All Chapters of สยบรักยัยคู่หมั้นตัวร้าย: Chapter 71 - Chapter 80

"จ่ายตังค์สิค่ะ เฮีย"ฉันบอกเฮียคาร์เพราะตอนนี้พนักงานมายืนรอเก็บเงินแล้ว ฉันเป็นคนเรียกเธอมาเองแหละ เฮียคาร์ก็เลิกมองถาดซูชิแล้วมองหน้าฉัน ฉันจึงชี้นิ้วไปข้างๆเฮียคาร์ที่มีพนักงานของร้านยืนรอเก็บเงินอยู่ เฮียคาร์ก็จ่ายเงินไป แล้วเฮียก็จับมือฉันเดินออกมาจากร้านซูชิ"หนูกินหมดได้ไง?"เฮียคาร์เอ่ยถามฉันขึ้น เมื่อเฮียพาฉันมายืนในที่ลับตาคน"ก็หนูหิว"ฉันบอกเฮียคาร์ไป เฮียคาร์ก็เอามือมาลูบท้องฉัน ที่ตอนนี้ป่องๆขึ้นมานิดนึง แต่พอฉันเดินไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ยุบ"แฮะๆๆเราไปเดินย่อยอาหารกันเถอะนะ เฮียนะๆคะๆๆ"ฉันเอาแขนขึ้นไปคล้องแขนเฮียคาร์ แล้วเอาหน้าถูๆลงไปที่ต้นแขนเฮียคาร์"ฟอดดดด ครับป่ะ"เฮียคาร์ก้มหน้าลงมาหอมแก้มฉัน แล้วเฮียก็โอบไหล่ฉันเดินออกมา ฉันจึงหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกางเกงขาสั้นสีขาวขึ้นมาดู"หนึ่งทุ่มแล้ว เราไปเดินตลาดนัดข้างๆคอนโดเฮียเถอะค่ะ หนูชอบที่นั้น"ฉันบอกเฮียคาร์ เฮียคาร์ก็ก้มหน้าลงมามองฉัน"ข้างๆคอนโดเฮียมีตลาดนัดด้วยหรอ?"เฮียคาร์ถามฉันด้วยนำ้เสียงสงสัย แล้วเฮียก็ทำหน้าคุ้นคิด"มีสีค่ะ ของขายเยอะมาก หนูเคยไปมาครั้งหนึ่ง"ฉันเล่าให้เฮียฟัง เป็นจังหวะที่เฮียโอบไหล่ฉันเดินมาถึงรถสปอร

"เฮ้อออออออ น่าเบื่อๆๆ เบื่อๆๆ"ฉันนั่งกระวนกระวายอยู่ในรถลีมูลซีน ฉันกับเฮียคาร์ไปงานเลี้ยงต้อนรับใครสักคนนี้แหละ ในงานมีแต่พวกชายชุดดำเต็มงาน เห็นเฮียคาร์บอกว่าเจ้าของงานเป็นมาเฟีย แล้วเจ้าของงานก็เรียนเชิญมาเฟียทุกแก๊งให้ไปร่วมงาน งานทั้งงานเลยเป็นงานชายชุดดำ แต่เฮียคาร์ใส่สูทสีขาวเฮียโคตรหล่อ หล่อเวอร์มาก หล่อของโคตรของโคตรหล่ออ่ะ ส่วนฉันก็ใส่เดรสเกาะอกสีขาว สวมรองเท้าส้นสูงขนาดรองเท้ายังเป็นรองเท้าเพชรเลย แล้วก็สวมมงกุฎเพชรสร้อยเพชรต่างหูเพชร เห็นเฮียคาร์บอกว่านายหญิงของมาเฟียแต่ละแก๊งต้องเเต่งตัวเป็นองค์หญิง เฮียคาร์เห็นฉันออกมาจากห้องแต่งตัวนะ อีเฮียมันจะไม่ให้ฉันมาด้วยค่ะ เฮียแกหวง แต่ฉันเสียดายเวลาในการแต่งตัวแต่งหน้า ลองชุดสารพัดอ่ะ จนในที่สุดฉันก็รบเร้าเฮียคาร์จนได้มากับเฮียคาร์ แล้วพองานเลี้ยงเลิก พวกเรากำลังเดินทางกลับไปวังเอ้ยไม่ใช่ไปคอนโดก็เจอมาเฟียอีกแก๊งที่เป็นคู่อริของเฮียคาร์นั้นแหละ มาดักรอจะฆ่าพวกเฮียคาร์ทิ้ง เฮียคาร์ลงไปบู๊คนเดียวปล่อยให้อีซนคันไม้คันทีนอยู่กับเฮียปอนบนรถลีมูลซีนคันยาวนี้แหละ"เบื่อขี้หน้าผมหรอครับนายหญิง?"เฮียปอนเอ่ยถามฉันขึ้น เฮียปอนก้มหน้าลงเขา

"เฮียไม่ได้แช่ง เฮียแค่กลัว"เฮียคาร์บอกฉันด้วยนำ้เสียงที่กลัวจริงๆมันเป็นเสียงที่สื่อถึงคนๆหนึ่งกำลังกลัวในสิ่งที่เขาคิดจริงๆ "ไม่เอานะคะเฮีย ไม่มีใครมาทำอะไรหนูได้หรอก เพราะหนูมีเฮียคาร์อยู่ด้วยไง^_^"ฉันบอกเฮียคาร์ไป แล้วส่งยิ้มน่ารักๆไปให้เฮียคาร์ แต่เฮียก็ยังคงมีสีหน้าที่กังวลอยู่"เพราะหนูอยู่กับเฮียไง หนูถึงต้องมาเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแบบนี้"เฮียคาร์ จับมือทั้งสองข้างของฉันไปกุมไว้ แล้วเฮียก็มองไปยังอีกฝั่งหนึ่งที่ตอนนี้มีกลุ่มชายชุดดำนอนตายเกลื่อนไปหมด ฉันก็หันไปมองตามเฮียคาร์ แล้วฉันก็ดึงมือข้างหนึ่งจากการจับของเฮียคาร์ออกมา แล้วยื่นมือขึ้นไปจับหน้าเฮียคาร์ให้หันมามองฉัน "ไม่เลยค่ะเฮีย เฮียอย่าคิดแบบนั้นนะ หนูอยากอยู่กับเฮีย หนูชอบแบบนี้สนุกมากกก จริงๆนะคะ^_^"ฉันยื่นหน้าขึ้นไปยิ้มจนตาปิดให้เฮียคาร์ "จุ๊ฟ"เฮียคาร์จุบปากฉัน ฉันก็ลืมตามองเฮีย เฮียคาร์ก็ยิ้มให้ฉัน แล้วเฮียคาร์ก็ดึงตัวฉันเข้าไปกอด อย่างแน่น เฮียกอดฉันนานมาก เหมือนเฮียกลัวว่าฉันจะหายไปไหน ฉันก็กอดเฮียคาร์แน่นเหมืิอนกัน เพราะฉันเองก็กลัว กลัวว่าเฮียคาร์จะหายไป"พวกมันตายหมดครับนาย!"เสียงเฮียปอนเอ่ยขึ้น ทำให้ฉันผลักอกเ

แต่ฉันคิดผิด เพราะพวกมันตามมาแล้วพวกมันก็ยิงยามที่เฝ้าป้อมยามตายไปแล้ว แล้วมันก็ยิงปืนใส่พวกเราทั้งสองคน ที่พากันวิ่งหนีพวกมันไม่พอแถมต้องมาวิ่งหลบลูกกระสุนของพวกมันอีก ฉันพาอตินวิ่งหนีไปให้ห่างจากผู้คน ฉันกลัวว่าคนที่ไม่เกี่ยวข้องจะต้องได้รับอันตราย ปังๆๆๆๆ"กรี๊ดดดดดดด"เสียงอตินยังคงร้องโวยวายอยู่ ฉันวิ่งมาจนมุมจนได้ ฉันจึงหันหน้าไปเผชิญหน้ากับพวกมัน"เหอะ ไม่ต้องหนีหรอกคนสวย ชะตาของมึงขาดตั้งแต่เป็นคู่หมั้นของไอคาร์แล้วล่ะฮ่าๆๆๆๆ"ชายฉกรรจ์พูดขึ้นด้วยนำ้เสียงส่ะใจ ต่อให้ต้องเสี่ยงถึงชีวิต ขอแค่เฮียคาร์รักฉันและอยู่กับฉัน ฉันก็ยอม"ฆ่ามันทิ้งทั้งสองคนเลยลูกพี่!"เสียงชายฉกรรจ์อีกคนหนึ่งพูดขึ้น ฉันจึงหันไปมองอติน มันจะมาเดือดร้อนเพราะฉันไม่ได้"ไม่ได้ ฆ่าฉันคนเดียวพอ อย่าทำอะไรเพื่อนฉัน เพื่อนฉันไม่รู้เรื่องด้วย!"ฉันเข้าไปยืนขวางหน้าอตินไว้ พวกมันก็หยืบปืนออกมา10คน10กระบอก สู้ไปยังไงก็ไม่รอด ฉันเลือกแล้ว"สัญญากับฉันก่อนได้ไหม ถ้าพวกนายฆ่าฉันได้แล้ว พวกนายจะไม่ทำอะไรเพื่อนฉัน!"ฉันตะโกนถามชายฉกรรจ์นั้นไป แล้วฉันก็หันกลับไปมองอติน อตินมันก็มองฉันด้วยสีหน้าสงสัย" ไม่น่ะชะนี มึงจะตายไม่

โรงพยาบาลSAห้องฉุกเฉิน2ชั่วโมงผ่านไปผมยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องฉุกเฉิน เฝ้ารอหมอให้ออกมาบอกผมว่าซนซนเป็นไงบ้าง"พวกไอ ทรัพย์ ครับนาย นายจะเอายังไงต่อครับ?"เสียงไอปอนเดินมารายงานผม ผมสั่งให้มันไปตามสืบมาว่าคนที่มายิงซนซนเป็นใคร ผมเห็นเธอเป็นแบบนี้ผมยิ่งเจ็บ หัวใจของผมแทบจะหยุดเต้น แล้วผมก็ให้คำตอบกับตัวเองได้แล้วผมจะเดินออกมาจากชีวิตของซนซน ถึงผมเองจะต้องอยู่กับความทรมานที่คิดถึงเธอ ผมก็จะยอม ผมไม่อยากเห็นเธอเจ็บแบบนี้เลย"ฆ่าล้างบาง พวกแม่งให้หมด!"ผมพูดไปด้วยนำ้เสียงที่เย็นเฉียบและน่ากลัว ขนาดเพื่อนของซนซนที่นั่งกุมมืออฐิษธานอยู่ยังเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยสีหน้าที่ซีดที่บ่งบอกว่ากลัวผม ผมทำหน้าน่ากลัวขนาดนั้นเลยแอ๊ดดดเสียงเปิดประตูออกมา ทำให้ผมหันกลับไปมองหมอ แล้วหมอก็เดินออกมา ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มไอ้สัสหมอนี่แม่งกวนส้นตีนจังว่ะ "เมียกูเป็นไงบ้าง?"ผมเอ่ยถามหมอ มองดูมันยังอายุรุ่นๆผมนี่แหละ มันจะผ่าตัดเก่งรึป่าวว่ะ หน้าตาแม่งโคตรอ่อนประสบการณ์"แฟนของคุณปลอดภัยดีครับ โชคดีที่ลูกกระสุนแค่ถากๆไม่ได้ฝังเข้าไปและไม่ได้โดนจุดสำคัญอะไร เธอคงอาจจะเกิดอาการตกใจ เลยทำให้หมดสติไปน่ะครับ^_^"ไอหมอ