All Chapters of หยุดเสือ: Chapter 31 - Chapter 40

“ของสวยๆแบบนี้อย่าปิดเลยนะครับ พี่เสียดาย”เขาเงยหน้าขึ้นมาบอกฉันและก้มหน้าลงไปหายอดอกของฉันต่อ เขายื่นลิ้นสากของเขาออกมาเลียยอดอกของฉัน ทำให้ฉันสั่นสะท้านไปด้วยความเสียวซ่าน “แผล๊บ แผล๊บ แผล๊บ”เขาหลับตาดูดดื่มยอดอกของฉัน มืออีกข้างของเขาก็ค่อยๆขยับไปลูบไล้ความเป็นสาวของฉันต่อ “ไปตรงนู้นดีกว่าครับ พี่จะทำให้น้องเลิศขึ้นสวรรค์ชั้น7”เขาบอกฉันด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมยิ้มหวานส่งมาให้ฉัน ฉันก็มองเขาเหอะ ปล่อยให้เขาได้ใจไปก่อน “อื้ออ พี่เฮลคะ”ฉันร้องขึ้นเมื่อนายเฮลอุ้มร่างฉันขึ้นมานอนราบไปกับโขนหินขนาดใหญ่และที่แปลกคือมีนทีเสื้อของเขาลองอยู่ใต้ร่างฉัน งั้นแสดงว่าอีตานี้มันเตรียมการมาอย่างนั้นเหรอ เหอะได้ ได้เลย “อื้อออ”ฉันร้องครวญครางขึ้นเมื่อนายเฮลเริ่มไล่ปลายลิ้นสากของเขาลงไปตามเรือนรางของฉันพลางขบเม้มไปด้วยจนเกิดเป็นรอยแดงตามร่างกายของฉัน เขาจับขาฉันยันขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม และเขาก็ไปยืนอยู่ข้างล่างโขดหิน ทำให้ใบหน้าของเขาอยู่ระหว่างกลางความเป็นสาวของฉัน ฉันจึงยื่นมือไปปิดความเป็นสาวของฉัน “อื้อ ไม่เอาสิครับน้องอลิซอย่าดื้อกับพี่สิครับ พี่ขอดูของสวยๆของหนูหน่อยนะ ว่าจะสวยและน่ากินขนาดไ

“ค่ะ”ฉันก็ตอบเขาไป เมื่อเขาได้คำตอบจากฉันเขาก็รีบวิ่งไต่ลงตามโขนหินลงไปข้างล่างทันที ฉันมองตามแผ่นหลังกว้างไปอย่างงงๆและก็หยิบเสื้อผ้าของฉันขึ้นมาใส่ เมื่อเสร็จแล้วฉันก็ค่อยๆเดินไต่หินลงไปยังข้างล่าง จนสายตาของฉันไปสบเขากับแผ่นหลังกว้างของนายเฮลที่กำลังยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างยืนพิงหลังแนบชิดกับต้นไม้สายตามองไปยังลำธารเบื้องหน้าของเขา นานเท่าไรไม่รู้ที่แอบมองเขาอยู่ตรงนี้“ฉันพลาดแล้วล่ะ”ฉันพึมพำขึ้นกับตัวเองเป็นจังหวะที่นายเฮลหันหน้ามามองฉันที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาห่างเพียงแค่200เมตร“กลับกันเถอะครับน้องอลิซ^_^”เขาหันมาส่งยิ้มให้ฉันพลางรีบวิ่งเข้ามาจับมือฉันให้เดินตามเขาไป ฉันมองตามแผ่นหลังกว้างของเขาที่เดินนำหน้าฉันอยู่ตลอดทางเขาเองก็หันมามองหน้าฉันเป็นระยะๆเหมือนกัน แต่เราทั้งสองคนก็ไม่ได้มีใครพูดอะไรขึ้นตลอดทาง จนเราทั้งคู่เดินมาถึงบ้านของผู้ใหญ่บ้าน ก็เจอเข้ากับคุณน้าภรรยาของผู้ใหญ่เธอชื่อว่านากีซะ เธอกำลังหิ้วสัมภาระอะไรเต็มไม้เต็มมือ ฉันกับนายเฮลรีบวิ่งเข้าไปหาเธอ“ฉันต้องขอโทษพวกคุณทั้งสองคนจริงๆนะคะ คือว่าคุณแม่ของฉันท่านเกิดลื่นล้มนะคะ ฉันต้องรีบไป”คุณน้าพูดรัวเร็ว

“แล้วถ้าฉันสมยอมนายก็จะทำอะไรฉันงั้นสิ”ฉันกอดอกพลางเอ่ยถามเขาไป ในห้องนี้ไม่มีความสว่างมากพอมีเพียงแค่แสงจากตะเกียงเท่านั้น“ไม่หรอกครับ พี่คิดได้แล้วล่ะ”เขาบอกฉันพลางก้มหน้าลง เขาคิดอะไรได้น่ะ ฉันกำลังสงสัยแต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อฟ้าเริ่มคำครามขึ้นมาอีกแล้วเปรี้ยง เปรี้ยง“กรี๊ดดดดดดด”พรึบ“อุก จุกเลยครับน้องอลิซ”นายเฮลร้องบอกฉันด้วยนำ้เสียงขาดหาย ฉันที่หลับตาอยู่ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นก็ต้องตกใจยิ่งกว่านั้นคือ ร่างของฉันนอนทับอยู่ตัวตัวนายเฮลและมีเขากำลังกอดร่างของฉันแน่น“ตัวเบามากเลยนะครับ กินเยอะๆสิครับ”นายเฮลบอกฉันและเขาก็ยิ่งกอดร่างฉันแน่นขึ้นกว่าเดิม ทำให้ฉันอึดอัดเพียงเล็กน้อย ฉันไม่ได้ขัดขืนเขาหรือดันตัวเองออกจากร่างของเขา แต่ฉันกลับอยากอยู่แบบนี้ตึกตัก ตึกตักเสียงหัวใจของเราเต้นแรงไปในจังหวะเดียวกันแข่งกับเสียงฝนและฟ้าร้อง ใจของฉันก็อยากจะลุกออกไปจากตัวของนายเฮลแต่อีกใจก็อยากจะอยู่ใกล้ๆเขาแบบนี้ ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้น่ะ“น้องอลิซไม่เคยมีแฟนเลยสักคนเหรอครับ?”เสียงของนายเฮลเอ่ยขึ้นเหนือศีรษะฉัน“ค่ะ”“ทำไมเหรอครับ ชอบไอกรูฟมากขนาดรอแค่มันคนเดียวงั้นเหรอ?”เสียงของเขาเอ่ยถามฉันเบาๆแต่แ

วันต่อมา17:30น.อลิซ อลิศา....“น้องอลิซครับ!”เสียงเรียกชื่อฉันจากทางข้างหลังทำให้ฉันหยุดชะงักขาพร้อมกับหันไปหาเสียงเรียกที่ฉันคุ้นหู“มีอะไรเหรอคะพี่หมอ?”ฉันเอ่ยถามพี่หมอกรูฟไป ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินลงเนินมุ่งหน้าสู่ยอดเขาที่มีนำ้ตกที่ฉันนัดกับนายเฮลไว้ และป่านนี้นายนั้นคงไปรอฉันแล้วเพราะฉันไม่เห็นเขาอยู่ที่บ้านผู้ใหญ่มาสักพักแล้วน่ะ“น้องอลิซกำลังจะไปไหนเหรอครับ?”พี่หมอกรูฟวิวิ่งไตร่เนินลงมาหาฉันพลางเอ่ยถามฉัน ฉันจึงหันกลับไปยืนประจันหน้ากับเขา“อลิซจะไปเดินเล่นนะคะ”ฉันเลือกที่จะโกหกพี่หมอกรูฟไป เขาก็ยิ้มให้ฉัน“พี่ขอไปด้วยคนได้ไหมครับ?”เขาบอกฉันด่วยนำ้เสียงขอร้องเป็นในๆ ฉันลังเลฉันนัดกับนายเฮลไว้น่ะ แต่ฉันจะมีพิรุธไม่ได้“ได้สิค่ะ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ^_^”ฉันบอกพี่หมอกรูฟไป เขาก็ยิ้มและก้มหัวให้ฉัน เขาผายมือเชิญให้ฉันนำเขาไปก่อน ฉันจึงก้มหัวให้เขาและเดินเอามือไขว้หลังทั้งสองข้างเดินนำหน้าเขามา เราเดินทางไปได้สักพัก“นายหมอ นายหมอ!!!”เสียงเรียกของผู้หญิงวัยกลางคนดังมาจากทางข้างฉันกับพี่หมอกรูฟ“มีอะไรรึครับคุณป้า?”พี่หมอกรูฟกับฉันหลุดเดินและหันกลับไปมองหน้าคุณป้าวัยกลางกลังวิ่งกระหืดกระห

บ้านผู้ใหญ่บ้าน22:00น.อลิซ อลิศา......“ทำไมไอเฮลยังไม่กลับมาอีกว่ะ!”เสียงค่ำครวญของเพื่อนนายเฮลที่ชื่อพอร์ชเอ่ยขึ้นพลางเอามือกอดอกเดินไปเดินมาอยู่ตรงหน้าประตู ตอนนี้พวกเราทุกคนกำลังนอนเล่นพูดคุยกันอยู่บนที่นอนกลางบ้านเพราะในบ้านหลังนี้มีอยู่แค่ห้องเดียว แต่ภรรยากับผู้ใหญ่บ้านเขานอนกันน่ะ พวกเราเลยขอนอนที่ระเบียงกว้างๆนี้ดีกว่า ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาจะสี่ทุ่มแล้ว แต่ก็ไร้วี่เเววของนายเฮล เขายังไม่กลับมาเลย ฉันเองก็กระวนกระวายไม่ต่างจากเพื่อนของเขาหรอก“จะไปไหนอลิซ?!”เฮียเคคว้าข้อมือฉันอย่างไวเมื่อฉันลุกขึ้นยืน ฉันก้มหน้าลงไปมองเฮียเคที่ตอนนี้เขากำลังนั่งคุยกับพี่หมอกรูฟอยู่“จะไปเข้าห้องนำ้นะคะ”ฉันบอกเฮียเคไป เฮียเคจึงยอมปล่อยข้อมือฉันและพยักหน้าให้เป็นเชิงอนุญาต“พี่มีไฟฉายครับ น้องอลิซเอาไปใช้นะ ถือตะเกียงมันหนัก”พี่หมอกรูฟบอกฉันพลางหยิบกระบอกไฟฉายกระบอกเล็กยื่นส่งมาให้ฉัน ฉันก็ยื่นมือไปรับไฟฉายกระบอกเล็กมาจากพี่หมอกรูฟ เขาส่งยิ้มน้อยๆให้ฉัน “ขอบคุณค่ะ^_^”ฉันขอบคุณพี่หมอกรูฟไปพลางหันหลังเดินออกมาจากที่นอนและเดินลงบันไดไปทำแกล้งเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อให้สมจริงตามคำโกหกของฉัน และฉันก็เ