I'm Married To My Scumbag Ex's Uncle의 모든 챕터: 챕터 121 - 챕터 130

After what happened, Loreen found in the corner of her room, nanginginig sa takot na baka makulong siya dahil sa ginawa niya.Basang basa ang pisngi niya dahil kanina pa siya umiiyak habang nakatingin sa mga kamay niya.“I killed someone…” Mahinang sabi niya.Ang katahimikan sa kwarto niya ay biglang naputol nang tumawag si Nice.Nanginginig niya itong sinagot.“Hi Loreen.”She didn’t answer.“Loreen, huwag mo ng isipin pa yun.” Sabi ni Nice habang kumakain ng cake sa isang mamahaling resto.“Stop calling me. I gave you my card.”Natawa si Nice. “Hindi pa sapat ito Loreen. Paunang bayad ang card mo sa katahimikan ko.”Loreen gave her card to Nice as compensation para sa kaniyang katahimikan pero masiyadong tuso si Nice, hinahawakan siya sa leeg.“What do you want?”“Your brother. You were helping Rainah, right? Now that she’s gone, ako ang tulungan mo kay Lucio.”Agad nanlaki ang mata ni Loreen. Napatayo siya at galit na galit. ‘So this is the reason why you help me?’“You bitch! Sa ti

Everything seemed back to normal. Iyon ang akala ni Bernardo dahil wala ng mga loan sharks ang gumugulo sa kaniya pero nagkamali siya.Hindi pa nagbubukas ang resto niya, tinawagan na siya ng guard na may naghahanap sa kaniya sa labas ng restaurant at kung hindi siya magpapakita, manggugulo daw sila.So Bernardo doesn’t have a choice kun’di ang pumunta ng resto.Pagdating niya doon, nagulat siya nang makita niya si Rock and Hodel na ikinalaki ng mata niya.Bigla siyang kinabahan. ‘Bakit nandito sila?’ tanong niya kahit batid niya na ano marahil ang rason na nagpakita ang dalawa.Wala siyang malaking pera ngayon. Kung meron man, hindi iyon sasapat sa babayaran niya. Masiyadong malaki ang utang niya.“Magandang araw,” aniya nang nakangiti. Sinusubukang itago ang kaba sa dibdib. “Ano pong sadya natin?”Ngumisi si Rock. “Bernardo, nandito na naman kami para kunin ang pera ni bossing. Nakalimutan mo na ata na may utang ka pa.”“Boss,” kabado siyang lumapit. “Baka pwede makahingi ng konting

Nang magising si Lucio kinabukasan, si Beth ang una niyang nakita.Doon niya natanto na natutulog pala siya sa mga hita nito.“Good morning, hubby…”Natulala si Lucio sandali nang makita niya ang napakagandang ngiti ng asawa niya.Para sa kaniya, wala ng mas gaganda sa umaga niya sa nararanasan niya ngayon.“Naniniwala na talaga akong I did something good in my past for giving me a beautiful life in this lifetime.”Lumapit siya sa tiyan ni Beth at hinaIikan ito saka niya idinikit ang mukha niya dito.“Ang swerte ko namang asawa.”Mahinang natawa si Beth. Last night, they were so emotional.Lucio even passed out. Tinulungan na nga lang siya ni Regar na ipasok si Lucio sa loob ng bahay.“Ang aga-aga, binobola mo na ako.”Ngumuso si Lucio, more likely, dinikit niya ang labi niya sa tiyan ni Beth.“Hindi ah. My wife is really beautiful. No wonder marami inggit sa akin.”At this point, hindi na talaga mapigilan ni Beth ang pamumula sa pisngi niya.“Oo na po, naniniwala na akong maganda ako.

“Akin na,” ang sabi ni Lucio matapos niyang kunin ang maliit na palanggana mula sa katulong.Nagmamadali siyang umakyat sa master’s bedroom kung saan e naroon si Beth, natutulog habang inaapoy ng lagnat.Pagpasok niya sa kwarto, kita niyang may luha sa mata ng asawa niya at nanginginig pa.Dali-dali niyang nilagay ang palanggana sa tabi ng lampshade at kinuha ang malinis na towel saka binasa.Agad niyang nilapat sa noo ni Beth ang puting towel na iyon.Nang maramdaman ni Beth ang kamay niya, nagmulat ito ng mata.Wala itong sinabi pero kita sa mukha nito na nasasaktan pa rin siya.Pinunasan ni Lucio ang luha sa pisngi niya.“It’s alright… I am here.” Sabi niya na para bang sinisigurado niya kay Beth na magiging maayos lang ang lahat at hindi siya nag-iisa sa laban niya.Tinignan ni Lucio sa Regar. “Tone down the AC, Regar.”Tumango si Regar at sinunod ang gusto ng amo niya.Nang makita niyang naghubad ng damit si Lucio at tumabi kay Beth, lumabas na siya ng kwarto at iniwan ang dalawa.

Beth went back matapos niyang makipag-usap sa lalaking hindi man lang niya nakuha ang pangalan. Malapit na siya sa kanila nang marealize na hindi niya pala naitanong ang pangalan nito.Sa may di kalayuan, nakita niya si Lucio sa kalsada.Nang mapatingin ito sa gawi niya, kita niya ang nag-aalalang mukha nito.Hindi pa man siya gumagalaw, lumapit na si Lucio sa kaniya. “Saan ka nanggaling?”Bigla siyang naguilty... “S-Sa p-plaza, huminga lang sandali.” Biglang tumiim bagang si Lucio. Halos mamatay siya kakalibot sa paligid para lang mahanap niya ang asawa niya.And now, sasabihin nitong huminga lang ito? Pakiramdam niya ay malapit na siyang sumabog sa tindi ng galit.Lucio’s slender fingers pinched Beth’s jaw and with his cold eyes, he said, “It seems like may hindi tayo dito pagkaka-unawaan wife.”Beth’s heart raced as it was the first time na makita niya si Lucio na taimtim na nakatingin sa kaniya. She knew what she did, at alam niyang mali siya doon.“I am evil, but I am patient w