All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 41 - Chapter 50

จริงๆ แล้ว ตอนอยู่ที่คฤหาสน์ ฉือหว่านก็เดาไว้แล้วว่ารูปนี้ต้องเป็นฉือเจียวที่ส่งมา เมื่อครู่ตอนอยู่ในห้องพักคนไข้ เธอค่อยๆ หลอกล่อให้ฉือเจียวเผยความจริงออกมา เพื่อให้ฮั่วซือหานได้ยินด้วยตัวเอง ฮั่วซือหานวางสายโทรศัพท์ ก่อนจะเงยหน้ามองฉือหว่าน ฉือหว่านจ้องเขาด้วยสายตาเย็นชา ริมฝีปากบางโค้งเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน “ประธานฮั่ว คงต้องทำให้คุณผิดหวังแล้วล่ะ รูปนั้นฉันไม่ได้เป็นคนส่ง แต่เป็นฉือเจียวต่างหาก” คิ้วเข้มของฮั่วซือหานขมวดเล็กน้อย แต่ไม่ได้เอ่ยอะไร ฉือหว่านก้าวออกไป แต่พอเดินผ่านตัวเขา ฮั่วซือหานก็ยื่นมือออกมาคว้าแขนเรียวของเธอไว้ทันที ฉือหว่านสะบัดมือเขาออกด้วยสัญชาตญาณ เธอไม่ต้องการมีปฏิสัมพันธ์ทางร่างกายกับเขาแม้แต่น้อย “พอเธอไปแล้ว คุณย่าก็โมโหจนเป็นลม คุณย่าหลับไปแล้วยังละเมอเรียกชื่อเธออยู่เลย ถ้ามีเวลาก็กลับไปเยี่ยมคุณย่าบ้าง” พูดจบ ฉือหว่านก็เดินจากไป ขณะนั้น เลขาจ้าวเดินเข้ามา เอ่ยเสียงเบา “ท่านประธาน ดูเหมือนคุณผู้หญิงจะเข้าใจท่านผิดไปแล้วนะครับ จริงๆ แล้วท่านไม่ได้เชื่อคำพูดของฉือเจียวไปเสียทั้งหมด เมื่อครู่ท่านก็ยืนอยู่นอกห้องตลอด ต่อให้คุณผู้หญิ

ทำไมไม่สนใจฉัน? เขาดูเหมือนกำลังโอ๋เธอ ผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน มีทั้งอำนาจ ฐานะ และบารมี ถ้ายอมลดตัวลงมาเอาใจผู้หญิงเมื่อไหร่ ก็คงทำให้ใครต่อใครหลงคิดว่าเขาจริงใจได้ง่ายๆ และนั่นก็เป็นหลุมพรางที่ทำให้คนตกหลุมรักเขาได้โดยไม่รู้ตัว แต่ฉือหว่านกลับยังคงมีสติแน่วแน่ เพราะเธอรู้ดีว่าความรักที่ฮั่วซือหานมอบให้นั้นไม่เคยมีไว้เพื่อเธอ เขามีไว้เพื่อฉือเจียว ฉือหว่านก้มหน้าหลุบตาลง ขนตายาวสั่นไหว เธอพยายามจะลุกขึ้นยืน "คุณปล่อยฉันนะ!" ฮั่วซือหานหัวเราะ "โกรธเหรอ?" ฉือหว่านรู้สึกว่าน่าขันมาก "ฉันมีสิทธิ์อะไรไปโกรธคุณ?" ฮั่วซือหาน "วันนี้ฉันมือหนักไปหน่อย ทำให้เธอชนโต๊ะจนเจ็บที่เอวหรือเปล่า?" ฉือหว่านปฏิเสธ "ไม่เจ็บ" มือใหญ่ของฮั่วซือหานลูบไปที่เอวบางของเธอ แผ่วเบาและพูดอย่างอบอุ่น "ตรงนี้ใช่ไหม?" ตรงนี้แหละ ตอนอาบน้ำเธอเห็นแล้ว ตรงเอวเป็นรอยเขียวช้ำ คงต้องใช้เวลานานกว่าจะหายดี ตอนนี้จุดที่บาดเจ็บกำลังถูกลูบไล้อย่างอ่อนโยน ฝ่ามือของเขาทั้งอุ่นและแข็งแกร่งราวกับกำลังประคองรอยช้ำของเธอเอาไว้ แต่ฉือหว่านกลับรู้สึกต่อต้าน เธอไม่ต้องการให้เขาตบหัวแล้วลูบหลัง ไ

ฉือหว่านทำแผลให้เขาเสร็จแล้ว แต่โชคร้ายที่ฮั่วซือหานเกิดอาการติดเชื้อ พอตกดึกก็เริ่มมีไข้สูง ฮั่วซือหานหนาวสั่น ฉือหว่านปรับแอร์ให้อุณหภูมิสูงขึ้น ห่มผ้าหนาให้เขาหลายชั้น แต่เขาก็ยังตัวเย็นเฉียบ เหงื่อเย็นไหลซึมออกมาตามหน้าผาก ริมฝีปากของเขาซีดเผือด ฉือหว่านคิดว่าเขาสมควรโดนแล้ว ถ้าเขาไม่มัวแต่พาฉือเจียวไปโรงพยาบาล และรีบทำแผลให้ตัวเอง เรื่องคงไม่แย่ขนาดนี้ ฉือหว่านฝังเข็มให้เขาไปแล้ว แต่เขายังต้องอดทนผ่านช่วงไข้สูงนี้ไปให้ได้ด้วยตัวเอง เมื่อไข้ลดลง อาการของเขาก็จะดีขึ้นเอง ฉือหว่านเปิดผ้าห่มแล้วล้มตัวลงนอน นอนข้างๆ เขา ตัวเขาเย็นจัดเหมือนก้อนน้ำแข็ง ร่างกายแผ่ไอเย็นออกมาไม่หยุด เธอพยายามจะเพิกเฉยต่อเขา แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ริมฝีปากสีแดงสดของเธอกัดเม้มเบาๆ ก่อนที่ร่างกายบอบบางจะขยับเข้าไปใกล้เขาเอง เขานอนหันหลังให้เธอ ฉือหว่านพยายามหลีกเลี่ยงแผลของเขา แล้วค่อยๆ โอบกอดเขาจากทางด้านหลัง ฮั่วซือหานรับรู้ได้ทันทีว่ามีร่างนุ่มนิ่มของใครบางคนแนบเข้ามาใกล้ ร่างกายอบอุ่นของเธอซึมซับผ่านเนื้อผ้าบางๆ แผ่ความอุ่นเข้ามาในร่างเขา ไม่นาน มือเล็กๆ ของเธอก็เลื่อนลงมา วางล

ตอนนั้น เธอคงจะเจ็บมากสินะ? ฮั่วซือหานค่อยๆ วางมือบนเอวของเธอ ลูบไล้ผิวที่นุ่มละมุนเบาๆ เขายอมรับว่าในใจมีความรู้สึกเวทนาต่อเธอเพิ่มขึ้น เขาก้มหน้าลง กระซิบข้างใบหูเธอ เสียงทุ้มต่ำจากการเพิ่งตื่นยังแฝงความแหบพร่า "ฉือหว่าน... ฉันทำเธอเจ็บใช่ไหม? ขอโทษนะ" เขาพูดขอโทษเธอเบาๆ ฉือหว่านที่กำลังหลับสนิทไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอ เส้นผมนุ่มๆ ของเธอก็ดูหอมละมุนไปหมด ฮั่วซือหานรู้สึกเหมือนมีถ่านไฟร้อนๆ กลิ้งอยู่ในลำคอ เขาพยายามหลบสายตาจากร่างอ่อนเยาว์ที่ชวนหลงใหลของเธอ แต่สุดท้ายก็ควบคุมตัวเองไม่อยู่ โน้มหน้าลงไปใกล้... ใกล้จนแทบจะจรดริมฝีปากลงบนเส้นผมนุ่มหอมของเธอ... แต่ก่อนที่เขาจะสัมผัสเธอ ฉือหว่านก็ขยับตัวเล็กน้อย ส่งเสียงอืออาเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอตื่นแล้ว สติของฮั่วซือหานกลับมาแทบจะทันที เขาชะงักค้างไป ตกใจตัวเองว่ากำลังทำอะไรอยู่? เขาเพิ่งจะคิดจะจูบเส้นผมของฉือหว่านอย่างนั้นเหรอ?! เขาฮั่วซือหาน ผ่านหญิงงามมามากมายขนาดไหน? แล้วทำไมตอนนี้กลับเสียการควบคุมเพราะฉือหว่าน? ฮั่วซือหานผละตัวออกจากเธออย่างรวดเร็ว รีบเปิดผ้าห่มแล้วลุกออก

เกมรอบแรกเพิ่งเริ่ม ก็สุ่มได้ให้ฮั่วซือหาน ทำให้บรรยากาศครึกครื้นขึ้นมาทันที ฉือถังยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม มองไปที่ฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว เล่นเกมความจริงกันเถอะ ฉันขอถามว่า... คุณกับภรรยาของคุณได้เข้าหอกันแล้วหรือยัง?” ทุกคนที่อยู่ที่นี่ ยกเว้นลู่หนานเฉิงที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ต่างก็รู้กันดีว่าภรรยาของประธานฮั่วก็คือฉือหว่าน คำถามของฉือถังชัดเจนมาก เธอต้องการรู้ว่าฮั่วซือหานเคยแตะต้องฉือหว่านหรือเปล่า บรรดาทายาทเศรษฐีที่อยู่รอบโต๊ะ ต่างพากันส่งเสียงเชียร์ สร้างบรรยากาศครึกครื้น ฉือถังแสร้งทำเป็นมองฉือหว่านด้วยท่าทางไร้เดียงสา แต่ในแววตามีแผนการแอบแฝง “ประธานฮั่ว คุณแต่งงานกับคุณนายฮั่วมาตั้งสามปีแล้ว หรือว่ายังไม่เคยแตะต้องเธอเลย? คุณคงจะไม่ชอบคุณนายฮั่วมากจริงๆ ใช่ไหมคะ?” ฉือเจียวเองก็จับตามองฉือหว่าน แววตาเต็มไปด้วยความเหนือกว่าและหยิ่งยโส “ฉันเคยบอกซือหานไปแล้วว่า ไม่อนุญาตให้เขาแตะต้องฉือหว่าน ดังนั้นเขาต้องไม่เคยแตะต้องเธอแน่นอน” ฉือถังและฉือเจียวร่วมมือกัน เพื่อทำให้ฉือหว่านอับอาย กู้เป่ยเฉินและกลุ่มทายาทเศรษฐีเริ่มส่งเสียงเร่งเร้า “พี่รอง! ตอบมาเร็วๆ