All Chapters of He Rejected My Marriage Proposal: Chapter 11 - Chapter 20

Tumingin si Bona sa kanya.Malamig ang kanyang mga mata at bahagyang namumula."Kung sabihin kong oo, ilalagay mo ba ako sa operating table para ipa-abort ang bata?"Nagdilim ang mga mata ni Sean habang matagal niyang tinitigan ang payat na mukha ni Bona.Makalipas ang ilang sandali, nagsalita siya, "Bakit hindi mo sinabi sa akin ang ganitong kahalagang bagay?"Napangisi si Bona, "Para ano? Para ma-abort ang bata nang mas maaga?""Bona, pwede ba pakinggan mo muna ako?" Mariing hinawakan ni Sean ang baba niya.Tumingin si Bona kay Sean nang may mapupulang mga mata. "Magpapakasal ka sa iba at magkakaroon ng sariling anak. Kung magkakaanak man ako, mag-aalala ka pa rin ba?"Tinitigan ni Bona ang matigas na mukha ni Sean at lihim na nagngalit ang kanyang ngipin.Sa kabila ng pagpupumiglas ni Bona, hinila niya ang kamay nito at naglakad papunta sa operating room ng obstetrics at gynecology.Sinubukan ni Bona na pumiglas, pero narinig niya ang boses ni Sean na puno ng awtoridad."Huwag kang

Pagkatapos niyang sabihin iyon, hinawakan ni Bona ang pulso ni Elena.Biglang naramdaman ni Elena ang matinding sakit na dumaan sa buong katawan niya."Bona, hindi pa gumaling ang kamay ko. Kung magtangka kang hawakan ako, pagbabayaran mo 'yan!"Tinutulan ni Bona ang kanyang ginigiit, "Elena, hindi mo ba alam na ang mga walang sapatos ay hindi natatakot sa mga may sapatos? Paulit-ulit mo akong pinapasabog, paano ko magiging karapat-dapat sa'yo kung hindi ko ayusin ang mga utang ko sa'yo? Hindi ba't ipinagpalit mo ako sa pagkasira ng iyong kamay at hindi ka nakapasok sa piano competition? Aba, ipapakita ko sa'yo kung anong klaseng sakit ang tinutukoy mo!"Matapos niyang sabihin iyon, pinilit niyang hawakan ang pulso at narinig ang isang malutong na tunog.Sunod nito, umabot sa matinding sigaw ni Elena."Ah, Bona, ang kamay ko! Binali mo ito! Alam mo ba kung gaano kahalaga ang mga kamay ko? Kahit ilabas mo pa ang lahat ng yaman mo, hindi mo kayang bayaran 'yan!""Maganda nga 'yan. Hindi

Tinututok ni Sean ang tingin kay Bona na may kunot sa noo, at ang tono ng boses niya ay hindi magiliw."Binigyan kita ng pagkakataon, pero ayaw mo. Ngayon nagsisisi ka na at pati ang lola ko ay inaabala mo?"Hindi maintindihan ni Bona kung anong nangyayari.Tumingin siya sa matanda at nagsabi ng hindi makapaniwala, "Siya ba ang apo na sinasabi mong tutulong?"Ngumiti ang matanda at tumango: "Oo, kilala niyo ba ang isa't isa? Magandang tanda 'yan, may emotional foundation, at hindi kayo mahihirapan kapag magkasama."Ngumiti si Bona ng awkward: "Pasensya na, lola, at since nandito na ang pamilya mo para sunduin ka, may iba akong gagawin, kaya mauuna na akong umalis."Pagkatapos tumayo si Bona, hinawakan ni Sean ang pulso niya."Tinutok mo ang kamay ng iba, at gusto mo lang umalis ng ganun-ganun lang?"Ngumiti si Bona ng malamig: "Nakalimutan yata ni Mr. Fernandez na may dashcam ako sa kotse ko. Kung gusto mong tulungan para linlangin ako, hindi mangyayari 'yon!"Bumaling siya palayo nan

Nang nagmamadaling pumunta si Bona sa presinto, nakita niyang nakaupo si Luna sa loob ng silid ng interogasyon na may posas sa mga kamay.Kalmado ang ekspresyon nito habang nakatitig sa pulis sa harapan niya at patuloy na ipinagtatanggol ang sarili nang walang bahid ng takot.Mabilis na lumapit si Bona at magalang na nagtanong, "Kaibigan ko siya. Ano pong nangyari?"Bago pa man makasagot ang pulis, agad na sumingit si Luna, "Matapos kang mawala kahapon, pinuntahan ni Jericho ang tatay niya para tulungan ka, at ako naman ay naiwan mag-isa. Hinulaan ko na malamang pumunta ka sa walanghiyang iyon, tapos uminom sa bar kapag malungkot ka. Nagkataon naman na nakita ko rin doon si Elena. Ang taas ng tingin niya sa sarili habang pinagmamalaki niya ang Papa niya sa harap ng iba. Hindi mo lang nakita ang itsura niyang mayabang. Hindi ko napigilan ang sarili ko at minura ko siya ng ilang beses. Pero minura ko lang siya, ha! Tapos ngayong umaga, bigla akong dinala rito ng mga pulis. Ang sabi nila

Makalipas ang ilang minuto, kumatok si Bona sa opisina ng presidente. Ang matapang na ekspresyon sa kanyang mukha ay nawala, napalitan ng natural at banayad na ngiti ng isang propesyonal na manggagawa. "Boss, ano po ang gusto ninyong pag-usapan?"Tiningnan siya ni Sean at napansin ang kanyang walang dalang anuman. Bahagyang kumunot ang kanyang noo. "Nasaan ang almusal?"Noon, kapag wala siyang oras para kumain ng almusal, si Bona ang naghahanda nito at iniiwan sa isang insulated box upang dalhin sa kumpanya.Bahagyang ngumiti si Bona at magalang na sumagot, "Mr. Fernandez, gusto n'yo ba ng Chinese o Western food? Mag-oorder ako ngayon.""Hindi mo ba ito inihanda para sa akin?"Ngumiti si Bona nang may bahagyang pag-aalinlangan. "Mr. Fernandez, sa pagkakaalam ko, wala pong ganitong kasunduan sa kontratang pinirmahan ko."Tinitigan siya ni Sean nang hindi kumukurap.Pilit niyang hinanap ang dati niyang sarili sa mukha ni Bona. Noon, kapag tinitingnan siya nito, puno ng ningning ang kany