ทำงานแบบพวกเขาถ้าไม่ได้เงินแต่ได้ผู้หญิงคนพวกนั้นก็จะย้ำยีเธอเหมือนเป็นของเล่นชิ้นหนึ่ง “มีอะไรสงสัยก็ถามหัวหน้าแม่บ้านได้เลย อีกสักพักแกก็คงมา” มาร์โค่บอกฉันก่อนจะมองไปรอบๆ “แล้ว