All Chapters of LET ME BE THE ONE (TITIBO-TIBO) SPG: Chapter 81 - Chapter 90

Nag-umpisa na si Hunter na hawakan siya sa maseselang parte ng kanyang katawan. Pinapainit na siya nito, at hindi naman nabigo ang nobyo. Alipin nito ang katawan niya... sunod-sunuran siya dito.Napapikit siya nang ang kamay nito ay nasa hiyas na niya. He encircled his fingers inside her pussy... Kinagat niya ang ibabang labi, ayaw niyang gumawa ng ingay. Pigil na pigil ang pag-ungol niya kahit pa halos mamatay na siya sa sarap."Ohhh... Hunter..."Napangiti ito sa tugon ng katawan niya. Dahan-dahang bumaba si Hunter at lumuhod."Shit, this is it!" sambit niya sa sarili.Tinaas nito ang isa niyang binti at kinawit sa balikat nito. Nagkaroon na ito ng magandang pwesto sa harap ng kanyang hiyas. Dahan-dahan nitong pinasok ang isang daliri."Ohhh, damn! Shit, ang sarap..." ungol niya. Bahala na kung marinig ni Belle. Naiintindihan naman siguro siya ng kaibigan. Ganito ba naman siya paligayahin ng nobyo?.... hindi siya uungol?Maya-maya, dalawang daliri na ang pinasok nito. Napamulat siya

Dahan-dahan siyang tumayo, mabigat ang loob na bumalik sa kwarto. Nanginginig ang mga tuhod niya. Para siyang lantang gulay na walang kabuhay-buhay. Tapos na ang paghihintay niya... walang Hunter na bumalik.Humiga siya sa kama at niyakap ang unan. She felt so alone. Napatingin siya sa side table kung saan nakapatong ang mga libro niya sa medical school. Tama ba ang ginawa niya? Tama ba ang naging desisyon niyang piliin ang pangarap niya?Biglang hindi siya naging sigurado sa desisyon niya. Paano na niya ngayon aabutin ang pangarap kung mag-isa na lang siya?… kung hindi na siya masaya, kung wala na ang lalaking nagpapasaya sa kanya?Dumapo naman ang mata niya sa isang sulok kung saan nakalagay kanina ang mga maleta ni Hunter. Wala na ito doon… nilayasan na siya ni Hunter. Kasabay ng kanyang lungkot ay may galit din siyang nadarama.Napag-isip-isip niya... kung magpatuloy sila ni Hunter, siguradong ipagpapatuloy din nito ang gustong mangyari.... na bumuo sila ng pamilya kahit hindi pa

Kasalukuyan na siyang nasa airport at naghihintay ng flight niya. Mabuti na lang at hindi siya na-late dahil sa sobrang kalasingan. Sa sahig ng hotel room na siya nagising. Naubos niya ang isang bote ng whisky.Hanggang ngayon ay masakit pa rin ang ulo niya. Kung hindi lang siya tinawagan ni Georgiana, baka hindi siya nakahabol sa flight niya. Naisip niya, may pakinabang din pala ang sekretarya niya. Nagsuot siya ng shades at hoodie. He's so wasted. Ni hindi nga siya nakaligo papunta sa airport. Naghilamos lang siya at nag-toothbrush para mawala nang kaunti ang pagkalasing niya at humabol na sa flight niya.Pagsakay ng eroplano ay muli siyang natulog. Hindi pa sapat ang buong tulog niya sa hotel. Masakit pa rin ang ulo niya sa pagkalasing.Pero mabuti na rin iyon, at least hindi niya naiisip si Yassy.Sakay ng Qatar Airways, mula sa Heathrow Airport ay may stopover pa siya sa Doha, Qatar bago makarating ng Manila. Meron siyang at least 16 hours na biyahe. Alam na ni Georgiana na ayaw

"Ano nga pala ang nangyari diyan sa noo mo? Bakit may gasgas yan?" sambit nito saka hinimas ang noo niyang nauntog kanina."I slipped... natumba ako at nauntog ang ulo ko..." kwento niya. Di na niya kinuwento na dahil nakababa ang pantalon niyang nakalimutang itaas kagabi pagkatapos niyang magjak*l habang inaalala si Yassy."By the way, are you free today? Baka gusto mo akong yayain mag-coffee? Ang aga ko dito sa office mo. Excited kasi akong makita ka, tapos late ka pala!" panunumbat nito."Hahaha... Hindi ako late! maaga ka lang dumating." muling ulit niya. "Di ba nag offer ng coffee ay sa sekretarya ko? Wait lang, pagagalitan ko!" Akmang tatawagin niya si Giorgiana nang hawakan siya ni Olivia sa braso."She offered me, pero tumanggi ako. Gusto ko kasi sabay tayong mag-coffee... for old times' sake?"Napangisi siya. "S-Sure!"Napag-isip-isip niya na dapat na din siyang makipag-meet sa ibang girls para makalimutan agad niya si Yassy. Mas maganda sigurong ibaling na lang sa iba ang at

***************YASSY'S POV:Nag-umpisa na ang pasukan. Nasa bench siya nakaupo habang hinihintay si Belle. Doon ang tagpuan nila lagi dahil sabay silang umuuwi.It's been a week since umalis si Hunter at hiniwalayan siya. Hanggang ngayon ay hindi pa rin sila nakapag-usap. She missed him so much, pero baka nga ayaw na talaga ni Hunter sa kanya… Natiis kasi siya nitong hindi kausapin for a week.Maya-maya ay nag-ring ang cellphone niya. It’s her dad."Hello, Pa?" Walang ganang sagot niya."Anak, kamusta ka na d'yan? Nag-umpisa na ba ang school mo?" masiglang sabi ng papa niya."Yes, Dad, nag-umpisa na. Okay naman ako dito.""Kamusta si Hunter d'yan? Alam mo, anak, nagpapasalamat talaga ako na nandiyan si Hunter kasama mo. At least, hindi na ako mag-aalala sa'yo."Natigilan siya. Hindi ba alam ng mga ito na umuwi na si Hunter last week pa? At hindi pa ba alam ng mga ito na break na sila?Hindi niya alam kung bakit hindi sinabi ni Hunter. Marahil ay wala ring alam sina Tita Helen at Tito