บททั้งหมดของ มาเฟียคลั่งรัก (Love as first sex): บทที่ 21 - บทที่ 30

           หลังจากมิรันดาหลับไปแล้วมาร์คัสก็เรียกลูกน้องมาประชุมด่วน เพราะขากลับจากทานอาหารค่ำกับมิรันดาและเขาบังเอิญเจอกับลูกน้องคนสนิทของเวเลนติโน่          “มันเห็นคุณมิรันดาไหมครับ” ฟาบิโอหัวหน้าทีมบอดี้การ์ดถามด้วยความกังวล          “ไม่เห็นหรอกเพราะเธอเข้าไปในรถแล้ว แต่ฉันก็ไม่ไว้ใจพวกมันอยู่ดี”          “ผมว่าช่วงนี้นายต้องระวังตัวให้มากนะครับ ทางที่ดีก็อย่าออกไปไหนกับเธอแค่สองคน”          “ฉันขอพรุ่งนี้อีกวันเท่านั้น”          “มันจะเสี่ยงเกินไปไหม”          “ฉันรู้ว่ามันเสี่ยง และฉันก็ไม่อยากให้ทุกอย่างซ้ำรอยเดิม แต่ถ้าเราขนบอดี้การ์ดตามไปด

มิรันดานั่งแท็กซี่กลับมายังบ้านเช่าในเวลาเย็น พอเดินเข้ามาในบ้านก็เจอกับชนิศาที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่คนเดียว “รัน” ชนิศาตกใจที่เห็นสภาพอิดโรยและดวงตาบวมช้ำของเพื่อนที่บอกว่าจะไปเที่ยวอิตาลี “นิ” มิรันดาโผเข้ากอดเพื่อนรักและร้องไห้อย่างหนักอีกครั้ง ชนิศาไม่รู้ว่าเพื่อนเป็นอะไรจึงได้แค่กอดปลอบใจและรอให้มิรันดาร้องจนพอใจก่อนจะถามขึ้น “รันเป็นอะไร เล่าให้นิฟังได้ไหม” มิรันดาระบายทุกอย่างให้ชนิศาฟังตั้งแต่เริ่มต้น อย่างไม่มีปิดบังเพราะถ้าเก็บเอาไว้คนเดียวเธอคงได้อกแตกตายก่อนแน่ๆ “โธ่ ทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ไม่เป็นไรนะรัน” “นิว่าเราควรจะหาเงินมาคืนเข้าไหม” “เงินมากขนาดนั้นเราจะหามาจากไหนล่ะ นิไม่ได้เห็นแก่ตัวหรอกนะ แต่ในเมื่อเขาทำกับรันอย่างนี้ รันก็ไม่ควรจะคืนเงินเข้า” “เขาจะหาว่าเราเอาตัวเข้าแลกเพื่อเงิน มันไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวเลยนะนิ” “นิเข้าใจความรู้สึกของรันนะ แต่ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ เราไม่ได้หลอกเขา แต่เป็นเขาเองที่เข้าใจผิด แล้ว

มิรันดามาถึงบ้านของจัสมินในเวลาสิบเอ็ดโมงเช้า ก่อนเวลานัดถึงหนึ่งชั่วโมงจึงไม่เจอเจ้าของบ้านเพราะเธอออกไปทำบุญกับจอมทัพตั้งแต่เช้า “คุณจัสมินบอกว่ากำลังกลับมาค่ะ ถ้าคุณรันเบื่อจะไปนั่งอ่านหนังสือรอที่ห้องหนังสือก็ได้นะคะ คุณจัสมินเธอบอกว่าให้คุณเข้าไปใช้ได้ตามสบายเลยค่ะ” ป้ามาลัยรีบเข้ามาต้อนรับหญิงสาวตามที่จัสมินบอก “รันเพิ่งรู้นะคะว่ามีห้องหนังสือด้วย” “มีค่ะ อยู่ด้านหลังค่ะ คุณรันสนใจไหมคะ จะไปนั่งรอที่นั่นไหมคะ” “ค่ะ รันกำลังเบื่ออยู่เลย หาหนังสืออ่านสักเล่มก็คงดีค่ะ” ป้ามาลัยพามิรันดามายังบ้านน็อคดาวน์หลังเล็กที่อยู่แยกออกมาจากตึกใหญ่ แต่ก็ยังอยู่ในบริเวณเดียวกัน “เชิญคุณรันตามสบายเลยนะคะ ในตู้เย็นมีเครื่องดื่มค่ะ เดี๋ยวป้าไปเอาขนมมาเพิ่มให้” “ไม่ต้องหรอกค่ะป้า รันเกรงใจ” “ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ เดี๋ยวป้ามานะคะ” พอป้ามาลัยเดินออกไปแล้วมิรันดาก็เลือกหนังสือมาหนึ่งเล่ม ก่อนจะนั่งลงบนบีนแบ็กสีเทาตัวนุ่มหันหน้าออกไปทางหน้าต่างด้านนอกที่เป็นเรือนเพาะชำต้นกระบองเพชรหลากชนิด เธอมา

มิรันดาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในเวลาหกโมงเช้า ภายในห้องยังไม่สว่างมากเท่าไหร่ เธอมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นพยาบาลคนเมื่อคืน แต่ก็ต้องมาสะดุดตากับคนที่นั่งฟุบอยู่ข้างเตียง หญิงสาวใจเต้นแรง และคิดว่านี่คงเป็นความฝันเพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะมาอยู่ตรงนี้ เธออยากเอื้อมมือไปสัมผัสเส้นผมสีน้ำตาลของเขา อยากรู้ว่ามันจะยังนุ่มมือเหมือนเดิมไหม อยากถามว่าเขามาที่นี่ได้ยังไง แต่แล้วก็ต้องรีบดึงมือกลับเมื่อคนที่นอนอยู่กำลังรู้สึกตัวทีละนิด มิรันดารีบหลับตาลงอย่างเดิมและพยายามคุมลมหายใจให้สม่ำเสมอ เพราะกลัวเขาจะรู้ว่าเธอตื่นแล้ว เธอนอนนิ่งจนกระทั่งได้ยินเสียงเขาลุกเดินออกไป มิรันดาถอนหายใจอย่างแรง ถึงตัวเขาจะออกไปแล้วแต่เธอก็ยังได้กลิ่นน้ำหอมที่เธอเป็นคนขอให้เขาซื้อ นึกไม่ถึงว่าเขาจะยังใช้มันอยู่ พอได้กลิ่นที่คุ้นเคยก็ทำให้เธอนึกถึงเรื่องราวระหว่างเธอกับเขาขึ้นมาอีกครั้ง แต่เมื่อนึกถึงคำพูดตัดรอนเมื่อครั้งก่อนน้ำตามันก็ไหลออกโดยอัตโนมัติ มิรันดาไม่อยากให้เขาเห็นว่าเธออ่อนแอ ไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอยังลืมเขาไม่ได้เลยสักนิดแม้ว่าผ่านมาหลาย

มาร์คัสเล่าให้มิรันดาฟังว่า มีคนถ่ายรูปเธอกับเขาที่ร้านอาหาร พอเช้าวันรุ่งขึ้นมันก็เป็นข่าวไปทั่วมิลานว่ามาร์คัสกำลังคบหากับเธออยู่และเธออาจจะเป็นคนที่มาร์คัสคิดจะจริงจังด้วย เขาคิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับเธอแต่ยังไม่ทันได้บอกวาเลนติโน่ก็โผล่มาที่บ้านและมาร์คัสต้องทำให้วาเลนติโน่เข้าใจผิดว่าเธอไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับ ส่วนเอลลีน่าก็อยู่ในแผนของเขาเช่นกันเพราะอยากให้แน่ใจว่ามิรันดาจะโกรธและหนีกลับเมืองไทย “แต่พอกลับมาเมื่องไทยคุณก็ไม่เคยติดต่อหาฉันเลย” มิรันดาน้อยใจที่เขาไม่เคยโทรหา จะมีก็แต่แพทริคที่โทรถามข่าวคราวของเธออยู่ตลอด “ถึงพี่ไม่โทรหาแต่ก็รู้ความเคลื่อนไหวของมิรันตลอด” “จากคุณแพทริคเหรอคะ” “ทั้งจากแพทริคและจากคนที่เมืองไทย” มาร์คัสเป็นคนให้แพทริคไปส่งเธอที่สนามบินและคอยติดต่อเธอตลอด ส่วนที่เมืองไทยเขาก็ให้จอมทัพจัดการส่งคนไปคอยดูแลความปลอดภัยให้ แต่ไม่คิดเลยว่าเรื่องร้ายๆ จะเกิดขึ้นในบ้านของจัสนิน “คุณให้คนสะกดรอยตามฉันเหรอคะ” “ไม่ได้เรียกสะกดรอย ก็แค่คอยดูแลความปลอดภัย” “เรื่องนี้มีความจริงกี่