All Chapters of ชีวิตธรรมดาของม่านหรู: Chapter 21 - Chapter 30

ซื่อหวนหลงพาพ่อกับแม่ไปกระโจมของม่านหรูอีกครั้งหลังกินข้าวเที่ยง เขาเดินนำพ่อกับแม่ไปโดยไม่สนใจสายตาเหล่าทหารที่ทราบข่าวว่าเขากับม่านหรูกำลังจะแต่งงานกัน เมื่อไปถึงหน้ากระโจมของนาง เขาก็ขออนุญาตเข้าไปหลังจากเห็นว่ามีทหารมาเก็บสำรับออกไปสักพักแล้วติงอ้ายกับติงเอ้อเห็นแขกมาแล้ว พวกเขารีบลุกขึ้นไปนั่งที่เตียงม่านหรูพร้อมนางเพื่อให้แม่ทัพใหญ่และครอบครัวนั่งคุยเรื่องงานแต่งงาน“คารวะท่านผู้อาวุโสขอรับ/เจ้าค่ะ” สามพ่อแม่ลูกรีบคำนับชางจ้าวหลงที่นั่งมองพวกเขาด้วยดวงตาสุกใสและกระจ่างดั่งสามารถมองความในใจของคนออก“อืม พวกเจ้านั่งลงเถอะ จะได้ตกลงกันว่าจะจัดงานเมื่อไหร่ อย่างไร”“ขอบคุณท่านผู้อาวุโสขอรับ/เจ้าค่ะ” ทั้งสามนั่งเรียงกันตรงข้ามกับครอบครัวม่านหรู“พวกเจ้าเรียกข้าว่าท่านปู่เถอะ อีกไม่นานหลานสาวข้าก็ต้องเข้าไปอยู่ในจวนพวกเจ้า ต่อไปก็ไม่ต้องมากพิธีกับข้าหรอก”“ขอบคุณท่านปู่ขอรับ/เจ้าค่ะ” พว

หลังจากมอบหน้าที่ให้เหล่าทหารเรียบร้อยแล้ว ติงอ้ายก็เข้าเรือนไปตามหาปู่ของเขาที่เรือนของท่าน เพื่อขอคำปรึกษาเรื่องที่เขาเพิ่งทำไปว่าเหมาะสมแล้วหรือไม่ ชางจ้าวหลงเห็นหลานชายมาหาขณะที่เขากำลังนั่งพักผ่อนหลังเก็บของก็ได้แต่เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ไม่นานหลานชายก็เล่าให้ฟังว่าเขาทำสิ่งใดไปบ้าง“เจ้าจัดการได้ดีแล้ว เรื่องบ่าวในเรือนให้แม่เจ้าจัดสรรหน้าที่ เมื่อไหร่ที่เจ้าออกเรือนจึงให้ภรรยาของเจ้าจัดการจวนแทนแม่เจ้า”“ขอรับท่านปู่ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำขอรับ ท่านปู่จะไปรอแม่สื่อกับข้าที่เรือนหลักหรือไม่ขอรับ”“เจ้าไปชวนติงเอ้อก่อนเถอะ ปู่นั่งพักอีกสักครู่ค่อยไปพร้อมพี่สาวเจ้า”ติงอ้ายลุกขึ้นคำนับลาชางจ้าวหลงก่อนจะออกไปหาน้องชายที่เรือน เขาชินแล้วที่ท่านปู่ชอบเกาะติดพี่สาว พวกเขาเองก็ชอบที่จะอยู่กับพี่สาวเช่นกันกลางยามเว่ย ทหารที่เฝ้าหน้าประตูไปแจ้งหัวหน้าว่าแม่สื่อจากจวนแม่ทัพใหญ่มาถึงแล้ว เส้าเฉิงรับคำเสร็จก็เดินเข้าไปแจ้งต

นักโทษทั้งหมดที่ถูกพลังกดดันของชางจ้าวหลง มีบางคนถึงกับกระอักเลือดออกมาเพราะทนแรงกดดันไม่ไหว ชางจ้าวหลงให้เซียวไป่คัดคนออกไป จนเหลือคนที่อดทนได้เพียง 5 คนเท่านั้น ชางจ้าวหลงเห็นว่าพวกเขาแข็งแกร่งเพียงพอสำหรับใช้เป็นองครักษ์ส่วนตัวหลานชายทั้งสอง เขาจึงหยุดปลดปล่อยพลังปราณ ทั้ง 5 ก้าวมาด้านหน้าแล้วบอกทุกอย่างตามที่ชางจ้าวหลงถามก่อนหน้านี้“ข้าจะซื้อพวกเขาทั้ง 5 เจ้าบอกราคามา”“ราคาพวกเขาแพงกว่าทาสทั่วไปนะขอรับ แต่ละคนมีราคา 70 ตำลึงขอรับ”“นี่ตั๋วแลกเงิน 400 ตำลึง เจ้าไปนำสัญญาทาสของพวกเขามา”“ขอรับนายท่านผู้เฒ่า ท่านรอสักครู่นะขอรับ ข้าจะส่งคนไปนำเงินทอนมาให้ก่อน”ชางเจ้าหลงพยักหน้ารับคำเซียวไป่ ม่านหรูมองคนที่ท่านปู่เลือกแล้วก็ไม่ได้คัดค้านอะไร นางรู้ดีว่าท่านปู่มีวิธีกำหราบพวกเขาหากมีใครคิดหักหลังจวนของนาง ทหารนำทางทั้งสองต่างหวาดกลัวนายท่านผู้เฒ่าไม่น้อยเช่นกัน พวกเขาเห็นอาการที่ทาสซึ่งน่าจะมีวรยุทธเก่งกาจกว่าพวกเ

ขบวนเจ้าบ่าวเดินทางมาถึงหน้าจวนรองแม่ทัพตรงเวลา โดยมีแม่ทัพใหญ่ที่สวมชุดเจ้าบ่าวยิ้มแฉ่งอยู่บนหลังม้ามาตลอดทางจากจวนแม่ทัพใหญ่ แม่สื่อทำหน้าที่ของนางทันทีที่มาถึง ซื่อหวนลงลงจากหลังม้าไปคารวะชางจ้าวหลงและติงกวนที่รอต้อนรับเจ้าบ่าวตามประเพณี ไม่นานนักเสี่ยวชิง ติงเอ้อและติ้งอ้ายที่แบกม่านหรูไว้บนหลังเดินตามกันมา ก่อนที่นางกับติงเอ้อจะปล่อยให้ติงอ้ายแบกม่านหรูเข้าไปนั่งในเกี้ยวเจ้าสาวแปดคนหาม หลังแม่สื่อทำหน้าที่เสร็จ ทุกคนก็ออกเดินทางพร้อมขบวนสินเดิมและของหมั้นยาวนับ 10 ลี้ ชาวเมืองที่มาร่วมดูความสนุกสนานต่างได้รับซองเงินที่ซื่อหวนหลงสั่งทหารติดตามให้แจกจ่ายเพื่อขอบคุณตามธรรมเนียมชางจ้าวหลงกับติงกวนแทนที่จะดีใจที่ม่านหรูออกเรือน พวกเขาต่างหมั่นไส้หลานเขย ลูกเขยแทน เพราะเท่าที่พวกเขาสืบข่าวมา แม่ทัพใหญ่มักมีสีหน้านิ่งเรียบอยู่เสมอ แต่ที่พวกเขาเห็นกลับต่างจากข่าวที่ได้มาราวฟ้ากับเหว แล้วจะไม่ให้พวกเขาที่หวงม่านหรูมาตลอดหงุดหงิดได้อย่างไร หากไม่ติดว่าเป็นพระราชโองการ สองคนนี้คงไม่ยอมปล่อยม่านหรูให้ออกเรือนง่ายขนาดนี้

เหล่าเฒ่าชรารู้ว่าเสนาบดีซวงคงมีเรื่องอยากคุยอีกมาก พวกเขาจึงบอกติงอ้ายกับติงเอ้อแยกไปอีกโต๊ะพร้อมบุตรสาวเสนาบดีซวง ซวงหานก็ไม่คิดเกรงใจ เขาพาฮูหยินนั่งข้างฮูหยินติง ส่วนตนเองก็นั่งติดกับนาง และเริ่มบทสนทนากับชางจ้าวหลงอีกครั้งในเรื่องที่เขาคิดเอาไว้ก่อนหน้านี้“อืม ข้าคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหานะท่านเสนาบดี อย่างไรติงอ้ายก็ต้องดูแลตระกูลติงต่ออยู่แล้ว ส่วนติงเอ้อจะให้ไปดูแลตระกูลท่านข้าก็ยินดี ลูกคิดเหมือนพ่อไหม?”“ขอรับท่านพ่อ ข้ากับเสี่ยวชิงเห็นด้วยขอรับ อย่างไรพวกเราก็อยู่กับติงอ้ายอยู่แล้ว ถ้านัดทานอาหารกันที่จวนให้หายคิดถึงก็ไม่เลวขอรับ”“จริงอย่างที่ท่านพี่บอกเจ้าค่ะ ข้าเองก็ไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธ อย่างไรพวกเราก็มีติงอ้ายอยู่ทั้งคน หากติงเอ้อมีท่านเสนาบดีคอยสอนก็นับเป็นวาสนาของเขาแล้วเจ้าค่ะ”“ขอบคุณพวกท่านมากที่ไม่ปฏิเสธคำขอที่เห็นแก่ตัวของข้าขอรับ เสียดายข้าไร้ญาติขาดมิตร หากไม่มีฮูหยินคอยให้กำลังใจต่อสู้ร่ำเรียนจนสอบผ่าน ข้าก็คงไม่มีวันนี้ ข