บททั้งหมดของ โซ่สวาทร้อนรัก: บทที่ 81 - บทที่ 90

“โอว์ ผมก็เสียวเหมือนกัน โอว์ ซี๊ด คุณตอดแรงเป็นบ้า โอว์” คาเรนเอ่ยบอกก็ครางไปด้วย พอซอยเอวไปได้สักพักเขาก็ปล่อยร่างบางให้ยืนบนพื้น ก่อนจะถอนท่อนเอ็นออกมาแล้วจับเธอหันหลังให้กับเขาแล้วเอาหน้าไปชิดกระจกใส ก่อนจะดึงก้นงอนให้กึ่งออกมาแล้วเขาก็สอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปในร่องสาวอีกครั้ง แล้วเริ่มรัวกระแทกอย่างเมามันส์“อ้ะ อ้ะ อ้ะ แรง แรง ไปแล้ว อ้ะ อ้ะ เบาๆ ลงหน่อยค่ะ อ้ะ อ้ะ ซี๊ด” รินลดาครางบอกอย่างทรมานเมื่อคาเรนตอกท่อนเอ็นใส่เธออย่างเน้นๆจนเธอแสบร่องสาวไปหมด“ตับ ตับ ตับ ตับ” เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่น อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด คาเรนยิ่งเขามองไปที่นอกกระจกก็เห็นเรือร่องผ่านแม่น้ำไปเขาก็ยิ่งกระแทกรินลดาแรงขึ้น เขาตื่นเต้นจนยับยั้งอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เร่งกระแทกท่อนเอ็นตอกใส่ร่องสาวรัวๆจนมิดด้ามแทบทุกครั้งที่กระแทกเข้าไป“โอ้ย ซี๊ด เบาหน่อย อ้ะ อ้ะ คาเรน ฉันบอกให้คุณเบาๆ อ้ะ อ้ะ อ้ะ ซี๊ด” รินลดาครางบอกไป เพราะเธอก็ชอบที่เขาทำแรงๆแบบนี้ แต่ตอนนี้เธอกำลังท้องอยู่ เธอกลัวว่าลูกในท้องจะเป็นอันตราย แต่ทุกครั้งที่เธอรักกับคาเรนก็เหมือนลูกน้อยของเธอจะชอบให้พ่อของเขาไปเยี่ยมข้างในทุกที เพราะเธอไม่เคยเจ็บ

ส่วนภาคดนัยพอเพื่อนหนุ่มวางสายไปก็จัดการส่งภาพของเขากับรินลดาที่ถ่ายด้วยกัน ราวกับคนเป็นแฟนกันส่งให้กับอานัด เขาเลือกเอารูปตั้งแต่ที่รินลดายังไม่สวยจนถึงรูปที่เขาพึ่งไปเมื่อกี้ เขาส่งรูปไปเกือบสิบกว่ารูป เพื่อที่จะได้ทำให้นักข่าวเชื่อว่าเขามีซัมติงกันจริงๆ งานนี้นอกจากเขาจะสนุกแล้ว เขาก็อยากจะดูว่าคาเรนมันจะทำยังไงต่อไป“พี่ภาคลงรูปรึยังคะ” รินลดาที่เปลี่ยนชุดเสร็จเดินออกมาหาพี่ชายที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะนั่งลงไปที่ฝั่งตรงข้ามของพี่ชาย“ยังเลย พี่ยังเลือกรูปไม่ได้เลย” ภาคดนัยแกล้งพูดก็เปลี่ยนจากนั่งเล่นเป็นนอนแทน ก่อนจะทำท่าเลือกรูปต่อไป“ทับทิมว่าลงๆไปเถอะค่ะ ทับทิมอยากให้ข่าวจบไวๆแล้ว เวลาไปไหนทับทิมจะได้ไม่ต้องมีใครมอง นี่ดีนะคะที่เขาไม่รู้ว่าทับทิมอยู่ที่ไหน ไม่งั้นคงตามมาเฝ้าแน่” รินลดาบ่นออกไป จนภาคดนัยแอบยิ้มออกมา เพราะว่าพรุ่งนี้น้องสาวของเขาจะต้องเจอนักข่าวรุมอย่างแน่นอน“เดี๋ยวมันก็คงไม่มีนักข่าวแล้วล่ะ อ่ะนี่ทับทิม พี่เอารูปนี้นะ ดูเป็นภาพที่อบอุ่นดี” ภาคดนัยเอ่ยบอกไปก็เอารูปที่เขาจูบท้องของรินลดาให้ให้รินลดาดู ก่อนจะหันโทรศัพท์กลับไปพิมพ์แคปชั่นลง“แล้วแต่พี่เถอะค่ะ แต่เขียน

“ลงทุนเหมือนกันนี่หว่า” ภาคดนัยเอ่ยพูดออกไป ก็เอามือกอดอกอย่างพอใจที่คาเรนหาวิธีแก้ข่าวได้อย่างดีเยี่ยม เพราะถ้าหากคาเรนจดทะเบียนกับน้องสาวของเขาไปแล้ว หากนักข่าวรู้ละก็ข่าวของเขาและรินลดาก็จะจบลงอย่างสวยงาม“ก็เพราะใครบางคนมันเล่นสนุกไม่เข้าเรื่อง แผนที่ฉันจะพาเมียไปจดทะเบียนริมทะเลก็ต้องเป็นอันล้มไป เพราะนายคนเดียวจงรู้ไว้ซะ” คาเรนเอ่ยพูดออกไปอย่างประชด เพราะเขาคิดจะทำซึ้งๆโรแมนติกๆให้กับรินลดาสักหน่อย แต่เพราะไอ้บ้านี่ ทุกอย่างที่เขาคิดไว้ถึงต้องล้มเลิกไป“เอาน่า จะจดทะเบียนที่ไหนก็ดีหมดแหละ นายจะทำโรแมนติกไปเพื่ออะไรกัน หน้านายก็ไม่ให้สักหน่อย” ภาคดนัยเอ่ยตอบไปอย่างแขวะๆ เมื่อคาเรนคิดจะทำโรแมนติกให้กับน้องสาวของเขา“ หยุดเถียงกันก่อนเถอะค่ะ เจ้าหน้าที่เขารอนานแล้วนะคะ” รินลดาเอ่ยบอก เพราะเริ่มอายเจ้าหน้าที่ที่มองทั้งสองคนแล้วอมยิ้มออกมา“เอาล่ะครับ ตอนนี้ลูกน้องของคุณเตรียมเอกสารทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่ให้คุณทั้งสองเซ็นต์ ส่วนพยานก็เป็นคุณแล้วก็คุณก็แล้วกันครับ” เจ้าหน้าที่เอ่ยพูดเป็นภาษาอังกฤษ ก็หันไปบอกทั้งภาคดนัยและเจเดนให้มาเป็นสักขีพยานในการจดทะเบียนสมรสในครั้งนี้“ได้ค

ส่วนรินลดาพอเห็นชมพูนุชเดินออกไปก็ยิ้มขำทันทีอย่างสะใจ เพราะไม่คิดว่าเธอจะมีโอกาสได้เอาคืนยัยปากเสียนี่“ร้ายนักนะเมียพี่ แบบนี้พี่ต้องระวังตัวไว้ซะแล้วมั้งเนี่ย” คาเรนเอ่ยแซวก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะหยิบซองสีทองเหมือนซองจดหมายขึ้นมาแกะดู“จะร้ายกว่านี้อีกค่ะ ถ้าผัวแอบไปมีกิ๊ก” รินลดาหันมาเอ่ยตอบพร้อมกับทำมือปาดคอตัวเองให้คาเรนดูอย่างขำๆ“พี่ไม่กล้าเหรอครับคนดี อ่อ ที่รัก พรุ่งนี้ตอนเย็นเราคงต้องไปงานประมูลเครื่องเพชร เดี๋ยวไปโรงพยาบาลแล้วคุณอยากจะไปช๊อปปิ้งเลือกเสื้อผ้ารึเปล่า” คาเรนเอ่ยถามออกไป เพราะเขาได้รับบัตรเชิญให้ไปร่วมงานด้วย จึงอยากจะพารินลดาไปเลือกเสื้อผ้าสวยๆใส่“แหม ทับทิมจะปฎิเสธได้ไงล่ะคะ นานๆสามีจะใจปล้ำพาไปเดินช็อปปิ้งสักที” รินลดาเอ่ยพูดก็ยิ้มเขินๆออกไปด้านชมพูนุชที่กำลังเตรียมน้ำให้รินลดา เธอก็เอาเกลือมาใส่ในน้ำส้มเกือบครึ่งขวด ก่อนจะคนให้เขากันแล้วยิ้มเยาะออกมา“งานนี้แกได้กินน้ำสมใจแน่นังทับทิม” ชมพูนุชเอ่ยพูดไป ก็คนจนเกลือละลายจนหมด เธอก็รีบยกน้ำเข้าไปเสิร์ฟในห้องทำงานของคาเรนทันที“นี่น้ำส้มแล้วก็นี่น้ำเปล่า จะเอาอะไรเพิ่มอีกไหมคะ” ชมพูนุชพูดย้ำเสียงป

หลังจากนั้นคาเรนก็พารินลดาไปเดินเลือกซื้อเสื้อผ้า จนเจเดนถือสองมืออย่างพะรุงพะรัง เพราะคาเรนเล่นตามใจรินลดาให้เธอซื้อทุกอย่างเอาใจ“นายครับ ผมขอเอาของไปไว้ที่รถก่อนนะครับ เดี๋ยวจะรีบกลับมา” เจเดนเอ่ยบอกก็รีบวิ่งออกไปทันที ส่วนคาเรนก็พยักหน้ารับเท่านั้นก่อนจะจูงมือรินลดาเข้าไปที่ร้านเสื้อผ้าที่มีรองเท้าขายอย่างครบวงจร“นั่งตรงนี้รอพี่ก่อนนะ” คาเรนบอกไปก็ให้รินลดานั่งลงที่เก้าอี้นุ่มๆ จากนั้นเขาก็เดินไปเลือกร้องเท้ามาสองคู่ ก่อนจะเดินกลับมาหารินลดา แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ“จะทำอะไรคะ” รินลดาเอ่ยถามอย่างตกใจ เมื่อคาเรนคุกเข่าแล้วเอามือมาจับที่ข้อเท้าของเธอ“ก็จะให้เราลองใส่รองเท้าไง คนท้องเขาไม่ให้ใส่รองเท้าส้นเข็มมันอันตราย พี่ก็เลยจะให้ทับทิมใส่รองเท้าผ้าใบก็แทน ส่วนงานพรุ่งนี้ใส่แบบส้นตึกไปก็ได้ มาลองใส่ดูก่อนว่าชอบแบบไหน” คาเรนเอ่ยบอกก็ถอดรองเท้าที่รินลดาใส่อยู่ออก ก่อนจะบรรจงสวมรองเท้าคู่ใหม่ให้รินลดาทั้งสองข้าง รินลดาก็มองคาเรนอย่างปลื้มใจ“ไหนลองเดินดูสิ ว่าสบายรึเปล่า” คาเรนเอ่ยถามก็ลุกขึ้น แล้วส่งมือให้รินลดาจับเพื่อที่เธอจะได้ลุกขึ้น“อืม ก็ดีนะคะ ใส่สบายกว่ารองเท้าที่ทับทิมใส่