All Chapters of 1960s เปลี่ยนชะตานางเอก: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 32 หาคนหนุนหลังเยว่หรูมาถึงจุดหมายปลายทางตามที่เวลากำหนด สภาพที่ลงจากรถไฟนั้น... ต้องให้สามีคอยพยุง กำหนดระยะเวลาที่เธอมาอยู่เมืองนี้ประมาณหนึ่งอาทิตย์ เพราะไม่รู้ว่าตัวเองต้องใช้เวลามากน้อยแค่ไหนในการที่จะให้พ่อเซ็นเอกสาร ไม่รู้จะยอมดี ๆ หรือเปล่าก็ไม่รู้เช้าวันต่อมาเยว่หรูเข้ามาที่บ้านหลังใหญ่ หากจำไม่ผิด บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ปู่ของเยว่หรูอยู่ ส่วนลูกหลานคนอื่น ๆ จะอยู่ครอบครัวละหลังแต่อยู่ในอาณาเขตเดียวกันทั้งหมด"ใคร... เยว่เยว่เหรอ" เสียงของผู้อาวุโสดังออกมาก่อนจะถึงตัว"ค่ะคุณปู่... หนูเยว่เยว่ของคุณปู่เองค่ะ" เยว่หรูเดินเข้าไปประคองคุณปู่ให้มานั่งที่เก้าอี้"ไหน ขอปู่ดูหน่อย" เหยียนหวังเล่ย จับหลานสาวหันซ้ายหันขวาเพื่อที่จะได้ดูให้ชัด ๆ หลานสาวออกไปนานหลายปีแล้ว ไม่เคยได้ยินข่าวคราวมากนัก ส่วนมากก็ฟังมาจากลูกชายเพียงเท่านั้น"น้ำชาครับคุณปู่... ผมหานหรงอี้เป็นสามีของเยว่เยว่ครับ" หานหรงอี้เอาน้ำชามาคารวะผู้อาวุโสทันที"หลานแต่งงานแล้วเหรอ" หวังเล่ยรับน้ำชาจากชายหนุ่ม แต่ก็ยังถามหลานสาวเพื่อให้แน่ใจว่าตัวเองฟังไม่ผิด"ใช่ค่ะคุณปู่ หนูแต่งงานเกือบสี่เดือนแล้วค่ะ" เยว่หรู

บทที่ 34 ครอบครัวจอมปลอมตอนนี้เยว่หรูนั่งอยู่บนห้องอาหารที่พ่อของเธอเสนอให้มากินอาหารที่นี่ เพื่อที่จะได้แนะนำครอบครัวให้เธอได้รู้จัก สิ่งที่เขาบอกมานั้นเยว่หรูได้แต่ฟังเงียบ ๆ และตอบบ้างบางครั้ง ไม่รู้สึกยินดียินร้ายสักเท่าไหร่ คิดแค่ว่าเขาช่างกล้าลงทุนจ่ายค่าอาหารและยอมเสียค่าตั๋วอาหารที่จะเข้าใช้ห้องอาหารแห่งนี้ตอนแรกเยว่หรูปฏิเสธแล้ว แต่เพราะคุณปู่อยากให้เธอมาทำความรู้จักกันไว้ ที่มานั่งตรงนี้เพราะเห็นแก่คุณปู่ที่ดูจะรักและเอ็นดูเยว่หรูมากพอสมควร จัดการเรื่องเอกสารมาให้เธอจนครบ รวมถึงให้พ่อลงชื่อในเอกสารที่เธอต้องการทุกใบอีกด้วย ซึ่งเป็นการดีที่เธอไม่ต้องไปเจอ แต่พวกเขากลับมาหาเธอเอง"เยว่เยว่ ทำไมลูกไม่ติดต่อมาเลย ลูกแต่งงานก็ควรที่จะปรึกษาพ่อด้วย แม่ของลูกใช้ไม่ได้เลย ให้แต่งกับใครก็ไม่รู้ ไม่กลัวว่าลูกจะลำบากเลยหรืออย่างไร" หวังย่งพูดคุยกับลูกสาวอย่างสนิทสนม ไม่คิดว่าลูกสาวเขาจะโตเร็วขนาดนี้ ที่สำคัญยังมีหน้าตาและผิวพรรณที่ดูดีแบบนี้ หากรู้ว่าลูกสาวจะแต่งงานเร็วขนาดนี้ เขาคงไปรับมาตั้งแต่เนิ่น ๆ เพราะกลัวแต่จะต้องมานั่งรับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่งเสียเลี้ยงดู กลับกลายเป็นช้าไป แต่ไ

บทที่ 36 ให้ความช่วยเหลือเยว่หรูได้ฟังเรื่องราวคร่าว ๆ จากพี่เหมยก็ทำให้เข้าใจว่า พี่เหมยมีมิติที่เป็นมินิซูเปอร์มาร์เก็ตมาพร้อมกันเลย สิ่งนี้คือสิ่งที่เราทั้งสองคนแตกต่างกัน ของเธอใช้ระยะเวลาสามเดือนเธอถึงมีมิติบ้านทั้งสองต้องย้ายขึ้นมานั่งคุยในห้องพักของเยว่หรู เพื่อความเป็นส่วนตัวเลยตัดสินใจขึ้นมาบนที่พัก อย่างไรเสียสามีของเยว่หรูก็ออกไปธุระ กว่าจะกลับมาน่าจะตอนเย็น เพราะเขาบอกเธอไว้แบบนั้นถึงจะตื่นเต้นกับอาหาร เครื่องดื่ม เครื่องสำอาง ของใช้ต่าง ๆ ที่พี่เหมยขนออกมาให้ แต่ตอนนี้มันมีเรื่องอื่นที่สำคัญมากกว่านั้น คือการที่พี่เหมยต้องหนี ต้องกลายเป็นนางเอกหนีชะตา ในเมื่อพี่เหมยบอกว่ามีวิธีที่สามารถเอาตัวรอดได้ และยังวางแผนหนีไว้ทั้งหมดแล้ว แต่ไม่รู้ว่าตัวคนเดียวจะหนีรอดหรือเปล่า... นี่แหละคือเรื่องใหญ่และสำคัญมากด้วย"พี่เหมย ยัยป้านั่นเลี้ยงลู่จิวมาตั้งแต่เด็ก อย่างไรก็ต้องใช้งานพี่แน่ ๆ แค่รอว่าคุ้มไหมมากกว่า" เรื่องนี้น่าห่วง กลัวเขาเอาพี่เหมยไปขาย..."เอกสารการเรียนพี่มีครบหมดแล้ว เหลือหนังสือตัดขาด... แต่น่าจะยาก สงสัยต้องหาสามีแบบคุณหมอ แต่พี่ไม่รู้จะไปเอาใครมาเป็นสามีนี่สิ

บทที่ 38 ปรับความเข้าใจหานหรงอี้ยอมรับว่าตัวเองนั้นหวาดกลัวเกี่ยวกับการสูญเสียเป็นอย่างมาก อาจเพราะเขาต้องพบเจอเรื่องแบบนี้ตลอด พอเขาเริ่มที่จะก้าวเดินต่อ เขาก็เริ่มสูญเสียคนที่เขารักทีละคน เหมือนครั้งนี้เขาก็กลัวที่จะสูญเสียภรรยาเช่นกันหากทุกอย่างที่บอกมานั้นเป็นเรื่องจริง แล้วหากภรรยาเขาต้องกลับไปยังที่ที่จากมา เขาจะอยู่ได้อย่างไร ความกลัวเริ่มเกาะกินในใจ อาการที่เคยดีขึ้นเพราะได้ภรรยาเป็นผู้เยียวยานั้นเหมือนมันเริ่มถดถอย มันทำให้เขาทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียวไม่รู้จะเอ่ยคำที่อยู่ภายในให้อีกคนรู้ได้อย่างไร...คนเรามีความลับนั้นเป็นเรื่องปกติ เขาไม่ได้คิดโกรธเคืองภรรยาเลย เพราะบางครั้งเขาก็ไม่ได้เอ่ยเล่าทุกเรื่องให้ภรรยาฟังเช่นกันไม่ว่าภรรยาจะบอกว่าเป็นใครมาจากไหน เขารับได้หมดทุกอย่าง ไม่ว่าภรรยาจะอายุเท่าไหร่ เขาก็รักที่ภรรยาเป็นแบบนี้ หากถามว่าหน้าตาคือสิ่งแรกที่คนเรามอง สิ่งนั้นเขาไม่ปฏิเสธ เพราะครั้งแรกที่สะดุดตานั่นคือรูปร่างหน้าตา แต่สิ่งนั้นไม่ได้เรียกร้องความสนใจเขาได้เท่าท่าทางที่แสดงออกมา ใบหน้าน้อย ๆ เชิดขึ้นนิด ๆ ไม่สนใจในสิ่งที่เด็กสาวส่วนมากสนใจ ต้องบอกว่าเขารักที่ภรรยาข

บทที่ 40 วางแผนในการดำเนินชีวิตเยว่หรูยังใช้ชีวิตตามปกติ ยังไปทำงานที่โรงพยาบาลตลอด ผ่านมาเดือนกว่าที่เธอกลับมาจากการไปหาครอบครัวพ่อที่แท้จริง ข่าวคราวของพี่เหมยนั้นจะได้รับจากคนสนิทของสามีที่คอยส่งโทรเลขมาแจ้งความคืบหน้า ข่าวล่าสุดที่รู้คือทางครอบครัวพ่อน่าจะเจอคดีเกี่ยวกับการฉ้อโกง แต่รายละเอียดเป็นยังไงเยว่หรูยังไม่รู้อะไรมากนักเยว่หรูยังทำหน้าที่ส่งยาสมุนไพร ยาบำรุง เสื้อผ้าของใช้ไปให้คุณปู่ทุกเดือนเหมือนที่เธอเคยบอกไว้ เยว่หรูจะจดจำเสมอว่าใครที่ช่วยเหลือบ้าง เธอก็จะตอบแทนในสิ่งที่ตัวเองมี คุณครูหมิงเว่ยก็คือหนึ่งในคนที่ช่วยเหลือเยว่หรู ตั้งแต่ตอนที่ต้องหอบปิ่นโตเอาข้าวโรงเรียนไปแบ่งให้พ่อแม่กิน... มันคือการเริ่มต้นที่ดีสำหรับเธอ"เยว่เยว่" จางหยวนมองลูกสาวที่เดินลงมาดูสวนสมุนไพรด้วยตัวเองก็เรียกทันที"คะ... " เยว่หรูหันไปทางที่มาของเสียงก่อนจะยิ้มกว้าง"ใส่หมวกดี ๆ ส่วนนี่แม่ให้เอามาให้" "พ่อลงงานไหมคะ ใกล้จะได้เลิกทำงานหรือยังคะ" เยว่หรูเห็นพ่อเดินมาส่งปิ่นโตเวลานี้ก็แปลกใจ"ลูกเขยบอกว่าให้หยุดไปทำงานที่หน่วยผลิต... " จางหยวนบอกลูกสาวด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าเสียดายที่ต้องหยุ