LOGINShare
บทที่ 44
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 45
ฉือหว่านจัดเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะหันกลับไปมองฮั่วซือหาน โทรศัพท์ของเขาวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง เสียงเรียกเข้าสะท้อนก้องห้องซ้ำไปซ้ำมา แต่เขาไม่ได้สนใจรับสาย เขาไม่ได้รับสายจากฉือเจียว นี่คงเป็นครั้งแรก ฮั่วซือหานยืดตัวเต็มความสูง ก่อนจะถอดเสื้อสูทสีดำออก ใต้เสื้อนั้น เขาสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว และตอนนี้บนแผ่นหลังของเขามีรอยเลือดซึมเป็นวงกว้าง ฉือหว่านนึกถึงรอยแส้ที่คุณนายใหญ่ฟาดลงบนหลังเขา ที่จริงรอยแส้นั้นคงลึกมาก แต่เขากลับไม่แสดงความเจ็บปวดออกมาแม้แต่น้อย ถ้าไม่ทำแผลพวกนี้ รอยนี้อาจติดเชื้อได้ ฉือหว่านเอ่ยขึ้น "ฉันจะไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้คุณ" ฮั่วซือหานหันมามองเธอ ริมฝีปากบางโค้งเป็นรอยยิ้มบางๆ "เมื่อกี้ยังทำเหมือนไม่สนใจฉันอยู่เลย" ฉือหว่านหยิบกล่องปฐมพยาบาลออกมา "ฉันแค่ไม่อยากให้คุณย่าเป็นห่วง" ฮั่วซือหานนั่งลงบนเตียง ฉือหว่านกล่าว "ถอดเสื้อออกสิ" เขาทำตามอย่างว่าง่าย ถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออก เผยให้เห็นร่างกายแกร่งกำยำ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉือหว่านได้เห็นเขาโดยไม่มีเสื้อผ้า เขามีไหล่กว้าง กล้ามเนื้อแน่น หน้าท้องเรียบเป็นล
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 46
ฉือหว่านทำแผลให้เขาเสร็จแล้ว แต่โชคร้ายที่ฮั่วซือหานเกิดอาการติดเชื้อ พอตกดึกก็เริ่มมีไข้สูง ฮั่วซือหานหนาวสั่น ฉือหว่านปรับแอร์ให้อุณหภูมิสูงขึ้น ห่มผ้าหนาให้เขาหลายชั้น แต่เขาก็ยังตัวเย็นเฉียบ เหงื่อเย็นไหลซึมออกมาตามหน้าผาก ริมฝีปากของเขาซีดเผือด ฉือหว่านคิดว่าเขาสมควรโดนแล้ว ถ้าเขาไม่มัวแต่พาฉือเจียวไปโรงพยาบาล และรีบทำแผลให้ตัวเอง เรื่องคงไม่แย่ขนาดนี้ ฉือหว่านฝังเข็มให้เขาไปแล้ว แต่เขายังต้องอดทนผ่านช่วงไข้สูงนี้ไปให้ได้ด้วยตัวเอง เมื่อไข้ลดลง อาการของเขาก็จะดีขึ้นเอง ฉือหว่านเปิดผ้าห่มแล้วล้มตัวลงนอน นอนข้างๆ เขา ตัวเขาเย็นจัดเหมือนก้อนน้ำแข็ง ร่างกายแผ่ไอเย็นออกมาไม่หยุด เธอพยายามจะเพิกเฉยต่อเขา แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ริมฝีปากสีแดงสดของเธอกัดเม้มเบาๆ ก่อนที่ร่างกายบอบบางจะขยับเข้าไปใกล้เขาเอง เขานอนหันหลังให้เธอ ฉือหว่านพยายามหลีกเลี่ยงแผลของเขา แล้วค่อยๆ โอบกอดเขาจากทางด้านหลัง ฮั่วซือหานรับรู้ได้ทันทีว่ามีร่างนุ่มนิ่มของใครบางคนแนบเข้ามาใกล้ ร่างกายอบอุ่นของเธอซึมซับผ่านเนื้อผ้าบางๆ แผ่ความอุ่นเข้ามาในร่างเขา ไม่นาน มือเล็กๆ ของเธอก็เลื่อนลงมา วางล
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 47
เขาเตือนเธอว่าที่นี่อันตราย บอกให้เธอรีบหนีไป แต่พวกที่ไล่ล่าตามมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ หากเธอไม่หนีตอนนี้ เธอเองก็จะเอาชีวิตไม่รอด ทว่าสาวน้อยกลับไม่หนี ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังพยายามลากเขาด้วยแรงทั้งหมดที่มี พาเขาไปซ่อนในถ้ำลับแห่งหนึ่ง เธอบอกเขาว่า "พี่ชาย ที่นี่ปลอดภัย พวกนั้นหาไม่เจอหรอก" เขามองดูเด็กหญิง เธอยังเด็กมาก ฤดูหนาวมาถึงแล้ว แต่เธอกลับใส่เพียงชุดกระโปรงบางๆ สีขาวซีดจากการซักซ้ำๆ ดูเหมือนเธออยู่ในป่านี้มานานแล้ว โดยมีเพียงตุ๊กตาผ้าเก่าๆ เป็นเพื่อน เขาได้รับบาดเจ็บหนัก ร่างกายหนาวสั่น ตอนนั้นเอง เด็กหญิงโอบกอดเขาไว้ "พี่ชาย หนาวใช่ไหมคะ ถ้าฉันกอดแบบนี้ พี่ก็จะไม่หนาวแล้วนะ" เขามองเข้าไปในดวงตาของเธอ ดวงตาที่ใสกระจ่างราวกับน้ำ เขาถามเธอว่า "ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่คนเดียว บ้านเธออยู่ไหน พ่อแม่เธออยู่ไหน?" เด็กหญิงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ "ฉันไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีใครต้องการฉัน" เขาดึงเธอเข้ามากอดแน่นขึ้น "ถ้าฉันรอดจากที่นี่ไปได้ ฉันจะพาเธอออกไปด้วย ฉันจะรับเธอไว้เอง" เขาถอดจี้หยกจากคอของตัวเองแล้วสวมให้เธอ ทั้งสองนอนกอดกันในถ้ำเย็นยะเยือกคืนนั
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 48
ตอนนั้น เธอคงจะเจ็บมากสินะ? ฮั่วซือหานค่อยๆ วางมือบนเอวของเธอ ลูบไล้ผิวที่นุ่มละมุนเบาๆ เขายอมรับว่าในใจมีความรู้สึกเวทนาต่อเธอเพิ่มขึ้น เขาก้มหน้าลง กระซิบข้างใบหูเธอ เสียงทุ้มต่ำจากการเพิ่งตื่นยังแฝงความแหบพร่า "ฉือหว่าน... ฉันทำเธอเจ็บใช่ไหม? ขอโทษนะ" เขาพูดขอโทษเธอเบาๆ ฉือหว่านที่กำลังหลับสนิทไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอ เส้นผมนุ่มๆ ของเธอก็ดูหอมละมุนไปหมด ฮั่วซือหานรู้สึกเหมือนมีถ่านไฟร้อนๆ กลิ้งอยู่ในลำคอ เขาพยายามหลบสายตาจากร่างอ่อนเยาว์ที่ชวนหลงใหลของเธอ แต่สุดท้ายก็ควบคุมตัวเองไม่อยู่ โน้มหน้าลงไปใกล้... ใกล้จนแทบจะจรดริมฝีปากลงบนเส้นผมนุ่มหอมของเธอ... แต่ก่อนที่เขาจะสัมผัสเธอ ฉือหว่านก็ขยับตัวเล็กน้อย ส่งเสียงอืออาเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอตื่นแล้ว สติของฮั่วซือหานกลับมาแทบจะทันที เขาชะงักค้างไป ตกใจตัวเองว่ากำลังทำอะไรอยู่? เขาเพิ่งจะคิดจะจูบเส้นผมของฉือหว่านอย่างนั้นเหรอ?! เขาฮั่วซือหาน ผ่านหญิงงามมามากมายขนาดไหน? แล้วทำไมตอนนี้กลับเสียการควบคุมเพราะฉือหว่าน? ฮั่วซือหานผละตัวออกจากเธออย่างรวดเร็ว รีบเปิดผ้าห่มแล้วลุกออก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 49
ฉือหว่านเห็นฮั่วซือหานและฉือเจียว ฉือเจียวออกจากโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้ยืนเคียงข้างฮั่วซือหานอย่างสวยสง่า แขนเกี่ยวเขาไว้แน่น ทั้งสองดูเป็นคู่ที่เหมาะสมกันราวกับเทพบุตรและเทพธิดา สนิทสนมแนบแน่น ซูเสี่ยวฝูแค่นเสียงเย็น “หวานหว่าน ประธานฮั่วนี่รักฉือเจียวจริงๆ เลยนะ ฉือเจียวกล้าเล่นงานคุณนายใหญ่ฮั่วขนาดนั้น แต่ประธานฮั่วยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กลับมาอยู่กับเธอเหมือนเดิมอีก” ฉือหว่านไม่คิดว่าจะเจอฮั่วซือหานและฉือเจียวที่บาร์ เมื่อเห็นว่าทั้งคู่กลับมาดีกันเร็วขนาดนี้ เธอไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลยแม้แต่น้อย เธอยกมุมปากยิ้มบางๆ ให้ซูเสี่ยวฝู “เธอเพิ่งรู้วันนี้เหรอว่าฮั่วซือหานรักฉือเจียว?” เมื่อก่อนเธออาจจะผิดหวัง แต่ตอนนี้เธอชาไปหมดแล้ว ทันใดนั้น เสียงรองเท้าส้นสูงดังก้องเข้ามาใกล้ “ประธานฮั่ว ฉือเจียว บังเอิญจังเลย” ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น ฉือถังก็มาที่นี่ด้วย คืนนี้ฉือถังสวมเดรสสายเดี่ยวสีดำ ลอนผมและริมฝีปากแดงสด ทำให้เธอดูโดดเด่นเย้ายวน สายตาของฉือถังจับจ้องอยู่ที่ฮั่วซือหาน ดวงตาเป็นประกาย เจือด้วยความหลงใหล ฉือหว่านเลิกคิ้ว คืนนี้ดูท่าจะคึกคักไม่เบา ฉือเจียวยังไม่ทั
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 50
เกมรอบแรกเพิ่งเริ่ม ก็สุ่มได้ให้ฮั่วซือหาน ทำให้บรรยากาศครึกครื้นขึ้นมาทันที ฉือถังยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม มองไปที่ฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว เล่นเกมความจริงกันเถอะ ฉันขอถามว่า... คุณกับภรรยาของคุณได้เข้าหอกันแล้วหรือยัง?” ทุกคนที่อยู่ที่นี่ ยกเว้นลู่หนานเฉิงที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ต่างก็รู้กันดีว่าภรรยาของประธานฮั่วก็คือฉือหว่าน คำถามของฉือถังชัดเจนมาก เธอต้องการรู้ว่าฮั่วซือหานเคยแตะต้องฉือหว่านหรือเปล่า บรรดาทายาทเศรษฐีที่อยู่รอบโต๊ะ ต่างพากันส่งเสียงเชียร์ สร้างบรรยากาศครึกครื้น ฉือถังแสร้งทำเป็นมองฉือหว่านด้วยท่าทางไร้เดียงสา แต่ในแววตามีแผนการแอบแฝง “ประธานฮั่ว คุณแต่งงานกับคุณนายฮั่วมาตั้งสามปีแล้ว หรือว่ายังไม่เคยแตะต้องเธอเลย? คุณคงจะไม่ชอบคุณนายฮั่วมากจริงๆ ใช่ไหมคะ?” ฉือเจียวเองก็จับตามองฉือหว่าน แววตาเต็มไปด้วยความเหนือกว่าและหยิ่งยโส “ฉันเคยบอกซือหานไปแล้วว่า ไม่อนุญาตให้เขาแตะต้องฉือหว่าน ดังนั้นเขาต้องไม่เคยแตะต้องเธอแน่นอน” ฉือถังและฉือเจียวร่วมมือกัน เพื่อทำให้ฉือหว่านอับอาย กู้เป่ยเฉินและกลุ่มทายาทเศรษฐีเริ่มส่งเสียงเร่งเร้า “พี่รอง! ตอบมาเร็วๆ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 51
แต่ว่า ฮั่วซือหานเป็นของฉือเจียว แบบนี้จะทำยังไงดีล่ะ? โอ้โหบรรดาทายาทเศรษฐีทั้งหลายต่างพากันตื่นเต้นขึ้นมา ฉือถังถือเป็นหญิงสาวผู้โดดเด่นในวงสังคม และยังเป็นโสดมาจนถึงตอนนี้ มีชายหนุ่มหลายคนที่ให้ความสนใจเธอ ฉือหว่านยิ้ม “พี่คะ ถึงเวลาต้องเลือกแล้ว” พูดจบ ฉือหว่านก็ปรายตามองฉือเจียวพลางยิ้มเย็น “ฉือเจียว พี่สาวของเราทั้งสวยและหยิ่งในศักดิ์ศรี เธอคิดว่าพี่เขาจะเลือกใคร?” ฉือเจียวถลึงตาใส่ฉือหว่าน “พี่สาวฉันเป็นคนน่าหลงใหล มีคนตามจีบเยอะแยะ นี่ต้องให้เธอพูดด้วยเหรอ?” ฉือหว่านหัวเราะ ไม่พูดอะไรอีก ฉือเจียวหันไปมองฉือถังอย่างอยากรู้อยากเห็น เพราะแม้แต่เธอเองก็ไม่รู้ว่าฉือถังจะเลือกใคร ตั้งแต่ฉือถังกลับมาจากต่างประเทศ เธอก็กลายเป็นผู้ช่วยของเทพ C ทันที ตอนนี้บ้านสามก็กำลังได้รับความเมตตาจากคุณนายใหญ่ฉือ บ้านสามกำลังใช้โอกาสนี้ในการเลือกคู่ครองที่เพียบพร้อมในไห่เฉิงให้กับลูกสาวที่เพิ่งกลับจากนอกฉือเจียวอดถามไม่ได้ “พี่คะ แล้วพี่จะเลือกใคร?” ทุกคนในที่นั้นต่างรอคอยคำตอบ ฉือถังยืนขึ้น ก่อนจะส่งสายตาหวานเยิ้มให้ฮั่วซือหานแวบหนึ่ง “งั้นฉันขอเลือกแล้วนะ” เธอเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 52
ฮั่วซือหานใช้ร่างสูงโปร่งของเขากดฉือหว่านไว้กับกำแพง ปิดกั้นทางหนีของเธอด้วยแผงอกกว้าง เขาแสยะยิ้มเย็นชา "ฉือหว่าน เธอจงใจทำใช่ไหม?" ฉือหว่านพยายามผลักเขาออก "ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดถึงอะไร" "อย่ามาแกล้งโง่!" ฮั่วซือหานจ้องเธอด้วยสายตาคมกริบแฝงไปด้วยโทสะ "เธอตั้งใจโยนฉันไปให้ฉือถัง!" เขามองออกตั้งแต่แรกแล้ว! เขามองออกแต่แรกแล้วว่าเธอใช้เขาเป็นเครื่องมือ เล่นเกมยุแหย่ระหว่างฉือเจียวกับฉือถัง เธอใจแข็งพอที่จะผลักเขาออกไปให้จูบกับผู้หญิงคนอื่นโดยไม่ลังเลสักนิด ฉือหว่านเลิกเสแสร้ง เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาอย่างตรงไปตรงมา "ประธานฮั่ว ฉือถังชอบคุณ" "เธอชอบฉันก็เรื่องของเธอ มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?" มีผู้หญิงชอบเขามากมายทุกวัน เขาจะต้องรับผิดชอบให้ครบทุกคนหรือไง? ฉือหว่าน "..." งั้นก็แสดงว่าเขาไม่มีใจให้ฉือถัง สุดท้ายแล้ว ฉือเจียวก็ยังเป็นที่หนึ่งในใจเขา "ประธานฮั่ว คุณจะโมโหทำไมกันล่ะ? ฉือเจียวกับฉือถังแย่งกันเพราะคุณ แปลว่าคุณเสน่ห์แรงมากเลยนะ! ปล่อยฉันได้แล้ว!" ฮั่วซือหานยังคงยืนนิ่ง ไม่แม้แต่จะขยับตัว เขาก้มลงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ลืมคำพูดของฉันคืนนั้นไปแล้วเ
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 218
โหลวซินเยว่หยุดเดินในทันที “หวานหว่าน ฮวนเอ๋อร์ บังเอิญจัง พวกเธอก็มาเหมือนกันเหรอ”ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังจะเดินเข้าไปหาเธอแต่ถูกบอดี้การ์ดชุดดำของโหลวซินเยว่ขวางไว้ “หยุดตรงนั้น!”โหลวซินเยว่โบกมือยิ้ม “ไม่เป็นไร พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นฉันเอง”บอดี้การ์ดจึงถอยออกไป ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปหาเธอ“ซินเยว่… เธอกลายเป็นดาราดังไปแล้วเหรอ?” เยี่ยฮวนเอ่อร์มองเธออย่างประหลาดใจโหลวซินเยว่ยกคิ้ว “ใช่ ฉันมีแฟนแล้ว แฟนของฉันผลักดันให้ฉันเป็นซุปตาร์”“แฟน? ซินเยว่ เธอมีแฟนเหรอ? ทำไมไม่เคยบอกพวกเรามาก่อนเลย?”โหลวซินเยว่ยิ้มหวาน “แฟนฉันทั้งหล่อ ทั้งรวย แล้วก็รักฉันมากๆ เลย”พูดจบ เธอก็เดินเข้าไปคว้ามือเล็กของฉือหว่าน “หวานหว่าน ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก เธอต้องดีใจกับฉันแน่เลย เธอต้องอวยพรให้ฉันกับแฟนใช่ไหม?”ฉือหว่านมองหน้าเธอนิ่งๆ ด้วยดวงตาใสแจ่ม “ซินเยว่ ยินดีด้วยนะ”“หวานหว่าน ขอบใจนะ งั้นฉันไปก่อนล่ะ ไว้มีเวลาค่อยมานั่งคุยกัน”โหลวซินเยว่หมุนตัวกลับ แล้วเดินจากไปพร้อมกลุ่มผู้ติดตามเยี่ยฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “หวานหว่าน แฟนของซินเยว่คือใครกัน? คนที่มีเงินขนาดนี้ในไห่เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 217
ฉือหว่านนอนหันหลังให้เขา ฮั่วซือหานนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ทั้งสองคนดูไม่ต่างจากคู่สามีภรรยาที่กำลังทะเลาะกันฮั่วซือหานกำมือแน่นอยู่นานก่อนจะเอ่ยออกมาคำเดียว “โอเค”จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปเขาไปแล้วน้ำตาในดวงตาของฉือหว่านก็หยุดไว้ไม่อยู่ เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ไม่เป็นไร แค่ถูกผู้ชายคนนึงนอนด้วยแล้วเขาไม่รัก เธอก็แค่โดนหมากัด ไม่มีอะไรต้องเสียใจแต่หัวใจมันเจ็บเหลือเกินฉือหว่านรู้ดี เธอยังรักฮั่วซือหาน รักมาก มากเหลือเกิน...หลังจากวันนั้น ฉือหว่านกับฮั่วซือหาน ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ช่วงนี้ คนที่มาแรงที่สุดไม่ใช่ใครอื่น แต่คือโหลวซินเยว่จู่ๆ โหลวซินเยว่ก็ได้เข้าร่วมรายการวาไรตี้ยอดนิยมระดับประเทศ ด้วยภาพลักษณ์ใสซื่อ น่ารัก ทำให้เธอแจ้งเกิดในชั่วข้ามคืน ได้รับฉายา “นางฟ้าน้อย” มีแฟนคลับตามเป็นล้าน กลายเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงในวงการบันเทิงแถมยังมีข่าวลือว่า โหลวซินเยว่กำลังจะได้เล่นหนังของผู้กำกับจางชื่อดัง ในเรื่อง "เฟิงฮวา" เธอจะรับบทเป็นนางเอกยังไม่พอ โหลวซินเยว่ยังได้ขึ้นปกนิตยสารดังระดับประเทศถึง 5 ฉบับ ได้แบรนด์ดังหลายแบรนด์มาเซ็นส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 216
ขอบตาขาวของฉือหว่านแดงจัดขึ้นมาในทันที เธอรู้มาตลอดว่าฮั่วซือหานเก่งแค่ไหนในเรื่องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีคนอื่นถ้าเขาจะเหยียบใครสักคน เขาจะเหยียบไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเนื้อ จะต้องลอกหนัง ถอนกระดูก ทำให้คนผู้นั้นอับอายที่สุดเธอไม่ได้เป็นคนให้เยี่ยฮวนเอ่อร์โทรหาเขาแต่ต่อให้เธอเป็นคนให้โทรล่ะ? แล้วไง?เขาเป็นฝ่ายที่ไม่ป้องกันเองไม่ใช่เหรอ!“ฉันเข้าใจความหมายของประธานฮั่วแล้วค่ะ วางใจได้เลย ต่อไปฉันจะไม่โทรหาอีก คุณกลับไปได้แล้ว”ฉือหว่านพยายามเงยหน้าขึ้น อดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เธอไม่อยากร้องไห้ให้เขาเห็นฮั่วซือหานมองเห็นดวงตาแดงก่ำของเธอแล้ว ในใจเขากลับรู้สึกพึงพอใจอย่างแปลกประหลาด เหมือนได้ล้างแค้นสำเร็จ เขารู้ว่าเขาเกลียดเธอเกลียดที่คืนนั้นเธอไม่มาเขาจงใจโทรหาผู้ช่วยตัวเอง เพราะรู้อยู่แล้วว่าเลขาจ้าวจะไปตามเธอแต่เธอก็ยังไม่มาเขายิ่งเกลียดที่เธอเป็นลมแล้วให้คนโทรหาเขาแพ้ยาคุมเพราะลู่หนานเฉิง แล้วเรียกเขามาเนี่ยนะ? เขาคืออะไรในสายตาเธอ?ฮั่วซือหานยกริมฝีปากบาง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบจนไร้ความรู้สึก “เราหย่ากันเถอะ เรื่องย่า ฉันจะปิดไว้ก่อน เราไปจดทะเบียนหย่ากันก่อน...
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 215
ฮั่วซือหานชะงักไปทันทีฉือหว่านกินอะไรเข้าไปถึงเป็นลมนะ?ยาคุมฉุกเฉิน?เขาอยากจะถาม แต่เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ก็ดังขึ้น เยี่ยฮวนเอ่อร์ตัดสายไปแล้วฉือเจียวได้ยินทั้งหมด เธอมองเขาด้วยความตกใจ “ซือหาน ฉือหว่านเป็นลมเพราะกินยาคุมเหรอ?”ฮั่วซือหานไม่พูดอะไร เขาผลักฉือเจียวออกจากอกทันที “ฉันจะไปมหาวิทยาลัย C”ฮั่วซือหานรีบออกไปอย่างรวดเร็วฉือเจียวหันไปมองหลี่หลัน “แม่คะ เรื่องนี้มันยังไงกันแน่? ซือหานกับฉือหว่านไม่ได้มีอะไรกันไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมฉือหว่านต้องกินยาคุม?”หลี่หลันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่สีหน้ากลับเคร่งเครียด “เจียวเจียว แม่จะสืบเรื่องนี้ให้เอง”...ฮั่วซือหานขับรถด้วยความเร็วสูงมาถึงมหาวิทยาลัย C และตรงไปที่ห้องพยาบาลทันที“ประธานฮั่ว! ในที่สุดคุณก็มาซะที! รีบดูหวานหว่านเร็ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบลากเขามาหน้าเตียงฮั่วซือหานก้มหน้าลงมองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ฉือหว่านขดตัวอยู่ สีหน้าเจ็บปวดมากชวนให้รู้สึกสงสารขณะนั้น ขนตาของฉือหว่านกระตุกเบาๆ เธอลืมตาขึ้นมา“หวานหว่าน เธอฟื้นแล้ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบช่วยพยุงเธอลุกขึ้นนั่งฉือหว่านมองเห็นฮั่วซือหาน ก็ตกใจเล็กน้อย “คุณมา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 214
เธอทำได้เพียงถามเพื่อนสนิทของตัวเองเท่านั้นติ๊ง!ซูเสี่ยวฝูตอบกลับมา “แสดงว่าเพื่อนเธอเอาไม่อยู่ไงล่ะ สามีนอนกับหล่อนครั้งเดียวก็เบื่อแล้ว”จริงเหรอ?เป็นแบบนั้นจริงๆ เหรอ?ความรักที่ยืนยาวได้ ต้องมีความเข้ากันในทุกด้าน โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงฉือหว่านรู้ดีว่าผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องนั้นสูงมาก เขาต้องการผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขในเรื่องบนเตียงเมื่อคืน เธอไม่สามารถมัดใจเขาไว้ได้เลยเหรอ?ฮั่วซือหานนอนกับเธอครั้งเดียว ก็เบื่อแล้ว?ติ๊ง!ข้อความจากซูเสี่ยวฝูเด้งเข้ามาอีกครั้ง “หวานหว่าน เพื่อนที่เธอพูดถึงคงไม่ใช่ตัวเธอเองหรอกนะ? เธอกับประธานฮั่วมีอะไรกันเหรอ?”ฉือหว่านไม่รู้จะตอบยังไง เธอเลยเลือกที่จะปฏิเสธไปก่อน “ไม่ใช่ฉันหรอก”หลังวางมือถือ เธอก็เข้าสู่ห้วงฝันอันวุ่นวายพอลืมตาตื่นอีกครั้งก็เป็นตอนเช้าแล้ว เธอลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันตามปกติแต่จู่ๆ เธอก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นได้ เมื่อคืนฮั่วซือหานไม่ได้ป้องกัน!เขากดเธอไว้ถึงสามรอบ รุนแรงและควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักครั้ง และทุกครั้งก็จบที่ปล่อยในเมื่อวานเธอลืมกินยาคุมหัวใจฉือหว่านเต้นแรงจนวูบวา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 213
ฮั่วซือหานบอกว่า เขากับฉือหว่านจบกันแล้วฉือเจียวดีใจจนแทบคลั่ง เธอโถมตัวเข้าไปกอดเขาแน่น “ซือหาน ฉันรู้ว่าฉือหว่านเก่งเรื่องอ่อยผู้ชาย คุณเผลอรู้สึกกับเธอบ้างฉันไม่โทษหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันทิ้งฉัน เพราะคนที่คุณรักที่สุดก็คือฉัน”เขาอาจจะรู้สึกกับฉือหว่านอยู่บ้าง แต่คนที่เขารักที่สุด ก็ยังเป็นเด็กสาวในถ้ำคนนั้น เด็กคนนั้นก็คือฉือเจียวฮั่วซือหานยกมือกอดเธอกลับฉือไห่ผิงมองภาพตรงหน้าอย่างโล่งใจ ขอแค่ฉือเจียวมีความสุข เขาในฐานะพ่อก็พอใจแล้วหลี่หลันเองก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอคิดถึงฉือหว่าน แววตาของเธอก็แฝงไปด้วยความเคียดแค้นไม่เคยคิดเลยว่าเด็กบ้านนอกอย่างฉือหว่าน จะทำให้ฮั่วซือหานถึงกับรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างได้นังเด็กบ้านี่!...ฉือหว่านรีบไปที่โรงพยาบาล ลู่หนานเฉิงจัดของเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว“คุณชายลู่ ขอโทษทีนะคะ วันนี้ฉันมีเรื่องเลยมาช้า” ฉือหว่านเอ่ยอย่างรู้สึกผิดลู่หนานเฉิงยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”“ค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยถือของ”ฉือหว่านเดินไปยกกระเป๋า แต่กระเป๋าหนักมาก บวกกับตัวเธอที่ปวดระบมไปหมด พอออกแรงยกเลยเซล้มไป“หวานหว่าน ระวัง!”ลู่หนานเฉิงรี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 212
ขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ฉือหว่านก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือลู่หนานเฉิง“หวานหว่าน วันนี้ฉันจะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะออกเองละนะ”ฉือหว่านตบหน้าผากตัวเองเบาๆ เธอลืมไปเลยว่าวันนี้ลู่หนานเฉิงออกจากโรงพยาบาลเธอรีบมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที...ฮั่วซือหานก็มาถึงโรงพยาบาลเช่นกัน เขาไปที่ห้องพิเศษ VIP และเห็นฉือเจียวฉือเจียวนอนอยู่บนเตียง สวมชุดผู้ป่วยตัวใหญ่ ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ ยังคงไม่ได้สติฮั่วซือหานเดินไปที่ข้างเตียง “ฉือเจียวเป็นอะไร?”“ประธานฮั่ว เมื่อคืนคุณทิ้งเจียวเจียวไว้คนเดียว เธอเสียใจมากจนช็อก ล้มลงไปกับพื้น ต้องถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดด่วนเพื่อช่วยชีวิต”“แม้ตอนนี้เธอจะรอดมาได้แล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฉือไห่ผิงกับหลี่หลันต่างก็เต็มไปด้วยความวิตกและเครียด พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าฮั่วซือหานจะผลักฉือเจียวออกในสถานการณ์แบบนั้น แถมยังทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกฮั่วซือหานรู้สึกผิดและเสียใจอย่างมาก เมื่อคืน ฉือเจียวผลักเขาลงเตียง พยายามจะจูบเขา แต่ในหัวของเขากลับมีแต่ภาพของ…ฉือหว่านเขาเอาแต่คิดถึงฉือหว่าน สุดท้าย เขาก็ผลักฉือเจียวออก แล้วออกจากบ้านตระกูลฉือไปห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 211
ฉือหว่านรีบกลับไปที่หอพักหญิง ก็เห็นเยี่ยฮวนเอ่อร์ที่ได้รับบาดเจ็บ“หวานหว่าน ฉันไม่เป็นไรหรอก แค่เดินพลาดข้อเท้าพลิกนิดหน่อย ข้อเท้าเลยบวมขึ้นมา แต่ฉันทายาหม่องแล้ว ไม่นานก็หาย ซินเยว่โทรเรียกเธอกลับมาทำไมเนี่ย เรื่องแค่นี้เองไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้นเลย”ที่แท้เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็แค่ข้อเท้าพลิกโหลวซินเยว่โทรมาบอกว่าเยี่ยฮวนเอ่อร์เกิดเรื่อง แต่ไม่ได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้น ทำเอาฉือหว่านตกใจแทบแย่“งั้นเธอนั่งพักตรงนี้ อย่าวิ่งไปวิ่งมาอีกนะ”“รู้แล้วล่ะ”ฉือหว่านตรวจดูข้อเท้าที่บวมแดงของเยี่ยฮวนเอ่อร์ พอแน่ใจว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงก็โล่งใจ จากนั้นก็หยิบชุดนอนเข้าไปในห้องน้ำ แล้วอาบน้ำอุ่นทั้งตัวของเธอปวดเมื่อยไปหมด เต็มไปด้วยรอยจ้ำที่ฮั่วซือหานฝากไว้เมื่อคืน เยอะแยะจนแทบนับไม่ถ้วนภาพเมื่อคืนลอยเข้ามาในหัวของฉือหว่านอีกครั้ง เขาอยู่บนตัวเธอ และมองเธอตลอดเวลาใช้สายตาร้อนแรงและตรงไปตรงมานั่นจ้องเธอเธอเอามือปิดตาเขาไว้ “ห้ามมอง”เขาจับมือลง แล้วก้มลงจูบเธอ “หวานหว่าน เธอสวยมาก”เธอแทบจะละลายไปกับจูบร้อนแรงของเขาฉือหว่านหลับตาแน่น รีบสลัดภาพพวกนั้นออกไปจากหัว ตอนนี้เขาน่าจะตื่นแล้วสิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 210
“หลังจากคุณนายเข้าไปในห้องพักคนไข้ ผมก็ทำตามคำสั่งของท่านประธานทันทีครับ หาผู้หญิงที่ยังบริสุทธิ์มาให้”คนนั้นก็คือโหลวซินเยว่ฮั่วซือหานใบหน้าไร้ความรู้สึก “รู้แล้ว”เขาเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ เปิดน้ำเย็นจัดราดตัวเองสายน้ำเย็นเฉียบไหลจากศีรษะลงมา เขาหลุบตามองต่ำ ล้างตัวเงียบๆบนตัวของเขามีรอยขีดข่วนหลายแห่ง บนไหล่ยังมีรอยฟันลึก เขาเคยคิดว่าเป็นร่องรอยที่ฉือหว่านทิ้งไว้แต่เปล่าเลยเมื่อคืนมันก็แค่ความฝันฝันกลางวันที่เขากับฉือหว่านอยู่ด้วยกันเธอไม่เคยมาเลยแต่เขากลับไปนอนกับเพื่อนของเธอฮั่วซือหานถูตัวแรงๆ อย่างบ้าคลั่ง อยากลบร่องรอยพวกนั้นออกให้หมดปัง! สุดท้ายหมัดของเขาก็พุ่งใส่ผนังอย่างแรง...โหลวซินเยว่แต่งตัวเรียบร้อย ยืนรออยู่ในห้องทำงานไม่นาน ฮั่วซือหานก็เดินเข้ามา เขาอาบน้ำแล้ว เปลี่ยนเป็นเชิ้ตขาวกับกางเกงสแล็คสีดำเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลานั้นไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง กลับมาเป็นชายหนุ่มผู้สูงส่งเย็นชาดังเดิม ความเย็นชาและห่างเหินแผ่ซ่านออกมาทั้งเนื้อทั้งตัวเลขาจ้าวเอ่ยเรียก “ท่านประธาน”ฮั่วซือหานนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน เขาเงยหน้าขึ้นมองโหลวซินเยว่ “นี่เช็คหนึ่งใบ
