All Chapters of สยบรักยัยคู่หมั้นตัวร้าย: Chapter 1 - Chapter 6

"แล้วเจอกันนะจ๊ะสุดหล่อ"ฉันยิ้มให้มาร์ค แล้วลุกออกจากโต๊ะอย่างเร็วโดยมีอีอตินวิ่งตามมาติดๆ"เบื่อชะนีหน้าสวยว่ะผู้ตรึม"อตินบอกฉันด้วยนำ้เสียงกระแหนะกระแหนตามประสามัน ฉันก็หันไปยิ้มเยาะๆใส่มัน เกิดเป็นผู้หญิงต้องบริหารเสน่ห์ทุกวันสิ ก็ทำไงได้อ่ะ ยังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆสักทีห้องเรียน วิศวะ เครื่องกล"หวัดดีซนซน/หวัดดีซนซน"เพื่อนๆในคลาสเอ่ยทักทายฉันทันทีที่ฉันเดินเข้าประตูมา ฉันจึงโบกมือทักทายกลับไป ผู้หญิงในคลาสก็จะอิจฉาฉัน ฉันจึงไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลย แล้วไงทำไมต้องสน?"หวัดดีเว้ยซน"ไอ้เชนเอ่ยทักทายฉัน ฉันจึงหันไปยกมือทักทายมันกลับ"หวัดดีเว้ย ไอ้ซน ไอ้ติน"ไอ้ดอมเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะทักทายฉันกับอติน ฉันก็ยกมือทักทายมันกลับไป"คินยังไม่มาเหรอเชน"ฉันเอ่ยถามเชนไป เชนหันไปมองรอบๆห้องเพื่อหาคินให้ฉัน"ยังไม่มามั้ง ไม่เห็นโผล่หัวมา"เชนหันกลับมาตอบ ฉัน ฉันจึงพยักหน้าให้มัน แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำ แล้วฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะ ม๊าคราวนี้ขอผู้หล่อๆๆให้อีซนมั้งเถอะนะ หนูขอร้อง"เป็นไรซน?"เสียงคำถามจากผู้ชายพร้อมๆกับแขนที่กอดคอฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองผู้มาใหม่ ภาคิน คินนั่งลงข้างๆฉัน คินเป็นเพื่อนในกลุ่

เอคาร์ อัครวินท์ โกดังไม้แถวๆชานเมือง ประเทศญี่ปุ่น ปังๆๆๆ ปังๆๆๆ ตอนนี้ผมนั่งหลบอยู่หลังกำแพงปูนเล็กๆที่โกดังล้างแห่งหนึ่ง มาฆ่าคน มันไม่จ่ายตังค์อ่ะ เสือกสั่งของแต่ไม่มีตังค์จ่าย หรือว่ามันอาจจะมีแต่คิดจะโกงผมก็เป็นได้ แล้วมึงช่างไม่รู้จักกูว่ากูเป็นยังไง มึงก็สมควรที่จะตาย!! "นายโทรศัพท์เข้านะ"เสียงไอ้ปอนมือขวาผมเอ่ยบอก ผมชักสีหน้าหงุดหงิดใส่มันแต่ก็จำเป็นต้องรับ ผมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงยีนส์สีดำราคาแพงแล้วหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมาดูว่าใครโทรมาหาผมในเวลาแบบนี้ ตื๊ดดด ติ๊ดดดด "ม๊า ผู้เคารพรัก" นึกว่าใคร ม๊านี้เอง ถ้าผมไม่รับสายม๊าน่ะผมตายแน่!ผมกดรับสายม๊าอย่างไว "โหลม๊า"ผมเอาโทรศัพท์แนบหูเเล้วยิงปืนไปที่ลูกน้องฝ่ายศัตรู ปังๆๆๆๆๆๆ "แกอยู่ไหนน่ะคาร์ เสียงปืนหนวกหูมาก หูฉันจะแตกก!!"เสียงม๊าโวยวายเสียงดังใส่แก้วหูผม ผมจึงต้องยกโทรศัพท์ออกจากหูอย่างไว หูผมก็จะแตกม๊า! "ม๊ามีไร?ผมเล่นเกมส์อยู่ ไอ้สัส!"ผมบอกม๊าและยิงปืนไปยังชายชุดดำที่มันกำลังจะเข้ามาโจมตีผมพร้อมสบถคำด่าทอออกไป "แกด่าฉันเหรอ!"ม๊าตะโกนใส่โทรศัพท์มาอีกด้วยนำ้เสียงที่ดังกว่าเดิมเพราะท่านไม่พอใจผม "เปล่าม๊า

"ไหนเล่ามาสิว่ะเธอเป็นไง?"ไอ้ฟาร์มเพื่อนอีกคนที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยถามขึ้นด้วยท่าทางที่อยากเสือกเต็มทน"เธอเป็นเด็กวิศวะเฮีย..เป็นรุ่นพี่ผม..ผมชอบเธอตั้งแต่รับน้องแล้ว..แต่ผมไม่กล้าจีบเธอ ก็เธอมีหนุ่มๆเข้าหาเพียบเลยเธอคงจะไม่มองคนอย่างผม"เสียงไอ้มาร์คเล่าด้วยนำ้เสียงเศร้าๆผมก็ฟังๆไปงั้นแหละไม่ได้อยากเสือกอะไรหรอกแต่บังเอิญเสียงมันลอยมาเข้าหูผมเอง"ไอ้ป๊อดด จับไปข่มขืนแม่งเลยเชื่อกู ถ้าสวยอ่ะ"ไอ้มาร์ตินบอกไอ้มาร์ค ไอ้พี่เชี้ย สอนน้องให้ข่มขืนผู้หญิง!"ข่มขืนไม่ได้ดิเฮีย ผมสู้เธอไม่ได้หรอก เธอเรียนเทควันโดสายดำเลยน่ะเฮีย ผมก็ตายอ่ะดิ"ไอ้มาร์คบอกด้วยท่าทางหวาดกลัว ผู้หญิงเรียนเทควันโดเหรอว่ะ?"โห่ๆๆสุดยอดว่ะ มึงพูดซะกูอยากเห็นเลย"ไอ้ฟ้อนพูดขึ้นด้วยท่าทางหื่นกามของมันไอ้มาร์คมีสีหน้าเศร้าลงทันที"เธอเป็นคนบอกให้ผมมา..แต่เธอมากับรุ่นพี่เพื่อนของเธอ..ผมไม่กล้าเข้าไปหาเธอ"ไอ้มาร์คพูดด้วยเสียงเศร้าลงกว่าเดิม จนพวกไอ้มาร์ตินต้องปลอบใจมัน ผมก็มองสองพี่น้องด้วยท่าทางสมเพช"มาร์ค"อยู่ๆก็มีเสียงหวานๆเอ่ยเรียกชื่อไอ้มาร์ค ข้างหน้าโต๊ะ ไอ้มาร์ครีบเงยหน้าขึ้นไปมองเสียงคนที่เรียกมันอย่างรวดเร็ว "พี่