All Chapters of พิศวาส 3000 ปี: Chapter 81 - Chapter 90

“ปกติคู่อภิเษกทางเชื้อพระวงศ์ฝ่ายหญิงจะต้องถูกแต้มจุดพรหมจรรย์ เพื่อยืนยันว่าเป็นสตรีบริสุทธิ์ที่ถูกคัดเลือกและคู่ควรในพิธีอภิเษก แต้มพรหมจรรย์ยังคงอยู่เช่นนี้ แสดงว่าตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมามิได้มีการเข้าหอระหว่าเจ้าและชินอ๋อง” ฮ่องเต้หนุ่มรับสั่งพร้อมยกถ้วยชาขึ้นจิบอย่างช้าๆ ในขณะที่เฉินวาวายังนั่งงงไม่หาย กับสิ่งที่ฮ่องเต้แคว้นฉู่กำลังจะบอกอะไรกับเธอกันแน่“ฝ่าบาทรับสั่งตรงๆ ได้ไหมเพคะ เอาให้เข้าใจและกระชับได้ใจความ เพราะเท่าที่ฟังมามีแต่น้ำไม่มีเนื้อเลย หม่อมฉันยังมิล่วงรู้ว่าทรงรับสั่งเช่นนี้หมายถึงสิ่งใดกันแน่” หญิงสาวถามกลับไปตรงๆฮ่องเต้แคว้นฉู่ส่ายพระพักตร์ไปมาครั้นทรงได้ยินเช่นนั้น“เด็กโง่! ข้าเชื่อแล้วว่าเจ้าไร้เดียงสา ถ้าเช่นนั้นข้าก็จะบอกให้รู้ว่า จงรีบเข้าหอกับชินอ๋องให้เร็วที่สุด เพื่อให้ได้รับความไว้วางใจ เพราะเจ้าเพียงผู้เดียวที่เข้าถึงตัวคนผู้นั้นแม้กระทั่งเวลาหลับนอน ช่วงเวลาดังกล่าวบุรุษทุกคนมิได้พึงระวังตนแม้แต่น้อย ยิ่งมีโอกาสตั้งครรภ์ด้วยแล้ว ความไว้วางใจย่อมมีมากเป็นเงาตามตัว หลังจากนั้นสิ่งที่ข้าต้องการก็จะง่ายขึ้น อย่าว่าแต่แผนผังป้องกันเมืองเลย สุดท้า

ร่างงามเร้นกายหายเข้าไปภายในห้องลับอย่างรวดเร็ว พร้อมผนังกำแพงห้องลับปิดลงด้วยตัวเอง ร่างงามเดินเซซัดเซซ้ายไปตามทางเดิน มือเรียวเกาะตามต้นเสาจนมาถึงห้องประทับขนาดใหญ่เป็นสถานที่ใช้เป็นสระสรงน้ำ ซึ่งมีน้ำอุ่นไหลเวียนและถ่ายทิ้งไปวางเอาไว้อย่างเป็นระบบ ถัดจากสระสรงน้ำคือห้องประทับซึ่งแบ่งออกเป็นห้องบรรทมและห้องทรงงานอยู่ติดกันทันทีที่เฉินวาวามองเห็นสระน้ำ พร้อมไอขาวๆ พวยพุ่งออกมา หญิงสาวซึ่งในขณะนี้หน้ามืดจนบอกไม่ถูกเพราะถูกยาปลุกกำหนัดชนิดรุนแรงเข้าให้อย่างจัง ทำให้เธอร้อนรุ่มไปทั่วเรือนกาย อาภรณ์บนเรือนกายถูกปลดเปลื้องออกจนหมดไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว เผยร่างเปลือยเปล่าอันงดงาม ผิวขาวอมชมพูเต็มไปด้วยเลือดฝาดของวัยสาวยืนท้าทายโดดเด่นอยู่บนขอบสระ อกอวบคู่ใหญ่ชูสล้างขนาดคัพ D กระเพื่อมขึ้นลงยามลงน้ำหนักเหยียบลงบนบันได หุ่นนาฬิกาทรายของเฉินวาวา ช่างเย้ายวนและตื่นตะลึงต่อผู้ที่ได้พบเป็นยิ่งนัก เอวเล็กคอดกิ่วรับกับช่วงสะโพกผายกลมกลึง หน้าท้องเรียบตึงมีกล้ามท้องให้เห็นอย่างสวยงามด้วยเพราะออกกำลังกายอยู่เป็นประจำ และนั่นทำให้คนที่กำลังนอนแผ่หลาอยู่ภายในใต้น้ำขณะนี้ถึงกับตกตะลึงอยู่กับที่ทันท

ยามเฉิน ร่างอรชรเริ่มพลิกกายไปมาด้วยความเมื่อยล้า เปลือกตาที่ปิดสนิทค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างช้าๆ ภาพเบื้องหน้าพร่ามัวอยู่เพียงครู่ก่อนจะแจ่มชัดขึ้น ใบหน้างดงามยิ้มออกมาบางๆ เมื่อนึกถึงบทรักบทพิศวาสที่พระสวามีทรงมอบให้จนเธอสำลักความสุขตลอดทั้งคืน และพระองค์จะเป็นฝ่ายตื่นบรรทมก่อนเสมอพร้อมประทับจุมพิตหน้าผากของเธอเพื่อปลุกให้ตื่น เป็นเช่นนี้มาโดยตลอดเฉินวาวาหันกลับไปมองพระสวามีรูปหล่อของเธอ พลางยกนิ้วเรียวสวยไล่พระนาสิกโด่งเป็นสันคมของพระองค์ไปมาเบาๆ ก่อนจะยกมือเท้าคางพร้อมกระซิบเบาๆ กับพระองค์“ท่านอ๋องวันนี้ตื่นสายเป็นครั้งแรกเลย แสดงว่าเมื่อคืนท่านเข้าหอกับข้าหลายรอบมากเกินไปก็เลยนอนขี้เซาไม่ยอมตื่น สงสัยคงจะเหนื่อยมาก ข้าจะไม่กวน ท่านจะได้พักผ่อนให้เต็มที่” หญิงสาวพูดพร้อมก้มลงจุมพิตปลายคางสากของพระสวามีก่อนจะหัวเราะคิกคักเป็นการใหญ่ร่างงามค่อยๆ ก้าวลงจากแท่นพระบรรทม ก่อนจะหันกลับไปมองพระสวามีอีกครั้งพร้อมดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นไฟอัคคีปรากฏอยู่ตรงกลางหน้าผากของจอมมาร อีกทั้งยังทอแสงเรืองรองออกมาให้เห็นอยู่ตลอดเวลา 

เมืองเทียนจิ้นจวนชินอ๋องทั่วทั้งจวนในยามนี้ทั้งด้านนอกและด้านในถูกประดับด้วยผ้าขาวสลับดำ ข้าราชบริพารภายในจวนชินอ๋องต่างสวมชุดไว้ทุกข์กันอย่างถ้วนหน้า รวมไปถึงชาวเมืองเทียนจิ้นต่างสวมชุดไว้ทุกข์เพื่อไว้อาลัยให้แก่ผู้ปกครองอันยิ่งใหญ่ของตนเช่นเดียวกัน ตามบ้านเรือนและร้านค้าถูกประดับด้วยผ้าขาวสลับดำทุกหลังคาเรือน หยาดน้ำตายังคงปรากฏอยู่บนดวงตาของชาวเมืองเทียนจิ้นกันทุกย่อมหญ้าเลยทีเดียวร่างงามของเฉินวาวาในขณะนี้ สวมชุดไว้ทุกข์นั่งพิงโลงพระศพของพระสวามี ห้องสำหรับเก็บพระศพของชินอ๋อง ตั้งอยู่ในตำหนักอวิ้นหยาง โลงพระศพตั้งอยู่บนแท่นวางฝาโลงปิดสนิทป้องกันกลิ่นจากซากศพลอยฟุ้งกระจาย ทั่วบริเวณเต็มไปด้วยกำยานหอมเพื่อกลบกลิ่นมิพึงปรารถนาไปในคราเดียวกัน ผ้าสีขาวสลับดำถูกนำมาประดับทั่วห้อง และนำมาขวางกั้นเพื่อปิดบังโลงพระศพเอาไว้อย่างมิดชิด ซึ่งตั้งอยู่หลังม่านดังกล่าวด้านนอกผ้าม่านที่ปิดบัง มีเพียงป้ายพระนามของชินอ๋อง “โจวชินซาง” พร้อมกระถางธูป ตกแต่งด้วยแจกันดอกไม้ และเบาะนั่งสำหรับเชื้อพระวงศ์สนิทเท่านั้น

หยาดน้ำตาที่เอ่อล้นคลอเบ้าอยู่ในขณะนี้เต็มไปด้วยความดีใจอย่างยิ่งยวดเมื่อสัญลักษณ์ไฟอัคคีสามารถทำให้เธอล่วงรู้ทุกอย่างและสื่อถึงพระสวามี ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองม่านข่าวที่ขวางกั้นโลงพระศพที่ถูกเปิดออกพร้อมหยาดน้ำตาของเธอร่วงหล่นลงมาทันใดและพระวรกายของรัชทายาทหนุ่มทรุดลงนั่งอยู่ตรงหน้าเธอในขณะนี้“วาวา!” องค์รัชทายาทรับสั่งพร้อมยกนิ้วพระหัตถ์เช็ดน้ำตาให้แก่สตรีที่ทรงหลงรักอย่างสุดหัวใจใบหน้างามเบี่ยงหนีพระหัตถ์ทันทีเมื่อถูกบุรุษอื่นซึ่งไม่ใช่พระสวามีเช็ดน้ำตาให้แก่เธอเช่นนั้น“ถวายพระพรองค์ไทจื่อเพคะ เป็นพระมหากรุณาที่เสด็จมาเคารพพระศพพระสวามีของหม่อมฉันเป็นยิ่งนัก” รัชทายาทหนุ่มถึงกับชะงักงันครั้นทรงได้ยินสตรีที่ทรงรักเอ่ยออกมาเช่นนั้น“ใยเจ้าจึงมากพิธีกับข้านักเล่าวาวา ถ้อยเจรจาเช่นนี้แลดูห่างเหินเสียนี่กระไร” รับสั่งตัดพ้อ“หม่อมฉันมิกล้าเอ่ยถ้อยเจรจาเช่นนั้นหรอกเพคะ หากแต่พระองค์ทรงหลงลืมไปแล้วหรือไรว่าหม่อมฉันคือพระชายาเอกของชินอ๋อง และกำลังเศร้าโศกกับการจากไปของพระสวามีอยู่ในขณะนี้ ไฉนเลยจะมีใจคิดเรื่อง