All Chapters of เมื่อรักเดินทางมาเจอกัน: Chapter 31 - Chapter 40

“ขอโทษนะ…ที่ปล่อยให้นายกลับบ้านคนเดียว….”ฉันเอ่ยออกไปด้วยความรู้สึกผิดที่ฉันไม่น่าทำแบบนั้นเลยจริงๆ ฉันไม่ควรปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว“เจ็บไหม…?”ไดร์ฟเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแววตาที่เขามองหน้าฉันสลับกับหางคิ้วที่แตกของฉันมันเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความเป็นห่วง ฉันก็คลี่ยิ้มบางๆให้ไดร์ฟและส่ายศีรษะไปมาเป็นคำตอบฉันไม่เป็นอะไร ฉันไม่เจ็บเลยเพื่อไม่ให้เขาเป็นห่วงฉันไปมากกว่านี้“แล้วนายล่ะ….นายเจ็บไหม…?”ฉันเอ่ยถามไดร์ฟกลับไปอย่างเป็นห่วงพลางยื่นมือไปจับที่ข้อมือของไดร์ฟที่มีผ้าก๊อซสีขาวพันอยู่รอบๆข้อมือของเขา ถ้าฉันเดาไม่ผิด เขาคงคิดที่จะฆ่าตัวตายอีกแล้วใช่ไหม?“ไอ….ฉันขอโทษ….”ไดร์ฟมองหน้าฉันด้วยแววตาสั่นไหวที่ฉันเอามือลูบไปที่ข้อมือของเขาและร้องไห้ออกมาอย่างหนักมากกว่าเดิมจนร่างของฉันสั่นไหวด้วยแรงสะอื้น“อย่าตายเลยนะ….อยู่กับฉัน….อยู่กับฉันเถอะนะไดร์ฟ….”ฉันเอ่ยบอกไดร์ฟไปด้วยน้ำเสียงขอร้องและโผเข้าสวมกอดเอวสอบของไดร์ฟอีกครั้งพร้อมกับเอาใบหน้าซุกไซ้อกแกร่งที่แสนจะอบอุ่นของเขา หัวใจของไดร์ฟเต้นรัวแรงขึ้นเหมือนกับหัวใจของฉันตึกตักๆๆๆ“ไปจับตัวเด็กผู้หญิงคนนี้ให้ออกไปจากบ้านของฉัน!!!”เสียงท

“เพื่อนหรือไม่ก็….แฟนคลับตัวยงยังไงล่ะ^_^”“แต่ฉันไม่อยากให้เธอเป็นแค่เพื่อนกับแฟนคลับของฉัน!”ไดร์ฟว่าเสียงเเข็งอย่างงอแงพร้อมกับปล่อยมือออกไปจากแก้มของฉันและหันหน้าหนีฉันไปนั่งกอดอกทำเหมือนเด็กน้อยที่กำลังงอนคุณพ่อคุณแม่เวลาที่เขาไม่ได้ดั่งใจพรึบ“อย่านอยด์เลยนะคะ….”“ไอจะยังคอยกอดไดร์ฟอยู่แบบนี้เสมอ…”ฉันบอกไดร์ฟไปในขณะที่ฉันเอื้อมมือไปกอดเขาจากทางด้านข้างและเอาปลายคางเกยไว้ที่ไหล่ของเขาอย่างออดอ้อน“ยิ่งเธอทำแบบนี้….ฉันก็ยิ่งหวั่นไหว…ไอริส….”ไดร์ฟหันมาเอ่ยบอกฉันเสียงอ่อน การหันของเขาปุบปับจึงทำให้ปลายจมูกของเราแตะกันและเราทั้งคู่ก็อยู่ในความเงียบ และก็เงียบโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา เหมือนเราทั้งคู่กำลังจมปลักอยู่กับความคิดของตัวเองและหัวใจตัวเองอยู่ ไดร์ฟจะชอบฉันได้ยังไงในเมื่อเราเพิ่งจะเจอและรู้จักกันโดยที่เขายังไม่ได้ศึกษาและรู้จักนิสัยของฉันดีเลย….“ไดร์ฟอาจจะไม่ได้ชอบไอก็ได้นะ….คนเราจะรู้สึกชอบและรักกันได้ยังไงเร็วขนาดนี้….”เป็นฉันที่เอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบของเราทั้งคู่ โดยทำน้ำเสียงขบขันกลบเกลื่อนขึ้นมา ไดร์ฟก็จ้องหน้าฉันนิ่งสีหน้าของเขาเข้มขรึมไม่ได้เล่นเหมือนฉันทำให้ฉันต้

โรงหนังQW19:00น.ตอนนี้ฉันกับพี่โรมมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าโรงหนังของห้างสรรพสินค้าเล็กๆแห่งหนึ่งที่นอกเมืองซึ่งที่นี่มีโรงหนังที่ไม่ค่อยมีผู้คนเยอะเหมือนในตัวเมืองหลวง เลยทำให้พี่โรมไม่เป็นจุดสนใจของใครๆที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนี้“อ่า….มีรอบหนังของพี่เข้าพอดีเลยค่ะน้องไอ^_^”“ไปค่ะ^_^”พี่โรมว่าเสียงสดใสก่อนจะหันมาเชิญชวนฉัน“ค่ะ….”ฉันยิ้มและตอบพี่โรมไปด้วยน้ำเสียงแห้งๆและก็เดินตามพี่โรมที่คว้าแขนของฉันให้เดินตามเขาไปซื้อตั๋วหนังที่เขาแสดงเป็นพระเอก ซึ่งหนังเรื่องนี้เพิ่งจะเข้าโรงได้สองวันแต่กลับทำยอดถล่มทลายทะลุหนึ่งร้อยล้านไปแล้ว ซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนที่ฉันเป็นแฟนคลับเขา ฉันมักจะซื้อตั๋ววันละหลายๆรอบเท่าที่โรงหนังแห่งนั้นจะมีรอบหนังของพี่โรมเข้าฉายเพื่อไปดูซ้ำๆไปมาอยู่อย่างไม่มีเบื่อเลยล่ะ“รักนี้ชั่วนิจนิรันดร์สองใบครับ….”พี่โรมเอ่ยบอกพนักงานขายตั๋วพร้อมกับขยับหมวกยี่ห้อดังให้ปิดหน้าผากของเขาให้กระชับขึ้น“ค่ะ….”“เหลือแถวเอฟนะคะ…หกกับเจ็ด…”พนักงานขายบัตรเอ่ยขึ้น พี่โรมก็หันมามองหน้าฉันเพื่อขอความคิดเห็น ฉันก็พยักหน้าให้เขาเป็นคำตอบว่าเอาที่เหลือก็ได้“งั้นเอาตามที่เหลือครับ….”พี่โร

“ไปเที่ยวกับแฟนมาเหรอ?”เสียงเข้มที่เอ่ยอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นักของผู้ชายดังมาจากทางด้านหลังของฉัน ทำให้ฉันที่กำลังจะเปิดประตูรั้วบ้านต้องรีบหันกลับไปมองต้นเสียงนั้นทันทีพร้อมกับยิ้มกว้างอย่างดีใจที่เห็นไดร์ฟยืนอยู่ด้านหลังของฉันเขาสวมใส่เสื้อฮู้ดสีดำปกปิดหมวกปีกด้านในสีดำเช่นกันแต่เขาไม่ได้ใส่ผ้าปิกจมูกและเขาก็กำลังทำหน้าบึ้งตึงใส่ฉันอยู่สองมือของเขากำลังล้วงกระเป๋าเสื้อฮู้ด“ไดร์ฟ!^_^”ฉันร้องเรียกไดร์ฟด้วยความดีใจก่อนจะทิ้งทุกอย่างที่ฉันถืออยู่และวิ่งเข้าไปสวมกอดไดร์ฟด้วยความคิดถึงสวบ“ไอริส…?”“ฉันคิดถึงนายที่สุด…”ฉันซบหน้าลงไปบนไหล่ของไดร์ฟพร้อมกับเอ่ยบอกเขาไปทั้งน้ำตา ไดร์ฟเองก็เอื้อมมือมาโอบกอดฉันตอบพร้อมกับซบหน้าลงมาที่ซอกคอของฉันเช่นกัน“ฉันก็คิดถึงเธอ…”“ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเลยรู้ป่ะ”ไดร์ฟตอบฉันเสียงละมุนและอบอุ่นฉันค่อยๆผลักอกของไดร์ฟออกจากร่างของฉันอย่างช้าๆเพื่อจะดูว่าเขาหายแล้วจริงๆ “นาย…หายแล้วใช่ไหม?”ฉันเอ่ยถามไดร์ฟไปในขณะที่เราสองคนสบตากันฉันยกมือขึ้นไปกอบกุมโครงหน้าหล่อใสขาวของไดร์ฟที่ไร้เครื่องสำอาง ไดร์ฟเองก็คลี่ยิ้มละมุนให้ฉันและยื่นมือของเขามากอบกุมโครงแก้มข

เร็วเท่าความคิดฉันผลักหน้าอกไดร์ฟอย่างไวและเเรงด้วยจนทำให้ร่างของไดร์ฟเกือบหงายหลังน่ะ ดีนะที่เขาตั้งตัวทันน่ะ ไม่งั้นไดร์ฟได้เลือดแน่วันนี้พรึบ“ทะลึ่ง!”ฉันว่าเสียงเข้มหน้าตาบึ้งตึง ไดร์ฟที่กำลังยันตัวขึ้นมาก็ทำสายตากรุ้มกริ่มให้ฉัน“เธอเอง..ก็ทะลึ่งเหมือนกันแหละ^_^”“กินไปเลยไดร์ฟ!!”ฉันเสียงดังกลบเกลื่อนเพราะความเขินอายที่ฉันทำเรื่องหน้าอายที่สุดไป ฉันเลิกสนใจไดร์ฟและหันมาก้มหน้าก้มตากินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในชามของฉันโดยไม่สนใจไดร์ฟที่เขากินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอย่างเรียบร้อยมาก มากซะจนผู้หญิงอย่างฉันดูกินมูมมามไปเลยอ่ะ20นาทีต่อมา….“ไอริส….”ไดร์ฟเอ่ยเรียกฉันเสียงแผ่วเบา“หืม?”ฉันที่เอาชามไปเก็บแล้วก็กลับมานั่งลงข้างๆไดร์ฟที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิมก็เอ่ยขานรับเขาไปพลางมองหน้าเขาด้วยความสงสัย“เธอ….”“อะไร?”“ขอไลน์หน่อยดิ^//^”“ขอไปทำไม?”ฉันมองหน้าไดร์ฟที่ยิ้มร่าด้วยความสงสัย “เผื่อเอาไว้โทรหาเธอ..เวลาที่คิดถึงไง…”“เพราะอีกหลายวันแหนะ…กว่าฉันจะมาหาเธอได้อีก…”ไดร์ฟว่าเสียงแผ่วเบาพร้อมกับทำหน้าเศร้าสลดลง ฉันก็พยักหน้าเข้าใจ“ฉันต้องเข้าห้องอัดเสียงน่ะ…จะปล่อยเพลงใหม่”“อืม…”“ไม่ถามในฐ