All Chapters of Force Marriage: Dealing With My Disabled Hot Uncle: Chapter 171 - Chapter 180

DURING LUNCH TIMEAbalang -abala ako sa mga lesson plan na ginagawa ko ng biglang tumunog ang cellphone ko sa gilid ng aking laptop. Pagtingin ko sa message, Si Mama.{“Nasa Max’s Restaurant ako, malapit sa eskwelahan mo. Room 6. Punta ka rito ngayon!”}Hindi na ako nag-atubili. Inayos ko ang gamit ko , timing din naman ang pagkaka-message niya dahil gusto ko din talaga siyang makausap tungkol sa medical examination report ko. Dahil pakiramdam ko ay magiging mahaba ang aming pag-uusap ay dali-dali na akong pumunta sa kinaruruonan ni Mama. Pagpasok ko sa maliit na silid, bumungad kagad ang naka-arkong kilay ni Mama. Saglit akong natigilan.Paulit-ulit kong tinatanong sa sarili—nanay ko ba talaga ito? Dahil sa tuwing nakikita ko siya, pakiramdam ko na parang kinakaharap ko ang aking mortal na kaaway. Wala pa man akong nasasabi, agad na akong sinermunan ni Mama.“Aba, ikaw punyeta kang bata ka! Simula nang sumama ka kay Hector, ang lakas na ng loob mong pagmalakihan kami! Ni isang ku

Natawa si Jennie na kala mo ay nanalo sa lotto “Damn it! Vivian, idilat mo nga ang mga mata mo! tignan mo, Kahit ang sarili niyang ina, hindi siya protektado. Mas gugusutuhin pa niyang mamatay si Anne at tapak-tapakan kaysa manatili ito sa puder nila!” Nagpakawala ako ng isang tawa, puno ng sakit.Oo nga, kung ganito na ang tingin ng sarili kong ina sa akin, paano pa kaya ang ibang tao?Hinawakan ko ang mga palad ko, pilit kong pinipigilan ang mga luha ko, at tumingin nang matalim kay Mama.“Bakit nga ba Ma? Anak mo ako, pero bakit mo ako kinaiinisan ng ganito? Nagtataka ako sa inyo? Ang ordinaryong tao, hindi ganito kung ituring ang mga anak nila! Bakit ikaw parang sukdulan ang galit mo sakin?”Siguro nga lahat ng sama ng loob ni Mama ay matagal nang nakaipon sa puso niya at hindi na niya napigilan kaya sumabog na siya ngayon. Nagngangalit ang mga ngipin niya nang sagutin ako.“Gusto mo talagang malaman?” tanong niya na may seryosong mukha.“Oo. Gusto ko talagang malaman! Mula pag

Nang bumalik ako para kunin ang cellphone ko, narinig ko ang malisyosong boses ni Felyn mula sa loob ng room na pinag stay-an namin. “Karamihan sa mga tao sa ganitong sitwasyon ay tiyak na pupunta iyan sa isang bar para mag inom st magpalipad nng sama ng loob. Kilala ko si Anne, hindi siya diretsong uuwi sa bahay nila ni Hector. Kapag siya ay nagpunta upang uminom, papalagyan ko ng droga ang kaniyang alak para makatulog siya.” sumagot naman si Mommy, “Paano kung hindi siya uminom? ano ka ba naman Felyn parang hindi mo kilala ang anak mo. Sa ugali ni Anne, malabong pumunta siya sa bar.” *“Kung gano’n, may plano B ako para sa kanya. Ayon sa mga tauhan ko, nandun daw siya sa labas, naglalakad sa walang direksyong lugar. Malamang ay nag-iisip na yun. At kapag mapunta siya sa isang liblib na lugar, hindi malabong may ilang mga gago na bigla siyang kaladkarin sa isang eskinita ngayong ganitong lagay ng panahon…”* “Bang——” Malakas kong sinipa ang pinto at bumagsak ito. “Mga baliw

Sa buong biyahe, walang kahit isang salita na sinabi si Hector. Sa halip, mas hinigpitan lang niya ang pagkakayakap sa akin sa loob ng kanyang coat. Ramdam ko ang tensyon sa katawan niya—galit siya. Alam ko yun, dahil kilala ko siya. Siguro nga, nalaman na niya. Nalaman na niyang hindi ako maaaring magkaanak. Sa pag-iisip ko nito, muli’t muling bumigat ang dibdib ko. Napayakap ako nang mas mahigpit sa kanya hanggang dumating na sa point na parang ayaw ko siyang bitawan. Pagdating namin sa Forbes Park, sinalubong kami ni Vivian na halatang balisa. “Ate, ayos ka lang ba?!” Agad akong lumabas mula sa coat ni Hector, bahagyang nagulat. “Ayos lang ako.” Sinipat ni Vivian ang suot ko at napansin niyang isang manggas lang ang napunit kaya halatang nakahinga siya nang maluwag. “Akala ko mamamatay na ako sa kaba! Sobrang natakot ako na baka hindi na kami umabot sa oras. Narinig kong pinaplano ito ni Mommy, kaya gusto kong agad ipaalam kay Uncle Hector. Pero ‘yung malditang si

At dagdag pa diyan, ang pagkakaroon ng mga anak ay makakaapekto sa relasyon ng isang mag-asawa. Maraming tao sa paligid ko ang nakakalimot sa nararamdaman ng partner nila dahil sa mga bata.” at muli pa itong dinagdagan ni Hector para hindi na ako masyadong mag-isip pa. Para masigurado niyang may peace of mind ako sa issue na ito. “Hon, ang mga nakakakilala sa akin, alam nilang hindi ko gusto ang mga bata. Lahat ng bata, umiiyak kapag nakita nila ako. Alam ni Mrs. Sanvictores yun.” Nakita ko ang muka niyang medyo iritado, kaya’t may pag-aalinlangan kong naniwala ng kaunti. “Kaya… talagang wala kang pakialam na hindi ako magka-anak? Wala kang pakialam?” “Wala.” Itinaas ni Hector ang mga balikat niya, “Hindi kita pinakasalan para lang magkaanak.” Sinabi niya iyon at niyakap ako nang malakas, “Huwag mong laging piliting unawain ang iniisip ko. Kung may gusto kang sabihin sa akin, mag-asawa tayo, tanungin mo ako, kausapin mo ako at kailangan natin mag-communicate nang mas m