All Chapters of รวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม2: Chapter 21 - Chapter 30

เราเป็นสาวบ้านนอกชื่อ มัด เราเข้ามาในเมืองเพื่อหางานทำ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีที่ไหนรับคนงานเลย จังหวัดที่เราอยู่ขึ้นชื่อเรื่องผลไม้ ชาวบ้านส่วนใหญ่นิยมปลูกผลไม้ส่งออกกัน บ้างก็เอามาขายในตลาด บ้างก็ส่งออกไปจนถึงต่างประเทศ เราเดินหาอยู่หลายที่จนมาถึงร้านขายผลไม้ขนาดใหญ่ เรากวาดตาไปมองร้านที่มีขนาดใหญ่และคนเข้ามารุมซื้อเยอะมากตุบ"อุ้ย""นี่เธอ...เดินไม่ดูทาง เอ่อ เป็นอะไรไหมครับ""ขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจ""ไม่เป็นไรครับ แล้วนี่มาซื้อของหรอครับ"หนุ่มหล่อวัย30ต้นๆเอ่ยถาม เขามีใบหน้าเข้มคม หล่อพอใช้ได้เลย ร่างกายกำยำสูงใหญ่ แต่งตัวดูดีมาก"เปล่าค่ะ ฉันมาสมัครงาน แต่ว่า...""อ่อ เสียดายนะครับที่ร้านพนักงานเต็มแล้ว""ไม่เป็นไรค่ะ...""แต่ถ้าอยากทำจริงๆ ผมมีงานให้ทำนะครับ""จริงหรอคะ ทำได้หมดเลยค่ะ อะไรก็ได้ค่ะ""งานในสวนพอทำได้ไหมครับ จะให้ไปช่วยจัดสวนช่วยคนงานนะครับ ไม่หนักเท่าไร""สบายมากค่ะ ฉันทำได้ค่ะ""งั้นผมยกกระเป๋าให้"เขายกกระเป๋าไปใส่ท้ายรถที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก ก่อนจะบอกให้เราขึ้นไปนั่งข้างคนขับ"ลืมแนะนำตัวไป ผมเด่นนะครับ เป็นเจ้าของสวนองุ่น""อ่อค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่รับฉันเข้า

จินเป็นพนักงานออฟฟิศที่รักการเที่ยวมาก วันหยุดเธอมักจะหาสถานที่เที่ยวใหม่ๆอยู่เสมอ เช่นในวันออกพรรษาที่จะมาถึงนี้ เพราะว่าบริษัทของเธอหยุด3วัน และเธอก็ได้จองที่พักไว้แล้ว คราวนี้เธออยากไปสถานที่ท่องเที่ยวอิงธรรมชาติมากๆให้เหมือนอยู่ในป่าของจริง จินจึงจองที่พักในภาคเหนือ ภาพโปรโมทเป็นบ้านพักไม้ที่อยู่กลางป่าซึ่งมีบ้านแค่เพียง3หลังเท่านั้นแต่ละหลังก็อยู่ห่างกันมากๆ ด้วยความที่เป็นส่วนตัวราคาจึงค่อนข้างสูงจินขึ้นเครื่องบินและเดินทางไปถึงที่พักประมาณ15:00 น. เจ้าของเป็นชายอายุประมาณ40ต้นๆ ค่อนข้างใจดีและเป็นกันเองมาก จินถามลุงว่ามีร้านอาหารขายไหมเขาตอบว่าไม่มี แต่ชานบ้านมีครัวเล็กๆสามารถทำกับข้าวได้ ลุงบอกจินว่าในบ้านมีข้าวของเครื่องใช้ครบแถมยังมีอาหารสดเต็มตู้ให้อีกด้วย เพราะที่นี่ใช้โซล่าเซลล์ค่อนข้างสะดวกสบาย เขาบอกรายละเอียดกับจินก่อนจะกลับไปยังบ้านพักของตนเองซึ่งอยู่ห่างกันไม่มากนักที่นี่ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ฟิวแบบตัดขาดจากโลกภายนอก ซึ่งจินก็ชอบมากๆ เธอทำกับข้าวกินง่ายๆเป็นไข่เจียวและผัดผักและชงโอวันตินอุ่นๆมาดื่ม ก่อนจะนั่งกินพร้อมกับนั่งชมวิวพระอาทิตย์ตกในเวลาหกโมงเย็น รอบๆเป็นเนิ

ผมเป็นนักศึกษา ดีกรีนักว่ายน้ำของมหาลัยแห่งหนึ่ง ทุกเย็นประมาณ4-5โมงผมจะไปซ้อมว่ายน้ำคนเดียว แต่ก็มีเพื่อนในคนอื่นไปบ้าง ส่วนตัวผมไม่ค่อยได้สุงสิงกับใครผมแอบชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่งเธอเป็นคนสวย ตัวเล็กๆ หน้าอกใหญ่เกินตัวและผิวขาวสว่างสะดุดตามาก แต่น่าเสียดายที่เธอมีแฟนแล้ว แฟนของเธอก็เป็นนักกีฬาว่ายน้ำเหมือนกัน เพราะฉะนั้นทุกวันๆผมจะเห็นเธอมาเฝ้าแฟนซ้อมบ่อยๆเธอคนนี้มีชื่อว่าฟ้าครับ อย่างที่บอกเธอเป็นคนสวยมากๆ แต่ผมดันจีบเธอไม่ทันเพราะไอ้นั่นมันแย่งจีบเธอตัดหน้าซะก่อน นั่นแหละครับผมเจ็บใจนิดหน่อย ถ้ามีโอกาสเอาคืนก็อยากทำ มันน่าหงุดหงิดนะครับยิ่งมาเห็นเขาสองคนรักกันนี่แทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเลิกเรียนประมาณ5โมงนิดๆ ไม่ค่อยมีนักศึกษามาซ้อมเพราะว่าวันนี้เป็นวันศุกร์คนส่วนมากก็จะนัดปาร์ตี้กันซะหมด ผมกำลังจะเดินเข้าห้องเปลี่ยนชุดก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน เสียงมันคุ้นๆ ผมจึงย่องเข้าไปช้าๆและเอาหูแนบ"อย่านะ ตรงนี้ไม่ได้..."เสียงผู้หญิงที่คุ้นหูเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ลุกรน"เถอะน่าฟ้า...ไม่มีใครเห็นหรอก""แต่ฟ้าไม่กล้า ถ้าเกิดมีคนมาล่ะ""นะครับที่รัก ผมไม่ไหวแล้ว" อีกฝ่ายส่งสายตาออดอ้อนส่งให้"ไม

นินาเป็นพนักงานออฟฟิศที่วันๆนั่งอยู่แต่หน้าคอม จนเป็นออฟฟิศซินโดม นินาไปหาหมอคุณหมอก็แนะนำให้ลองไปนวดแผนไทยดูก่อนเพราะนินานั่งนานๆอาจจะเส้นยึดจึงปวด พอถึงวันหยุดนินาก็ขับรถไป ร้านที่นินาไปเป็นร้านที่เพื่อนแนะนำมาอยู่ไม่ไกลบ้านเท่าไหร่นักนินาเดินเข้าไปด้านในก็เจอพนักงานต้อนรับเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆเดินออกมาแนะนำโปรโมชั่นรายการนวด เราเห็นผู้หญิงคนนึงเดินออกมาจากห้องกับผู้ชายที่ใส่ชุดพนักงานเหมือนกับพนักงานต้อนรับ เราก็เอ๊ะใจว่าทำไมหมอนวดเป็นผู้ชาย ขณะเดียวกันพนักงานต้อนรับก็พูดรายละเอียดให้นินาฟังก็เลยไม่ได้ถามเรื่องนี้ต่อ"เอ่อ ลูกค้านวดแผนไทยสามชั่วโมงนะคะ""ค่ะ ขอแบบเน้นจุดพิเศษนะคะ""อ่อออ ได้ค่ะ"แล้วพนักงานก็ยิ้มแปลกๆ"เชิญทางนี้ค่ะ"พนักงานเดินนำนินาเข้าไปในห้องก่อนจะให้นินาเปลี่ยนชุดโดยแนะนำว่าให้นินาถอยเสื้อผ้าออกหมดเพื่อจะได้นวดสะดวก นินานอนรอบนเตียงในท่านอนคว่ำ พนักงานเอาผ้าผืนเล็กๆมาคลุมส่วนล่างให้ ด้านล่างนินาใส่แค่กางเกงในเอาไว้"งั้นเดี๋ยวลูกค้ารอหมอนวดสักครู่นะคะ""ค่ะ"ผ่านไปสักพัก...มีเสียงคนเดินเข้ามา"สวัสดีครับลูกค้า""คะ หมอนวดผู้ชายหรอคะ""ทั้งร้านมีแต่หมอนวดผู้ชายค

ลุงสินตัดสินใจกลับบ้านด้วยอาการประหม่ากับท่าทางของจันจิราที่มีต่อเขา"หนูจัน...""คะ?""ลุงทำประตูหนูจันพังตอนทุบประตูเข้าไป เดี๋ยววันหลังลุงมาซ่อมให้แล้วกัน""ลุงซ่อมเป็นหรอคะ""พอได้อยู่ ต้องเปลี่ยนลูกบิดใหม่ทำเองจะได้ไม่เสียตังเยอะ""งั้นก็ได้ค่าาา ฝันดีนะคะลุงสิน"ลุงสินกดล็อคประตูให้จันจิราก่อนจะเดินไปเงียบๆ แต่ภายในใจของเขากลับร้อนรุ่มราวกับไฟ เขาหวนนึกไปถึงอกอวบเต่งตึงคู่นั้นของจันจิราอย่างห้ามไม่ได้ มันช่างน่าหลงใหลเสียจริง เขาเผลอคิดเล่นๆไปว่าถ้าหากจันจิราชอบเขามาจริงๆแล้ววันหนึ่งเขาได้ครอบครองเธอ มันจะมีความสุขเช่นไร"ไอ้แก้บ้าตัณหา หยุดคิดสิวะ"ลุงสินด่าทอตัวเองก่อนจะเดินขึ้นรถแล้วกลับบ้านไป3วันต่อมา...วันนี้เป็นวันหยุดของจันจิรา หญิงสาวนัดลุงสินให้มาซ่อมประตูให้ แกซื้ออุปกรณ์มาเพื่อเปลี่ยนเรียบร้อย เมื่อจันจิราถามว่าค่าของเท่าไหร่ ลุงสินก็บอกว่าไม่เป็นไรถือว่าเป็นการไถ่โทษที่เขาทำมันพัง"ลุงสินไม่เอาจริงๆเหรอคะ จันเกรงใจ ""เอาน่า ถือว่าช่วยกัน"ลุงสินซ่อมประตูอย่างตั้งใจโดยมีจันจิรายืนให้กำลังใจอยู่ข้างๆ แกนั่งทำอยู่ครู่นึงก็เสร็จพอดี จันจิราจึงหันไปหาแล้วมองใบหน้าลุงสิ